Rik Hermans, Pulle. Het is alles of niets!
Deel 1: Introductie en sportblad De Duif
De laatste jaren is het een beetje traditie dat uw verslaggever de eerste zaterdag na het seizoen op hokbezoek gaat. Al dan niet in combinatie met het zien aankomen van duiven worden de zinnen verzet op de eerste zaterdag waarop er op eigen erf geen duiven thuis komen. Zo werd de laatste twee jaren gekeken bij Henri van Doorn uit Den Dungen en werd ook Cees Schroevers uit Arnemuiden bezocht. Het jaar daarvoor vormde het bezoek aan de prachtige hokken en het geweldige team dat vliegt onder de naam Combinatie van Wanrooij uit Geffen een o zo prima start gemaakt van het stille seizoen!
Dit jaar leek het er niet van te komen. Het vliegseizoen van de afdeling waarin uw verslaggever vliegt duurde dusdanig lang dat het letten bij andere liefhebbers niet mogelijk was. Eigenlijk werd er al berust in het feit dat er dit jaar geen “uitje” in zat tot het moment dat sportvriend Henri een berichtje stuurde. “Of ik zin had in een hokbezoek aan de ‘Belgische-Nederlandse’ superstar Rik Hermans”. Natuurlijk trok mij dit buitenkansje aan! Een hokbezoek aan een dergelijk sterk spelende liefhebber is bepaald geen alledaagse aangelegenheid dus werden gelijk de agenda’s getrokken. En toeval of niet, de eerste zaterdag na het seizoen paste Rik Hermans prima! Afspraak rond het middaguur!
Een en ander betekende een vroeg reveille op de eerste vrije zaterdag want na het verzorgen van de duiven diende via Den Bosch afgereisd te worden naar het Belgische dorp Pulle. Den Bosch is de woonstee van sportvriend Henri.
Pulle is een kleine deelgemeente van de gemeente Zandhoven in de Belgische provincie Antwerpen en in het kleine dorp gebeuren weinig schokkende zaken. Behalve in 1966 toen een brug over de E313 instortte en in 2005. In dat jaar werd een halfnaakte vrouw dood op het kerkhof aangetroffen, iets waarover destijds zelfs CNN berichtte. Het bleek gek genoeg geen moord maar een bizar ongeval.
In duivenland is Pulle en zeker in combinatie met Zandhoven, de gemeente waarvan het deel uitmaakt, wel regelmatig groot nieuws! Het wordt weleens omschreven als het hedendaagse duivenmekka want in Pulle en Zandhoven wonen veel duivenmelkers van naam en faam. Met het risico er enkele te vergeten hierbij enkele voorbeelden van topliefhebbers uit deze gemeente. De allerbekendste door de jaren heen is zonder twijfel Dirk van Dijck, maar ook andere plaatsgenoten als Miel van den Brande, Eddy Janssens en de echte dorpsgenoot zelfs de directe buurman, Danny van Dijck, hebben hun plaatsen in de galerij van groten inmiddels wel verdiend. Ze staan echter de laatste paar seizoen allen in de schaduw van een jonge Nederlander genaamd Rik Hermans. Met drie Nationale overwinningen (en in België zijn ze echt nationaal) sinds 2011 en de laatste twee jaar jaarlijks een overwinning is hij wat mij betreft de primus interparus van alle andere kampioenen uit de regio. De hoogste tijd om het hoe en waarom achter deze successen eens op te tekenen.
Na een vlotte rit arriveerde uw verslaggever en zijn reisgenoot omstreeks 11:45 uur in Pulle. Toen de auto geparkeerd was stond Rik al op de oprit om ons welkom te hebben. Niet overigens na de waakhond opgesloten te hebben. Eenmaal gezeteld onder de luifel op het terras kwamen de typisch Belgische koffiebroodjes al vlot op tafel en volgde een geanimeerd gesprek. Een gesprek dat lang zou duren, niet helemaal verrassend als je drie duivenmelkers met een schrijversachtergrond bij elkaar zet.
Sportblad De Duif. Het eerste deel van het gesprek ging dan ook niet toevallig over het wel en wee van Sportblad De Duif. Dit alom gerespecteerde duivenblad ging eind jaren tachtig van de vorige eeuw over in handen van een groepje enthousiastelingen omdat de toenmalige uitgever geen opvolgers had. Hieronder ook vader Jan Hermans en de destijds zeer bekende Stan en Gust Raeymaekers. Uiteindelijk bleven Jan en Gust over. Tegenwoordig is Jan samen met zoon Rik en dochter Anke eigenaar van het inmiddels wel historische duivenblad. Gust Raeymaekers is overigens nog altijd een zeer gewaardeerde verkoper, of zoals de Vlamingen zeggen oproeper, tijdens de vele verkopingen die door Sportblad de duif georganiseerd worden.
Hiermee zijn we gelijk bij een belangrijke poot onder het businessmodel van De Duif aangekomen want van abonneegelden kan een sportblad in de duivenwereld al lang niet meer bestaan. Bij het kijken van een wekelijkse duivenkrant komt namelijk nog al het nodige kijken. Naast de drie ‘Hermansen’ staan er nog twee vaste fulltime medewerkers op de loonlijst, namelijk de alom gekende Gert Huyge, schrijvend onder het pseudoniem Hugo en de bij het grote publiek minder bekende Martin de Maeyer. Ook zijn er nog zo’n 40 of misschien wel 60 freelance reporters die met enige regelmaat bijdrages leveren tegen een kleine onkostenvergoeding. De exploitatie van een duivenkrant is dus best kostbaar en vereist dus een andere inkomstenbron en die wordt al jarenlang gevormd door de duivenhandel. Veelal met partners uit het Verre Oosten, waarmee vaak al jarenlang zaken wordt gedaan.
Niet helemaal toevallig arriveerde juist nadat wij gearriveerd waren een gekende West-Vlaamse fondvedette met in zijn kielzog een aantal gasten uit Taiwan. Na een kort gesprekje reden ze verder naar de burelen van het sportblad (op 5 minuten rijden in het naburige Zandhoven) waar vader Jan zich verder over het gezelschap zou ontfermen. Eens te meer werd het mij duidelijk dat de duivenhandel synoniem staat voor hard werken en het onderhouden van relaties. Feitelijk bijna het hele jaar rond, in het weekeinde of daarbuiten, in binnen- of buitenland, als je in de duivenhandel zit moet je dag en nacht beschikbaar zijn. Niet dat de familie Hermans hierover klaagt overigens, sterker nog ze genieten er juist van en bouwen al jaren aan hele stabiele (zaken)relaties!
Dat werken in het weekeinde is overigens zomer en winter een doodgewone zaak. Op het moment van ons bezoek had Rik een vakantie weekeinde omdat de week na ons bezoek De Duif niet verscheen. Normaliter is het iedere zondag en maandag de krant maken. Dit is alles behalve een eenvoudig klusje. Niet alleen moet er tijdig voldoende kopij verzameld worden, ook worden alle stukken nog nagelezen en daar waar nodig gecorrigeerd. Niet alleen op de tekst is men kritisch, ook de stambomen worden nauwkeurig nageplozen. Deze moeten namelijk kloppen! Doordat Rik al vele jaren meeloopt kent hij van de toonaangevende hokken de pedigrees van de topduiven bijkans uit het hoofd!
Toeval. De nu 38 jarige Rik streek met zijn echtgenote Cindy in 2005 in Pulle neer. Het was je reinste toeval dat dit kleine dorp als woonplaats werd uitgekozen. Het was buurman Danny van Dijck die Rik erop wees toen Danny op bezoek was bij Miel van den Brande. Bij Miel huisden tot voor kort de kwekers van Rik en Jan.
Danny had graag een buurman als duivenmelker (!) en Rik was tot die tijd feitelijk vruchteloos op zoek geweest naar een huis in België. Het huist werd kort daarna bezichtigd en veertien dagen later mochten Rik en zijn vrouw zich na een publieke verkoop (hoe toevallig) eigenaar noemen van een huis met een ruime tuin. Een tuin waaraan wel veel moest gebeuren. In de tuin stonden de nodige opstallen. Die moesten wijken om plaats te maken voor een gazon en natuurlijk de onvermijdelijke duivenhokken. Van maart tot augustus werd er in en rond het huis verbouwd! Toen was het de hoogste tijd om de tuin onder handen te nemen om het komende jonge duivenseizoen niet in gevaar te brengen. Na een bliksemactie van Wim Kempeneers kon er enkele dagen later aangevangen worden met de bouw van het o zo belangrijke duivenhok! De kiem voor een inmiddels al bijna roemruchte carrière was gelegd!
Meer over deze carrière, de hokken, de duiven, de methode en de titel boven deze rapportage in het binnenkort te verschijnen deel 2.
Michel Beekman, Aalsmeer