Positief
Zondag 24 juli 2016. Deze prikkelende titel van mijn wekelijkse epistel gaat niet over een “gedopeerde” Russische sporter of een slikkende/spuitende wielrenner uit het peloton. Nee dit stukje gaat over de bij tijd en wijlen indrukwekkende prestaties van onze hedendaagse duiven. Hier ben ik in tegenstelling tot vele anderen namelijk wel positief over. De duiven van tegenwoordig zijn als jonge duif kwetsbaar, wellicht zelfs te kwetsbaar, echter zodra ze als oude duif door de eerste weken gerold zijn blijken hun ware grote vaardigheden.
Ze kunnen heel veel omstandigheden aan, vaak omstandigheden waarbij “vroeger” geen duif thuis kwam of de vluchten uren opstonden. Omstandigheden die nu slechts leiden tot vluchten met een minder vlot verloop. Ik heb het dan over een lossing zonder een spatje blauw in de lucht, een geheel of deels bewolkte vluchtlijn, zware buien op de vluchtlijn of combinaties hiervan. Zelfs samen met tegenwind kan een behoorlijk aantal van de moderne postduiven hier nog zeer behoorlijk mee overweg.
Een voorbeeld hiervan vormde de Dagfondvlucht vanuit Le Mans. De lossingscommissie had een verstandig besluit genomen door Vierzon te verruilen voor het Westelijk gelegen Le Mans. Verrassend voor de slechte volgers van de weerberichten, logisch voor degenen die hier wel tijd en aandacht aan besteden. Gezien de windrichting in combinatie met de afstand tot de Belgische kust leverde de beweging naar het Westen bovendien geen enkel risico op.
Terug naar de kwaliteit van de duiven van nu. Om de kwaliteit van de duiven te illustreren heb ik het traject tussen losplaats en hok hieronder weergeven met 3 satellietfoto’s. Kort na lossing om 8:15 uur, om 12:15 uur en om 15:15 uur.
Duidelijk te zien (op de door het vergroten enigszins onduidelijke plaatjes) is dat het boven Noord Frankrijk en België geen echt duivenweer was. Dit verklaart ook waarom de jonge duiven in bijvoorbeeld Peronne niet gelost werden.
Helaas kan ik het filmpje dat ik gisterenmiddag rond 15:20 uur ontving en dat de regen bij Antwerpen rond 15:00 uur toonde hier niet weergeven maar de satellietbeelden tonen duidelijk dat er een forse bui hing los van de zware bewolking. Deze bui is ook prima terug te zien is op de beelden van de buienradar. Ook is op de buienradar goed te zien waarom de meer Oostelijk gelegen afdelingen hun dagfondvlucht uitstelden. Over Oost-België lagen namelijk tussen 14:00 en 16:00 uur steeds zwaarder wordende onweersbuien. De vaak onterecht als watjes betitelde duiven van nu weten echter met een relatief kleine bui als bij Antwerpen wel raad. Ze navigeerden er gewoon omheen of waren er net op tijd voorbij!
Dit laatste werd gerealiseerd die de duiven ondanks de omstandigheden hard vlogen wat zo mogelijk nog opmerkelijker was. Gisteren bereikten de eerste duiven, die niet meer tegen een stootje zouden kunnen een snelheid van iets meer dan 70 kilometer per uur en dat op een traject van tussen de 570 en 650 kilometer met een tegenwind uit Noordelijke richtingen (12 kilometer per uur).
Kortom de duiven leverden geweldige prestaties, zeker de hele vroege duiven die veelal en logischerwijs vielen op de korte afstand. Deze prestaties werden veelal geleverd door jaarlingen! 7 van de 10 snelsten in afdelingsverband waren jaarlingen, de enige vierjarige in de top 10 vloog pas haar tweede dagfondvlucht. Kennelijk gaan de meeste meer geroutineerde duiven toch eerder zitten en rammen de jeugdigere duiven gewoon door.
De snelste van alle duiven werd geklokt door Dave van Zon. Het aantal NPO-overwinning van “de Van Zon zonder grote praatjes” is voor een buitenstaander bijna niet meer te tellen. Ik ben de tel inmiddels wel kwijt geraakt maar het toont eens te meer de klasse van melker en duif.
Het was overigens een nipte overwinning want ondanks een vliegduur van 498 minuten was het absolute verschil met duif nummer 2 van Hennie La Grouw maar een ruime 12 seconden! Door de windrichting (en kwaliteit van de duiven) kwam de rest van de afdeling er ten opzichte van de liefhebbers van de korte afstand deze week niet aan te pas. Al leverde de winnaar van Noord van de familie Vijselaar uit Lutjebroek een puike prestatie door tegen de trek in toch een snelheid van 1150 mpm te realiseren.
De winnaars per rayon:
Rayon A: Nico Volkens, Bergen – 1148 mpm
Rayon B: Bas Thiele, Velserbroek – 1137 mpm
Rayon C: Martijn & Marit Kramer – 1161 mpm
Rayon D: Familie Vijselaar, Lutjebroek – 1150 mpm
Rayon E: Combinatie Pouw, Nederhorst den Berg – 1156 mpm
Rayon F: Dave van Zon, Amsterdam – 1178 mpm
MINDERHOUT
In de ochtenduren vlogen de jongste duiven van deze zogenaamde patatgeneratie hun 5e wedvlucht vanuit Minderhout. Een grote groep junioren begint het spelletje steeds beter te begrijpen. Echter het doorschieten / te ver vliegen van de duiven uit de Zuidelijke regionen is nog altijd niet ten einde. Zelfs bij degenen die ze daar goed pakken qua punten kwamen er naar verloop van tijd veel terug uit het Noorden ondanks de wind uit Noordelijke richtingen. Niet zo vreemd gezien de lossing van zo’n 13.000 duiven op een afstand variërend van 89 kilometer tot 167 kilometer.
Het einde van dit probleem is ogenschijnlijk in zicht want komende week vliegen we de zesde vlucht vanuit Asse Zellik waarna dan een vlucht van uit Peronne volgt. Na zes vluchten zitten we volgende week voor mij op een vlucht van 159 kilometer na eerdere vluchten van 95 km, 95 km, 133 km, 159 km en 95 km. Het enige voordeel is dat de duiven die overblijven wel goed hebben leren zoeken.
Zoals gezegd de meeste junioren beginnen het spelletje steeds beter te snappen en de concoursduur liep al aardig terug. De winnaars per rayon:
Rayon A: Peter Beers, Alkmaar – 1235 mpm
Rayon B: Bas Thiele, Velserbroek – 1247 mpm
Rayon C: Nico de Jong, Zaandijk – 1232 mpm
Rayon D: Jelger Klinkenberg, Schermerhorn – 1188 mpm
Rayon E: Heimel & Kuhlman, Amsterdam – 1235 mpm
Rayon F: Hennie La Grouw, Amsterdam – 1262 mpm
OP EIGEN HOK
Vallen naast de debacles met de jonge duiven twee bijzonder positieve zaken te vermelden. Ten eerste vloog een vierjarige duivin van mijn oude klaksoort een 4e plaats in rayon- en afdelingsverband op Le Mans. Voor de tweede maal dit seizoen op Teletekst en dat blijft altijd leuk.
Daarnaast leverde de Midfond cyclus van dit jaar nog een onverwachte extra kers op de taart op. In de voorlopige eindstand van de afdeling nam ik namelijk ook de eerste plaats in! Een onverwacht genoegen omdat ik dit helemaal niet meer verwacht had. Degenen die hoger stonden tot aan de laatste vlucht lieten vooral veel aangewezen punten liggen. Het verschil met nummer twee in de stand, Ton Snoek uit Volendam was/is uiteindelijk ongelooflijk klein, slechts 0,8 punt.
0,8 punt op een totaal te behalen aantal van 12.000 punten is natuurlijk helemaal niets maar als er geen reclame volgt is dit wel de eerste keer in mijn carrière dat ik een eerste afdelingskampioenschap win. Ondanks het feit dat ik het vliegen in afdelingsverband een beetje oneerlijk vind (teveel verschil in ligging, afstand, invloeden van wind, etc.) blijft dit een leuke gewaarwording. Afwachten dus maar weer … tot volgende week!
Groet,
Michel Beekman