Een mooie kampioen
Zondag 8 november 2015. Na de verzorging van de duiven heb ik tussen de bedrijven door even tijd om wat hersenspinsels aan het digitale papier toe te vertrouwen. Het is zoals wel vaker in mijn bestaan weer best druk. Met name mijn werk slokt mij behoorlijk op. Afgelopen week was ik weer “even” van huis en ook de komende weken staat er weer het nodige gepland.
Deze reizen zijn vrijwel altijd nuttig omdat ze leerzaam zijn of er nieuwe ontwikkelingen te zien zijn. Van praten met collegae en/of leveranciers steek je bovendien altijd het nodige op. Een mooie analogie naar onze duivenwereld trouwens.
Het is daarnaast ook best leuk om (meestal) goed te eten, wat te keuvelen in een vreemde taal en een paar maal per jaar een paar uurtjes in een (wereld)stad door te brengen. Echter het is ook vermoeiend door de in mijn ogen altijd ongemakkelijke uurtjes in het vliegtuig, de taxi, etc. Het zijn daarnaast altijd lange dagen en het blijft toch werk.
Als duivenmelker is het maken van een dienstreis extra gecompliceerd. Niet alleen moet de verzorging van de duiven op de een of andere manier geregeld worden, ook moet een periode van huis altijd voorbereid worden. Bij thuiskomst wacht dan in de regel weer een vuil hok omdat ik van mijn vervangster niet kan verlangen dat ze de hokken ook nog even schoonmaakt.
De consequentie van bovenstaande was dat ik zaterdag tussen 8:45 en 15:25 uur in of rond het hok bezig was. Gewoon weer alles naar mijn hand zetten. Hierbij stond de eindtijd van te voren vast omdat ’s avonds de eerste huldiging van dit seizoen gepland stond.
Traditioneel gezien is bij ons in de omgeving Het District Amsterdam de eerste die haar kampioenen in het zonnetje zet. Het District Amsterdam is het overblijfsel van de voormalige afdeling Amsterdam aangevuld met de leden van de verenigingen uit het zogenaamde “Waterland”. Hiermee is HDA het grootste samenspel van de afdeling Noord Holland omdat het werkgebied twee rayons (E+F) beslaat. Het lidmaatschap is op vrijwillige basis maar toch is het merendeel van de sterk spelende liefhebbers lid. Uit oogpunt van traditie maar waarschijnlijk ook omdat de regels er eenvoudig zijn. De eerste uit de klok telt en voor het aangewezen kampioenschap telt er één van de bovenste vijf duiven. Erg overzichtelijk allemaal.
De huldiging van gisterenavond werd een mooie huldiging. Niet zo zeer door de huldiging op zich maar door de kampioenen die er gehuldigd werden. De sterren van het seizoen en de avond waren namelijk Jan en Piet Schutte uit Amsterdam Noord. Deze sympathieke liefhebbers speelden al jaren top maar vaak zorgden één of twee mindere vluchten er net voor dat de eerste plaats in een groot kampioenschap (Oude duiven of Generaal, dat in HDA nog echt betwist wordt) aan hun neus voorbij ging. Vooral op de dagfond hadden vader en zoon het wel eens moeilijk. Dit jaar was echter alles anders. Vanaf feitelijk de tweede vlucht van het seizoen deden Jan en Piet de concurrentie duizelen. Vroege duiven en series, op korte en op lange vluchten (met zelfs een 1e NPO op Argenton). De duiven vielen wekelijks als zand. Met duizelingwekkende prijspercentages bovendien.
Wat maakt deze kampioenen nu zo mooi? Het zijn in de eerste plaats doodgewone liefhebbers zoals er honderden in het land zijn. Een vader en zoon combinatie waarbij Jan (bijna 80 jaar oud) de hoofdverzorger en Piet hem ’s avonds ondersteunt.
Het sublieme seizoen werd daarenboven gerealiseerd op een niet honderd procent gunstige ligging. Ze wonen in hartje Amsterdam Noord, een beetje ten Oosten van de vlieglijn. Achter de etagewoning staat een gewoon, zelfs klein te noemen, hok van 6 meter plus een klein rennetje. Dit hok staat niet in een ruime tuin maar in een zogenaamde put. D.w.z. omgeven door etage woningen. De duiven vallen hierdoor zelden in één keer op de plank. De was van de bovenbuurvrouw hangt vaak net boven de nok van het hok.
In het hok huist een gering aantal duiven, 16 koppels oude duiven die op dubbel weduwschap gespeeld worden en zo’n 40 tot 45 jongen. Plaats voor het voer is er in het hok niet. Dit staat in tonnen onder het balkon van de bovenburen.
De duiven zijn verkregen zonder grote investeringen. Piet en Jan bouwden aan een stammetje gevormd door duiven verkregen op een bon, voor een schappelijk prijsje, zomaar of via een ruiltje. Vaak kwamen de duiven van de landelijke bekende clubgenoten uit PV de Postiljon waarvan Jan en Piet al sinds mensenheugenis lid zijn. Door fusies met andere verenigingen zagen ze de ene na de andere landelijke topper lid worden. Toppers die spelen met veel meer duiven maar Jan en Piet stoorden zich nooit aan de aantallen waartegen ze moesten vliegen. Ze wisten dat het maar om twee dingen draait, goede duiven en een goede verzorging. Twee voorwaarden waardoor de duiven op de vluchten met besten mee kunnen.
Deze verzorging is regelmatig met veel training maar zonder lapvluchtjes tussendoor. Met goed voer zonder karrevrachten bijproducten. Zonder een hoog frequent bezoek aan de veearts want ze hanteren een vast schema.
Het gaat bij Jan en Piet dus gewoon om duiven die vanaf de start zo hard mogelijk naar huis vliegen. Duiven zijn immers geen wielrenners die de kopman uit de wind houden tot de laatste 20 – 30 kilometer die op het laatste moment nog even een gelletje kan nemen. Jan en Piet weten dat de duiven hiervoor van grote klasse moeten zijn. En fit bovendien. Het maakt ze dan niet uit of de directe concurrentie er soms wel drie of vier keer zoveel inkorft en dat er in HDA of in de vereniging gespeeld wordt om de eerste uit de klok. Het gaat ze om de vroege duif en als je zelf vaak genoeg vroeg zit heb je van je concurrent(en) weinig last!
Deze instelling vertaalde zich in HDA in onderstaande kampioenschappen (tegen zo’n echte 160 hokken en geen papieren leden):
Vitesse: 2e onaangewezen, 2e aangewezen, 3e kampioensduif (1e plaatsen waren voor Arend Bolding)
Midfond: 1e onaangewezen, 1e aangewezen, 1e kampioensduif
Eendaagse fond: 4e onaangewezen, 3e aangewezen, 3e kampioensduif
Oude Duiven: 1e onaangewezen, 1e aangewezen, 1e kampioensduif
Jonge Duiven: 9e onaangewezen, 6e aangewezen, 3e kampioensduif
Navlucht: 6e onaangewezen, 3e aangewezen, –
Generaal: 1e onaangewezen, 1e aangewezen, 1e kampioensduif
Een lijst om van te watertanden. Een clean sweep bijna. Hierbij dient te worden opgemerkt dat Jan en Piet ook volgende week en vele weken daaropvolgend in het zonnetje zullen staan. Ze winnen namelijk ook in hun rayon, in de afdeling, bij de Nationale kampioenen, vermoedelijk bij De Duif en bij de diverse duifcompetities bijna alles wat er te winnen is. Dit alles dus met zeer beperkte middelen en tegen qua duiven veel grotere concurrenten die ook nog eens beter liggen t.o.v. de vlieglijn.
Bovenstaande is iets waar iedere klagende duivenmelker eens bij stil zou moeten staan. Het gaat namelijk gewoon om goede duiven!
Ik ga verder niet inhoudelijk reageren op hetgeen de grote (en aardige) kampioen uit Dordrecht, die ik twee keer sprak, deze week op zijn altijd interessante blog schreef want ik wil verder geen polemiek starten.
OP EIGEN HOK
Over het wel en wee op het hok valt weinig te melden. De duiven zitten nog altijd bij elkaar maar dat is niet bijzonder want dit is ieder jaar rond deze tijd nog het geval. Ze kunnen niet meer echt broeden maar gebruiken de vallende pennen om op het randje van het broedhok nog iets wat op een nestje lijkt te bouwen. Enkele duivinnen hebben ook opnieuw gelegd en deze eieren heb ik vooralsnog maar vervangen door een kunst-ei. Die kunst-ei ligt op het roostertje dus echt comfortabel is het niet. Van dierenarts Raf Herbots begreep ik bij het Habruforum echter dat het goed is de legcyclus op gang te houden. Een eitje meer of minder maakt dan niet zoveel uit. Sterker nog, dit is zelfs goed om ze de volgende kweekperiode makkelijker te laten leggen.
Qua huldiging mocht ik gisterenavond zelf ook nog even naar voren komen. Als laatste voordat de Generaal spelers gehuldigd werden. Dit gaf aan dat mijn duiven in HDA ook wel aardig hun mannetje stonden. Als opmaat naar het laatste punt van dit weekstuk maar even mijn lijstje.
Vitesse: 3e onaangewezen, 7e aangewezen, –
Midfond: 7e onaangewezen, 12e aangewezen, –
Eendaagse fond: 5e onaangewezen, 2e aangewezen, 4e kampioensduif
Oude Duiven: 4e onaangewezen, 4e aangewezen, 4e kampioensduif
Navlucht: 2e onaangewezen, 8e aangewezen, –
Mijn beste vliegduif was bovendien nog 2e in de eindstand over het hele jaar.
Van waar dit lijstje? Niet direct om mijzelf op mijn borst te slaan (vorig jaar was het lijstje nog beter met een 1e Midfond en een 1e Dagfond onaangewezen) maar om de bon te promoten die momenteel te koop staat op www.duiven.net. Ik schenk maar een zeer beperkt aantal bonnen (slechts twee) en één hiervan staat momenteel te koop in het kader van “Nacht van de Postduiven t.b.v, het Koningin Wilhelmina Fonds, Afdeling 6 Noord Holland”.
De prijs van mijn bon is nog uitermate vriendelijk al zeg ik het zelf. Dit geldt echter voor meer bonnen van echt goede liefhebbers. Ook die staan nog veel te laag zeker wanneer in ogenschouw wordt genomen dat alle gelden ten goede komen van het KWF. Hopelijk zijn enkele van mijn lezers geïnteresseerd en steunen ze hiermee het goede doel!
Tot volgende week!
Michel Beekman