Pieter Kos organiseert voor de 21e keer de Voorjaarsbeurs

Pieter Kos organiseert dit jaar voor de 21e keer de Voorjaarsbeurs in Houten, vorig jaar schreef ik naar aanleiding van de 20e editie onderstaande artikel dat eerder gepubliceerd werd in Het Spoor der Kampioenen

Pieter Kos organiseert voor de 20e keer de Voorjaarsbeurs

Van afstudeerproject naar internationaal succes!

Wat begon op een studeerkamertje in Huizen is inmiddels een grote internationale beurs. Zaterdag 7 maart en zondag 8 maart is het weer zover dan organiseert de 45-jarige Pieter Kos uit Rijnsburg voor de 20e keer de voorjaarsbeurs in Houten. In Nederland maar ook ver daarbuiten inmiddels de beurs der beurzen, zeker in het voorjaar. Hieronder het verhaal hoe het allemaal begon en wat er bij komt kijken om een dergelijk grote beurs tot een succes te maken.

Het begin. Als jonge duivenmelker die studeerde aan de HEAO in Haarlem richting ‘Small Business’ bemerkte Pieter vrijwel altijd veel enthousiasme en interesse bij studiegenoten wanneer deze bij hem thuiskomende duiven zagen vallen. Dit meest aantrekkelijke en spannende deel van de sport is zelfs voor buitenstaanders begrijpelijk en aantrekkelijk.  Vooral wanneer de zon uitbundig schijnt en de duiven onder het genot van een hapje en een drankje kunnen worden opgewacht.

Dit gebeuren deed aan het brein van de toen 22-jarige Pieter een idee ontspruiten. Hij wilde in Nederland een eenhoksrace naar Amerikaans model opzetten. Het idee hierbij was dat hieraan ook mensen zonder duiven zouden kunnen meedoen. Deze mensen konden dan ook eens de spanning en sensatie van een aankomende duif beleven. De eerste gedachte was om deze race te houden op het toen immens populaire Nationaal Orleans.

Het uitwerken van het idee was minder eenvoudig dan het met de kennis van nu lijkt. Allereerst moest er nagedacht worden over een locatie van het hok, vervolgens moesten de middelen hiervoor gevonden worden en tenslotte moesten de niet-duivenmelkers hun duiven ook nog ergens kunnen aanschaffen. Dit laatste aspect vormde uiteindelijk het startpunt voor de huidige voorjaarsbeurs. Pieter bedacht namelijk dat er een evenement georganiseerd moest worden waarop de duiven zouden kunnen worden aangeschaft door de niet-duivenmelkers. Een beurs.

Als jong en ambitieus student met een plan en een opleiding die een stage vereiste trok Pieter de stoute schoenen aan en wendde zich tot het bureau NPO in Veenendaal waar hij uiteindelijk zijn fel begeerde stageplaats kreeg in 1993. Bij de NPO was men in voorbereiding op de Olympiade van Utrecht welke voor 1995 op de internationale duivensport agenda stond. Natuurlijk een enorme buitenkans om aan de voorbereiding hiervan mee te werken. Als onderdeel van zijn stage en ter voorbereiding op deze Olympiade bezocht Pieter verschillende internationale beurzen.

Kos en familie

De indrukken die hij opdeed deden zijn idee verder rijpen. Het nieuwe evenement moest een combinatie worden van de duivenmarkt in Lier en een traditionele duivenbeurs met exposanten. Het doel was echter wel om duivenmelkers, jonge duivenspecialisten, te vinden die een goede kwaliteit duiven zouden willen aanbieden. “De jonge duiven moesten immers naar Orleans en de buitenstaanders mochten natuurlijk niet teleurgesteld worden door enorme verliezen”, aldus Pieter. De formule, die nu nog steeds staat, was uiteindelijk simpel. Zoek naar goede (jonge) duivenspelers die hun seizoen betaalbaar willen houden door de verkoop van een aantal jongen en zoek hier omheen een aantal bedrijven uit de sport die hun waar willen aanbieden.

Door zijn bezoeken aan andere beurzen en eenhoksraces had Pieter Kos ook ontdekt dat een internationaal karakter de kans op succes vergroot. Internet moest de kinderschoenen nog ontgroeien dus dat was makkelijker gedacht en gezegd dan gedaan.

Realisatie van afstudeerproject. Ook deden deze bezoeken hem beseffen dat hij de gedachte over de eenhoksrace nog even moest laten varen. De investering was simpelweg te groot evenals het risico op grote verliezen onder de aanwezige jonge duiven. Wel jammer, want in zijn afstudeerproject had Pieter het plan tot in de puntjes geperfectioneerd. Zo was er al een locatie gekozen in de omgeving van Vianen, met zelfs een optie op de grond. Mooi centraal met hotels en andere voorzieningen in de buurt. Uit onderzoek was  namelijk gebleken dat goede voorzieningen in de nabijheid van het hok een absolute meerwaarde opleveren.

De mogelijke locatie van het hok voor de eenhoksrace had ook invloed op de locatie van het evenement; de beurs. Natuurlijk bezocht de nog jonge Kos alle evenementenhallen in alle windstreken maar de keuze viel uiteindelijk op de “oude koeienhal” in Den Bosch. De huur was betaalbaar en het parkeren was gratis!

In de avonduren werden de oude NP-Organen uitgeplozen en werd een adresbestand aangelegd. Van zijn toenmalige werkgever kreeg Pieter veel medewerking en hierdoor zag de Voorjaarsbeurs in 1996 het levenslicht!

Oude poster

Op de eerste beurs stonden direct al 96 exposanten. “Allemaal telefonisch en/of schriftelijk middels een brief benaderd want e-mail bestond nog niet”. Een aantal grote bedrijven zoals Mariman (Harry Schouwenberg), Buitenhuis Hokkenbouw (Gerrit Buitenhuis) en Benzing (Gerrit Basch) zegden echter onmiddellijk kun medewerking toe en dit zorgde er in combinatie met een aantrekkelijke vierkante meterprijs voor dat de hal “in no-time” volstond. In zijn enthousiasme huurde Pieter nog een hal maar dat was iets te veel van het goede. Deze kwam niet helemaal vol …. Echter de teerling was geworpen. De beurs werd een succes, de duivenverkopers waren geïnteresseerd en deden goede zaken, al vielen de bezoekers aantallen lager uit dan geprognotiseerd.

Mooiere locatie/betere faciliteiten. Een niet onbelangrijke les leerde Pieter al direct. Een moderne beurs vereist een moderne hal. “In de oude hal moest mijn vader letterlijk de koeienpoep van de muren krabben”, aldus Pieter en dit was voor de exposanten niet acceptabel. Hij trad in overleg met de directie van de Brabanthallen en kon tot zijn vreugde in 1997 de juist nieuw gebouwde hal betrekken. De tweede beurs was wederom veel belovend maar pas vanaf het derde jaar begon het echt te lopen. Inmiddels was het idee van de eenhoksrace zo goed als van tafel. Te duur en vooral te veel kans op grote verliezen onder de deelnemende duiven.

Naar Houten. Tijdens de millennium jaarwisseling veranderde er onverwacht veel in de geschiedenis van de Voorjaarsbeurs. De directie van de Brabanthallen wilde de reeds gecontracteerde “nieuwe hal” niet aan Proff Sport (zoals het bedrijf van Pieter Kos inmiddels heette) ter beschikking stellen. Men kon deze hal verhuren ten behoeve van een personeelsfeest. Ondanks een nette zakelijke oplossing en een succesvolle beurs in 2000 deed het Pieter besluiten op zoek te gaan naar een andere locatie.

Wederom werden alle beursgebouwen in alle windstreken aangedaan (Den Haag, Gorinchem, Arnhem, Amsterdam, Hardenberg, etc.) tot er in een vakblad een advertentie stond van een nieuw beursgebouw. Expo Houten. Een nieuw beursgebouw met goede horecafaciliteiten en gratis parkeren op een centrale locatie in het land. Beter kon bijna niet. Tegen goede prijzen bovendien. Dus het contract was snel getekend.

Het resulteerde in 2001 in een verhuizing naar Houten. Met wat extra promotionele inspanningen werden de bezoekers naar Houten gelokt. “Op vrijdagavond had ik al een goed gevoel”, aldus Pieter en dit gevoel bedroog hem niet. Er kwamen enorm veel bezoekers naar de nieuwe locatie. Ook deed het fenomeen busreis zijn entree. Bussen vol Engelsen en Duitsers kwamen naar de Expo.

Moeilijke tijden. In 2003 zorgde de pseudo vogelpest voor hoofdbrekens in huize Kos. Gelukkig lag de beurs net buiten het gebied waarvoor het vervoersverbod gold. Het feit dat de beurs wel doorging terwijl alles stil lag gaf de beurs in binnen- en buitenland een enorme boost. In 2004 waren er 30% meer bezoekers. 2006 herhaalde de geschiedenis zich. Ditmaal was het de vogelgriep die de beurs dreigde te verstoren. Tussenkomst van een advocaat uit Noordwijk zorgde voor de noodzakelijke ontheffing waarna de beurs mede door de wervende kracht van diverse internetsites letterlijk explodeerde qua bezoekers aantallen. Aantallen die oplopen tot zo’n 8.000 bezoekers in een weekeinde zijn inmiddels geen uitzondering meer. Hierbij ligt de piek duidelijk op zaterdag (ongeveer 5000 bezoekers).

Geen goede broodwinning. Ondanks de toenemende bezoekers aantallen sinds de start van het nieuwe millennium bleef het lastig een ‘goed’ jaarinkomen aan het organiseren van de beurs over te houden. Hierdoor sluimerde nog immer de gedachte van een tweede evenement in de vorm van een eenhoksrace. Een gedachte die definitief werd afgelegd toen in 2005 de toenmalige secretaris van de NPO Pieter vroeg om ook de Nationale Manifestatie onder zijn hoede te nemen. Bijkomend voordeel was dat Pieter in loondienst kwam en dit zorgde bij de kleine zelfstandige voor stukken minder zorgen …..

Trouwe exposanten. De standhouders en duivenverkopers blijken in de regel trouwe ‘exposanten’. Tegenwoordig is het vaak een kwestie van een mailtje of een belletje. “Pieter, doe mij maar weer hetzelfde plekje” is een veel gehoorde of geschreven zin. “Het is een klein wereldje en je loopt elkaar vaak tegen het lijf”, aldus Pieter. Ook is er sprake van langdurige relaties waardoor het een hecht clubje is. Zo stuurde een groot aantal exposanten Pieter en zijn vrouw Carolien presentjes toen hun kinderen geboren werden. “Heel erg attent”, aldus Carolien. Ter illustratie een lijstje van bedrijven uit 1996 die er nu nog staan (letterlijk in dezelfde opzet):  Parafarm, Drs Koesen, Travipharma, Sportblad De Duif, Havens Voeders, DAC, Herman Buys, Teurlings, Drs. Hans van der Sluis, Koudijs, Dhr. Freriks, Vydex, Jaap Koehoorn, Lex de Jongh, Harry Vera Sportprijzen, Rüter EPV Systemen – TauRIS, Slaats Dierenvoeders, Hans Eyerkamp & zn en Henny Schimmel kado artikelen.

Niet alleen de bedrijven zijn zeer trouw. Ook een aantal duivenverkopers uit de eerste jaren is nog steeds actief. August Casteels (inmiddels gestopt met de actieve sport), Martijn Oomen, Richard Middendorp, Theo Wijma, John Romkes, Kweekcentrum Drunen (Lex de Jongh: GPS Europe) en inmiddels schoonvader Jaap van Alphen zijn duiven verkopers van het eerste uur (in ieder geval van de eerste jaren) die nu nog altijd duiven te koop aanbieden. De trouw is waarschijnlijk zo groot omdat het verkopen van duiven nog altijd zeer succesvol is. Dit initiële aspect is nog steeds de kurk waarop de beurs drijft. Het verkopen van duiven is overigens helemaal niet duur. Spotgoedkoop zelfs, want voor 12 kooitjes plus een tafeltje en 2 stoelen inclusief toegang voor 2 dagen voor 2 personen betaal je slechts 100 Euro!

Ook de kwaliteit van de duiven is nog steeds zo goed als oorspronkelijk de doelstelling beoogde. Ondanks dat de duiven voor alleszins redelijke prijzen verkocht worden werd er al menig aansprekend resultaat mee behaald. De populariteit is naast de ideale datum ook gekomen door goede liefhebbers. Op de foto staat bijvoorbeeld Hein Brassé in 1997 die werd in het jaar dat wij met de Voorjaarsbeurs begonnen nationaal kampioen. Wie ook in de lijst van 1996 zag stonden waren de toppers in spé P. Batenburg & zn – Boomdijk 12a – Klaaswaal. Door de jaren hebben er heel veel meer landelijke toppers hun duiven te koop aangeboden. Bijvoorbeeld Pierre Faes (al jaren een vaste exposant in Houten) 1e nationaal kampioen Vitesse en Jan Harder (meer dan 15 jaar een vaste exposant) 1e nationaal kampioen Midfond. Zo verkocht Cees van Aert (1e Nat. Vincent) verleden jaar trouwens een duifje op de beurs die een loft race won in Bulgarije… En het duifje wat de 1e nationaal Bourges in 1997 zou winnen is ook verkocht op de Voorjaarsbeurs door Heynen & zn. Dus er zijn heel veel topduiven verkocht, want dit zijn alleen maar de nummers 1!

Hoe werkt zo’n beursweek nu precies? Op dinsdag zetten Pieter en zijn team de beurs uit. Dat wil zeggen dat er precies wordt uitgemeten waar welke stand komt te staan. Op woensdag komen de grotere exposanten hun stands / hokken opbouwen. Die vindt veelal plaats door gespecialiseerde bedrijven. Op donderdag worden de wanden en de kooitjes geplaatst waarin de duiven te koop worden aangeboden. De kleine kooien zijn eigendom van Proff Sport, de grote kooien worden gehuurd. Ditzelfde geldt voor alle tafels en stoelen bij de duivenstands. Vrijdag is de meest hectische dag. Sommige exposanten willen iets extra’s of er moet iets op het laatste moment geregeld worden. Ter illustratie: het meeste meubilair in de professionele stands wordt ook gehuurd via Proff Sport. Op zaterdag gaan de deuren om 9:00 uur open en kan de horde duivenmelkers bezit nemen van de Expo. Op dat moment zijn er dan 21 mensen namens Proff Sport aan de slag om de beurs in goede banen te leiden (de beveiliging, de horeca en het technische personeel wordt door de Expo geregeld). Ook deze 21 mensen vormen een hecht team dat door de jaren heen nauwelijks van samenstelling verandert.

De drukke zaterdag wordt na sluiting van de beurs om 17:00 uur afgesloten met een zogenaamde ‘exposanten-borrel’. “Altijd gezellig, even stoom afblazen maar bij de meesten gaat het kaarsje vlot uit na een zware beursdag”, aldus Pieter.

Op zondagmiddag sluit de beurs formeel om 15:00 uur, echter de meeste exposanten beginnen al tegen 14:00 uur op te ruimen. Ze zijn het zat en het thuisfront lonkt. Op zondagavond zijn de hallen dan ook al aardig leeg. De laatste grote stands worden door een aantal professionals op maandag afgebroken. Pieter maakt op ditzelfde tijdstip dan een ronde met de verhuurder om eventuele schades aan het gebouw in kaart te brengen. Dit moet direct gebeuren om de juiste persoon aansprakelijk te stellen. Hierna treedt de rust in in Huize Kos. Op naar de volgende show!

Promotie. Ter promotie van de Voorjaarsbeurs bezoeken Pieter en vrouw Carolien vrijwel alle beurzen in binnen en buitenland. Ze hebben er een kleine stand waarmee de Voorjaarsbeurs onder de aandacht gebracht wordt. Dit levert niet alleen bezoekers op maar ook exposanten. Zo werden er op de recente Olympiade in Boedapest nog 4 standhouders ‘gescoord’ (2 eenhoksraces en 2 Belgische firma’s). Om de kosten wat te dekken probeert Pieter wat duiven aan de man te brengen. Een en ander betekent wel dat er met de auto de nodige kilometers gemaakt worden. “Niet erg want het was een prachtige rit”, volgens Pieter. Ook maakte hij van de gelegenheid gebruik om wat materiaal voor een standhouder mee naar Nederland te nemen. Een vriendendienst.

20e Voorjaarsbeurs. De twintigste editie belooft de grootste in zijn bestaan te worden. Er is een bijzonder rijk aanbod aan exposanten. Meer dan 250 zullen er acte de presence geven. Hieronder een aantal bijzonder spectaculaire zoals een enorm hok van de firma Demster uit België.

Pieter de Duivenmelker. De duivenmelker Pieter Kos was in zijn jonge jaren een echte jonge duivenspecialist. Aanvankelijk samen met zijn broer spelend onder de naam de Gebroeders Kos. Later toen zijn broer de wijde wereld introk om zich bezig te gaan houden met de internationale kaashandel, onder eigen naam. Zo werd in 1994 al zeer succesvol deelgenomen aan de race met speciale Olympiade ringen. Slim als Pieter was kocht hij een aantal eitjes bij Ad Schaerlaeckens (zijn broer betaalde) en ringde de jongen met de speciale ringen. De duiven vlogen geweldig. Later toen het leven wat te druk werd, werden de rechtstreekse Schaerlaeckens duiven en hun nazaten in Engeland verkocht.

Sinds de verhuizing naar Rijnsburg in 2007 werd niet meer aan de vluchten deelgenomen. Het inmiddels zeer drukke bestaan met een vrouw (die ook meewerkt in de zaak) en twee jonge kinderen liet het niet meer toe om met duiven te spelen. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan dus wordt in 2015 toch weer gepoogd om met duiven te spelen. Doel is in de toekomst te vliegen op de overnacht! Wellicht kan er een verslaggever binnen afzienbare tijd richting Rijnsburg om een verslag van een eerste prijswinnende duif op een marathonvlucht op te tekenen. Het zou mij niet verbazen want als Pieter Kos iets doet, doet hij het goed volgens een plan met een gedegen aanpak.

Aalsmeer, Michel Beekman