Duif, duif, duif!
Zondag 9 oktober 2016. Er zijn van die weekeinden die geheel in het teken staan van de duiven. Bij mij althans en niet alleen in het wedstrijdseizoen. Soms vallen de afspraken bij toeval zou uit dat alle duivenafspraken in een weekend samen vallen. Ook in het stille seizoen. Het achter ons liggende weekend was zo’n cluster van duivenactiviteiten.
Evenals zakelijk reizen is het bijzonder leuk maar ook best wel inspannend om zowel de hele zaterdag als de gehele zondag met zaken rond de gevleugelde vrienden bezig te zijn. Vooral als ook de vrijdagmiddag al voor het overgrootste deel in het teken stond van de hobby die mij zo bezig houdt! Deze inspanning geeft natuurlijk wel weer de nodige extra positieve energie en motivatie!
Op vrijdagmiddag ging ik een uurtje eerder naar huis van het werk. Even een belangrijke boodschap doen en vervolgens gebruik maken van het opklarende weer om de zomerjongen weg te brengen. Helaas heb je bij ons in het Westen van het land geen taartvluchten. Tot op heden is er geen enkele vereniging uit onze regio ‘ingestapt’, terwijl in het Noorden, Oosten en Zuiden van het land de populariteit van deze vluchtjes steeds groter wordt. Ook krijgen de taartvluchten met name in het Noorden een steeds serieuzer karakter. De afstand neemt toe, de lossing vindt plaats door een van de lossers die zich ook met de normale lossingen bezighoudt en er wordt vervoerd met het afdelingsmateriaal! Kortom het zijn echte vluchtjes die ervoor zorgen dat de jongere junioren onder meestal vriendelijke klimatologische omstandigheden nog aan hun ervaring kunnen werken. Desgewenst in competitie verband!
Hier in de regio is er dus geen initiatief als elders, het dichtstbijzijnde initiatief wordt georganiseerd in Soest maar de trek ligt dan toch een beetje te Oostelijk. Een en ander zorgt er voor dat ik zelf de opleiding van mijn jongsten van 2016 ter hand neem. Vrijdagmiddag blies de wind uit het Noordoosten en was de hemel ten tijden van de lossing nog behoorlijk gesloten. Ideale leeromstandigheden voor de 31 duiven die het voormalige hangende hok bevolken! Het vluchtje verliep goed al kwam er een jong een uur later dan de rest en volgden er twee op zaterdagmorgen.
Op die zaterdagmorgen ging de wekker op dezelfde tijd als op een doordeweekse dag. Om halftien zou sportvriend Johan namelijk voor de deur staan om samen af te reizen naar Doetinchem. Een goede lezer van mijn weekstukken weet dan natuurlijk al wat de bestemming was. Juist ja, de HABRU Duivendag, met altijd een interessant forum in de werkplaats van de gelijknamige firma.
Voor vertrek waren de hokken schoon en stonden de baden gevuld in de volière van het oude duivenhok. Mijn duiven krijgen zomer en winter wekelijks een bad en een weekeinde met veel afwezigheid stopt bij mij dit ritme niet. Zeker niet in de ruitijd waarin de duiven zo gretig van het bad gebruik maken.
Gelukkig was het niet druk op de weg en na een aangenaam gesprek over …. natuurlijk duiven arriveerden we omstreeks 11:30 uur voor de bedrijfshal. De organisatie is altijd tot in de puntjes verzorgd dus de parkeerplaatsen werden weer keurig aangewezen. Ook binnen was de werkplaats weer omgetoverd tot een zeer functionele forum locatie. Met naast inspirerende sprekers en een goede gespreksleider een goede verzorging van de interne mens. De geluidsinstallatie werkt altijd naar behoren en er is de rust onder de aanwezigen om lang en aandachtig te luisteren naar de sprekers.
Ieder jaar lijkt de organisatie nog een beetje professioneler te worden en vooral als de melkers achter de tafel nog goede en bovenal interessante antwoorden geven op de vragen uit de zaal vliegt de tijd. Even na 16:00 uur was het dan ook de hoogste tijd voor alle aanwezigen om naar alle windstreken van het land terug te reizen. Wij reden natuurlijk weer naar het Westen met op de terugweg voldoende gesprekstof en bovenal inspiratie voor het komende seizoen! Een uitgebreid verslag van dit forum volgt binnenkort in Het Spoor der Kampioenen! Enkele weken later zal ik dit dan plaatsen op mijn site.
Na een enigszins haastige verzorging was het ’s avonds tijd om even op de bank te hangen maar pas nadat het verslag voor Het Spoor aan het papier was toevertrouwd. ’s Middags had ik tijdens het forum bijna letterlijk mee getypt op mijn Blackberry, maar het omzetten in fatsoenlijk Nederlands kost toch altijd was meer tijd dan op voorhand verwacht. Uiteindelijk viel ik een beetje moe maar voldaan in slaap voor de televisie … Feitelijks niets nieuws onder zon want dit gebeurt op een werkdag bijna dagelijks …
De extra uurtjes slaap op de bank kwamen goed van pas want ook op zondagmorgen ging het klokje van gehoorzaamheid vroeg. De oplettende melker uit de regio Zwolle kwam de eitjes van mijn betere duivinnen ophalen. Fijn want ik geef deze eieren liever een goede bestemming dan dat ik ze in de kliko deponeer. Klokslag 9:15 uur stopte de wagen op het erf en een uurtje later kon de gemotiveerde melker huiswaarts met een schaaltje vol eieren. Nu maar hopen dan ze uitkomen!
Hierna verkleedde ik mij met gezwinde spoed omdat de laatste etappe van het duif, duif, duif weekend nog moest beginnen. Ik had op het laatste moment afgesproken met mijn vrienden uit Friesland. Nog even snel, alles moet in mijn bestaan vrijwel altijd eventjes snel, voor de vakantie de jongen ophalen bij respectievelijk de familie Bosma en de gebroeders Atema!
Zo’n kleine twee uur later stond ik in Buitenpost op het erf bij Tjipke en Baukje. Bij het aanrijden zie je het zo karakteristieke hok al van de weg. Prachtig! De ontvangst was zoals vorig jaar, namelijk allerhartelijkst! De koffie stond al klaar en na korte tijd volgden de soep en de broodjes.
Ondertussen was ook zoon Auke gearriveerd en in de 2 uur die ik doorbracht bij deze toppers van de afdeling Friesland en ver daarbuiten vlogen alle actuele duivenonderwerpen in hoog tempo over tafel! De tijd ging zo vlug dat even na 14:00 uur nog snel de aandacht moest worden verlegd naar het mandje met duiven dat voor mij klaarstond.
De inhoud van het mandje deed mij watertanden. Een prachtige grote doffer uit de lijn van het Morlincourtkoppel en een knap duivinnetje uit de vader van Olympic Angelina maal de moeder van Olympic Brian! Om stil van de te woorden. Evenals vorig jaar kreeg ik weer veel kwaliteit mee naar Aalsmeer. Kwaliteit die ook blijkt uit de duizelingwekkende uitslagen die de Bosma’s ieder jaar op papier toveren. Op alle niveaus want ook dit jaar hebben ze weer een jonge duif die kandidaat is voor de Olympiade. De tijd zal leren of ze voor de derde keer in successie een duif kunnen afvaardigen.
Diezelfde tijd zorgde er ook voor dat ik mij moest reppen om nog enigszins op het afgesproken uur bij mijn volgende afspraak te arriveren. Gelukkig bleek het slechts 15 minuten rijden van Buitenpost naar Noordbergum. Een ritje door het kloppend hart van de Friese duivensport! Het was een korte maar mooie route door het prachtige Noordoostelijk deel van Friesland.
In Noordbergum was de weg ditmaal niet opgebroken dus kon ik direct doorrijden naar de Veldmansweg. Daar staat de woonstee van de broers Pieter en Jelle Atema die ik in het voorjaar ook al eens bezocht om een gekochte bon te verzilveren. Het contact was toen super en dat was deze keer niet anders! De mannen uit Noordbergum hebben alles over voor hun duiven. Alles ademt duif. Qua verzorging, qua investeringen en ook qua beleving van de sport in het algemeen! Pieter en Jelle hadden geen gemakkelijk jaar maar de kwaliteit die ze onder de pannen hebben blijft duizelingwekkend groot. In het voorjaar nam ik al twee prachtige rassige jongen mee naar Aalsmeer en ook nu stonden er weer twee supertjes klaar in het mandje. Echter ook hier praten we natuurlijk eerst honderd uit over de sport die zowel de Atema’s als mij zo intrigeert.
Om 16:30 uur werd het de hoogste tijd om de terugreis aan te vangen. Bij een geplande reisduur zou ik dan de verzorging omstreeks 18:30 uur kunnen beginnen met een tijdklok die het licht om 20:00 uur uitschakelt was dit een krap schema …. Het is jammer dat zowel de Pieter en Jelle, als Tjipke en Auke zo ver weg wonen want anders zocht ik deze o zo nuchtere Friesen vaker op!
Bij thuiskomst trof ik de duivinnenhokjes die sportvriend Henri uit Den Bosch had afgeleverd op het erf. Ik kreeg de hokjes van bakker De Groot die ze niet meer gebruikte! Super! Al met al een energievretend weekeinde, maar wel een weekeinde waarin maar weer eens de goede kant van de duivensport bleek! Sociaal, vriendelijk en kameraadschappelijk! Heerlijk, daar krijg je energie van!
OP EIGEN HOK
Hierover valt niet veel te melden en gezien de lengte van dit weekstuk laat ik het hierbij maar voor deze week!
Tot volgende week!
Michel Beekman