De nationale lossingscommissie heeft veel uit te leggen
Zondag 20 juni 2021. Zoals iedere zondag kroop ik ook deze middag weer achter mijn laptop om mijn kijk op de gebeurtenissen in duivenland te laten schijnen. In tegenstelling tot de meeste andere weken “studeerde” ik dit keer niet op de uitslagen. Simpelweg omdat de meeste uitslagen niet compleet waren. Slechts in Brabant2000 zag ik volledige uitslagen. In de overige afdelingen was het vooral de Dagfond die nog open stond terwijl Noord en Zuid-Holland hun wel heel erg korte Midfondvlucht uitstelden naar zondag zodat daar helemaal geen uitslagen van waren.
Het niet volledig zijn van de Dagfonduitslagen had natuurlijk zo zijn redenen. De concoursen konden namelijk op veel plaatsen eenvoudigweg niet gesloten worden. Debet hieraan waren de late lossingen (voor de sectoren 1, 2 en 3) en het slechte weer dat de duiven troffen. Vooral de combinatie van beide zaken, een lossing kort bij 10:00 uur en niet verbeterende weersomstandigheden zorgden ervoor dat vooral in Sector 2 de duiven hondsberoerd naar huis kwamen. Echter ook in Sector 4 met een vroege lossing konden veel verenigingen ’s avonds het concours niet of net aan sluiten.
Dit sluiten van een concours zegt overigens weinig want er is dan slechts 25 tot tegenwoordig 33 procent thuis. Oftewel er is dan nog 75 tot 67 procent onderweg. Een uiterst beroerde score voor een programmavlucht. Gisteren betekende dit in veel gevallen letterlijk nog niet thuis voor het vallen van de avond. Hetgeen impliceerde dat er door de meeste achterblijvers buiten overnacht diende te worden. Gezien het late lossingstijdstip hadden deze duiven simpelweg geen kans om hun hok te bereiken.
Persoonlijk had ik om deze reden vrijwel altijd een hekel aan dagfondvluchten die nog net op het laatst mogelijke tijdstip gelost werden. Alleen bij hard voor de wind pakte dit vaak nog goed uit maar bij iedere andere wind en vooral met een beetje slecht weer had en heb je de poppen aan het dansen.
Zo ook gisteren. Lossen omstreeks 10 uur bij snelheden van 75 kilometer per uur voor de eerste duiven betekende namelijk een aankomst tussen tegen 18:00 uur op een afstand van 600 kilometer. Voor de eerste duiven dus en voor de veelal kortste afstand dus. Bij het oplopen van de afstand en het teruglopen van de snelheid wordt het snel (veel) later.
Als de weergoden dan ook onderweg nog eens niet meewerken is het vragen om problemen en die kwamen er gisteren dan ook volop, vooral in de Westelijke afdelingen. Echter ook de rest van het land bleef niet gespaard.
Zonder direct met een beschuldigende vinger te willen wijzen lijkt het mij wel zaak dat er vanuit het NPO-bestuur een reactie komt naar aanleiding van de vluchten van gisteren. De vluchten werden namelijk, voor zover mijn informatie juist is, gelost door de nationale lossingscommissie. Gesteund door het IWB zou juist deze commissie geen fouten als gisteren mogen maken.
Inderdaad ja fouten want de meteorologen spraken woensdag al over bijzonder moeilijke omstandigheden op de vlieglijn. Berichten die ik overigens al op donderdag onder ogen kreeg. Een sportvriend met wie ik regelmatig contact houd twijfelde of hij zou deelnemen of niet en stuurde mij deze informatie. Een lossingsverantwoordelijke sprak zelfs over een gebrek aan kansen en een moeilijke situatie om verantwoordelijk te lossen.
Ik raadde mijn vriend dan ook aan om zuinig te spelen. Fronten en onweer is synoniem voor verlies of tenminste een onregelmatig verloop. Een kleine ploeg dus. Een paar ervaren duiven en een enkele jaarling die niet super liep maar op vluchten met moeilijke omstandigheden wel voor een verrassing zouden kunnen zorgen. Op dit soort vluchten zijn het namelijk meestal de duiven die niet zo best presteerden op de voorafgaande vluchten die het denkbeeldige “mooie weer” maken.
Spijt zal mijn vriend niet gehad hebben van zijn besluit om het zuinig aan te doen. Het werd namelijk zoals dus verwacht een draak van een dagfondvlucht. Of beter gezegd “draken van dagfondvluchten” want in alle sectoren was het een martelgang van Kromme Leendert. Met enorme gaten tussen de eerst aankomende duiven. Zo klokte mijn vriend Willem op de vlucht vanuit Vierzon maar liefst 52 minuten later dan zijn grote concurrenten Bas en Gerard en draaide hij toch nog de 16e duif in een concours van 7.419 duiven. Diezelfde Bas en Gerard, die wel de sectoroverwinning voor zich opeisten, moesten vervolgens maar liefst een uur en vijf minuten wachten op hun tweede duif. Hetgeen natuurlijk alles over deze vlucht vertelde.
Om het dramatische karakter van de vluchten nog maar eens te benadrukken een voorbeeld uit mijn eigen afdeling Noord-Holland. Daar klokte Willem Wijfje uit de Kwakel om 17:54 uur de eerste duif. Prachtig vroeg want kort en direct achter Verkerk in de sector. Met zijn eerstgetekende bovendien. Echter vervolgens duurt het iets minder dan een uur voordat de tweede duif in de afdeling zich meldde! Uiteindelijk klasseerde een duif uit de verre overvlucht zich als tweede maar zulke tijdsverschillen zijn bijna vooroorlogs. Ook het feit dat de vlucht ruim niet sloot kan wel bijna als vooroorlogs aangemerkt worden.
In de overige sectoren was het gelukkig iets minder erg maar nog steeds ruim onder de maat. En dat alles terwijl er simpelweg naar zondag uitgesteld had kunnen worden. Wellicht had dit ook geen soelaas geboden maar dan was de situatie nog steeds overzichtelijk geweest. Dan stel je uit naar maandag, hetgeen mag bij een Dagfondvlucht met een nationaal karakter. Of je komt terug naar huis. Ook dan is niemand blij maar dan zitten de hokken nog vol en zijn de duiven niet het kind van de rekening. De ontevreden liefhebbers moet je dan als bestuurder/losser maar op de koop toenemen. De nationale lossingscommissie heeft in mijn ogen dan ook veel uit te leggen.
Zeeland – Afgelopen woensdag vond de beruchte ledenvergadering plaats waarin duidelijk zou moeten worden wie het stuur de komende maanden in handen zou houden (het bestuur minus de voorzitter) of zou krijgen (de voorzitter met een nieuwe ploeg bestuurders).
Onder leiding van de NPO-voorzitter Ben Geerink en tweede voorzitter Gerard v.d. Aast werd het een korte maar rumoerige vergadering. Zoals bleek uit de notulen die ook hun weg naar Sungai Buloh wisten te vinden, waren het vooral de voorzitter en zijn aanhangers die het woord namen waar de overige afgevaardigden vooral aandrongen op een stemming.
Deze stemming kwam er dan ook vrij spoedig en deze liet aan duidelijkheid niets te wensen over. 27 stemmen voor het ontslag van de voorzitter en 15 tegen. Er waren 2 onthoudingen hetgeen mij op zich nog wel verbaasde.
Evenals de voorzitter van de NPO hoop ik dat de rust nu weer keert in het Zeeuwse. Veel illusies maak ik mij hier echter niet over gezien de schrijfsels die ik alweer op Facebook zag verschijnen. Men rept al over het oprichten van een nieuwe bond na afloop van dit seizoen.
Heel kansrijk lijkt mij zo’n nieuwe bond in de huidige tijd niet. En heel ver zullen de duiven ook niet komen. Het oversteken van de landsgrenzen en vooral het lossen met vergunningen van de Belgische en Franse bond lijkt mij nog wel een dingetje. Ik ben wel erg benieuwd wie de kar zal gaan trekken en of het uiteindelijk ook daadwerkelijk zover zal komen.
Overigens zal ik wel weer aangemerkt worden als een niet onafhankelijke en niet goed ingevoerde “journalist”. Iets dat ik overigens niet pretendeer te zijn. Ik ben een duivenmelker in ruste die gewoon de gang van zaken in duivenland van een letterlijk grote afstand volgt. Ik schrijf gewoon mijn mening en wie het wil lezen leest het en wie het niet wil lezen leest het niet. Zo simpel is het.
Wordt hopelijk niet meer vervolgd.
OP EIGEN HONK
Is de zogenaamde Forced Movement Control Order zoals vorige week al aangekondigd werd, verlengd tot 28 juni. Nog eens twee weken onder hetzelfde regime. Veel helpen doet het ogenschijnlijk niet want het aantal positieve gevallen bedraagt nog altijd zo’n 5.000 tot 6.500 per dag. Hoge aantallen voor Maleisische begrippen. Ik ben benieuwd hoe de cijfers zich de komende twee weken zullen ontwikkelen. Zonder een grotere inspanning op het gebied van de vaccinaties blijft het naar mijn mening dweilen met de kraan open.
Wordt zonder twijfel vervolgd.
Tot een volgend weekstuk,
Groet,
Michel