Back on track
Zondag 19 april 2015. Vrijdag op weg naar de laadplaats voor onze manden (bij onze zustervereniging in Aalsmeer) dacht ik reeds aan het schrijven van het weekstuk. Of beter gezegd aan de titel. Back on track oftewel terug op het juiste spoor. Dit was een juiste titel passend bij mijn gevoel na het inmanden van de 69 duivinnen voor de vlucht vanuit Duffel. Ze waren namelijk naar mijn zin (en dat vind ik niet snel).
Iedere melker ken dat gevoel wel. De meeste duiven waren mooi opgeblazen (bol) en niet te dik maar zeker niet te mager. Bovendien hadden ze donderdagavond bij de training voor het eerst dit jaar ouderwets geramd. De dames vlogen in een grote koppel op hoge snelheid hoog in de lucht. Meer dan een uur welteverstaan. Daarnaast waren ze ruim 20 minuten uit het zicht geweest, voor het eerst sinds weken. Nog iets tekort maar toch goede voortekenen.
Nu zijn voortekenen geen feiten en zeker geen garantie voor een goede uitslag maar omdat er ook nog eens mooi zonnig weer in combinatie met een matige Noordoosten wind voorspeld werd overheerste het goede gevoel. De laatste jaren zijn dit namelijk de omstandigheden waarop mijn duiven het behoorlijk doen. Het was alleen afwachten of de weduwen dit op de vlucht ook zouden bevestigen. Bij een goede uitslag stond te titel dus al vast, bij een slechte overigens ook namelijk ‘valse hoop’.
Zaterdagmorgen was het zoals voorspeld fris. Hierdoor besloot onze lossingscommissie te wachten op iets hogere temperaturen. Dit betekende dat de duiven van afdeling 5 Zuid Holland eerder gelost werden. Sinds een bespreking voor het seizoen vindt dit weer in goede harmonie plaats. Wat beter is weet ik overigens niet. Misschien kan een wetenschapper dit eens objectiveren.
Een voordeel van een late lossing is wel dat de melkers hun hokken nog even op orde kunnen brengen voordat de cracks thuiskomen (zelfs verwijderde ik de stront onder de roosters). Bijkomend voordeel van een vroeg lossende afdeling is dat dit een goede indicatie vormt voor de te vliegen snelheid. Een App-je naar mijn sportvriend Willem in Reeuwijk leerde mij dat ze veel harder gingen dan de daags ervoor verwachte snelheid. Aan de bar na de inkorving spraken we over ‘ruim 1200 mpm’, echter in Reeuwijk vloog de eerste duif 1353 mpm! Kortom de duiven gingen een stuk sneller. Bij een lossing om 9:45 uur wat later 9:40 uur bleek doordat er een deur open waaide (ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig welke verenigingen achter deze deur zaten), betekende dit op mijn hok aankomsten tussen 11:15 en 11:20 uur.
De duiven in Noord Holland haalden uiteindelijk de snelheid van de eerste duiven in Zuid Holland niet. Niet zo verwonderlijk want de duiven in Zuid Holland vliegen bijna altijd harder bij tegenwind. Objectief gezien komt dit waarschijnlijk door de opstekende wind want bij een latere lossing is er altijd sprake van een hardere wind op de kop. Subjectief komt dit misschien door de route die de duiven kiezen. Persoonlijk denk ik altijd dat de duiven van Zuid Holland een meer landinwaartse route kiezen en minder omvliegen bij het passeren van Zeeland. Hierover wellicht later een keer meer.
De snelste duif viel zoals verwacht op de voorhand aan de kust. Hier zaten ook de meeste duiven die de kaap van 1300 mpm wisten te slechten. In het totaal vlogen in dit rayon 15 stuks meer dan 1300 meter waaronder 5 van de winnaar Joop Jansen uit Haarlem Oost. Joop bezit echte snelheidsduivels die jaarlijks op de Vitesse hun kwaliteiten en die van de baas tonen.
In de andere rayons hebben de duiven het aanzienlijk moeilijker om de 1300 mpm te halen. Rayon A is dit er slechts 1. In rayon C is dit er geen een, evenals in de rayon D en E. Slechts in rayon F weten ook 2 duiven enigszins maat te houden met de duiven uit rayon B.
Niets bijzonders overigens want de wind beschikt! Vorige week met veel West in de wind was het immers de oostkant die domineerde en toen kwamen de rayon A en B er eigenlijk niet aan te pas. Deze week met Oost en veel Noord was het de kust en dan vooral de korte afstand die domineerde doordat de Noordelijke wind de duiven in de overvlucht natuurlijk enigszins remde.
Ook niet opvallend was het aantal goede duiven dat gepakt werd. Veel liefhebbers klokten hun getekende duiven voorop en in tegenstelling tot vorige week was het vrijwel voor niemand een probleem om een puntenduif van hun bovenste 25 te klokken. Bij tegenwind is het kennelijk goed vertrouwen op vaste waarden.
Wel opvallend waren de prestaties van een aantal hokken en dit waren niet altijd de rayonwinnaars. In rayon C domineerde bijvoorbeeld Jan Kuijzer als vanouds (nipt 2e , 22 van de 26 prijzen en 15 bij de eerste 30 duiven tegen 2332 duiven). In rayon F was deze rol weggelegd voor good-old Arend Bolding (nipt 2e , 15 van de 20 prijzen, 3 duiven bij de eerste 5 duiven tegen 3343 duiven).
De winnaars per rayon
Rayon A: Arie Hageman, Limmen – 1302 mpm
Rayon B: Joop Jansen, Haarlem – 1315,9 mpm
Rayon C: Peter Heine, Wormerveer – 1299 mpm
Rayon D: Leo Ruyter, Slootdorp – 1250 mpm
Rayon E: Gerard Timmer, Purmerend – 1269 mpm
Rayon F: Beekman – Tilmans, Aalsmeer – 1305 mpm
OP EIGEN HOK
Werd het goede gevoel dus bevestigd. Op de 2e vlucht van het seizoen een overwinning in rayonverband is een lekkere opsteker. Verantwoordelijk hiervoor was de 13-702, Gini genaamd. Gini is een van mijn twee vloerduivinnen. Ze zit op nest op de vloer zodat haar doffer de wat al te gretig onderling parende duivinnen wat afleidt. Dit werkt vrij behoorlijk en zorgt bovendien voor veel motivatie bij de duivin op nest.
In ieder geval bij Gini want vorig jaar vloog ze al een 2e NPO op Chateaudun en was ze kampioensduif navlucht bij ons in de club (voor veel hokgenoten maar toch). Dit alles wordt gerealiseerd op eitjes. Mijn vloerkoppels zoals ik ze noem mogen namelijk geen jongen grootbrengen (in verband met de rui en angst voor Het Geel). Ook Gini was back on track want vorige week miste ze. Hierdoor verdween ze van plaats 3 naar plaats 6 op de inkorflijst. Een foutje wellicht want haar stand was perfect, 10 tot 12 dagen broeden.
Een analogie met vorige week was er wel. Ook deze week vloog mijn eerst aankomende duif veel maar dan ook veel te lang rond het hok. Zelfs het werpen van de lokker hielp niet. Om gek van te worden want door het tijdstip waarop ze boven het hok arriveerde had ik de indruk dat het ‘niet laat’ was. Vele rondjes en ronden later viel ze uiteindelijk op 11:21:34 uur. Meestal is een dergelijke vertraging de oorzaak van het verspelen van de overwinning. Dit keer viel het mee. In de club zat ze los want ook de 2e duif landde op mijn hok. In het rayon hield ze echter slechts 56 absolute meters oftewel 2,6 seconden over op nummer 2! Iets meer dan de snavellengte die een sportvriend het noemde op Facebook maar nipt was het wel.
Uiteindelijk klasseerden er zich 36 van de 69 dames in de prijzen (in rayon F). Op 4 na allen meerjarige en ervaren duiven (hiervan heb ik er 37). Met de jaarlingen en zomerjongen van 2013 blijft het dus nog ‘krabben en bijten’. Ze kwamen wel beter naar huis maar ze vliegen kennelijk nog te veel om!
Tenslotte voor de echte volgers. Deze week deed ik een kleine aanpassing in de ‘begeleiding’. Naar mijn smaak bleven er de afgelopen 2 weken te veel duiven weg. 6 van de 75. Mijn ervaring is dat duiven behalve door ongelukjes en een gebrek aan ervaring ook makkelijker wegblijven bij een lichte besmetting van Het Geel.
Versterkt door het slechte vliegen in de laatste week voor de eerste wedvlucht vanaf Meer besloot ik ze afgelopen zondag een orni-geel capsule op te steken. Vermoedelijk hadden ze door het lange verblijf bij de doffers voor en na de eerste oefenvlucht vanuit Zevenbergsche Hoek deze besmetting opgelopen. Op dat moment bevonden zich in het dofferhok namelijk nog 2 koppels met kleine jongen. Deze kleine jongen vormen voor mij altijd een risico.
Op maandagavond was direct een verbetering in de training zichtbaar die zich in de loop van de week doorzette. Kennelijk was de diagnose juist. De vraag was alleen of de capsule niet teveel schade aan de vorm/conditie had aangericht. Normaal steek ik geen capsules op met een vlucht met tegenwind in het vooruitzicht. Dit viel dus reuze mee. Uit voorzorg heb ik het dofferhok wel gekuurd (6 dagen) tegen Het Geel.
Nu maar zien of de betere conditie zich stabiliseert. Tot volgende week!
Michel Beekman