Chagrijnig en vrolijk
Maandag 11 mei 2015. Duiven houden is een hobby die ook al wil je het niet best wel van invloed kan zijn op je humeur. Iedereen met duiven herkent dit vast wel. Je wordt er bij tijd en wijlen best chagrijnig van maar gelukkig ook met enige regelmaat best vrolijk. Afgelopen week had ik zo’n week waarin de stemmingswisselingen elkaar best vaak afwisselden.
Aan het begin van de week werd ik op eigen hok niet zo vrolijk van de training. De duur was er wel maar de rondjes waren te klein en bovendien vlogen ze te laag. Niet iets waar menigeen chagrijnig van wordt maar ik kan er slecht tegen. Alles wordt er hier aan gedaan om de duiven in de juiste conditie te brengen en als het dan niet wil baal ik. Ter illustratie ik liet ze vorige week nakijken op het Geel en dit hadden ze niet. Omdat ze in de week voor Quievrain ook al niet naar het zin trainden en de uitslag niet 100% was kregen ze een combinatie preparaat op zondagmorgen. Alles al bij al dus zonder resultaat ….
Vrolijk daarentegen werd ik van de jongen die ik van mijn clubgenoot, vriend en sportieve concurrent Cor Buis mocht ontvangen. Letterlijk een grote mand vol verhuisde van het ene deel van de Aalsmeerderweg naar het andere deel. Stuk voor stuk goed gebouwde jongen van goede komaf. Van een hok dat vaak de brokken eraf vliegt! Waar maak je dit nog mee?
Minder vrolijk werd ik in de loop van de week van de gang van zaken ‘rond’ de afdeling 5 en 12. Ondanks dat ik hier geen direct betrokkene in ben kan ik heel erg chagrijnig worden wanneer gewone melkers de dupe zijn van ego-tripperij van bestuurders en of reglementen. Wat kun je als gewone liefhebber nu veranderen aan de patstelling? Echter de negatieve maatregelen worden wel over de hoofden van de gewone melker uitgevoerd. Weg mogelijk nationaal kampioenschap. Gelukkig werd de geplande vlucht wel gewoon gevlogen ondanks het intrekken van de lossingsvergunningen. Voor velen was de lol er echter wel af.
Deze week zal ik mij eens wat verder verdiepen in de materie. Ik heb van een liefhebber uit Zuid Holland veel inside informatie ontvangen en zal proberen dit eens zo objectief mogelijk te ordenen. Een ding begrijp ik echter op voorhand niet. Als van een afdeling van ongeveer 600 leden er ongeveer 300 vrijwillig overstappen naar een andere afdeling snap ik niet wat de bestuurders van de afdeling waaruit ze vertrokken bezielt om ze terug te halen via een tucht- en geschillenzaak. Naar mijn mening heeft die afdeling dan geen bestaansrecht meer? Hetgeen naar mijn bescheiden mening ook al het geval was in de situatie waarin men nog ongeveer 600 leden had. Volgende week hierover meer.
Ook best chagrijnig werd ik op voorhand van de vlucht van afgelopen zaterdag. Een vlucht met knalharde wind op de staart is wat mij betreft als boksen met een hand op de rug. Je bent op voorhand kansloos op het sportieve vlak en je loopt ook nog het risico geblesseerd te raken omdat je je niet goed kunt verdedigen. Met harde wind op de staart vliegen mijn onervaren jaarlingen veelal veel te ver en dan is het maar afwachten hoeveel en hoe ze terugkomen. Gelukkig viel de werkelijkheid mee, ogenschijnlijk doordat er wel een zeer harde wind stond maar dat deze een beetje ‘zocht’ tussen Zuidwest en Westzuidwest.
De snelste duiven van de vlucht vanuit Peronne, die gelost konworden om 9:30 uur, zaten in het midden van de afdeling in rayon C. Ze vielen bij Bert Braspenning uit Wijdewormer. Topper Bert boekte hiermee op de eerste afdelingsvlucht zijn eerste afdelingsoverwinning van dit jaar. Voor het gemak klokte hij ook nog maar even de 2e duif in een concours van 16.441 duiven. Klasse verloochent zich niet.
De winnaars per rayon:
Rayon A: Comb. Bleeker, Sint Pancras – 1892 mpm
Rayon B: Bas Thiele, Velserbroek – 1891 mpm
Rayon C: Bert Braspenning, Wijdewormer – 1910 mpm
Rayon D: Martin Klaassen, Andijk – 1898 mpm
Rayon E: Rene Bos, Volendam – 1907 mpm
Rayon F: Dick Meerman, Amsterdam – 1893 mpm
Goed voor mijn humeur was het bezoek dat ik bracht aan een Belgische Sportvriend, Peter van Oerle uit St. Job. Twee jaar terug bezocht ik hem ook al eens en schreef een korte reportage voor de site Duivenvaria. Peter beloofde mij toen een paar jonge duiven. Dit kwam er niet van maar afgelopen winter werd de afspraak concreet gemaakt. Peter zou 10 duiven kweken uit zijn interessante lijnen, die van Johnny Jonckers uit Lintel en die van Samson Boye uit Mechelen. Zo gezegd zo gedaan en afgelopen weekeinde waren de jongen speenklaar.
Zondagmorgen verzorgde ik de duiven bij uitzondering op een vroeg tijdstip omdat ik van de gelegenheid gebruik wilde maken om duiven bij te letten Peter. Deze kwamen thuis van Noyon en Quievrain. Gelukkig vonden de lossingen iets later dan normaliter plaats zodat ik de duiven van beide vluchten kon zien arriveren. Het was inmiddels prachtig weer geworden en de duiven kwamen vlot. Het was leuk om als toeschouwer een collega melker zo enthousiast zijn duiven te zien binnen halen.
Gek genoeg werden de duiven van Noyon eerder gelost dan die van Quievrain. Sterker nog de duiven van Noyon waren al thuis voordat die van Quievrain gelost werden. Ook in België zijn de lossingen soms dus niet te doorgronden want de duiven van Noyon moesten voor meer dan de helft hetzelfde traject afleggen (de laatste 115 kilometer). Gelukkig hadden de duiven weinig last van de menselijke beslissingen want bij vertrek waren er 25 van de 26 thuis (nummer 26 zou in de loop van de middag arriveren). In de kofferbak stond toen een opleermand met 10 prachtige raspaardjes!
OP EIGEN HOK
Was het dus qua aanwas van het jonge duivenbestand super. Dankzij ‘a little help from my friends’ wordt de moeizame kweek (of beter gezegd late kweek) perfect opgevangen. Het 2e jonge duivenhok begint zich meer dan aardig te vullen met duiven van diverse tophokken zodat als alles een beetje meezit er voor de navlucht een hoogwaardige ploeg klaar zit.
Qua vlucht was het zaterdag niet om vrolijk van te worden. De eerste duif zat voor mooi al iets te laat (4e in de club tegen 466 duiven en 35e tegen 3151 duiven) maar hield hierdoor nog net mijn ‘puntenbroek’ heel, de 2e klasseerde zich echter pas als 103e in het rayon en dat is gewoon niet goed genoeg. Zeker niet met 66 mee. Kortom zaterdagmiddag werd mij humeur een beetje aangetast.
Gelukkig biedt de duivensport iedere week nieuwe kansen dus is het hopelijk volgende week beter …. Zoals altijd afwachten maar weer.
Tot volgende week!
Michel Beekman