Een mand vol hoop en illusie
Zondag 16 maart 2014. Een mand vol hoop en illusie. Deze mooie woorden schreef sportvriend Willem op mijn Facebook pagina nadat ik een foto van mijn nieuwste aanwinsten had gepost. Wijze woorden van een groot liefhebber die zelf ook vele manden vol hoop en illusie naar zijn hok haalde. Onze sport staat bol van de hoop en illusie en het bijhalen van jonge duiven is hier één van.
Er zijn natuurlijk meer vormen van ‘hoop en illusie’ maar bij de aanschaf van jonge duiven is dit natuurlijk in de puurste vorm aanwezig. De prijs en de hoeveelheid duiven maken niet uit want iedereen die wel eens duiven bijhaalt kent het gevoel van opwinding als er duiven bijgehaald worden. Of het nu duiven zijn van de markt van Lier of van de grootste kampioen altijd als je met de mand (of mandje) naar huis gaat heeft een ieder hoop een ultieme kampioen op de kop getikt te hebben. Zelfs misschien wel een toekomstige topkweker. Later blijken het natuurlijk ook vaak gewoon illusies. Ook aangekochte duiven worden ziek, worden gepakt door de klamper, vliegen slecht of blijven zelfs gewoon weg.
Soms echter zit er een echte topper tussen. Twee jaar geleden haalde ik bij een liefhebber in België tien jongen. Na de vluchten van de junioren had ik er nog vier. Allen duivinnen. Ik hield ze aan. In het voorjaar verongelukte er eentje, de rest ging de baan op. Twee vlogen redelijk (8 prijzen) maar eentje vloog prima. 14 prijzen waaronder tweemaal de eerste in de vereniging. Het hadden er zelfs nog twee meer kunnen zijn indien ze niet gedeclasseerd werd op Morlincourt en haar chipring niet weigerde op de 4e navlucht. Kortom een goede duif, ook nog eens mooi in de mand. Daarom mailde ik met de kweker en bestelde er twintig voor 2014. Mede omdat ik zelf altijd moeite heb om op tijd voldoende jonge duiven te kweken. Nog niet wetende van de kweekproblemen die dit jaar zouden volgen ….
Gisteren haalde ik de jongen op in Belgisch Limburg. Sportvriend Eric had er een aantal klaar gezet zodat ik kon kiezen. Nu vind ik niets moeilijker dan duiven uit kiezen dus veel werk heb ik er niet van gemaakt. Alleen de aller rijpste jongen liet ik zitten. Voor de rest dacht ik vooral aan de woorden van de Klak zaliger. ‘Ze kiezen altijd voor de grote en dikke duiven en de goeien laten ze zitten’. Na een smakelijk lunch toog ik huiswaarts.
Onderweg maakte ik nog een pitstop bij Ronny van Tilburg. Als ik er in de buurt ben wip ik altijd even aan bij deze extreem goed gesorteerde ‘duivensupermarkt’. Het assortiment, is breed, diep maar bovenal goedkoop. Nu had ik niet iets speciaals nodig maar ik mag er graag even door de schappen struinen. Uiteindelijk nam ik twee zaken kweekvoer mee omdat mij voorraad net niet toereikend was/is.
Eenmaal thuis plaatste ik de Belgen in het jonge duivenhok. De oude duiven die daarin hun jongen groot trekken zaten wel even raar te kijken. Een invasie aan jongen van onbekende kleur (wittig en grijs).
Het deed mij ook wakker schudden dat ik de verduistering weer in orde moest maken. Ruim 13 uur meer lukt niet. Gelukkig was de rest van het hok klaar. Op vrijdag plaatste ik de nieuwe volière definitief en timmerde het rondom af zodat de automatische verduistering tussen hokken en volière in kan zakken. Ben benieuwd wanneer de eerste junioren de nieuwe ruimte zullen weten te vinden. In bad kunnen ze in ieder geval een stuk makkelijker. Vorig jaar lukte dit bijna niet.
Voor het overige valt er niet zoveel te melden . Ik heb bovendien vanmorgen tijdens het timmeren/klussen/slopen mijn duim geblesseerd en dit tikt niet zo makkelijk.
Mijn mening over de NPO bijeenkomst moet u dan ook binnenkort maar lezen in Topwings!
OP EIGEN HOK
Is de situatie na de enting tegen de Paratyfus redelijk stabiel. Twee a drie duiven kijken me nog een beetje aan. Mocht dit niet veranderen dan zullen ze verdwijnen. Morgen of dinsdag zal ik de duivinnen voor het eerst hun vrijheid geven dit jaar. Twee weken later dan gepland door de perikelen met de gezondheid. Hopelijk nog net op tijd. We zullen zien.
Tot volgende week!
Michel Beekman