Combinatie Verweij-de Haan Mijdrecht: 10 jaar aan de Top
Er zijn van die liefhebbers die het in zich hebben om jarenlang aan de absolute top te spelen. Iedereen kent ze wel van die liefhebbers die altijd in het snuitje van de uitslag zitten op de door hun gekozen speldiscipline. Vaak domineren ze ook de kampioenschappen maar soms kiezen ze ook gewoon hun vluchten uit om de concurrentie hun hielen te laten zien. Het lijkt er bijna op of ze bij hun duiven een knopje kunnen omdraaien waarna de prestaties als vanzelf volgen. Natuurlijk is dit niet zo maar de gewone sterveling in duivenland heeft wel eens die indruk.
Bij ons in de afdeling hebben we op de overnachtfond ook zo’n hok. Het hok dat tegenwoordig vliegt onder de naam Verweij-de Haan, maar vroeger de concurrentie moedeloos maakte onder de naam Verweij-Castricum. Al tien jaar lang domineert dit tophok met een relatief klein aantal duiven de overnachtfond vluchten van de afdeling Noord Holland, de SNZH en zelfs enkele jaren de Marathon Noord competitie. Op sommige vluchten is men zelfs in de sector dominant aanwezig en dat is met een overvlucht van bijna 70 kilometer niet eenvoudig.
De eerlijkheid gebiedt hierbij te zeggen dat dit jaar besloten werd het geweer van de schouder te veranderen en niet langer voor de kampioenschappen te gaan. Een moeilijke beslissing als je gewend bent om jaarlijks op kampioenschappen te jagen en waardoor je voor de buitenwacht minder zichtbaar bent. Het is bovendien lastig kiezen als je zowel middag- als ochtendlossing leuk vindt en een beperkt aantal duiven op een klein hok hebt. Ze kozen voor een mix van NPO en ZLU vluchten met als speerpunt St Vincent waarop ze drie vroege duiven klokten, te beginnen met de 15e nationaal In Sector 2.
Door het moeilijke seizoen met de diverse codes rood viel een aantal speerpunten figuurlijk in het water als was het feitelijke de warmte die er voor zorgde dat het piekmoment op onder andere Albi niet kon worden geeffectueerd.
Grote kampioenen onderscheiden ook zich van de andere liefhebbers doordat ze niet bij de pakken gaan neerzitten. Waar anderen de handdoek werpen zetten zij een tandje bij. Zo was dit ook het geval bij Michel Verweij en Peter de Haan. Fanatiek als Peter en Michel zijn werd er gebroed op een plan. Pieken op de laatste twee vluchten, Cahors en Perpignan. Zoals u al eerder in zijn column in dit blad heeft kunnen lezen werd alles op alles gezet om de duiven op punt te krijgen. Medisch werd advies gevraagd en gekregen bij Hans van der Sluis / Stefan Göbel en de intensiteit van de verzorging ging nog een beetje omhoog.
Dit resulteerde vervolgens in 2 top uitslagen. Cahors, 36 mee, waarvan 26 jaarlingen, en 20 duiven in de prijzen te beginnen met een 39e in Sector2 en drie bij de eerste honderd.
Klapper op de vuurpijl werd echter Perpignan, de mannen uit Mijdrecht (en Uithoorn) gaven er 13 mee, waaronder 1 jaarling. De tweejarige duivin Red Rose vloog los vooruit in Noord-Holland tegen 590 duiven. In het Samenspel Noord en Zuid Holland was dit goed voor de derde plek tegen 2.112 duiven. In de Fondunie 2000 werd een podiumplaats bemachtigd ( 3e). Nationaal was er een mooie 4e plek duivinnen tegen 1.705 duiven en een 32e nationaal tegen 6.414 duiven.
Het succes op Perpignan beperkte zich niet tot een enkele vroege duif, Michel en Peter draaiden er drie vroeg! In Noord-Holland; 1e, 10e, 14e. Nationaal duivinnen 4e en 21e . In SNZH; 3e, 23e en 30e. Nationaal; 32, 92, 107.
Zoals al geschreven bij sommige liefhebbers lijken de goede resultaten vanzelf te komen. Het tegendeel is echter waar. Toppers als Michel (geholpen door zijn vrouw Sylvia) en Peter lopen tijdens het seizoen het vuur uit hun schoenen. Niets is ze te gek om de gevederde vrienden in betere conditie te brengen. Frequent bezoek aan de dierenarts, dagelijks lappen in de dagen voor de inkorving (3 tot 4 dagen), etc. You name it en de mannen uit Mijdrecht doen het.
Echter een niet onbelangrijk aspect in het hele plaatje is de kwaliteit van de duiven in kwestie. Michel en Peter lopen in dat op zich ook het vuur uit de sloffen. De mannen zijn hun hele leven al op zoek naar topduiven en dat is sinds ze de krachten bundelden niet veranderd. Een en ander heeft geleid tot een mooie stam duiven met een uitstekende stamvorming. Het is daarom wel eens interessant om de wordingsgeschiedenis hiervan onder de loep te nemen. Als een rode draad door deze stamopbouw loopt de samenwerking met andere melkers. Soms met duiven, soms met alleen adviezen.
Stamopbouw Comb Verweij-de Haan Mijdrecht
‘In het begin heb ik bij de start van de overnachtfondcarrière wat geluk gehad’, aldus Michel. ‘Onze ‘TOON’ is de absolute stamvader geworden van het hok. Het geluk begon toen ik bij Toon van Beek (vandaar de ‘TOON’ : MB ), een clubgenoot, een net geringd jong ophaalde uit zijn 2e nat. Bergerac. Toon van Beek had destijds een klein hokje met slechts elf koppels oude duiven en het ongelooflijk kleine aantal van 18 jongen. Toon presteerde als liefhebber met ‘een kleine keef’ ongelooflijk goed op de overnachtfond. Voor de buitenwereld vrij onverwachts hing Toon van Beek zijn stofjas aan de wilgen en op dit moment sloeg Michel samen met een clubgenoot (Jan Koek) toe. Samen werden alle duiven gekocht ( ja toe was er sprake van samenwerking: MB). ‘Daar zijn we goed mee geweest’, aldus Michel.
Het was echter het kleine jonkie, dat Michel een jaar eerder haalde dat uitgroeide tot een superkweker. Het doffertje werd gekoppeld op een van de beste jonge duivinnen en een topkoppel was geboren. Het koppelde leverde een hele trits aan goede duiven. Onder andere de ‘TOON’ werd uit dit koppel gekweekt maar ook zijn inmiddels even bekende broer. De combinatie teert nu nog op het geluk van dat kale jonkie.
Of was het toch geen toeval want ook toen was Michel altijd al op zoek naar het beste.
Het tweede grote geluk was de aankoop van een bon van Hein van Rijn uit Uithoorn. Hein bezat destijds prachtige rode duiven en vanwege dit feit werd er een bon gekocht. Het resultaat was dat er een rood duivinnetje richting Mijdrecht kwam. (Later Heintje genaamd: MB). Onder de goede zorgen van Michel (en destijds Jan Castricum) werd Heintje Olympiade duif in 2007. Helaas werd ze het jaar erop verspeeld. Gelukkig waren er op dat moment voldoende nazaten van haar op het hok aanwezig zodat ze toch tot stammoeder van het hok kon uitgroeien.
Zoals al eerder aangehaald speelt samenwerking een cruciale rol in de stamvorming en de daaruit voortvloeiende successen. Twee van de huidige stamdoffers Milos en Kopie TOON kwamen letterlijk door samenwerking tot stand.
Milos inmiddels al weer 12 jaar oud (van 2002) werd geboren uit een samenkweek. Peter en Michel waren al clubgenoten, vrienden en min of meer sportieve concurrenten maar hadden dus de banden nog niet zo vast aangehaald als de laatste jaren. Peter kwam echter op idee om zijn beste duivin tegen beste doffer van Michel te zetten. Deze doffer was een broer van TOON en had heel goed gevlogen. De duivin van Peter die later een ware kweekmoeder bleek, vloog o.a 6e nat. Bergerac. Het eerste jong uit deze samenkweek werd Milos, Hij vloog o.a. 1e provinciaal Noord Holland op het hok van Peter (hij was de enige duif die ’s avonds door in avond kwam: MB) en werd superkweker.
Een ander leuk verhaal werd de doffer die luistert naar de naam ‘Kopie TOON’. De Grote kampioen uit Lekkerkerk, Jan Ouwerkerk kwam op bezoek in Mijdrecht. Hij was zeer onder indruk van de TOON, de absolute topvlieger met een 5e, 10e, 15e, 36e, 48e, 77e nationaal. Jan’ s oog viel echter op een andere prachtige duif. Het was een volle broer van TOON die sprekend op zijn beroemde broer leek (lijkt). Jan noemde hem ‘Kopie TOON’. De doffer was nog jong en nauwelijks gespeeld Jan vond het een duif die goed zou zijn voor de kweek. Michel was dusdanig onder indruk van Jan’s duivenkennis dat hij besloot ‘Kopie TOON’ direct op de kweek te zetten. Spijt heeft hij hiervan nooit gekregen wan het resultaat is inmiddels historie. ‘Kopie Toon’ is inmiddels (groot)vader van diverse topduiven waaronder kleinzoon Messi, de doffer die 2 NPO vluchten Middaglossing op zijn naam wist te brengen.
Een ander samenwerkingsproduct uit ‘Kopie Toon’ leverde dit jaar weer een 1e NPO op. Op Bordeaux / Agen bezorgde een zoon uit ‘Kopie Toon’ gekoppeld aan ‘Sjarapova’ (gekweekt en geracet door Fred Stet NPO winnares Bordeaux in 2010) , de kleine man uit Monnickendam wederom een NPO zege.
‘Het voordeel van dit samen werken is dat het makkelijk(er) tot goede resultaten leidt’, aldus Michel. Samen heb je meer geld beschikbaar om te kopen, samen kun je makkelijker goed x goed (zeg maar uitstekend x uitstekend) koppelen en samen weet je sneller wat er voor vlees in de kuip zit. Immers de samenwerkingsproducten worden in grotere aantallen en op verschillende hokken getest op hun kunnen.
Bij de aanschaf van duiven gaan Michel en Peter altijd voor het allerhoogste. Indien de portemonnee het toelaat wordt de goede duif gekocht of worden er directe nazaten gekocht uit de topper(s). Een kleinkind is ze al te ver weg. Peter en Michel besteden hun geld het liever aan een goede rechtstreeks uit een topper. Doordat ze samenwerken is het ook iets makkelijker een hoger bedrag te betalen. Bijkomend voordeel is dat op het moment dat je eenmaal goede duiven bezit het weer makkelijker is om samen te kweken of te ruilen.
Wanneer de mannen tot aanschaf overgaan kopen ze het liefst duiven op het moment dat de liefhebber in kwestie op zijn absolute hoogtepunt is. Peter bijvoorbeeld kocht regelmatig eieren bij Nico Volkens uit Bergen toen hij op het toppunt van zijn roem stond. ‘Wanneer je op dat moment haalt heb je meer kans op succes’, aldus Peter. Daarnaast is men erg zorgvuldig in het bijhalen van duiven. Op het moment dat bijvoorbeeld een topdoffer niet aan een topduivin gekoppeld staat wordt er van aankoop afgezien. Bij een matige duivin is namelijk de kans op een slecht genenpakket bijzonder groot volgens de heren.
Natuurlijk vliegen goede kweekproducten niet zonder een top verzorging. Het systeem dat op het vlieghok in Mijdrecht gehanteerd wordt is echter al meerdere malen voor het voetlicht gebracht. Het hier nogmaals aan het papier toevertrouwen zou vervelend worden. Wel mag duidelijk zijn dat 10 jaar aan Top staan niet mogelijk is door elk jaar van systeem te wisselen. Op hoofdlijnen is dit al jaren hetzelfde, incidenteel wordt er wel eens iets veranderd / geprobeerd. Veelal leidt dit niet tot een verbetering en wordt dit ook weer afgeschaft.
Ook een goed hok is voor het bereiken van topresultaten een ‘must’. Een goed hok wordt gekenmerkt door het feit dat de melker kan spelen met de weersomstandigheden en de invloed hiervan op het klimaat in het hok. Het hok voor de oude duiven is voorzien van dubbele ramen. Deze ramen kunnen op allerlei standen; helemaal open of dicht, half open, ook op een haakje, dan is beetje open. Met de mogelijkheden die de ramen bieden wordt gespeeld. Als het niet regent, want het hok staat op het Zuidwesten, staat het buiten fondseizoen als even kan dag en nacht helemaal open. Doel is de vorm te drukken. In de belangrijke weken staat het haakje half of helemaal open maar wel dusdanig dat er geen wind in kon slaan. Doel is dan de vorm op te wekken.
De verluchting verloopt tevens via schuiven in het plafond. Deze staan altijd hetzelfde, namelijk halfopen. Om het klimaat in de hokken iets aangenamer te maken zijn aan voorzijde 4 glazen pannen aangebracht (op een lengte van 4 meter).
Soms is de luchtvochtigheid in het hoogseizoen te hoog, in dergelijke gevallen wordt het hok droog gebrand. Michel en Peter hebben veel duiven op vierkante meter. 24 koppels op 4 x 2 meter hetgeen betekent dat er hard gewerkt moet worden om het hok schoon en droog te houden. Dat wil zeggen in het seizoen tweemaal krabben en zondag na het bad in het hok (voorzien van beetje chloor) het hok boenen. Succes komt immers niemand aanwaaien. De tijd dat de overnachtfond gedomineerd werd door duiven die in lagen mest huisden ligt al jaren achter ons.
‘Luie melkers komen er niet’, aldus Michel. ‘Met verhalen als ‘we maken drinkbak niet schoon, hok wordt ook niet schoongemaakt of ontsmet, africhten is niet nodig, etc., etc.’ wordt de liefhebbers die ook top willen presteren vaak zand in de ogen gestrooid’, volgens Peter. Om topduiven top te laten presteren moet er simpelweg hard achteraan gelopen worden. Ze moeten aan de gang gehouden worden, ze moeten veel en vaak trainen en ditzelfde geldt voor het africhten/lappen. Daarnaast moet de atleet die een postduif is lichamelijk in topvorm zijn. Dat wil zeggen vrij van ziekte kiemen (dus ontsmetten en branden van de hok) en vrij van ongewenste gasten (dus tijdig ontluizen). Het hele jaar door moet alles 100% zijn en niet alleen tijdens de vluchten.
Het succes komt de mannen dus niet aanwaaien. Er is sprake van een duidelijke filosofie en daarnaast is de basis altijd vastgehouden. Hierin speelt het kweekhok en stamvorming dus een cruciale rol. Peter voorspelde Michel al tien jaar geleden dat er ooit een TOON dynastie zou komen. Dit was geen koffiedik kijken want TOON en het koppel waar hij uit kwam waren zo extreem talentvol dat het niet kon uitblijven! De rest van het verhaal is geschiedenis en is hierboven (deels) beschreven.
Aalsmeer, Michel Beekman