Bizar

Bizar

Zondag 21 Augustus 2016. De liefhebbers die op zaterdag met de duiven speelden hebben deze week veel geluk gehad. Buiten lijkt het op dit moment namelijk wel herfst. Dikke druppels slaan al enige tijd tegen het raam. Een blik op Sat24.com leert dat het eind van deze zware buien nog niet in zicht is. Bizarre omstandigheden voor medio Augustus. Ook niet in deze mate voorspeld als ik het wel heb. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik het weerbericht voor ‘niet vluchtdagen’ minder scherp volg dan op dagen dat er wel wedvluchten gevlogen worden. Op de vluchtdag van gisteren was Het Weer dan weer beter dan verwacht. Hierover hoor je dan natuurlijk weinig klachten maar eens te meer blijkt hoe moeilijk het is de ontwikkelingen van Het Weer goed in te schatten. Zelfs voor professionals is het dus moeilijk de weerbeelden te vertalen naar de juiste verwachting, laat staan voor onze lossers. Gelukkig hebben die het de laatste weken wat makkelijker bij het interpreteren van de weerberichten en weerbeelden. Ze nemen dan ook de goede besluiten.

Gisteren betekende dit bij ons in de afdeling een lossing om 9:20 uur. Vroeg voor Noord-Hollandse begrippen. Met slechts een vluchtje van, voor mij, een kleine honderd kilometer met een oplopende wind op de staart betekende dit dan ook een kort maar hevig duivendagje met veel duiven in no-time boven het hok. De verwachting was dat de vliegdeur voor de korte afstand ruim binnen het uur zou liggen en dit klopte prima. Zelfs voor de absolute overvlucht (Texel) bedroeg de uiteindelijk vliegafstand een uur en eenenveertig minuten.

Bizar goed was/is ook het oriëntatievermogen van de meeste oude duiven en de jongen die reeds voldoende ervaring hebben opgebouwd. Ondanks één lossing van bijna 16.000 duiven op slechts een afstand van 90 tot 182 kilometer raasden deze duiven naar hun hokken. De concoursduur was beperkt , meestal niet veel langer dan 5 minuten. De onervaren duiven hadden het wel lastig. Er klasseerden zich weinig van deze duiven in de punten. Deze duiven vlogen zoals altijd bij deze omstandigheden en lossingswijze hun hokken voorbij en druppelden in de loop van de middag weer naar huis. Een bijkomend voordeel van een vroege lossing.  

Een korte analyse van de rayonuitslagen leidt ook tot opmerkelijk verschil. In 4 van de 6 rayons domineren de jonge duiven die al op de eerste tour gespeeld werden. Het lijkt erop dat hoe langer de afstand is hoe beter de jonge duiven zich klasseren. In de rayons van de absolute voorhand (E&F) zijn het namelijk de oude duiven die de top 10 domineren. De geroutineerde meerjarigen lijken kennelijk na een heel seizoen beter in staat de overtrekkende koppels te verlaten bij wind van achter. Als de afstand stijgt zijn de jonge duiven wellicht fitter dan de meeste oude duiven. Een andere oorzaak is ook mogelijk, misschien worden er in bijvoorbeeld rayon A gewoon veel minder oude duiven ingekorfd want het valt op dat er op het eerste blad slechts 11 oude duiven staan (als ik goed geteld heb).

De eerder genoemde vlucht omstandigheden leidden tot enkele bizar goede uitslagen in rayonverband. De mens wikt en de wind beschikt. In vrijwel in ieder rayon was het bingo voor de mannen die ze goed handen en op de achterhand woonden. Nu is het ook wel eens andersom wanneer de wind op de kop staat maar voor veel liefhebbers is het spelen om het navlucht kampioenschap al afgelopen.

In rayon A betekende dit dat van de eerste 100 duiven er 74 in Den Helder en directe omgeving geklokt werden. Superieur en bizar tegelijkertijd. Dit geldt ook voor de uitslag van de winnaars, de combinatie bestaande uit Lou Hoffman en Martijn en Peter Regtop. Deze topspelers klokken er 7 bij de eerste 8 en 17 bij de 100 tegen 2443 duiven. Het prijs percentage mag er ook zijn met 43 prijzen op 58 duiven!

In rayon C zorgde superspeler Jan Kuijzer voor een superuitslag. Jan, wonend in het Noordwestelijke deel (!) van zijn rayon, greep net naast de eerste prijs want die was voor Pascal Jongsma uit Wormerveer, maar Jan klokt er 34 van de 37 in de prijzen waarvan er 16 bij de eerste 32 zitten en 23 bij de eerste 100. Dit alles tegen 1788 duiven. De duif van Pascal was overigens de snelste van de lossing!

In rayon E is het een liefhebber uit het Noordoostelijk deel die een staaltje power duiven houden ten beste geeft. Topper Ton Snoek uit Volendam klokt de 1, 2, 3, 4, 5 en 6 en vervolgens 9, 10 en 11. Dit alles tegen 2543 duiven! Het grote aantal dat Ton aan de start brengt (135 stuks) wordt sterk beïnvloed door de jonge duiven die voor het eerst dit seizoen aan de wedvluchten deelnemen.

De winnaars per rayon:

Rayon A: Combinatie Hoffman & Regtop, Den Helder – 1702 mpm

Rayon B: Peter Nijman, Heemskerk – 1665 mpm

Rayon C: Pascal Jongsma, Wormerweer – 1706 mpm

Rayon D: Aad Glim, Medemblik – 1683 mpm

Rayon E: Ton Snoek, Volendam – 1682 mpm

Rayon F: Peter en Mike Bosse, Uithoorn – 1695 mpm

 

OP EIGEN HOK

In ons rayon was er geen sprake van zeer dominant spel door één of enkele liefhebbers. De uitslag van de gebroeders Fanger mocht gezien worden maar de serie na de vroege duif komt voor de meeste klassement spelers gelukkig iets later op gang. De ploeg duiven van deze sympathieke mannen bleef kennelijk te lang draaien voordat ze in de moeilijke put van deze topliefhebbers vielen.

Voor mij en mijn vader een herkenbaar beeld. Op Minderhout wint mijn hok dit jaar voor de tweede keer in drie edities zonder enige twijfel ‘het wereldkampioenschap rondjes  vliegen om het hok’. Op de eerste editie van deze wedvlucht, de eerste vlucht van het seizoen, ging het al mis toen een groepje duivinnen viereneenhalve minuut rondtoerde en ditmaal was het niet veel anders.

Op vijf minuten of tien sloeg er een duif zeer hoog aan. Te hoog naar later zou blijken. Na een tweetal kleine ronden, nog steeds hoog in de lucht, sloegen duivin twee en drie aan, weer een paar seconden later gevolgd door duivin vier, vijf en zes. Het was kermis in de lucht en de duivinnen zakten veel te weinig. Waar ze op de wat verdere vluchten heel het jaar vielen als kogels is het op de korte vluchten dit jaar compleet brandhout.

Ik weet niet of er ergens ‘een kwaadaardig vogeltje’  in de lucht stond of niet maar de duivinnen bleven maar vliegen. Torenhoog in de lucht zag ik inmiddels nog meer duiven duiken en uit armoede wierp ik na bijna 2 minuten de lokker ondanks dat het koppeltje van zes duivinnen nog veel te hoog zat. Gelukkig reageerde er eentje en ze viel kort achter de lokker op de klep. Het bleek een jaarling die door wat te dralen op het voorste deel van de klep (waar geen constateerplanken zitten) zo’n twintig seconden later nog een tweede duif deed vallen. Deze tweede duif (een vierjarig ex topduivin) bleek uiteindelijk zo’n twee minuten na het zien van de eerste duiven als eerste geconstateerd! De klok wees 10:07:36 uur aan. Op dat moment was het koppeltje dat rond mijn hokje toerde inmiddels aangegroeid tot een stuk of twintig! Een prachtig gezicht maar niet als je speelt om de punten.

Dit koppeltje dat voortdurend aangroeide viel in stukken en brokken naar beneden. Vaak nog met minuten verschil want soms splitste het koppeltje zich gewoon weer. Bizar! Uiteindelijk klasseerden er zich in rayonverband 34 van de 51 duivinnen in de prijzen. Velen overigens achter in concours.

Van de overige 27 duiven, allen opgehaalde jonge duiven plus enkele jaarling doffers woonachtig in het jonge duivenhok, wist slechts één doffer zich te klasseren.

Bij het binnenlopen van de voorlopige uitslagen op Compuclub bleek hoe vroeg de duiven er waren. Ondanks het verspelen van veel tijd, nog een 20^e plaats tegen 2.666 duiven. Bizar! Wat als ze toch eens wel zouden vallen zoals ze kwamen? Ik vrees dat het wel altijd een probleem zal blijven. Daarbij besef ik ook dat op andere hokken ‘de verspeel-duivel’ eveneens een handje geholpen zal hebben.

Volgende week beloofd het in ieder geval een weekeinde met andere vliegomstandigheden te worden. Meteofrance geeft aan dat de wind tijdens de vlieguren uit het Noorden tot Noordoosten zal komen (Noord voor België). Als deze verwachting uitkomt zullen de junioren een pittige ‘niet meer bestaande derby’ kennen maar zullen op de korte navluchten de duiven toch hopelijk een ietsje verder uit elkaar arriveren. Dit laatste moet nog een kans op een mooie uitslag bieden dus ik heb weer iets om voor te werken.

Zoals altijd afwachten maar weer!

Tot volgende week!

Michel Beekman