Abraham, uitlaatklep en nog veel meer
Zondag 2 oktober 2016. De klok wijst even over elf. Best vroeg nog gezien het feit dat de duiven al helemaal verzorgd zijn, inclusief een bad voor alle duiven. Gezien de voorspelde regen, en de hekel die ik eigenlijk heb om duiven in de regen te verzorgen, ben ik deze morgen direct na het ontwaken begonnen met het verzorgen van mijn gevleugelde vrienden.
De klok wees even naar acht uur en ondanks dat het vieren van mijn verjaardag, omdat ik afgelopen week Abraham zag, er voor zorgde dat het best laat werd voor een zaterdagavond bruiste ik deze morgen van de energie!
Net als gisteren overigens. Ook toen was ik vroeg uit de veren na een korte nacht, ditmaal omdat dochterlief voor het eerst “op stap” ging. Het zorgde voor een weekeind waarin lekker duiven gehouden kon worden op eigen erf. Zoals ik vaker schreef vind ik dit een van de essentiële zaken van het houden van duiven.
Duiven verzorgen moet je gewoon leuk vinden om het vol te houden. De voldoening van goed verlopende wedvluchten met mooie aankomsten is natuurlijk het allerleukst maar dit zijn voor de meesten onder ons slechts een paar hoogtepunten per jaar. Daarom geeft ook het schrappen van de hokken, het observeren van de duiven en meer van dit soort zaken mij de nodige energie.
Het verzorgen van de duiven vormt bovendien ook een prima uitlaatklep. De sores van alle dag laat ik meestal achter mij als ik mijn stofjas aantrek en richting mijn hokken loop. Al zittend tussen de duiven verplaatsen mijn gedachten zich overal heen. Hele banale duiven zaken schieten dan door mijn hoofd en verdringen dan mijn andere zielenroerselen.
Hoe is de kwaliteit van de mest, hoe zien de duiven er uit, zit er niet eentje in elkaar, ruien ze wel goed, zijn ze levendig genoeg, welke doffer zal ik eens aan die duivin koppelen, enzovoort en enzovoort. Deze observaties en overdenkingen zorgen ervoor dat mijn hoofd leeg raakt en de tredmolen die het dagelijks bestaan heet even stopt. Lekker ongestoord, teruggetrokken in mijn eigen domein waar niets of niemand mij stoort, genieten van deze bijna alles omvattende hobby.
Echter als ik zo als vandaag en gisteren een uurtje of drie achter elkaar in het hok zit biedt dit ook de gelegenheid om wel goed na te denken over de randzaken. Over het gedoe op het werk, maar ook over de randzaken in onze sport. Door de rust van de duiven en het feit dat niemand mij stoort kan ik mijn gedachten bovendien vaak prima ordenen. Eenmaal uit het hok kan ik het dan in de meeste gevallen makkelijker naast mij neerleggen of zoals vandaag aan het digitale papier toevertrouwen!
Soms moeten de gedachten ook even rijpen en duurt het wat meer duivendagen voordat alles in mijn hoofd uitgekristalliseerd is. Zo dacht ik de afgelopen dagen aan het verzoek dat ik van enkele vrienden kreeg, “om eens iets te schrijven over de nieuwe rayonindeling die voorligt binnen de afdeling Noord Holland”. Een onderwerp dat de gemoederen in een aantal rayons best wel bezig houdt. Een onderwerp waar ik mij als commissielid het afgelopen jaar ook veel mee bezig heb gehouden.
Een onderwerp waarover ik veel lees maar waarover ik de problemen die anderen maken voor mijzelf nog moeilijk kan duiden. Het is niet dat ik de meeste van die gedachten niet begrijp. Het is de simpelheid of een-dimensionaliteit van de mening en/of de oplossing die geschetst wordt die ik vaak niet kan volgen. Ook de stelligheid waarmee dit gebracht wordt zonder de feiten te kennen of zonder zich af te vragen waarom de uiteindelijke indeling tot stand gekomen is kan mijn hooglijk verbazen. Om maar niet te spreken over de bejegening van de commissieleden die veel tijd gestoken hebben in dit moeilijke project.
Veranderen in de duivensport is als trekken aan een dood paard of vechten tegen de bierkaai zoals de nog steeds relatief nieuwe NPO-voorzitter nog niet zolang geleden ook schreef. Zo is het dus ook met het verleggen van rayongrenzen. Alles heeft zijn voor- en nadelen. Iedere nieuwe indeling kent dus voor- en tegenstanders en uiteindelijk op de vluchten winnaars en verliezers. Een nieuwe indeling is dus nooit goed of fout zoals vaak gezegd wordt. Iedere nieuwe indeling levert namelijk problemen op, zeker in een lange afdeling als Noord Holland. En zeker met een spreiding van de leden zoals deze nu is (veel leden in het Zuiden en weinig in het Noorden).
Dit is nu zo en was in het verleden ook al het geval. Ik weet nog goed dat bij de vorige herindeling van de rayons één van de vertegenwoordigers van het huidige rayon D waarschuwde voor twee liefhebbers op de voorhand van het toen nog in de stijgers staande rayon D. Hij bestempelde deze twee liefhebbers als de kampioenen van de toekomst. Hoe dit is afgelopen weet iedereen, voor degene die het vergeten is wil ik alleen maar even verwijzen naar de laatste vijf navluchten. Hiervan werden er vier gewonnen door de enige nog spelende liefhebber van deze twee. De roep om bijvoorbeeld de oude kringen/afdelingen van voor “vliegend naar 2000” opnieuw tot leven te brengen snap ik in dit licht gezien dan ook van geen kant. De liefhebbers die dan toegevoegd worden aan het huidige rayon D wonen nog Zuidelijker en centraler in de afdeling! Het zou m.i. bovendien leiden tot een vergelijkbare onevenredigheid in sterkte tussen de verschillende rayons als in de huidige, door veel ongewenst bevonden, situatie.
Ook de negatieve roep van een regio iets van de kust kan ik niet duiden. Als je jaren in de voorhand gewoond hebt en je klaagt over het voordeel van de achterhand en je mening draait 180 graden wanneer je zelf wordt ingedeeld in de achterhand dan raak ik het Noorden even kwijt.
Maar zoals gezegd iedere indeling kent mensen die teleurgesteld zijn en mensen die er blij mee zijn. Een goede indeling is m.i. een indeling in lengte rayons. Helaas is dit in Noord Holland zo goed als onmogelijk. De provincie is een beetje te lang om lengte rayons over de gehele diepte te maken. Een rayon van 70 kilometer diep en 15-20 kilometer breed leidt ook tot oneerlijke uitslagen. Ook zorgt het IJsselmeer voor onoplosbare problemen omdat duiven nu eenmaal niet graag over water vliegen, om maar niet te spreken over het probleem van de geringe liefhebber dichtheid boven de denkbeeldige lijn Alkmaar – Hoorn.
Ik ben dus al bij al heel nieuwsgierig naar het aantal en vooral de kwaliteit van de tegenvoorstellen die al deze criticasters hebben ingediend. Ik vrees dat we er wel een aparte afdelingsvergadering aan kunnen wijden.
UPDATES ACTIVITEITEN BUITEN DE DEUR
Verkoping Piet Rol. Afgelopen morgen kreeg ik bericht dat de verkoping van kinderen uit zijn Leo Heremans duiven bij PV De Luchtpost Diemen niet door gaat! De jongen blijven beschikbaar voor de verkoop maar potentiele kopers kunnen ze bekijken bij Piet aan huis. Geïnteresseerde kopers kunnen dus direct contact opnemen via http://www.pietrolkweekstation.nl/
Verkoping HABRU Duivendag ten behoeve van het goede doel. Hans Bruns wees mij afgelopen week op het feit dat de verkoping van de HABRU Duivendag ten behoeve van de Stichting Bergh in het Zadel voor de Kankerbestrijding inmiddels on line staat. De kwaliteit van de geschonken bonnen is ongekend hoog. Na wellicht het beste forum van Nederland is dit wellicht een van de beste bonnenverkopen van de komende winter. Voor geïnteresseerde kopers hierbij de link: http://www.gps-auctions.com/Auctions.aspx?ownername=Stichting+Bergh+in+het+Zadel+voor+de+Kankerbestrijding+t%2fm+14-10+20.00+uur
OP EIGEN HOK
Was het een bijna perfecte “naseizoen week”. Het was wederom mooi nazomerweer. Ideaal want het droge en zonnige weer zorgt voor mooie droge hokken en gestaag vallende pluimen. Ideale omstandigheden ook om mijn weduwduivinnen te laten leggen. Dit deden ze dan ook best vlot, zeker voor mijn begrippen. Zo’n 12 dagen na de thuiskomst van de laatste vlucht hadden alle duivinnen die nog eieren kunnen leggen het eerste ei in de schotel gedeponeerd. Deze eieren gaan overigens naar een wakkere liefhebber uit de regio Zwolle, vermits bevrucht en plaatsbaar.
Het waren ook prima omstandigheden om de late jongen nog iedere dag te laten trainen. Het lukt nog net om ze ’s morgens voor vertrek naar het werk in vrijheid te stellen. De training an sich mag niet veel naam hebben maar het zorgt er wel voor dat ze aan de gang blijven. Hierdoor heb ik ze tot op heden nog iedere zaterdag een stukje kunnen wegbrengen. Bij ons in de regio worden namelijk nog steeds jammer genoeg geen taartvluchten georganiseerd.
Gisteren was het zwaarbewolkt maar toch helder genoeg waardoor de teller nu op zes vluchtjes staat. Met een beetje geluk kan ik ze de komende twee weken nog twee keer lappen. Het doel is om ze daarna te verplaatsen naar het oude duivenhok zodat de jonge duivinnetjes gewoon mee kunnen op de oude duivenvluchten van 2017.
Het lapvluchtje van gisteren viel prima te combineren met een bezoek aan Willem de Bruijn om de producten van onze samenkweek op te halen. Afgelopen voorjaar (mei) verhuisde GINI naar Reeuwijk om daar gekoppeld te worden aan een aantal stamdoffers van de meesterkweker. Ik denk dat het bijna niemand in de duivenwereld lukt om zoveel en zo snel jonge duiven te kweken als Willem. Niet alleen heeft hij eind januari altijd al zo’n 250 jonge duiven geringd, ook krijgt hij de duiven altijd gekoppeld zoals hij wil. GINI was namelijk geen makkelijke tante op mijn hok maar Willem koppelde haar in iets meer dan drie maanden aan drie verschillende doffers. Het resultaat elf eieren en tien jongen! Ongekend en bovendien van grote kwaliteit. Mooi opgekomen en met een afstamming van vaderskant om van te watertanden! Uiteindelijk zitten er nu vijf van deze producten in Aalsmeer waardoor mijn kweekhok weer een flinke kwaliteit boost gekregen heeft!
Niet alleen haalde ik gisteren duiven in Reeuwijk, vrijdagmiddag na werktijd pikte ik mijn tijdelijk gestalde kweekduiven op bij mijn sportvriend uit Amsterdam Zuid Oost. Twee jaar geleden stalde ik hier mijn nieuwe aanwinsten van de combinatie van Wanrooij, Willem de Bruijn, Mees Doornekamp, de gebroeders Fanger, Piet Rol, Buck en Martijn de Kruijf en nog enkele anderen aldaar omdat ik de gezondheid in mijn kweekhok op dat moment niet vertrouwde! Inmiddels lijkt de situatie aardig onder controle en mede omdat het sportvriend Rob allemaal een beetje te veel wordt was het een mooie gelegenheid deze aanwinsten terug naar Aalsmeer te halen. Het kweekhok zal door de inbreng van de samenkweek producten en het terughalen van mijn kweekduiven van mijn satelliethok dan ook sterk verjongd worden. Hopelijk leidt dit alles tot een mooie ploeg junioren voor 2017 ….. Afwachten maar weer!
Tot volgende week,
Michel Beekman