Een klein beetje winter en genoeg te doen
Maandag 18 januari 2016. Buiten vriest het twee graadjes. De komende nacht zal het nog wat kouder worden. Het is de laatste dagen echt een klein beetje winter. De mensen die van natuurijs houden liggen ’s nachts vast al een beetje te woelen onder de vette lappen. Met een beetje geluk kunnen ze over een paar dagen ergens op een onder gelopen stukje land een baantje trekken. Veel meer zal het niet worden omdat de temperaturen overdag te snel gaan oplopen en omdat rond het komende weekeinde Pluvius weer van zich zal doen spreken. Kortom de schaatsers onder ons moeten de komende dagen hun kans pakken want de winter is zoals wel vaker in ons kikkerlandje vaak van korte duur.
Persoonlijk vind ik een paar daagjes vrieskou wel even lekker. Even niet door de gietende regen de duiven verzorgen. Een laagje extra houdt de koude beter buiten dan de regen. Wel was het verstrekken van een bad op zondag een beetje lastig. Het water bevroor op de tegels bij het legen van de badderbakken. Er vormde zich een kleine ijsvloer maar met een beetje zout was dit ijslaagje zo weer vertrokken.
(Zo erg als op deze foto was het niet en wordt het hopelijk ook niet)
Voor de tuinhokken is een klein beetje winter wel bijzonder lekker, die vriezen namelijk letterlijk mooi droog. Best wel fijn na zo’n drie weken met bakken hemelwater. Tot aan afgelopen zaterdag leek de tuin van de buren wel een zwembad en dit vond ook zijn weerslag in de hokken. De vloeren van de volières konden tot aan dit weekeinde vrijwel dagelijks met de trekker drooggemaakt worden. Nu dus even niet. Gelukkig.
Tussen de buien en de opkomende winter door was de vorige week toch wel weer een echte duivenweek. Maar liefst zes van de zeven dagen stond er een duivenactiviteit op het programma. Soms zelfs twee op een dag! Duivensport blijft echt “a way of life”.
Op maandagavond kwam de commissie Herindeling Rayons Afdeling Noord Holland voor het eerst bij elkaar. Deze commissie zal zich de komende weken / maanden bezig houden met een nieuwe indeling van de spelvorm onder het afdelingsspel. Het huidige rayonspel wordt in bepaalde regio’s van onze provincies al behoorlijk problematisch qua aantal deelnemers. Vooralsnog is dit alleen nog het geval op sommige onderdelen (Jonge duiven en Dagfond) maar regeren is vooruitzien dus heeft het bestuur een commissie in het leven geroepen om een plan te smeden voor een nieuwe gebiedsverdeling waardoor het spel onder het afdelingsniveau weer een aanzienlijk aantal jaar vooruit kan. Uit alle huidige rayons werden twee commissieleden gerekruteerd. Een van de gerekruteerde leden was ik zelf. Het feit dat ik in de winter van 2001 / 2002 ook deel uitmaakte van de toenmalige commissie deed mij wederom besluiten mij als commissielid aan te melden.
De commissie kwam dus afgelopen maandag voor het eerst bij elkaar en het moet gezegd, de bijeenkomst verliep in een prima sfeer. Dit ondanks het relatief grote gezelschap, van divers pluimage en uit alle windstreken. Inhoudelijk ga ik niet in op hetgeen er besproken is. Dit is an sich niet geheim maar het zou in dit stadium alleen maar leiden tot nog meer onrust en speculatie. Als ik sommige blogschrijvers mag geloven staat het plan alvast. Dit laatste kan ik echter met een gerust hart ontzenuwen.
Ook op dinsdagavond riep het algemeen belang. Ditmaal was het de commissie die zich bezig houdt met het verbeteren van het automatische lossysteem op onze containers die enige tijd claimde. De commissie (de harde kern) ging kijken bij de auto’s van de Westkant van onze afdeling . Deze stonden gestald in Nieuw Vennep hetgeen wel zo prettig was omdat dit slechts 20 minuten rijden was.
In de stalling stonden de containers er spik en span bij. Dit kwam mooi uit want de constructeur die het in een vorig weekstuk beschreven sluitsysteem op de wagens van Stichting West had geleverd was uitgenodigd. Hij kwam onze containers eens bekijken om te inventariseren of een dergelijk ook hierop te realiseren is/was. De uitkomst hiervan is nog een beetje ongewis. Het systeem kan natuurlijk altijd op de wagens gemaakt worden in het kader van de afsluitbaarheid (lees beveiliging tegen ongenode gasten), maar of het ook sterk genoeg is om de krachten die de gasveren op de deuren uitoefenen te weerstaan is nog de vraag. Na een uurtje toog de constructeur huiswaarts met wat huiswerk. Afwachten wat dit oplevert en wat de kosten zullen bedragen.
Op woensdag en donderdag avond riep wederom het algemeen belang. Ditmaal hoefde huis en haard niet verlaten te worden want het klusje kon geklaard worden vanachter de computer. Ik had onze rayoncommissie aangeboden de teksten te schrijven voor de bonnen op internet (binnenkort op www.duiven.net). Het klusje was toch iets meer werk dan gedacht. Mede doordat de aanlevering van de bonnen wel wat te wensen over liet. De grootste en sterkste vereniging van ons rayon laat het namelijk een beetje afweten. Jammer want het rayonspel is toch het spel waar de meesten onder ons naar uitkijken. Door het niet nakomen van afspraken wordt de rayoncommissie toch wel een beetje in zijn hemd gezet.
Een commissie die het bovendien goed voor heeft met de leden want niet alleen in en rond het seizoen organiseren ze van alles (veelal gratis of met leuke prijzen tegen een kleine inleg), ook in de stille tijd wordt altijd iets ondernomen om de leden enige vorm van vermaakt te bieden. Na de afgelopen jaren duivenkeuringen van respectievelijk Gertjan Beute en Jos Evers aan de leden te hebben voorgeschoteld, werd het dit jaar over een andere boeg gegooid. Deze keer werd de Noord Hollandse lossingscoördinator Jos Nijman uitgenodigd om een toe te lichten wat er allemaal komt kijken bij het lossen van de duiven.
Jos kweet zich uitstekend van zijn taak. In een bijna anderhalf uur durende presentatie lichtte hij de aanwezigen in over het wel en wee rond het lossen. Interessant en door de gedreven manier van vertellen erg onderhoudend bovendien. De 28 aanwezigen rayonleden luisterden geboeid (helaas allen uit de zogenaamde Groenstrook en niemand uit Amsterdam West!!). Het was opvallend hoe stil het bleef. Ook na de pauze!
Afgelopen zaterdag stonden de laatste twee duivenactiviteiten van de week op het programma. In de ochtenduren kwam Gerrit Eikenhorst mij met een bezoek vereren. In het kader van de winst in de rubriek Asduivinnen 3500 – 10 in de prestigieuze competitie WHZB / TBOTB maakte Gerrit ondanks het slechte weer de reis van Hattem naar Aalsmeer om mij eens te interviewen voor een reportage in Het Spoor. Dit was wel een aparte ervaring omdat ik zelf meestal aan de andere kant van de tafel zit en de vragen stel!
Na een paar bakken koffie en enkele broodjes toog “De Eik” weer huiswaarts met genoeg materiaal voor een zonder twijfel leuk stuk. Hierdoor restten mij nog enkele loze uurtjes voor de volgende en laatste duivenactiviteit van de afgelopen week: de kampioenenhuldiging van ons kleine cluppie. Ieder jaar huldigen we onder het genot van een smakelijk maaltijd de paar kampioenen die onze club kent. Ieder jaar is het ondanks het kleine gezelschap altijd erg gezellig. Dit laatste was ook nu het geval maar het groepje was deze keer wel erg klein. Twee afzeggingen en een aantal wegblijvers zonder bericht laten zich voelen in een vereniging met slechts 12 hokken. Ook hier was “de harde kern” aanwezig dus vloog de tijd!
Al met al een “beste week” maar wel een goede manier om de stille januari maand snel door te komen.
OP EIGEN HOK
Is het rustig. De kwekers (of beter gezegd gokkoppels) zitten te broeden en de vliegers zitten nog steeds gescheiden. Wel schrok ik zaterdag een beetje van het gewicht van een van mijn betere vliegdoffers. Ze moeten toch wel een beetje op rantsoen want anders zijn ze echt te vet voor de koppeling. “Koning Winter” helpt mij hierbij een handje alsmede het bezoek aan mijn schoonmoeder. Zij verjaarde zondag en we bleven niet gepland eten. De gevleugelde vrienden in het hok moesten het hierdoor met een maaltijd minder doen.
Goed voor de lijn zullen we maar zeggen en van een maaltijd overslaan is ondanks de koude nog nooit een duif doodgegaan. Vroeger toen ik mijn duiven nog op de volkstuin hield sloeg ik ’s winters altijd een dag in de week over. Dit had als voordeel dat de duiven goed op gewicht bleven en het scheelde mij destijds een tochtje naar de tuin. Ik ken overigens nu nog wel liefhebbers die wekelijks een dag de voerbus niet aanraken ….
Voor het overige is er nog steeds niet veel te melden dus laat ik het hier maar weer bij.
Tot volgende week!
Michel Beekman