Duiven letten
Zondag 21 september 2014. Zojuist heb ik het leeuwendeel van de verzorging voor vandaag weer afgerond. Alle hokken toch maar wel geschrabd. Ondanks geen zin bij het opstaan, echter het lekkere frisse weer deed mij goed en automatisch kwam van het een het ander. Dit Is ook maar beter zo want uitstellen betekent alleen meer werk voor later. Ook werden nog even snel de eerste stappen voor het seizoen 2015 gezet. 8 zomerjongen van 2013, duivinnen die het hele jaar in de kweekvolière huisden, verhuisden naar het vlieghok. Hierin zit de komende andere halve week nog een overschot aan doffers dus dan kunnen ze makkelijk wennen aan hun nieuwe omgeving. Overigens is de nieuwsgierigheid naar de verdere toekomst van deze beestjes groot. Zou het lukken hier nog een crack tussen te vinden of is een start als anderhalf jarige met een beperkte opleiding te laat.
Wel goed opgeleid en zeker niet te laat waren de jonge duiven bij de liefhebber waar ik gisteren duiven ging kijken. Of beter gezegd ging ‘letten’. Dit van origine Vlaamse woord vind ik persoonlijk mooi jargon voor het opwachten van duiven die van een vlucht komen. Zoals bekend let ik met enige regelmaat duiven bij anderen omdat het zien aankomen van thuiskomende duiven altijd een fascinerend gezicht blijft. Zo toog ik al naar Mijdrecht, Zuiderwoude, Reeuwijk (2x) Den Bosch en bekeek ik ook driemaal de aankomsten bij mijn bekendste clubgenoot. Al met al zag ik tot en met gisteren dit seizoen 36 keer duiven thuis komen van een vlucht (inclusief de aankomsten op mijn eigen hok). Helaas was de vlucht van gisteren waarschijnlijk de laatste van dit jaar. Als ik het goed zag vliegen volgende week alleen Zeeland en Limburg nog een vluchtje ….. De afstanden zijn wat ver en goede duivenvrienden heb ik daar (nog) niet zitten.
Gisteren reed ik naar het mooie Oost-Brabant, naar Den Dungen om precies te zijn, alwaar Henri van Doorn in een prachtige omgeving / tuin, of beter gezegd eldorado, het jonge duivenspel op het allerhoogste niveau beoefent. Henri speelt sinds hij toetrad tot het verzorgersteam van John van Wanrooij (Geffen) op eigen erf alleen nog met de jongen. Voor en na zijn ‘werkzaamheden’ op het mirakelhok in Geffen verzorgt hij zijn kolonie op eigen erf. Met grote intensiteit en fanatisme want als Henri iets doet, doet hij het goed. Dit werpt dan ook zijn vruchten af want de junioren komen ieder seizoen werkelijk als raketten. Dit is overigens vanaf het jaar 1999 vrijwel altijd zo geweest. Ook toen het verzorgen van duiven nog geen dagtaak was werden de brokken er al afgevlogen.
Na een kop koffie in de ruime bijkeuken togen we naar de ruime hokken. Het was een verademing om eens bij een echte jonge duivenspecialist tijdens het seizoen in de keuken te kijken. Echte jonge duivenhokken. Ruim van opzet (4 afdelingen plus gang) met veel hoekje en gaatjes waaruit de junioren hun motivatie kunnen putten. Brandschoon bovendien, zelfs het stro op de vloer. Ook zijn alle hokken voorzien van ruime volières. De grote voliere voor het jonge duivenhok is zelf gebouwnd maar de firma Habru had een goede klant aan Henri want overal op het erf staan de zo kenmerkende volières.
De details over methode/systeem zal ik verwoorden in een reportage die binnenkort op Duivenvaria zal verschijnen maar ik kan wel zeggen dat het naast om goede duiven, goede hokken en veel lappen juist om deze details gaat.
Het was overigens een drukte van jewelste op het ruime erf in Den Dungen want een ruim half uurtje na mijn aankomst stond Gerard Reedijk van de gekende combinatie Reedijk/Jongekrijg op de stoep. Toppers bezoeken toppers zoals nu maar weer eens bleek. Niet veel later kwam ook John van Wanrooij nog even ‘een bakkie doen’. Het is altijd goed kletsen met John. John heeft een heldere kijk op duiven en de duivenwereld/ Hij windt er daarnaast ook geen doekjes omheen. Het was bovendien leuk om te zien hoe goed John en Henri met elkaar omgaan. Het wederzijdse respect is groot.
Niet veel later kwamen de volgende letters uit de regio Utrecht, waarna ik het overzicht op de herkomst van de andere bezoekers een beetje verloor. Toen we bij het tuinhuis gingen zitten telde ik maar liefst 18 kijkers. De denkbeeldige tribune zat aardig vol met een mix van familie en sportvrienden. Iedereen werd keurig voorzien van een natje en een droogje. Brabantse gastvrijheid en gezelligheid op zijn best! Leuk om mee te maken.
Zoals altijd was het speculeren over de snelheid. De lucht was verre van ideaal. Damp en storingen. De snelheid van de afdeling 7 (Midden Nederland) gaf een goede indicatie. Tegen 15:00 uur zouden de duiven in Den Dungen moeten vallen.
Om 14:40 uur werd duidelijk dat de eerste duiven in de voorhand op 14:38 uur waren geconstateerd. Dit impliceerde dat Henri om 15:00 uur of het liefst kort hiervoor moest constateren om een absolute kopduif te klokken. De tijd verstreek tergend langzaam en de goegemeente zat in spanning te wachten. Kort over drie uur (op ‘1 hoog’) voor mooi een fractie te laat kwam er een duif uit het West Noordwesten. Iets te diep eigenlijk maar het was wel de eerste duif van het tophok van Doorn van Wanrooij. Het vallen duurde eigenlijk een beetje te lang. Het beestje werd om 15:03:15 uur geconstateerd. 1366 mpm, niet laat maar na de super uitslagen van de afgelopen weken hadden de vele bezoekers misschien wel op iets meer gehoopt (en het de zeer sympathieke Henri ook zeer gegund).
Hierna volgden de duiven elkaar zeer vlot op. In het constateren was dit niet direct te zien want de tweede tot en met negende duiven bleven vliegen. Ondanks de ruime val zaten ze een aantal keer in elkaars vaarwater waardoor kostbare tijd verloren ging. Na zo’n twee minuten landen de eerste vier en kort hierna gevolgd door de rest.
De duiven hadden het niet makkelijk gehad. Dit bleek niet alleen uit de concoursduur maar ook uit het feit dat ze werkelijk uit alle richtingen richting het hok kwamen. Ze lagen behoorlijk uit elkaar, vooral op de ‘gewone hokken ’ van de niet specialisten. Nog niet eens zo zeer op het hok van de jonge duiven grootmeester uit Den Dungen want Henri klokte er in de MIDEBO 69 van de 96 in de prijzen (te beginnen met een 3e tegen 836 duiven). Over de werkelijke oorzaak van de moeizame verlopende vlucht kan alleen maar gespeculeerd worden.
Na het vertrek van de overige letters was er nog even tijd om ontspannen met Henri te kletsen. Uit het gesprek bleek maar weer eens hoe optimistisch maar ook realistisch Henri in het (duiven)leven staat. Om dit weekstuk niet te langdradige te laten worden verwijs ik ook hiervoor naar de reportage die binnenkort op Duivenvaria verschijnt. Om 17:20 uur toog ik huiswaarts. Een leuke ervaring rijker. Henri bedankt!
OP EIGEN HOK
Hierover valt niet veel te melden anders dan hetgeen ik aan het begin van dit weekstuk al schreef. Daarom maar tot volgende week!
Michel Beekman
O, ja op de site van Friesland96 las ik nog een mooie uitspraak van de voorzitter:
“Ik vind mopperen of stevig discussiëren mag, maar fatsoen moet !!!”. Helemaal mee eens!