Arend Bolding, Amsterdam Vitesse kampioen Afdeling 6 Noord Holland!
Wie in de afdeling Noord Holland het Vitesse kampioenschap weet binnen te halen is een grote meneer in de Noord Hollandse duivensport. In tegenstelling tot in vele andere afdelingen wordt in afdeling 6 namelijk direct vanaf de eerste vlucht van het seizoen ‘met het mes op tafel’ gespeeld. Het behalen van het Vitesse kampioenschap is dan ook geen geringe opgave. Vooral wanneer hierbij in beschouwing wordt genomen dat voor de puntentelling het vereenvoudigde NPO systeem wordt toegepast. Een duif per tiental (slechts de bovenste 25 kunnen punten behalen) plus een duif van de bovenste drie. Het resultaat van dit alles is dat er slechts echte kopstukken met vaste duiven kampioen worden.
Het kopstuk van seizoen 2012 is/was good-old Arend Bolding uit Amsterdam. Uit Amsterdam West ‘van de Rijpgracht’, want zo kent iedereen in Noord Holland (en velen daarbuiten) Arend. De inmiddels 74-jarige brugwachter in ruste was het afgelopen jaar tijdens het qua weersomstandigheden moeilijke Vitesseseizoen letterlijk de meest constante liefhebber. Waar alle op voorhand als favoriet aangemerkte hokken om de beurt een steek lieten vallen bleven de duiven op het dakhok aan de Rijpgracht gewoon regelmatig naar huis komen, met op de dubbelvlucht weekeinden een aantal super uitslagen. Vooral aangewezen werden er onder aanvoering van de NL10-1504736 (waarover later meer) veel punten binnen gehengeld. Slechts 1 liefhebber (Bosman uit Sint Maarten) behaalde meer punten. Samen met ruime totaal aan onaangewezen punten (11e) leverde dit totaal net genoeg punten op om clubgenoten Jan en Piet Schutte uit Amsterdam Noord (vliegend in Rayon E) 2,5 punt voor te blijven. Feitelijk een fotofinish want het aftrekgetal op de laatste vlucht in rayon F bedroeg 2,3 punten. Dit betekent dat als er één of twee duiven op één ander hok of bij de direct betrokkenen even gedraald hadden of juist sneller gevallen waren dan had uw verslaggever een andere kampioen in het zonnetje gezet!
Echter ‘als’ telt niet in de sport dus ook niet in de duivensport en het kampioenschap kwam Arend toe. De afgelopen seizoenen kende hij namelijk vrijwel ieder jaar een periode dat zijn duiven denkbeeldig de pannen van het dak vlogen. Vaak hadden gezondheidsproblemen van hemzelf of zijn vrouw Dedie er echter toe geleid dat er aan een aantal vluchten niet kon worden deelgenomen. Hierdoor was meestrijden voor een kampioenschap onmogelijk.
Ook in 2012 zag het er aanvankelijk niet zo goed uit, wederom door lichamelijk ongemak dreigde het seizoen in het water te vallen. Problemen met rug, schouder en nek maakten het duivenhouden namelijk vrijwel onmogelijk. Door hulp van clubvrienden Dave van Zon en Karel Engert en vriend Dirk uit Beverwijk was Arend in staat in de uitslag te verschijnen. Slechts doordat van Zon en Engert de duiven ophaalden voor het inkorven en vriend Dirk iedere zondag de hokken kwam schrappen kon aan de vluchten worden deelgenomen. Met op de Vitesse onderstaande resultaten:
Meer 7/4: 24 mee 14 prijzen 3324 duiven, 29e, 48e en 63e, 1e getekende 48e
Duffel 14/4: 24 mee 13 prijzen 3384 duiven, 2e, 16e en 18e, 1e getekende 2e
Nijvel 21/4: 24 mee 10 prijzen3546 duiven, 50e, 331e en 401e, 1e getekende 50e
Nijvel 28/4: 23 mee 10 prijzen3473 duiven, 47e , 71e en 181e , 3e getekende 181e
Pommeroell 12/5: 15 mee 11 prijzen, 2141 duiven, 7e en 53e , 2e getekende 7e
Nijvel 26/5: 16 mee 12 prijzen, 2050 duiven, 1e en 8e , 3e getekende1e
Saint Homma, 9/6: 16 mee 8 prijzen, 1701 duiven, 5e en 42e , 2e getekende 119e
Dit leidde niet alleen tot het kampioenschap in de afdeling maar ook tot het 1e kampioenschap on- en aangewezen in Rayon F. Daarnaast domineerde de naam Bolding de eindstand van de kampioensduiven in dit sterke rayon. In deze stand klasseerden zich 4 duiven bij de eerste 6, 1e, 3e, 4e en 6e !
De liefhebber
Arend Bolding heeft al sinds mensenheugenis duiven. Al 57 jaar maken duiven onderdeel uit van zijn leven. Arend is nog een echte liefhebber in de letterlijke betekenis van het woord. Hij houdt er van om zich tussen zijn duiven op te houden. Waar anderen slechts de hoogst noodzakelijke tijd op het hok doorbrengen kan hij er echt van genieten om tussen zijn duiven te zitten. Er zit altijd een voertje in zijn zak en hierdoor is de band met de duiven meer dan uitstekend.
In zijn lange duivencarrière won Arend zo’n beetje alles wat er te winnen was in de Amsterdamse Duivensport (en met enige regelmaat ook daarbuiten). Vooral in de jaren tussen eind tachtig en medio negentig van de vorige eeuw was er geen houden aan. Kinderen van ‘Het Kleintje’ (een doffer gekweekt door Jan Snoek) brachten in combinatie met de al aanwezige Janssen duiven grote successen. Afdelingsoverwinningen in de toenmalige afdeling Amsterdam vielen als rijpe appels van de boom. Ook won hij als echte Vitesse-Midfond liefhebber in 1993 het kampioenschap eendaagse fond van Noord Holland. Het bracht niet alleen uw verslaggever in zijn jonge(re) jaren naar de Rijpgracht maar ook bussenvol Taiwanezen en Amerikanen. De topduiven uit die tijd (De Dikke Blauwe en De Speer) verhuisden naar het beroemde Oak Haven Loft (of was het Farm).
Het bracht Arend roem en aanzien binnen de sport die hij zo koestert en ook diende. Bolding is namelijk al meer dan 40 jaar keurmeester en zat vele jaren in de tucht- en geschillencommissie. Ook maakte hij vele jaren deel uit van KWF commissie in Noord Holland. Nu organiseert deze commissie jaarlijks één of meerdere verkopen waarvan de opbrengst naar het Koningin Wilhelmina Fonds gaat, maar tot 1995 organiseerde men ook een afdelingsattractievlucht vanuit Etampes/Ablis/Corbeil. De winnaar van deze vlucht genoot in de gehele provincie veel aanzien en een keer lukte het een duif van Arend om als snelste afgevlagd te worden.
De Duiven
Op het eenvoudige en kleine vlieghok wonen nog steeds nazaten van de duiven uit de roemruchte jaren tachtig en negentig. Bolding hield ook in mindere tijden vertrouwen in zijn stam Janssen duiven en haalde slechts hier en daar duiven bij. Recent, en dan spreken we over de laatste 20 jaar, waren dit een doffer (in 2006) en een duivin (in 1994) van Dave van Zon en enkele duiven van Peter van der Merwe. Het oude ras was ooit gevormd door topduiven uit de buurt te smeden tot een echte stam. In het relaas hierover noteerde ik als belangrijke inbreng Offerman duiven via Tukker uit Haarlem, maar door zijn activiteiten als keurmeester kwam Arend ook in de den lande wel op de betere hokken. Om maar niet te spreken over het feit dat hij in 1971 al een bezoek bracht aan de gebroeders Janssen. Voor nieuwe duiven is het overigens geen sinecure om zich te handhaven want als ze niet beter zijn dan de eigen soort verdwijnen ze binnen enkele jaren. Allemaal!
Het duivenbestand bestond op het moment van mijn bezoek uit zo’n 80 duiven. 22 koppels in het vlieghok, 16 koppels in het kweekhok en enkele ‘over-duiven’. ‘Wat meer dan normaal maar door de goede prestaties de laatste jaren is er wat vraag naar mijn duiven’, aldus Bolding. Opvallend genoeg zijn het vrijwel allemaal blauwe of blauwbonte duiven. Niet te groot en niet te klein. Veelal goed gebouwd en ‘schoon’ hetgeen natuurlijk niet zo vreemd is voor en liefhebber die al jaren keurmeester is.
De topper van het hok is op dit moment de NL2010-1504736. Deze prachtige blauwe doffer had een aanzienlijk aandeel in het puntentotaal dat leidde tot het afdelingskampioenschap. Hij arriveerde de eerste 3 vluchten namelijk als eerste op het hok terwijl hij ook als eerstgetekende de mand inging. Aangezien hij zich op de andere vluchten ook uitstekend wist te klasseren werd de tweejarige weduwnaar 1e kampioensduif Vitesse in Rayon F en 4e kampioensduif Vitesse over de hele afdeling. De goede prestaties van ‘de 736’ in het afgelopen seizoen kwamen niet uit de lucht vallen. Als jaarling bewees hij al uit het goede hout gesneden te zijn gezien onderstaande vroege klasseringen in afdelingsverband: Strombeek 8.204 duiven 3e, Noyon 13.603 duiven 5e en Pommeroell 11.119 duiven 3e !
De accommodatie
Dit is een verhaal op zich. Tijdens mijn vorige bezoek in het begin de jaren negentig werd er gevlogen op de hokken die in de ruime tuin stonden en overigens nog steeds staan. Echter door nieuw bouw aan de achterzijde en het uitdijende groen wordt er vanaf het midden van de jaren negentig alleen nog gespeeld vanaf een zeer eenvoudig hok dat op het dak geplaatst is. De oude vlieghokken in de tuin fungeren nu als kweekhok en onderkomen voor de weduwduivinnen. Het vlieghokje op het dag is de eenvoud zelve. Het hokje voor de weduwnaars meet 2.00 bij 2.40 meter en bevat 24 broedhokken (waarvan er dit jaar 22 gevuld zijn). Naast het feit dat het hok klein is springt ook in het oog dat het enkelwandig is, geen verluchting via het plafond heeft en dat het dak bedekt is met ruberoid. De verluchting wordt geregeld door een openstaand raam onder spoetnik. Het raam wordt open gehouden door een stoeltje dat op het dak is geplaatst. Dit is zomer en winter het geval. Dag en nacht! Zomers is het er bloedheet en dat heeft dan wel een beetje invloed op de prestaties. ’s Winters is het er ijskoud hetgeen tijdens mijn bezoek wel duidelijk werd. Zeer opmerkelijk, een hok dat aan geen enkele conventie voldoet maar waarop wel zeer hart gespeeld wordt.
Het hok van de jonge garde is zelfs nog eenvoudiger. Het is inpandig in de voormalige dakkamer met een rennetje en een spoetnik ervoor. Op de vloer ligt evenals bij de oude duiven strooi. Vroeger werden de planken uit de vloer gekrabd maar dit laat de fysieke gesteldheid van Arend niet meer toe!
Het systeem
Ook dit is een vrij overzichtelijk verhaal. De duiven worden begin januari gekoppeld. Ze brengen een jong groot en worden weer gescheiden. Hierna worden ze in de tweede helft van maart herkoppeld. Op de eerste en enige drachtvlucht van de afdeling zitten de doffers zo’n 10 dagen te broeden en vertrekken ze vanaf nest. Bij thuiskomst is de nestschaal verdwenen en wacht de duivin en start het traditionele weduwschap. Met de duivinnen wordt namelijk niet gespeeld. Arend zou het wel willen, heeft het ook met succes geprobeerd maar het is op de kleine vliegaccommodatie te bewerkelijk.
De doffers vliegen twee keer per dag. Ze trainen goed en dit komt doordat ze goed in het voer worden gehouden. Bolding houdt van ‘dun voer’, d.w.z. licht voer waar voldoende van verstrekt wordt. Dit ‘dunne voer’, zoals Arend het noemt, wordt door hem samengesteld door aan een goede baal standaardmengeling (veel) paddy en hennep toe te voegen. Ook krijgen de duiven veel snoepzaad. Er wordt uit de hand gevoerd. Op gevoel. Alle dagen krijgen de doffers hetzelfde voer alleen wordt er aan het eind van de week wat extra mais verstrekt. Ze gaan altijd met een volle krop de mand in. Getoond wordt er niet, hoogstens een enkele keer aan het begin van het seizoen als er zich veel jaarlingen in de vliegploeg bevinden. Dan wordt er wel lang getoond.
Qua medische begeleiding wordt er scherp opgelet en gehandeld. Naast de gebruikelijke entingen krijgen de doffers in het vliegseizoen iedere 14 dagen een geelpil. Iedere donderdag zit er een middeltje tegen de Ornithoses in het drinkwater. ‘Het middel op zich maakt niet veel uit’, aldus Arend. Duiven die het op dit systeem niet naar wens doen worden reeds naar een beperkt aantal vluchten verwijderd. Dit geeft lucht en motivatie.
Ook de jonge duiven worden vrij traditioneel verzorgd. Ze worden gespeeld vanaf het schabbetje. Alles zit gewoon bij elkaar. Als de gezondheid van de youngsters het toelaat worden ze het gehele seizoen gespeeld. Dit geldt niet voor een aantal jonge doffertjes van goede komaf. Deze worden zoals het vroeger gebruikelijk was ook nu nog na een vlucht of drie ingehouden. De rest van de ploeg wordt door gespeeld. Het liefst ook de derby. De laatste jaren maakten gezondheidsperikelen van melker en duif echter vaak voortijdig een eind aan deze ambities.
Tenslotte
Ik was op zoek bij een duivenmelker in hart en nieren. Een melker die geniet van de sport in al haar facetten. De omgang met de duiven maar ook de vele goede sociale contacten die dit oplevert. Dat dit ook leidt tot goede prestaties is voor Arend en zijn vrouw Dedie op dit moment mooi mee genomen maar in tegenstelling tot vroeger geen hoofdzaak meer!
Aalsmeer, Michel Beekman