Moe!
Zondag 23 oktober 2016. Dit wordt één van de kortste weekstukken van de laatste tijd. De reden, ik ben letterlijk nog een beetje moe. Moe, niet na een drukke werkweek met veel duivenactiviteiten maar moe na een weekje vakantie. Een weekje naar de zon van Sicilië was op zich verkwikkend want we troffen alle elementen voor een lekkere vakantie. Zon met een aangename temperatuur van 23 – 26 graden Celsius, mooie excursies plus een prima accommodatie en dito eten plus drinken.
Alles was feitelijk prima in orde ware het niet dat het reizen leidde tot ergernis, stress en uiteindelijk dus vermoeid. De heenreis was lastig met een lange wachttijd voor het verkrijgen van de huurauto en zoektocht naar het hotel en een aankomst ter plaatse van 24:00 uur maar vooral de terugreis hakte er in. Met een vertrek om 22:35 uur en een geplande aankomst om 01:55 uur was dit op voorhand al geen pretje.
Echter de uitvoering was nog weerbarstiger. Na een hopeloze check-in van de bagage, (een uur wachttijd omdat het loket niet open was), een wachttijd van vijfenveertig minuten voor de security (omdat er maar een zeer beperkt aantal poortjes geopend was) zorgde het wachten op de bagage op Schiphol voor de meeste frustratie! Na om 01:30 uit het vliegtuig gestapt te zijn (twintig minuten voor geplande aankomsttijd) duurde het maar liefst vijftig minuten voordat onze koffers op de band kwamen. Onbegrijpelijk gezien het uur van de dag en het geringe aantal vliegtuigen dat afgehandeld moest worden. Klagen hielp niet want de norm bleek een uur te zijn.
Al met al stopte de taxi om 03:00 uur voor de huisdeur hetgeen betekende dat de nachtrust pas om 03:30 uur kon beginnen. Aangezien ik de wekker op 09:30 uur zette werd het een kort nachtje waardoor de vermoeidheid de hele dag sluimerde.
Eenmaal in de hokken aangeland kon het dagelijkse ritme weer snel opgepakt worden. De nachthokken en volières reinigen, de zomerjongen laten vliegen en de badderbakken vullen. De tijd was snel twee uurtjes verder. In die twee uurtjes dwaalden mijn gedachten regelmatig af naar de ontwikkelingen in duivenland die ik de afgelopen week zo goed en zo kwaad als het ging probeerde te volgen. Het internet deed het rond het zogenaamde “Agriturismo” buiten prima maar binnen op de kamer was de ontvangst mager Dit nam niet weg dat ik het toch wel een beetje kon volgen.
Eerlijk gezegd werd ik er in figuurlijke zin een beetje moe van hetgeen er op Facebook geschreven werd over de plannen van de NPO en dan vooral het jonge duivenprogramma. Natuurlijk maak ik mij er ook zelf schuldig aan, maar het lijkt er op dat een grote groep liefhebbers het algemene belang wel heel erg uit het oog verliest. Men vergeet dat een vliegprogramma een consensus voor een grote groep is en dat het op maat snijden ervan voor ieder specialisme bijna onmogelijk is.
Er zijn namelijk nog altijd veel meer liefhebbers die aan een groot aantal vluchten wil deelnemen (voor oude en jonge duiven) dan specialisten op bijvoorbeeld de jonge duivenvluchten. Deze laatste groep roert zich echter luidt en duidelijk. Iedereen heeft natuurlijk recht op zijn eigen mening maar deze groep vaak fanatieke spelers verliest m.i. een belangrijk aspect uit het oog. Een specialist bestaat alleen maar bij de gratie van de generalist.
Specialisten kunnen zich namelijk alleen specialiseren omdat andere spelers deze vluchten mogelijk maken. Niet alleen zorgt deze grote, andere, groep liefhebbers voor de duiven waar tegen de specialisten kunnen uitblinken, ook financiert de grote groep gewone melkers feitelijk het spel voor deze specialisten. Met de opbrengst van de gewenste tien tot twaalf jonge duivenvluchten met enige afstand kan de huidige organisatie van de vluchten simpelweg niet gefinancierd worden. Een ander geldt naar mijn mening overigens ook voor de overnachtfondspelers, die je in de discussie nu niet hoort omdat het programma zoals voorgesteld de meesten goed past.
De specialisten moeten zich mijns inziens gewoon voegen naar wat de grote groep niet-specialisten beslist. Binnen deze grote groep generalisten zou ook de oudere generatie zich af moeten vragen of men het programma zoals voorgesteld door het NPO bestuur niet gewoon eens een kans zou moeten geven zodat de duivensport ook in het volgende decennium nog mogelijk is. Gewoon een jaar of drie proberen en dan beoordelen. Nu wordt er voorhand al geschreeuwd zonder dat men weet hoe een en ander uitpakt.
Persoonlijk zie ik behalve de voordelen die ik vorige week al beschreef natuurlijk ook wel de nadelen maar ik ben van mening dat we het programma het voordeel van de twijfel zouden moeten geven. Zoals we laatste dertig jaar duiven gehouden hebben blijkt namelijk ook niet geheel zaligmakend gezien de gestage daling van het aantal leden. Erger nog is de geringe aanwas. Iets waarover de tegenstanders van de verandering(en) ook wel eens goed zouden mogen nadenken.
Komende week staat bij ons in de afdeling de najaarsvergadering op de rol. Ook hier staan twee heikele punten op de agenda. De rayonindeling en ook hier het vliegprogramma. Door mijn vakantie is het er nog niet van gekomen en zal ik mij daarom de komende dagen nog eens door alle verenigingsvoorstellen worstelen.
OP EIGEN HOK
Is het dus rustig, zoals bij de meesten onder ons. Vanmorgen heb ik bij de eerste verzorgingsbeurt gelijk maar alle broedhokken gesloten. Het viel mij namelijk vorige week al op dat de broedende duiven hun pennen enorm hadden vastgehouden en dit was de afgelopen week nog niet verandert. Tijd om in te grijpen dus.
Voor het overige dwaalden mijn gedachten ook nog even af naar het verkoopseizoen. Ieder jaar volg ik vooral de verkoop van bonnen op de voet. Ik ben altijd op zoek naar die ultieme bon voor dat zachte prijsje. Tot op heden heb ik de hand nog op de knip weten te houden maar er zijn bijna wekelijks prima aanbiedingen voor weinig geld te koop.
Bij veel bonnenverkopen ten behoeve van de vereniging zijn voor relatief kleine bedragen goede duiven te verkrijgen. Vaak van lokale liefhebbers die net onder de radar presteren maar die zelf wel goed geïnvesteerd te hebben. Een voorbeeld hiervan is de bon van Leanne Prins, de duivennaam van mijn vriend Remon. Remon heeft goede contacten met de Zeeuwse top en kocht ook duiven bij Gerard en Bas Verkerk. Door de ploegendienst is het niet altijd makkelijk de duiven top te verzorgen maar dit maakt de kwaliteit van de duiven er niet minder om. Voor wie geïnteresseerd is, zie onderstaande link.
http://www.toppigeons.nl/Home/TppBonAuction/tabid/116/auctionId/1093/language/nl-NL/Default.aspx
In dezelfde verkoop staat ook nog een bon van ondergetekende. Ik heb er dit jaar weer wat meer geschonken. Je kunt immers niet altijd nee blijven zeggen. Zeker niet aan vrienden of bekenden of aan spelvormen in de buurt. Zo gaf ik ook een bon aan het District Amsterdam die toevalligerwijs op hetzelfde tijdstip in de verkoop staat. Voor de geïnteresseerden wederom een link.
http://www.toppigeons.nl/Home/TppBonAuction/tabid/116/auctionId/1087/language/nl-NL/Default.aspx
De komende weken zullen er nog een paar bonnen van mijn hok in de verkoop komen. Nieuwe aanvragers moet ik echter teleurstellen. Inmiddels staat de teller al op tien geschonken bonnen en dat is eigenlijk al te veel van het goede. Vooral omdat de meeste kopers niet het geduld hebben om te wachten tot april of mei om hun bon te verzilveren. Zelf wil ik gekochte bonnen bij voorkeur zo laat mogelijk omzetten in een duif. Simpelweg omdat je dan meer kans maakt op een duif uit een beter koppel. Met het mogelijk nieuwe vliegprogramma kan er met deze duiven wellicht ook nog gewoon prima mee gespeeld worden! We zullen zien of het vergaderseizoen van de komende weken dit mogelijk maakt ….
Tot volgende week,
Michel Beekman