Een knotsgekke week
Zondag 12 januari 2014. Het is weer zondag. Dit keer even een moment van reflectie op een knotsgekke week. Een week van uitersten. Het betrof vooral veel werk gerelateerde zaken. Zaken die zouden ze in het duivenseizoen plaatsvinden een behoorlijke aanslag op de verzorging en mogelijk op de prestatie hebben gehad.
Afgelopen maandag was het een spannende dag op het werk (de lezers van kranten en de kijkers van het RTL (Z) nieuws weten dan genoeg). Overdag een zware vergadering en ’s avonds laat nog eentje. Het resultaat om 01:15 uur thuis. Gelukkig wel de duiven in de tussentijd kunnen verzorgen.
Op dinsdag bleek dat ik woensdagavond op reis moest. Een dienstreis om het mooi te verwoorden. Naar Madrid, woensdagavond weg, op donderdagavond terug. Een nachtje weg en minimaal een verzorgingsbeurt niet thuis. Niet onoverkomelijk maar het vereist altijd wel enige voorbereiding. Zoals reeds gezegd het was niet in het seizoen, in tegenstelling tot in 2012 toen ik tijdens het seizoen viermaal van huis was.
Op dinsdagavond dus het voer gemengd, het schema wat er per hok gevoerd moet worden opgesteld, doorgesproken en klaargelegd. Daarbij ook nog even wat extra duiventhee gekookt. Op dit moment krijgen mijn duiven namelijk een theekuur om kort voor de kweek nog snel zoveel mogelijk oude dons te laten vallen. Natuurlijk zou ik een concessie hebben kunnen doen door de thee voor 24 uur te skippen maar dit past niet in mijn huidige manier van duiven houden. Sinds ik met WdB te R. gesproken heb voer ik uit wat ik mij heb voorgenomen. Ook als dit betekent dat ik tot ’s avonds laat thee sta te koken zodat er op woensdagavond ‘verse’ thee klaar staat.
Op woensdag gewoon naar het werk maar wel een uurtje eerder naar huis (om 16:00 uur) zodat voor het boarden op Schiphol (gelukkig zeer nabij) de hokken nog even geschrapt en de waterbakken ververst konden worden. Dit alles verliep voorspoedig en om 18:30 uur zat ik in het vliegtuig richting Madrid. Het vliegtuig was lekker leeg en hierdoor kon ik mij goed installeren voor een aangename vlucht. Ter vermaak las ik het nieuwste boekje van Mart Smeets met de mooie titel “Niets is wat het lijkt” gekocht in de taxfreeshop. Niet dat het echt taxfree is (niets is wat het lijkt, ha,ha) maar het blijft leuk om iets te kopen voor vertrek.
Ook een mooie titel voor een toekomstig weekstuk. Immers in de onze sport is ook veel ‘niet wat het lijkt’. Neem bijvoorbeeld democratie in onze sport. Op de vergaderingen van de afdeling Noord Holland wordt ondanks dat de leden vrij kunnen kiezen vrijwel altijd het advies van het bestuur gevolgd. Een ‘verkeerd’ preadvies is dodelijk voor een voorstel en dus dodelijk voor een goed voorstel. Dus wat houdt democratie in onze sport nu eigenlijk in? Om maar te zwijgen over zaken op landelijk niveau zoals de keuze voor een rekenaar. Geen van de ‘gewone’ leden zou ooit gekozen hebben voor de huidige rekenaar van de nationale concoursen ….
Goed terug naar deze week. Na een voorspoedige vlucht landde het toestel van Air Europa (een aan te bevelen budgetmaatschappij) op tijd op het vliegveld van Madrid, Barajas. Via een desolaat gangenstelsel op een holletje naar de taxi om snel mogelijk het hotel te worden gebracht. Ik had mij namelijk voorgenomen om deze reis wel iets van de stad te zien. Bovendien diende de inwendige mens ook nog gevoed te worden. Aldus geschiedde want wat ik mij tegenwoordig voorneem doe ik ook gewoon (of het moet echt niet anders kunnen). Om 21:30 uur in het hotel en om 22:15 uur in een straatje achter het plaça del Sol aan de echte Spaanse (niet commerciële) tapas. Lekker, in een oeroud tentje tussen oudere nog ogenschijnlijk welvarende Spanjaarden.
Tijdens mijn avondwandeling viel mij wel op hoe hard de crisis in Spanje heeft toegeslagen. Veel leegstaande winkels, bars, etc. en ook veel leegstaande kantoorgebouwen die te huur werden aangeboden. Gevestigd in prachtige kantoorgebouwen overigens want de grandeur van Madrid blijft ondanks alles overeind. Ook blijft het opvallend hoe mooi de gebouwen worden uitgelicht. Crisis of niet, de lichten blijven branden. Ook de hoeveelheid veiligheidsfunctionarissen blijft in takt.
Op donderdagmiddag vloog ik na een succesvolle vergadering in de ochtenduren om 15:00 uur weer terug naar het natte Nederland. Verscholen tussen vrijwel enkel Spanjaarden in een bomvol vliegtuig dat wel prima op tijd landde. Mooi, want dan konden de duivenhokken snel schoongemaakt worden. Vroeger liet ik dit op zo’n moment nog wel eens lopen maar tegenwoordig moet het gewoon goed zijn. Reis of geen reis. ’s Avonds was mijn bobijntje een beetje op …..
Op vrijdag wederom een extreem drukke dag op het werk, om 18:45 uur thuis. Qua werktijden dreig ik toe te treden tot het leger der workaholics. Gelukkig is het nog geen seizoen en was ik zo verstandig om mij niet als vertegenwoordiger van mijn vereniging voor de afdelingsvergadering aan te melden. Dit zou een beetje te veel van het goede geweest zijn. Temeer daar deze vergaderingen meestal laat afgelopen zijn.
De andere afgevaardigden hadden dit keer echter een vroegertje. Naar ik begreep van de afdelingssecretaris en uit een verslagje van een van onze afgevaardigden werd er vlot vergaderd en bleef alles zo ongeveer bij het oude. Op het vliegprogramma en het aantal duiven tellend voor de punten na. Het vliegprogramma heeft een soort facelift gekregen met een latere start van de jonge duiven en het openstellen van de jonge duivenvluchten voor oude duiven (en hiervoor ook uitslagen te maken). Eindelijk, ik geloof dat ik hierover al in 1998 of 1999 tijdens bestuursvergaderingen voorstellen gedaan heb. Duivensport is een conservatief wereldje maar uiteindelijk is het gelukt. Voor ieder wat wils als je het mij vraagt. Minder vind is het feit dat het aantal duiven tellend voor de onaangewezen punten nog verder beperkt is..
Zaterdagmorgen ging ik op hokbezoek. Al ten tijden van het vliegseizoen was met Ron van Rijn uit Uitgeest afgesproken om hem in de wintermaanden eens op te zoeken en te spreken / schrijven over zijn specialisatie op de dagfond en in mindere mate jonge duiven. Na een hartelijke ontvangst werd het een intensief en interessant gesprek met een zeer gedreven melker. Eens te meer werd duidelijk dat succes niet vanzelf komt. Goede en voor de spelkeuze geschikte duiven, een goed hok en een onverzettelijke melker die alles doet om tot succes te komen zijn m.i. voorwaardelijk voor succes. Dit alles werd aangetroffen in Uitgeest. Als ik de komende week ergens tijd weet te vinden om een en ander uit te werken staat het hele verhaal binnenkort in ‘Het Spoor’.
Aan het einde van de middag wachtte mij de tweede duivenactiviteit van de dag. Het ophalen van de gouden ringen voor de gelijknamige race. Of eigenlijk races want de organisatie heeft de formule een beetje veranderd. De inleg wordt nu verdeeld over 3 vluchten. Deze nieuwe formule met beter gespreide kansen bleek duidelijk een succes want bij de voorinschrijving werden maar liefst 725 ringen verkocht. Na aftrek van de kosten van de ringen resteert er hierdoor maar liefst een prijzenpot van ruim 35.000 euro! Per vlucht ruim 11.500 euro. Ongekend en het geeft maar eens aan dat grote prijzen liefhebbers lokken om een gokje te wagen.
Van het uitreiken/ophalen/betalen van de ringen wordt altijd een enigszins feestelijke gebeurtenis gemaakt. In het gebouw van PV Bovenkerk was er voor de aanwezigen een smakelijk vismaaltijd beschikbaar (verzorgd door de Fa. Kroon uit Zandvoort) en was er een leuke verloting. Natuurlijk werd hierbij het gerstenat niet vergeten. Een leuke bijkomstigheid was dat ik ‘in het wild’ sprak met enkele fans van mijn wekelijkse schrijfsels. Het stimuleert mij om er mee door te gaan. Ook in drukke periodes. Ik had dan ook geen spijt dat ik het fietsje had gepakt om naar Bovenkerk af te reizen.
Zondag was een rustdag. Althans het erf werd niet verlaten. Wel werd er in 3 hokken onder de roosters geschrapt en ik de laatste broedschotels gepoetst. Ook schreef ik naast dit weekstuk nog even snel een reportage over het jonge fondtalent Frank Zwiers uit Breda. Ondertussen werd met een schuin oog gekeken naar het Belgisch kampioenschap cyclocross en het EK schaatsen. Al met al toch nog wel druk dagje na een knotsgekke week.
OP EIGEN HOK
Blijft het opvallend rustig. Zoals reeds gememoreerd krijgen de duiven een theekuur van een dag of 10. Komend weekeinde zal ik de geslachten samen zetten. Niet iets waar door mij naar uitgekeken wordt maar het is iets dat toch moet gebeuren.
Tot volgende week. Wellicht volgt het weekstuk dan een dagje later.
Michel Beekman