Zondag 2 juni 2013. Er zijn van die dagen dat het niet meevalt een weekstuk te schrijven. Op zulke dagen is iedere letter die aan het papier dient te worden toevertrouwd er eigenlijk één te veel. Vandaag is zo’n dag.
De oorzaak van dagen waarop de virtuele pen zwaar is ligt vrijwel altijd in de vlucht voorafgaand aan de zondag waarop het weekstuk geschreven wordt. Teleurstelling over het resultaat is vrijwel altijd de reden, echter dit keer niet. Dit keer is het aantal verloren duiven debet aan mijn worsteling om iets op papier te krijgen. Ik verloor er zaterdag op de vlucht vanuit Soissons namelijk veel te veel. 25 duiven achter is echt ver boven het gemiddelde. Natuurlijk zijn het niet allemaal goede maar allemaal slechte zijn het ook niet. Gisteravond moest ik er nog 33 en in de loop van de morgen zijn er een vijftal naar huis gesukkeld. Ook bleken er drie niet geklokt te zijn. Dit neemt niet weg dat het aantal lege plaatsen in met name het dofferhok schrikbarend is.
Het werd dus een echte ‘Black Saturday’. Iets wat ik wel en niet zag aankomen. Qua weer en wind was de voorspelling al niet eenvoudig en ook de conditie van de doffers was niet helemaal 100% naar mijn zin. Ze trainden prima, ’s morgens ruim een uur in een goed tempo (op een enkeling na), maar de poten waren wat vuil en ze voelden ‘niet lekker aan’. Achteraf had ik ze beter niet kunnen spelen maar toen ik besloot om ze in te manden had ik niet verwacht dat een 1/3 van de doffers zou achterblijven. Zo slechts was de conditie namelijk ook weer niet. De vraag is wat er aan de hand was. Was het de gezondheid? Maar dan moeten ze toch thuis kunnen komen … Het zijn namelijk niet alleen jaarlingen die nog op het appel missen. Ook diverse meerjarige mannen ontbreken nog steeds op het appel.
Wellicht waren het de omstandigheden. De harde Noordnoordwesten wind in combinatie met het zwaar bewolkte weer op de laatste 100 kilometer hebben de duiven wellicht op het verkeerde been gezet. Het feit dat de achterblijvers zo traag doorkomen doet mij vermoeden dat een aantal duiven aan de verkeerde kant van het IJsselmeer terecht is gekomen. Daar was het weer immers mooi en door de windrichting werden ze bovendien die kant op gestuurd. De komende dagen zal blijken of mijn stelling klopt. Vaak krijg ik duiven opgegeven en de woonplaats van de melders geeft vaak een indicatie van de vliegroute.
Een andere indicatie van de wellicht te Oostelijke route van een aantal duiven is de winnaar van het afdelingsconcours. Dit was Henk Westerink uit Abcoude. Abcoude ligt redelijk Oostelijk in de voorhand van de afdeling.
Henk Westerink toonde afgelopen zaterdag maar weer eens aan dat er met hem en zijn duiven nog altijd rekening moet worden gehouden. Zelfs als er maar een klein beetje West in de wind zit of zat zoals gisteren. Zijn 12e getekende wist de 13.545 concurrenten toch nog wel ruim voor te blijven. De NL2012 1446366 vloog met een snelheid van 1.205,807 mpm. De 2e duif in het concours wederom van Henny La Grouw vloog maar liefst 7,77 mpm langzamer. Met een vliegduur van ruim 287 minuten betekende dit een voorsprong van 2,229 kilometer. In tijd wil dit zeggen meer dan 1 minuut en 50 seconden! Een proficiat is op zijn plaats.
De duiven kregen het niet cadeau en de fitte duiven werden duidelijk van de niet fitte duiven gescheiden. Het dikst vielen ze in de rayons E en met name F. De eerste duif in de afdelingsuitslag die niet afkomstig is uit deze rayons is van Gerard Twaalfhoven uit Uitgeest op een 20e plaats gevolgd door de Gebroeders Kat en Zoon uit Westzaan op 22e plaats. De duiven uit de rayons op de achterhand waren duidelijk in het nadeel want hiervan weten slechts enkelen zich bij de eerste 100 te klasseren.
De winnaars per rayon.
Rayon A: Johan Hoogland, Broek op Langedijk
Rayon B: Gerard Twaalfhoven, Uitgeest
Rayon C: Gebroeders Kat & Zoon, Westzaan
Rayon D: Gerard Veken Jr, Hoorn
Rayon E: Henk Westerink
Rayon F: Henny La Grouw
Op eigen hok
Viel gisteren dus de tweede opdoffer in 8 dagen tijd te verstouwen. Vorige week werd ik namelijk niet ‘opgevist’ en zorgde het niet ingelezen D-bestand dus voor veel verliespunten. De doelstelling voor de rest van het seizoen wordt nu dan ook ‘zo hard mogelijk vliegen’. Dat dit geen sinecures is bleek gisteren. Weliswaar zorgden de duivinnen nog voor een zeer behoorlijk aantal punten (1e en 2e in de club, 16e en 18e in het rayon en 24e en 28e in de afdeling). Ook 36 prijzen op 72 in rayon F kon er nog wel mee door. Echter door de bedroevende thuiskomst van de doffers werd dit geheel teniet gedaan.
Uithuilen en opnieuw beginnen is/was het devies. Vooral niet in paniek raken en overhaaste dingen doen. Zo maakte sportvriend Henk vanmorgen eerst 6 keelstrijkjes. De uitkomst was goed. Bij een doffer zat een ietsje geel. Geen geelpil dus maar een dagje ‘BS’ over het voer. Dit komt goed uit want met een dagfondvlucht met Noordoosten wind op komst kuur ik niet graag tegen Het Geel. Wel stak ik ze een zogenaamde ‘Marbocap’ op. Dit is een combinatiepreparaat dat helpt voor de luchtwegen en de darmen. Een tijdrovend karwijtje want ondanks het verlies dienden er nog ruim 120 duiven een pil opgestoken te krijgen. Ik had er namelijk nog enkele thuisgehouden. Hopelijk zorgt dit voor een verbetering van de conditie van de voorste luchtwegen. Vooral bij de resterende doffers!
Ook sleutelde ik een klein beetje aan mijn volière. Vanaf heden plaats ik ook de doffers overdag in de volière. Misschien blijven de luchtwegen dan wat schoner. Bij de duivinnen is dit namelijk wel het geval en zij zitten de hele week in de ren. Om te voorkomen dat ze elkaar zouden kunnen zien plakte ik een aantal ‘kieren’ af rond het luikje dat beide volières kan verbinden! Nu is het nog de vraag of ze elkaar niet teveel horen. Mocht dit het geval zijn dan zal ik een kleine draagbare radio in de volière hangen.
De slechte zaterdag was een tegenvaller in een weekeinde dat zo leuk gestart was. Op vrijdagavond toog ik namelijk naar de Achterhoek. Naar Aalten om precies te zijn. Een hele rit maar het was het waard. In Aalten haalde ik bij sportvriend Deny een tweetal prachtige jongen uit hetzelfde koppel dat mij ooit de 08-864 bracht. Het werd een gezellige avond mede door de komst van sportvriend Vincent! Wel laat thuis maar dat mocht de pret niet drukken.
Nu maar afwachten wat er nog naar huis komt. Ondertussen de aandacht ook maar een beetje richten op de jonge garde. Over 4 weken moeten zij ook al aan de bak en dat is al schrikbarend snel …. Volgende week vrijdag ga ik ze maar een nachtje in de mand zetten om ze te leren drinken!
Tot volgende week!
Michel Beekman