Nationale dagen, ophokplicht en nog een paar randzaken
Zondag 20 november 2016. Buiten raast een Zuidwesterstorm over het land. Op de terugweg van het tweede bezoek aan de Nationale Dagen in Houten in even zoveel dagen werd het mij duidelijk dat het een erg pittig windje was. Vooral op de strook tussen de Vinkenveense plassen waar de wind haaks op de rijrichting stond kreeg ik bijna de indruk van de weg te waaien.
De bezoekers die op zondag de Nationale Dagen bezochten hadden zich in ieder geval niet door de wind laten tegenhouden. Een beetje tegen alle verwachtingen in waren de hallen behoorlijk goed gevuld. Het was niet zo druk als op zaterdag maar de organisatie zal zonder twijfel tevreden geweest zijn. Vroeger ging ik om die reden altijd op zondag naar de beurs in voor- en najaar. Ik houd wel van een beetje rustige beurs waar de standhouders tijd hebben voor een praatje, maar de laatste jaren geniett ik ook van de drukte op zaterdag.
De reden dat ik nu ook op zondag richting Houten trok was tweeledig. Ten eerste was ik door wat lange gesprekken, bezigheden en een vroeg vertrek op zaterdag niet “overal aan toegekomen” en ten tweede was ik benaderd om de voorzitter van de NPO en een lid van de stuurgroep te interviewen over de gang van zaken rond de enquête en bovenal de voortgang hierna. Om half elf stond hiervoor een bijeenkomst gepland.
Helaas bleek op het afgesproken tijdstip naast de schrijver dezes slechts een viertal personen in de zaal aanwezig. Namens het NPO bestuur Maurice van der Kruk, Jeffrey Voorn en Hans van Dijk. Namens de stuurgroep, Hans van der Veer, voorzitter afdeling Midden Nederland plus welgeteld één “gewoon lid” afkomstig uit de afdeling Noord Holland. Opmerkelijk weinig belangstelling om het mild te verwoorden! Ook de tegenstelling met de heel goed bezochte bijeenkomst over de “Verliezen van jonge duiven” was zeer groot. In deze laatste bijeenkomst werden de gedachten van de WOWD over aard, omvang, oorzaken en oplossingen van het probleem van de verloren duiven aan een groot gehoor ter tafel gebracht.
Het ultra kleine gehoor dat kwam opdagen om meer te horen over de uitkomsten van de enquête plaatste ook het gekrakeel op de sociale media rond dit onderwerp in het juiste perspectief. Het lijkt er op dat een kleine groep op de sociale media “veel lawaai” maakt en dat het de massa nog steeds alleen om het spel te doen is.
Ondanks de kleine groep volgde toch nog een geanimeerd gesprek over de stand van zaken rond de enquête en de opvolging hiervan. Na een gesprek van een kleine anderhalf uur werd het mij duidelijk dat het nog altijd behoorlijk nieuwe NPO bestuur vastbesloten is om binnen afzienbare tijd een aantal veranderingen door te voeren die de duivensport ook in 2020 en later nog mogelijk moeten maken. Ondanks dat ik geen aantekeningen maakte zijn mij een paar kernwoorden bijgebleven: solidariteit, eenheid van programma en eerlijk spel, alsmede een betere inbedding en zichtbaarheid in de maatschappij. Duivensport 2.0 waarover waarschijnlijk na de komende najaarsvergadering meer duidelijk wordt!
Na dit geanimeerde gesprek vervolgde ik mijn rondgang over de beurs daar waar ik zaterdag gebleven was. De najaarsbeurs is echt een praatbeurs en dit deed ik dan ook volop. Op zondag waren dit korte gesprek waar het op zaterdag vooral lange gesprekken waren. Zo sprak ik zaterdag uitgebreid met Jos Voortman van De Koerier over het maken van duivenfilms. Het was een “prettig gesprek” naar aanleiding van de aanschaf van de dvd van Tim Hage. Over deze dvd hoorde ik al veel goede berichten en aangezien ik altijd wil “blijven leren” kocht ik deze film. Na het verzorgen van de duiven zal ik er vanavond eens op mijn gemak naar kijken.
Om die zelfde reden kocht ik ook de nieuwste en vooralsnog laatste dvd van “Pigeon Pixels”, oftewel Falco Ebben. De hoofdpersoon van deze dvd, Günther Prange intrigeert mij al jaren. Ik zou deze Duitse topliefhebber graag eens in levende lijve bezoeken maar vooralsnog zal ik het moeten doen met een dvd van dit fenomeen. Met Falco en Willem de Bruijn sprak ik overigens langdurig over de “pro’s en con’s van het jonge duivenspel”. We waren het niet altijd eens maar dat hoeft ook niet.
Lange gesprekken voerde ik ook met internetondernemer Gert Krab en met Wilco Bultman. Met Gert sprak ik over typische duivenonderwerpen zoals het slecht binnenlopen, het als melker hebben van de juiste motivatie en nog een aantal van dit soort zaken. Wilco Bultman vertelde mij over de nieuwste ontwikkelingen binnen Duivendirect. Esther en Wilco zijn duidelijk bezig hun bedrijf te verbreden en een totaalservicepakket rond het vervoer plus de import maar vooral de export van duiven aan te bieden. Vooral bij het exporteren van duiven komt veel meer kijken dan waarvan menigeen zich bewust is.
Natuurlijk sprak ik ook met mijn Limburgse soigneur, Peter Boskamp uit Beek. Door de drukte in de stand en de vele vragenstellers werd het geen inhoudelijk lang gesprek zoals wel vaker, maar het blijft toch een verademing om de “Willie Wortel” van de duivenbegeleiding aan te horen. Peter is altijd op zoek naar nieuwe producten of een ander gebruik van bestaande producten om de “gezondheidszorg” van de duiven op een hoger peil te brengen en/of deze te voorzien van nieuwe impulsen.
Daarnaast werden afgelopen zaterdag ook de Nationale kampioenen gehuldigd. In een aparte zaal, waarin ook een kleine kerstmarkt was ingericht, werden alle Nationale kampioenen voor het voetlicht gehaald. Het waren vlotte en strakke huldigingen waarbij ik ook een keer op het podium mocht verschijnen als 9e kampioen Midfond Aangewezen! Een mooie bonus op een prima jaar op de Midfond, al zeg ik het zelf. Voor het tweede achtereenvolgende jaar bij de Nationale kampioenen bovendien, na het 4e kampioen Dagfond Aangewezen. Gezien de aantallen duiven die ik speel en het relatief grote aantal slechte duiven dat nog op mijn hokken zit en het feit dat ik deze ook gewoon blijf spelen zijn de Aangewezen kampioenschappen vooralsnog het enige jachtterrein op Nationaal vlak. Het zou dan ook mooi zijn als dit soort bonuskampioenschappen ook in de toekomst nog eens behaald zouden kunnen worden.
Het vroege vertrek op zaterdag had overigens een bijzondere reden. Op zaterdagavond ging het gezin Beekman namelijk naar het theater, er is tenslotte meer in het leven dan duiven. We gingen naar de laatste voorstelling voor de officiële première van de musical “Ciske de Rat”. Nu ben ik een beetje een cultuurbarbaar maar voor dit soort kwaliteitsvoorstellingen ben ik wel te porren. Na het bezoek aan “Anne Frank” was dit de tweede grote voorstelling in even zo veel jaar en ook dit maal werd mij duidelijk dat goed theater ook topsport is. Zingen en dansen, in een hoog tempo en zonder onzuivere zang is geen sinecure. Ook het schuiven met decorstukken door de acteurs tijdens de wisselingen van de scenes alsmede het vertolken van twee verhaallijnen op hetzelfde podium vereisen de nodige oefening tijdens de voorbereiding. Het meest in het oog sprongen de prestaties van de kinderen die aan de voorstelling deelnamen. Ondanks de jonge leeftijd was de kwaliteit ongekend goed. Al bij al een geslaagde avond!
OP EIGEN HOK
Deze week zag ik het eigen hok slechts een beperkt aantal dagen / verzorgingsbeurten van binnen. Het was deze week namelijk weer een echte reisweek. Een dubbele reisweek zelfs. Op maandagmiddag vertrok ik namelijk naar Frankfurt om op dinsdagavond laat terug te keren. Dit patroon herhaalde zich op woensdag morgen en donderdagavond.
Dit betekende een enigszins gecompliceerde verzorgsituatie. Zo zat ik op dinsdagavond na een thuiskomst om 21:15 uur even later in het hok om de volières te reinigen. Het slechte natte weer van de dagen ervoor noopte mij om de volièrevloeren te reinigen omdat de regen de mest veranderd had in een soort “natte drab”. Ook diende ik nog even snel voer te mengen zodat mijn vervangster op donderdagmorgen weer voldoende voorraad had. Tevens plaatste ik de waterbakken met een reservoir alvast in de hokken om haar het werk van het verversen van de waterbakken te besparen. Op vrijdagmorgen vroeg voor aanvang van een reguliere werkdag herhaalde zich het tafereel. Ook tijdens mijn tweede afwezigheid hadden de weergoden namelijk niet echt meegewerkt.
Aangezien ik door mijn tweevoudige bezoek aan de Nationale Dagen in het weekeinde minder tijd beschikbaar had voor het “reguliere groot onderhoud” kroop ik op vrijdagavond na werktijd weer in het hok om naast de gewone verzorging ook nog even “onder de roosters te schrappen”. Het is dan niet altijd een kwestie van zin maar van gewoon doen!
Al bij al een verzorging met hindernissen, hetgeen in deze tijd van het jaar best moet kunnen. Bovendien ben ik blij dat ik werk heb en “de zaken gaan voor het meisje”. Komende week staat er overigens wederom een dienstreis in de planning dus herhaalt de geschiedenis zich nog eens. Hopelijk werken de weergoden deze week wel mee maar als ze het niet doen “is het zoals het is”.
O, ja nog even over de ophokplicht. Het is momenteel weer verboden om duiven te laten vliegen. Ten tijden van het vorige weekstuk was dit wel weer toegestaan maar afgelopen maandag zijn de maatregelen weer aangescherpt. Ik houd mijn duiven nu weer binnen, niet “ophokken” wordt gezien als een “economisch delict” en de boetes hiervoor zijn niet mals! Vaak meerdere duizenden euro’s. Bovendien ben ik van mening dat je je als duivenmelker aan de regels en richtlijnen die worden afgekondigd moet houden. Ook met oog op de toekomst!
Tot volgende week,
Michel Beekman