Dave van Zon, Amsterdam, Winst op Chateauroux met een wonderuitslag Ruim 24 uur na thuiskomst van de eerste duiven van de wederom uitgestelde dagfondvlucht, toog uw verslaggever samen met afdelingsbestuurder en clubgenoot Henk Kooring naar winnaar Dave van Zon uit Amsterdam West. Niet zo maar een winnaar, een echte mirakelman zoals de zuiderburen dit verwoorden.Want mirakels zijn het die Dave, samen met sport vriend (in dubbele betekenis) Henny La Grouw, de concurrentie de laatste jaren, maar vooral dit jaar voortovert. Zodra de vluchten de kaap van de 200 kilometer naderen beginnen de hokken van Dave en Henny te draaien.
De duiven vallen ‘als zand’, of het nu Vitesse, Midfond of Dagfond betreft; het maakt niet uit. Op vluchten waarop een andere liefhebber blij is dat hij een duifje draait klokken beide hardloopvrienden (wekelijks sport men op maandag en woensdag een uurtje als de duiven vliegen) aan de lopende band. Op Chateauroux was het al niet anders. Qua vroege duiven was Dave de bovenbaas, want naast de eerste speelde hij ook de 4e, 5e en 8e tegen 5491 duiven.In het totaal ‘draaide’ van Zon er 19 van de 29 gezette duiven in de prijzen. Wie een beter beeld van de prestaties van Dave van Zon wil krijgen moet maar een een blik werpen op de site van de Compuclub, onder het submenu ‘afdeling 6’ staan alle uitslagen van het jaar! Goede duivenTijd dus voor een nieuwe introductie nadat dit al gebeurde na de winst op Bourges 2007 en Bourges 2006! Een introductie die dit jaar eigenlijk al veel eerder had moeten plaatsvinden want Dave heeft werkelijk een superjaar. Waar andere liefhebbers dromen van één afdelingsoverwinning is Dave de laatste jaren goed voor meerdere overwinningen per seizoen. De winst op Chateauroux betekende namelijk alweer de derde afdelingsoverwinning van 2008. Eerder was het namelijk al raak op de Midfondvluchten vanuit Peronne (de NL2007 5712041 versloeg een hokgenoot en 12368 andere concurrenten) en Morlincourt (de NL2007 57122041 versloeg 10265 duiven). Ja, u leest het goed, tweemaal de eerste met dezelfde duivin! Het verhaal had nog opmerkelijker kunnen worden, want de ‘41’ vloog ook de laatste midfondvlucht vanuit Nanteuil knalvroeg. Ze liep niet vlot genoeg binnen en werd nu afgeklokt als 11e (tegen 8689 duiven). De NL5712041 is directe familie van de winnares van Bourges 2006. Waar andere liefhebbers dromen van zo’n goede duif, bezit Dave meerdere toppers (ondanks de zware verliezen op Bourges 2007 en het verplaatsen naar het kweekhok van diverse toppers). De 07-041 is namelijk niet de enige goede duif op de hokken, ook de Kampioensduif dagfond van de afdeling Noord Holland huist op het relatief kleine hok (7 meter vlieghok) aan de Admiraal de Ruijterweg. De NL2006 2029954 vloog ondanks een totaal verbrijzeld borstbeen de overige deelnemers letterlijk ‘naar huis’. Van de maximaal te behalen score vloog hij 5576,6 punten bijeen. Zijn kampioenschap bevestigde de 06-954 door op Chateauroux als tweede op het hoog gelegen hok te arriveren. Opmerkelijk genoeg ligt het borstbeen van deze topdoffer (ook kampioensduif Oud in rayon F met 13 prijzen) zo ongeveer geheel aan fladderden. De theorie dat eenmaal gekwetste duiven niet meer top vliegen wordt mee weerlegd.
In het woud van goede duiven, van Zon gaf tijdens het bezoek zo ongeveer het halve hok in handen, zou bijna de winnares van Chateauroux vergeten worden. De NL2007 5711998 is middelgrote blauwband duivin. Ze was al bijzonder goed hersteld toen ze maandagavond, zo’n 28 uur na aankomst, op de foto ging. Ze kon als het ware direct weer mee. Zoals de meeste duiven op het hok van Van Zon is zij een nakomeling van diens ‘Louis van Loon-duiven’. Dave bezit al sinds het midden jaren tachtig duiven van de grootmeester uit Poppel! Aanvankelijk kocht hij ze bij Frits de Goede uit Zwanenburg, die duiven van Staf Theeuwes bezat. Staf Theeuwes had ze op zijn beurt aangeschaft/verkregen bij Van Loon. Later toog Dave rechtstreeks naar de bron. Diverse keren, recent nog in de jaren 2002, 2003 en 2004. Naast deze Van Lonen huizen er op het hok duiven die afstammen van de familie Neerbos uit Tiel. Ook van clubgenoot Klaverstijn kwamen er vele jongen, echter de topkweker werd gekregen. Bij Biemans werden eveneens duiven bijgehaald. Dit zijn duiven van het soort van Koen Minderhout. Tenslotte wordt er de laatste jaren samengekweekt met Henny La Grouw. De winnares verdiende haar plekje op het vlieghok door haar goede afstamming (familie van de ‘58’) en het grote aantal jaarlingen dat op de hokken geplaatst kon worden. In het zeer slechte seizoen 2007 verspeelde Dave veel duiven op Bourges (ondanks 4 knalvroege duiven) en Müllheim. Doordat een aantal duiven naar het kweekhok ging, bestond het bestand van 48 vliegduiven uit 36 jaarlingen en 12 meerjarige duiven. Hierdoor werd de ‘998’geplaatst ondanks niet in het oogspringende prestaties. Dit laatste is bij Van Zon overigens niet ongebruikelijk. Behalve in 2007, doen de jonge duiven het altijd een stuk minder dan de ouden. Het vliegen met de jongen heeft niet de hoogste prioriteit. Slechts op de NPO vluchten wordt er geprobeerd ‘vroeg te zitten’. Dit vormt overigens geen beletsel voor goede prestaties in hun latere carrière. De winnares was dit jaar het seizoen goed begonnen. Ze werd wekelijks gespeeld maar kende in het midden van het seizoen een dipje. Ze behoudt voor een jaarling echter een meer dan acceptabele lijst met prijzen in het sterke rayon F. Meer 3340 duiven 130e , Nijvel 4446 duiven 299e, Chimay 4414 duiven 175e, Peronne 2464 duiven 6e, Morlincort 2052 duiven 70e, Nanteuil 1763 duiven 37e en Tours 1106 duiven 270e. En natuurlijk Chateauroux 1034 duiven 1e.De aankomst van de winnares, later vernoemd naar vrouw Sylvia, is overigens een verhaal apart. Dave van Zon dacht namelijk dat hij erg laat zat toen de eerste duif arriveerde. Hieraan voorafgaand had hij al diverse duiven zien vallen. Dave is woonachtig in een duivenliefhebberrijke buurt. Gezien de positie van het hok, hoog op het dak, kan Dave bij vrijwel alle toppers in de buurt (Klaverstijn, La Grouw, Engert, Bolding) de duiven zien vallen.Dave dacht dat de duiven eerder zouden komen dan uiteindelijk het geval bleek. De tijd verstreek en er waren geen duiven bij hem, maar wel bij Klaverstijn, een stuk of vier en bij La Grouw, ook meerdere. Dit deed de motivatie danig minderen. Toen de ’07-998’ uiteindelijk arriveerde was het heilige vuur verdwenen. Dit laaide weer een beetje op toen hij de duivin meldde. In de sterke vereniging (De Postiljon) was nog geen duif. Toen 6 minuten later de 06-954 arriveerde en meldpost Jan Schutte meldde dat er nog steeds geen duif in de club was, klaarde de lucht op. Wat bleek Willem Klaverstijn had een aantal jongen thuisgekregen terwijl bij La Grouw een lokker het humeur van Dave verpest had……… De rest van het verhaal is inmiddels geschiedenis. Het systeemHet echte seizoen begint voor Dave eind januari. De duiven worden dan gekoppeld. Ze hebben dan vanaf medio september gescheiden de winter doorgebracht. In de winterperiode wordt overigens niet veel bijzonders aan de duiven gedaan. Er wordt een keer per dag gevoerd en schoongemaakt. Dave is een bijzondere schone liefhebber, je kunt er bijna van de vloer eten, en ook in de winter worden hierin geen concessies gedaan. Na het koppelen wordt de intensiteit van de verzorging opgevoerd. Zodra de daglichtlengte het toelaat gaan de duiven dagelijks los na thuiskomst van het werk, zo rond 16:15 uur. De duiven gaan eind maart op weduwschap. Vaak wordt de eerste drachtvlucht van de afdeling ingekorfd op grote jongen. Bij thuiskomst treffen de partners alleen nog elkaar en het spel is op de wagen. Van Zon dracht overigens zijn duiven niet zelf. Gezien zijn drukke werkzaamheden (stucadoor) en de enorme verkeersintensiteit rond Amsterdam lukt het hem gewoonweg niet om tijdig de stad uit te komen. Als de duiven op weduwschap gaan wordt ook gestart met de verduistering (ruim 12 uur). De winnares had dan ook pas een pen gegooid.In het seizoen vliegen de duiven een keer per dag. De jonge duiven worden ’s middags losgelaten door zijn vrouw Sylvia. Bij thuiskomst haalt Dave ze binnen waarna de doffers vanaf 16:15 uur tot 17:15 uur vliegen.Verplicht, d.w.z. geen vlag maar met een dichthok. Hoe de doffers vliegen ziet Dave niet vaak. Als deze vliegen wordt er op maandag en woensdag hardgelopen. Een rondje rond de Sloterplas met Henny La Grouw. Het valt wel te raden waar de gesprekken over gaan, zo lang de hoeveelheid lucht dat toestaat natuurlijk want aan het eind van het rondje hebben de dikke veertigers ‘geen adem meer’. Bij thuiskomst worden de doffers direct binnen gehaald en worden de duivinnen losgelaten. Deze vliegen vervolgens ook weer een uur. Er wordt niet gerouleerd. De doffers en duivinnen blijven op een vast hok. Het is een weekje wennen maar dan weten de duivinnen waar ze horen. De duivinnen zijn woonachtig in een kleine afdeling, en huizen in loketkasten. Samen met 2 koppels nestduiven die er ook een beetje voor zorgen dat de duivinnen niet onderling aanlopen. Hiervan heeft Dave overigens weinig last. De duiven gaan wekelijks mee en dat temt de hormonen aanzienlijk. Bovendien speelt van Zon al zins mensen heugenis dubbel en dan wordt deze slechte eigenschappen langzaam maar zeker weg geselecteerd. De doffers zitten in een niet al te groot hok, in ook al niet te grote broedhokken. De theorie over het aantal duiven per vierkante meter gaat niet op want groter dan 3 bij 2 meter is het hok niet! Qua voer is het zoals bij de meeste goede spelers overzichtelijk. De mengeling bestaat op zaterdag en zondag uit 1/3 Beijers Zoontjes 1/3 Mariman Sport en 1/3 Mariman Petite France. Vanaf maandag verdwijnt de Zoontjes mengeling uit de mengeling. De doffers krijgen ’s morgens en ’s avonds volle bak. Althans na het schoonmaken (en vliegen) wordt de bak op het hok geplaatst. Na het verzorgen van de overige duiven wordt de bak verwijderd. De restanten gaan zoals wel vaker naar de kwekers. De duivinnen worden met dezelfde mengeling gevoerd, echter uit de hand zodat er niet te veel gevoerd wordt. Na de normale maaltijden krijgen de duiven nog een handje Energy Mix, een handje snoep en een handje rode maïs. Dit moeten ze wel leren eten, aldus Dave. In het begin zijn ze er zelfs een beetje bang voor. De duiven krijgen altijd meer dan voldoende. Gerst is uit den boze, dit hebben ze nog nooit gekregen! Dit is ook wel te begrijpen want de duiven moeten wekelijks ‘aan de bak’. Ook als er een vlucht slecht verloopt, de week daarna gaan ze weer mee.Zo vloog de ‘041’ zeer slecht op de tweede vlucht vanaf Ablis. Ze arriveerde pas zondagavond laat. Op donderdag diende ze weer ingemand te worden voor Morlincourt. Geen probleem want de 2e eerste prijs van het seizoen was het resultaat. Als de ouden geen vlucht op het programma hebben worden ze als invliegduif ingekorfd op de jonge duivenvluchten. In de drinkbak vinden de duiven de gebruikelijk ingrediënten, medisch gezien wel te verstaan want ‘het hoofdbestanddeel is water’. Bij thuiskomst krijgen de duiven direct een geelkuur voor de kiezen. ‘Dan drinken ze er goed van’, aldus van Zon. Aan dit water wordt meestal druivensuiker (of elektrolyten) toegevoegd. Deze mix krijgen ze tot en met zondag. Tot donderdag krijgen de duiven schoon water. Op donderdag krijgen de duiven altijd een Ornithosemi
ddel. In vorm. Voor het inkorven worden de duiven altijd uitgelaten. Dit gaat altijd prima en de duiven eten nog lekker voordat er getoond wordt. Op de dag van de inkorving voor Chateauroux wilden de duivinnen echter niet landen. Ze raasden evenals op de woensdag ervoor 2 uur over de stad. Voor de zekerheid had Dave ze al een uurtje eerder losgelaten. Uiteindelijk landden ze om 18:30 uur. Het inkorven leverde dan ook een beetje stress op …. De methode van inkorven wordt gehanteerd als er eenmaal per week met de oude duiven gespeeld wordt.Bij een dubbelvlucht worden de duiven op donderdag losgelaten, gevoerd en ingekorfd zonder te tonen. Op vrijdag wordt er vervolgens wel getoond. Dat er dan niet altijd een partner aanwezig is deert de duiven geenzins. Bij thuiskomst zitten de duiven los in het hok en ook dat deert vooral de duivinnen weinig. De doffers vliegen minder. Behalve de 06-954 maar deze crack trof dan ook wel wekelijks zijn eigen duivin bij thuiskomst in de broedbak aan. Door een blessure in het voorjaar kon ze niet mee op de vluchten. Tenslotte
Dave van Zon is een zeer gedreven liefhebber de niets aan het toeval overlaat. Er wordt op het scherpst gestreden om de hoogste eer maar wel op een sportieve wijze. Zo besloot hij ons samenzijn met de opmerking dat hij sportvriend Henny La Grouw wil feliciteren met zijn fantastische seizoen met de oude duiven. ‘Hij wint niet alleen met hardlopen, maar ook met de duiven’.
Aalsmeer, Michel Beekman