Minder leuk versus heel erg leuk!
Zondag 30 oktober 2016. De klok wijst exact 18:00 uur aan. Buiten is het helaas al donker. Door het einde van de zomertijd is de echte winterperiode nu begonnen. Vroege, donkere avonden bieden in huis gezelligheid maar in de tuin, dat wil zeggen rond het hok is het minder leuk. Tot aan afgelopen vrijdag lukte het mij nog om de duiven ’s avonds bij daglicht te verzorgen maar met ingang van morgen is dit niet meer mogelijk. Gelukkig zit er op al mijn hokken kunstlicht, al zal er van voeren in de volières zoals ik tot op heden deed geen sprake meer zijn. Dit kunstlicht brandt tot aan de start van het komende vliegseizoen overigens van 7:30 uur tot 19:00 uur. Dit doe ik al jaren en het levert geen enkel probleem op.
Ook al jaren ga ik twee tot drie keer per winter naar de vergadering van onze afdeling. Deze vergaderingen zijn het laatste jaar leuker dan in de moeilijke jaren daarvoor maar echt leuk kan ik ze toch niet vinden. Het eigen belang en de afgunst die de laatste jaren helaas zo’n opgang maken in onze sport is nu ook erg zichtbaar doorgedrongen tot de voorstellen. Het is “ikke, ikke” en “als ik iets niet krijg dan een ander ook niet”. Gelukkig waren er ook nog constructieve afgevaardigden die hun opmerkingen wel onderbouwden met positieve bijdragen.
Qua uitkomsten was er weinig revolutionairs te melden. Opvallend genoeg werd er afgelopen donderdag lang stil gestaan bij kleine randzaken terwijl de grote zaken als het vliegprogramma zonder al te veel commentaar werden aangenomen. De nieuwe rayonindeling waarover in februari een specifieke vergadering gehouden zal worden, kon rekenen op commentaar uit verwachte en onverwachte hoek. Hierbij sprong in het oog hoe slecht een aantal sprekers het voorstel eigenlijk gelezen hadden. De vraag is echter hoe de zwijgende meerderheid in februari zal stemmen. Duivenliefhebbers houden nu eenmaal niet van verandering. Voor de meeste liefhebbers heeft de nieuwe indeling niet veel consequenties maar of de ratio het zal winnen van de emotie zal nog de vraag zijn.
Al met al werd het door de aandacht voor de details toch een latertje. Een kwartiertje nakaarten zorgde er uiteindelijk voor dat de zaal kort na middernacht werd verlaten. Wellicht is het toch handiger deze voor onze sport toch zo belangrijke najaarsvergadering op vrijdag te plannen.
Dit keer kwam het mij persoonlijk wel goed uit dat de afdelingsvergadering op donderdag plaatsvond. Op vrijdagavond mocht ik namelijk beleven wat echte vriendschap inhoudt! Met jeugdvrienden, met wie ik vanaf mijn 16e jaar optrek, stond een eetafspraak gepland. Om de vriendschapsbanden in stand te houden doen we dit sinds een jaar of zes één of twee keer per jaar. Deze avonden zijn altijd heel erg leuk maar het plannen van een dergelijke afspraak heeft altijd de nodige voeten in de aarde omdat een ieder druk bezet is. Ditmaal ging het plannen echter bijzonder vlot. Met één datumvoorstel was het ogenschijnlijk rond. Waarom dit zo vlot ging werd mij vrijdag duidelijk. Mijn vier kameraden hadden namelijk het etentje gepland in het kader van mijn vijftigste verjaardag. Zonder dat ik het wist hadden ze de agenda’s getrokken en onderling geregeld dat ik nog slechts even moest aansluiten.
De locatie was een uitstekend restaurant in het centrum van Amsterdam. Hier nuttigden we een uitstekende maaltijd met de nodige alcoholische versnaperingen. Zoals altijd vloog de tijd. Bij het trekken van de rekening “werd ik vrijgehouden”, het cadeau van de mannen omdat ik Abraham zag. Ik werd er stil van, ook omdat de “Bob” onder ons mij aanbood om mij ook nog eens thuis te brengen. Echte vriendschap bestaat dus zeker nog en hiervoor hoe je elkaar niet wekelijks te zien!
Bezoek Pigeon Loft Niels Broeckx.
Ook mijn laatste belevenis van deze week kon gekwalificeerd worden als heel erg leuk! Zoals een ieder weet ga ik graag op hokbezoek en deze week deed zich wederom een kans voor om een bezoek te brengen aan een tophok!
Een tophok in de Belgische Kempen. In Oud-Turnhout om precies te zijn en om nog specifieker te zijn bij Pigeon Loft Niels Broeckx om de internationale duivennaam van Jan, Marleen en Niels maar te gebruiken. Dit hok timmert sinds Jan en Marleen de bakkerij in Baarle Hertog verkochten en hun zo geliefde hobby voltijds achter het prachtige huis konden uitoefenen meer dan behoorlijk aan de weg! Beter nog, het zijn echter toppers op de Grote Halve fond die vooral in de jaren 2013, 2014 en 2015 hoge toppen scheerden. Het moeilijke jaar 2016, doordat het vocht de stenen put/bak onder het duivenhok binnendrong en de vorm temperde, doet hier niets aan af.
Ook hier is het de gekende drie eenheid die het hem doet. De motivatie van de drie melkers (man, vrouw en zoon), de ruime accommodatie en bovenal de kwaliteit van de duiven. Die kwaliteit droop er vanaf toen we een aantal vliegduivinnen in handen kregen. Vooral de 14-333 sprong er qua vorm en lichaam uit. Echter ook de absolute topduivin van het hok, de “306-ke” (ook van 2014) toonde aan de goede resultaten nooit gebaseerd zijn op toeval. Deze 306 is kandidaat om België te vertegenwoordigen op de Olympiade in Brussel in de categorie C.
Ook haar kinderen die we in handen kregen hadden de vitaliteit van hun moeder en de wat grovere lichaamsbouw van hun vader. Een doffer van 2009 die nooit gedwongen ontdaan moest worden van zijn ring. In Nederland is dit vrij simpel want de dierenarts doet dit en geeft hierbij een soort vrijwaringsbewijs. In België is dit echter geen sinecure want hier worden de duiven gestempeld in de vleugel en dit stempel moet dus jaarlijks vernieuwd worden op het bondsbureau. Voorwaarde voor een nieuwe stempel is wel dat de slagpen met hierop de oude stempel moet worden getoond! Het zijn geen gemakkelijke jongens die Belgische bestuurders …..
Het kweekproduct van de ring loze doffer van het hok Broeckx is echter al deze moeite meer dan waard, want hij gaf al meerdere kinderen die bij de eerste vijfentwintig Nationaal vlogen op de Grote Halve fond. Dit jaar stond hij op de 14-306 en twee van hun kinderen zijn binnenkort , begin december, te koop via de site van Herbots http://www.herbots.be/nl . Voor menigeen zouden deze kinderen naar mijn bescheiden mening een regelrechte aanwinst vormen.
Ondanks dat ik mijn notitie boekje niet meenam bij dit het hokbezoek zijn mij toch een aantal opmerkelijke zaken bijgebleven.
Nog nergens zag ik zulke schone duivenhokken. Proper om het in het Vlaams te zeggen, is een understatement. Het poetswerk van Marleen zorgt er voor dat de hokken die in 2006 geplaatst werden er aan de binnenkant nog als nieuw uitzien. In die hokken liggen op de vloer overigens roosters waaronder een lopende band zorgt voor de afvoer van de mest.
In 2016 was het echter zo nat dat de overvloedige regen door de stenen muur drong en een akelig milieu veroorzaakte. Tijdens het hokbezoek lag de roostervloer open omdat Jan en Marleen de afgelopen weken intensieve herstelwerkzaamheden uitvoerden. De stenenmuur werd van een vochtwerende mortel voorzien. Toen wij in het hok kwamen was de onaangename geur niet meer te ruiken.
In Oud-Turnhout zitten de duiven de hele winter hele winter gescheiden. Deze periode duurt best lang. Na het grootbrengen van een jong, geboren uit een koppeling na de laatste vlucht half augustus, zitten de duiven zo ongeveer vanaf begin oktober tot begin mei gescheiden!
Ja, u leest het goed, de duiven worden niet gekoppeld voordat de vluchten beginnen. Dit “koppelen” vindt begin mei plaats. De duiven krijgen dan 3 dagen de tijd om een partner te kiezen en vanaf dat moment mogen ze na de vlucht wekelijks tot en met zondagmiddag bij elkaar blijven. Na een drietal weken hebben vrijwel alle vliegduiven een partner gevonden. Dit komt mooi uit want dit is het moment dat de vluchten op het programma komen waar het de familie Broeckx allemaal om te doen is. Eind mei staat de eerste Bourges I geagendeerd en dan hebben de duiven juist de kick van de koppeling te pakken.
Ook de seizoenstart op zich is mij bij gebleven. De duiven blijven tussen september en begin april binnen. Zoals op veel meer plaatsen is de klamper hier de oorzaak van! Loslaten kan gewoon niet, hetgeen ook twee weken geleden nog bleek. Omdat er gebouwd wordt aan een nieuw hok (acht meter extra) en er reuring in de tuin was, dacht Jan dat de duiven wel los konden. De klamper zou immers niet durven. Niets bleek minder waar, binnen een half uur was de gevreesde vogel daar en de duiven schrokken. De klamper greep mis maar door de schrik vloog de beste jonge duivin zich wel dood op de (lage) draden op de akker nabij het hok. De duiven blijven dus voortaan weer binnen tot begin april.
Vanaf begin april komen ze dan dagelijks buiten. Na een dag of vier vliegen ze dan alweer zo’n drie kwartier. Na twee weken training aan huis krijgen ze dagelijks een lapvlucht van ongeveer 60 kilometer. Dit is alleen om het kompas te richten en conditie op te bouwen want ervaring verkregen ze al in hun geboortejaar doordat alle jongen drie Nationale vluchten op het programma hebben staan.
Na deze powertraining wordt er direct ingemand voor Noyon (zo’n 240 kilometer). Na enkele weken Noyon (Morlincourt) volgt een aantal weken kleine halve fond. Hierna wacht het echte werk, de Grote Halve Fond.
De duivinnen vliegen wekelijks deze klassiekers, de doffers om de twee weken. Het spel met de doffers is ook op dit tophok beperkt omdat de duivinnen beter geschikt zijn voor hun opdracht. In het totaal worden er 16 doffers gespeeld op klassiek weduwschap (partner thuis) tegen zo’n 70 duivinnen. Ook van de duivinnen is de partner altijd thuis! Die partner krijgen de duiven voor geen enkele vlucht te zien!
Gezien de opdracht die de duiven moeten vervullen werd uw verslaggever verrast door het relatief lichte voerschema dat er op hoofdlijnen als volgt uit ziet.
Op zaterdag volle bak van Beyers Sport Energy Galaxy. Vanaf zondag tot en met dinsdagavond volgt de Beijers Vandenabeele mengeling. Op woensdagmorgen wordt het dan half om half Vandenabeele en Sport Energy Galaxy. Woensdagavond voldoende SEG, ook krijgen ze dan wat vette zaden na het voeren. Op donderdagmorgen wederom SEG en op donderdagmiddag volle bak SEG, gevolgd door de vette mix. Nog wat later krijgen ze enkele pinda’s, hetgeen de enige pinda’s zijn die de duiven krijgen! Door dit voerschema eten de duiven ook de grove maiskorrels die de duiven in de mand krijgen, aldus Jan.
Jan is overigens de strateeg van de combinatie. Niels en Marleen verzorgen het veldwerk! Dit doen ze meer dan grondig om het mild te verwoorden!
Een onderdeel van deze strategie is de goede opleiding van de jonge duiven. De junioren worden op de schuifdeur gespeeld als de Nationale vluchten aanbreken, feitelijk iets er voor. Opmerkelijk is dat de junioren nadat ze op de inkorfdag bij elkaar gelaten zijn na een aantal uur weer gescheiden worden. Het voordeel is tweeledig. Ten eerste gaan de duiven minder opgefokt de mand in omdat ze weer tot rust gekomen zijn. Ten tweede eten ze beter als ze weer gescheiden zitten nadat ze een paar uurtjes met elkaar gestoeid hebben. Voeren als ze bij elkaar zitten heeft niet zoveel zin.
Tenslotte viel de stamopbouw op. In de stambomen vind je grote namen zoals van Oeckel, Van der Wouwer (heel veel), Heremans en nog vele anderen maar ook hoog frequent de naam Broeckx door de duiven van vader Leo! Ook vaak zie je de naam van de lokale vedette Paul Voeten in de pedigrees. Vrijwel onbekend bij het grote publiek maar daardoor zijn de duiven er niet minder onder. Jan koopt bij deze lokale topper al een jaar of zeven aan een stuk jaarlijks een tiental jongen en in de meeste toppers komt de naam Voeten inmiddels voor.
Een leuke bijkomstigheid was dat vlak voor ons vertrek vader Leo en moeder Maria nog even aankwamen. Jan heeft het duivenvirus van geen vreemde want Pa en Ma timmeren al jaren aan de weg. Vroeger verhuisden de duiven van pa naar zoon, inmiddels volgen ze vaak de omgekeerde weg. Dit heeft de resultaten van de combinatie Broeckx-van Hees ook weer op een hoger peil gebracht!
Al bij al was het een opmerkelijk en heel erg leuk bezoek. Wederom geweldig qua ontvangst maar bovenal als altijd weer leerzaam. Het was de moeite van het rijden van de bijna 170 kilometer heen en terug dubbel en dwars waard. Jan, Marleen en Niels bedankt voor de leuke uurtjes!
OP EIGEN HOK
Is het nu echt ruitijd. Na het wegnemen van de eieren vallen de veren weer gestaag. Dit moet ook want de duiven hebben nog wel wat in de lopen. Bang dat ze niet uitruien ben ik niet want het komt ieder jaar bij de meeste duiven goed. Een enkeling laat de laatste pen soms staan. Veel nadeel heb ik hiervan op de vluchten niet ondervonden.
Een ander nadeel ondervond ik vanmorgen wel. Een nadeel van “haast” is dat je fouten maakt. Vanmorgen joeg ik de kweekduivinnen door van het hok naar de volière zonder mij te realiseren dat de deur van die volière openstond. Gelukkig lag er voer op de vloer en hadden de meesten honger, echter een paar verkozen de vrijheid. Na een noodsprong sloot ik direct de deur maar er bleken er vijf weg! Shit! Gelukkig waren er een aantal uitgewend en vloog er eentje terug naar sportvriend Cor. Op dit moment lijkt er slechts één te ontbreken. Alle recente aanwinsten lijken vooralsnog aanwezig te zijn. Als ik het goed gezien heb tenminste … Afwachten maar weer maar gedane zaken nemen geen keer. Tot volgende week!
Michel Beekman