Op afstand
Zondag 25 september 2016. Nog een beetje slaperig zit ik achter de laptop. De klok wijst 7:39 uur aan en in combinatie met de achterliggende week is dat best vroeg. Te vroeg ook om buiten al iets te ondernemen dus een mooie gelegenheid om tussen de diverse bedrijven door het weekstuk te tikken.
Tussen de bedrijven door omdat het de eerste week na het seizoen best druk was en ook nog is want ook deze zondag staat nog een activiteit gepland. Senior viert zijn zeventigste verjaardag in kleine kring en daar ben ik, zijn wij, natuurlijk graag bij. Een mijlpaal maar gek genoeg beleef je de zeventigste verjaardag van een naaste heel anders dan van iemand die wat verder af staat. Het voelt namelijk helemaal niet of mijn vader al zeventig is. Zeker na zijn knieoperatie is hij kwieker dan ooit. Zeventig is het nieuwe zestig zullen we dan ook maar denken ….
Deze verjaardag vormt het sluitstuk van een week waarin ik het merendeel van de tijd op afstand van mijn duiven verbleef. Best wel lekker zo kort na het seizoen. Het afstand nemen van het dagelijkse regime kreeg dit jaar door een vierdaags verblijf in Zwitserland een hele andere dimensie. Na de laatste vlucht op zondag even snel het voer mengen om vervolgens maandag tegen het eind van de morgen op het vliegtuig naar Geneve te stappen om van daaruit met de trein door te reizen naar Lausanne om daar vervolgens tot en met donderdagmiddag te verblijven.
Lausanne, bij het gewone publiek vooral bekend vanwege het feit dat het Internationaal Olympisch Comité er zetelt, vormde dus bijna vier dagen mijn standplaats omdat de belangrijkste leverancier van mijn werk hier haar hoofdkantoor heeft staan. Jaarlijks vindt er een bijeenkomst van tweeëneenhalve dag plaats met deze leverancier en collega’s uit alle windstreken om de prestaties van de leverancier tegen het licht te houden. Ook proberen we met vakbroeders uit bijvoorbeeld Australië, Amerika, Mexico, Colombia en diverse Europese landen te komen tot “best-practices”. Daarnaast is er op twee avonden een zogenaamd sociaal programma. Op deze avonden is er dan gelegenheid de mens achter de verre collega te leren kennen.
Leuk en leerzaam zoals ik altijd schrijf. Vermoeiend ook, want de dagen duren van 08:00 uur ’s morgens tot 23:00 uur ’s avonds, eventueel cafébezoek nog niet meegeteld. Al met al zijn het dagen waarin het duidelijk wordt dat de duivensport maar een heel belangrijke bijzaak is. Niet alleen besef je hoe klein de duivenwereld is (want vrijwel geen van de internationale collega’s weet er iets van) ook ga je er doordat je letterlijk op afstand zit anders tegen aankijken. Meer relativerend zou ik bijna zeggen.
Tussen de bedrijven door keek ik ’s avonds wel eens een kwartiertje op mijn laptop naar Facebook maar voelde geen enkele aandrang om te reageren op welke discussie dan ook. Dit waren er overigens minder dan de weken er voor (of leek dit maar zo), toen het soms hoog opliep als het ging over het nieuwe vliegprogramma van de NPO of de rayonindeling in Noord Holland.
Echter als je letterlijk verder weg zit in een wereld die zich over hele andere zaken druk maakt dan welke vlucht er gevlogen wordt of tegen wie, dan besef je dat we ons eigenlijk druk maken over de kleur van de lucifers. Dat wil zeggen over iets totaal onbelangrijks! Een leuk tijdverdrijf waarin je veel kwijt kan en waaruit je veel voldoening kunt halen maar niet meer dan dat!
Iets dat ik en met mij ook anderen zich de komende maanden maar eens goed moeten blijven realiseren! We discussiëren niet over de wereldvrede, het oplossen van de hongersnood in de wereld of een betere inkomensverdeling in ons land, we spreken slechts over onze hobby. Een hobby die veelal wordt gerund door vrijwilligers. Een hobby die bovendien onder grote druk staat en die we moeten koesteren zolang het nog kan!
OP EIGEN HOK
Was het op vrijdagmorgen niet zo’n grote puinhoop als ik had verwacht. Mijn vriendin had de honneurs prima waargenomen en de weergoden waren haar en mij afgelopen week prima gezind. Het mooie droge weer zorgde namelijk voor goede verzorgomstandigheden maar bovenal voor mooie droge hokken. Dit laatste is erg fijn als je een paar dagen van huis bent.
Hierdoor hoefde ik niet direct uren aan de slag en dit kwam goed uit. Op maandagmorgen vroeg werd namelijk nog een opgevangen jonge duif aangemeld door een liefhebber uit het ooit roemruchte fond mekka Steenbergen. Deze duif kon pas op vrijdag opgehaald worden en gelukkig was de aanmelder een echte duivenman dus leverde dit geen probleem op.
Op vrijdagmorgen startte ik dus rond 10:00 uur onze dinky toy om af te reizen naar West Brabant! De duif was prima verzorgd en de aanmelder, de heer Uitdewilligen, bleek een alleraardigste sportgenoot. Na een gesprekje van een half uurtje en een bezoekje aan zijn hok was het tijd om weer naar het Noorden af te reizen. De zomerronde jonge duiven diende namelijk nog weggebracht te worden. Het weer was namelijk te mooi om dit niet te doen!
Zo gezegd zo gedaan en de dertig kale jongen ’s middags om 15:30 uur vlogen hun vijfde lapvluchtje. De komende weken zal ik tot aan mijn vakantie proberen de duiven nog af en toe weg te brengen zodat ze volgend jaar gewoon op de oude duiven mee kunnen. Als de weergoden vandaag nog een beetje blijven meewerken wellicht zelfs nog heden middag!
Zaterdagmorgen twijfelde ik ook nog even of ik de zomerjongen zou pakken. Ik moest toch richting het Zuidzuidoosten want op de agenda stond een bezoek aan Rik Hermans in Pulle, België (nabij Zandhoven). Via een pitstop in Den Bosch om sportvriend Henri op te pikken. Het tijdschema was echter te krap en ook de lucht stond mij zaterdagmorgen tegen 09:00 uur niet aan, dus bleven de duiven thuis.
Het werd er hierdoor echter zeker niet minder leuk om. We hadden namelijk een topdag bij een van de hedendaagse superstars uit de Belgische duivensport! Rik en zijn vrouw Cindy ontvingen ons aller hartelijkst! De koffie en de koffiebroodjes kwamen al snel op tafel en wat volgde was een uiterst gezellige duivenmiddag. Eerst aan tafel en later in het hok. We spraken met een uiterst gedreven misschien zelfs wel gepassioneerde duivenmelker die de duivensport van huis uit als het ware met de paplepel kreeg ingegoten.
De successen van Rik zijn hierdoor allesbehalve toeval. Door zijn werk voor Sportblad De Duif kwam en komt hij in contact met alle grote melkers uit vooral Nederland en België. Van velen nam hij iets of zelfs soms heel veel over (zo is het hok bijna een één op één kopie van het hok van Kees Bosua) hetgeen geleid heeft tot een overzichtelijke manier van de duiven houden. Het draait echter vooral om echte topduiven en die zitten er volop!.
Rik is daarbij een liefhebber met een simpel adagium. Rik Hermans speelt niet voor kampioenschappen, slechts goede uitslagen op de nationale vluchten interesseren hem. Hij speelt dan ook alles of niets! Ook al staat hij goed in de tussenstand voor de halve fond toch gaan de duiven, allen, naar de eerstvolgende Nationale vlucht!
Ook opvallend, zijn methode van selectie. Deze sprak mij persoonlijk erg aan. “Je moet selecteren op de vluchten die je wilt spelen”! Hetgeen betekent dat een jonge duif die op de korte vluchtjes nog niet presteert niet vroegtijdig wordt verwijderd. Ze mag haar kunnen tonen op de vluchten waar Rik naar uitkijkt, de Nationale vluchten. Vaak blijken zulke “slechten” op dergelijke vluchten juist de goeden! Veel meer hierover binnenkort in een nog uit te werken reportage!
Zoals wel vaker bij een hokbezoek vloog de tijd! Om bijna 16:30 uur was het echt de hoogste tijd om huiswaarts te keren. Op de terugweg spraken Henri en ik met veel respect over de kwaliteit van de duiven en de geweldige ontvangst! Zoals al eerder gezegd een absolute topdag.
Een topdag die mij tegen 18:45 uur weer op eigen erf deed belanden. Snel weer de duiven verzorgen! Daarna sprak ik nog even kort met Piet Rol. Piet belde mij om mij te feliciteren met het eerste duifkampioenschap Generaal in rayon F, behaald door zijn kweekproduct Hannah. Deze zuivere Heremans duivin met nog een beetje Verkerk-bloed in haar afstamming behaalde meer punten dan alle andere duiven in Rayon F. Ze werd bovendien slechts 16 keer gespeeld waar menig concurrent 22 keer de mand zag! Ze miste bovendien niet op deze 16 vluchten. Ondanks een gebrekkige pennenstand aan het eind, want ze vloog de laatste navlucht op vier pennen! Door deze prestaties van dit GEKREGEN duifje werd voor de derde keer in vier jaar tijd de eerste kampioensduif Allround/Generaal in ons sterke rayon binnen gehengeld.
Het was dit jaar overigens helemaal een goed jaar qua kampioensduiven want ook op de Midfond woonde de beste duif van het rayon op mijn hok! Dit product van een Willem de Bruijn doffer gekoppeld aan het een duivin van het soort van Ad Schaerlaeckens stond overigens ook lang boven aan in de Allroundstand maar werd niet gespeeld op de Dagfond en kon op de Navluchten slechts 3 vluchten mee.
Wellicht doet dit enkele bonnenkopers nog eens op het hoofd krabbelen om eens een bon te kopen. Ik heb, tegen mijn zin in, dit jaar toch weer iets meer bonnen geschonken. Vaak aan bekenden, vaak ten bate van het goede doel maar het zou voor deze partijen leuk zijn als de bonnen iets opbrengen. Afwachten maar weer!
Tot volgende week.
Michel Beekman