Een ‘sentimental journey’
Zondag 16 november 2014. Voor het eerst sinds tijden is het Weer slecht in het weekeinde. Na de regen van zaterdag nu ook regen op zondag. Niet zo gek als je bedenkt dat de meteorologische herfst al bijna op zijn eind loopt. Op 1 december begint voor de meteorologen de winter dus mag het Weer in deze tijd dan ook best een dagje of wat herfstachtig zijn. Vorig weekeinde zag ik mijn buurman nog zijn grasmaaien dus veel te klagen hebben we niet.
Wel worden de dagen met het regenachtige Weer allengs korter. Om 17:00 uur is het donker en ook dit hoort bij de tijd van het jaar. Als het buiten vroeg donker is, is het binnen extra gezellig. Althans zo beleven de meeste mensen in onze Westerse cultuur dit. Lampjes aan, de kachel (de verwarming) die lekker brandt en een hapje plus een drankje geven in deze tijd de avond een extra huiselijk gevoel. De feestdagen naderen en ook dit maakt het gevoel van huiselijkheid groter. Het is naar mijn mening wel jammer dat Sinterklaas, één van die zo traditionele feesten , zo besmeurd wordt door de discussie over zijn helpers. Zwart is de traditie en dit wordt in mijn ogen door 99,9% van de mensen die dit vieren geen enkel moment in verband gebracht met racisme of discriminatie. Dit is een lading die de mensen die er aanstoot aan nemen er zelf aan geven. Zelf zou ik het erg jammer vinden als deze traditie door het gedoe er om heen zou gaan verdwijnen …..
Iets dat ook dreigt te verdwijnen zijn de klassieke Amsterdamse Duivenfeesten. Toen ik nog aan de Oostkant van de stad woonde (in Diemen) had iedere vereniging een tentoonstelling met daaraan gekoppeld een feest. Vaak in het eigen clubgebouw of een iets ruimere locatie. Een zaaltje bij de scouting, die toen nog padvinders heetten, of van de plaatselijke speeltuinvereniging. Vaak speelde er een man met een accordeon en op de meest prominente feestjes zorgde een bandje voor de muziek. Heel af en toe was er zelfs sprake van een echte artiest!
Natuurlijk ontbrak de Amsterdamse potpourri niet. Voor niet Amsterdammer dit is een mix van klassieke Amsterdamse volksliedjes veelal afkomstig uit de roemruchte volkswijk De Jordaan die in verkorte versie achter elkaar worden gezongen. Vaak luidkeels meegezongen door de aanwezigen, wier kelen natuurlijk van te voren grondig gesmeerd werden met grote hoeveelheden gerstenat.
Door mijn verhuizing naar het Zuidwestelijk deel van het werkgebied van de voormalig Afdeling Amsterdam heb ik het contact met dit type feestjes een beetje verloren. Bij ons ‘provincialen’ gaat het er stukken rustiger aan toe. Het is waarschijnlijk de aard van de niet groot stedeling die zorgt voor rustigere feestjes. Een hapje en een drankje ontbreken niet maar zoiets als een (volks)zanger inhuren is er niet bij. Ook vloeit de drank minder overvloedig en blijft het stemvolume binnen de perken.
Gisterenmiddag ging ik even terug in de tijd. P.V. Insulindepost uit Amsterdam Oost had haar jaarlijkse tentoonstelling aangegrepen om weer eens een klassiek ‘Duivenfeest’ te organiseren. Het zal wel een beetje met mijn leeftijd te maken hebben maar het werd een beetje een sentimental journey. Ten opzichte van 25 jaar geleden was er eigenlijk niets veranderd. Goed de bomen rond het clubgebouw (in de buurt van het Muiderpoortstation) waren wat hoger, het parkeertarief voor degenen die niet op het terrein naast het clubgebouw wilden of konden parkeren was stukken duurder en in het clubgebouw was zelfs een verdwaalde smart Phone te ontwaren. Echter voor het overige was het alsof de tijd had stilgestaan.
Het voor Amsterdamse begrippen niet eens zo kleine lokaal zat bomvol. Het heerlijk heldere bier was niet aan te slepen, de (gratis) hapjes gingen continu in de rondte en alle aanwezigen hadden het hoogste woord. Vooral aan de bar werden de gesprekken op dusdanig luide toon gevoerd dat de geluidsinstallatie van het forum dit bijna niet kon overstemmen.
Als nieuwerwets vermaak had de laatste club uit Amsterdam Oost (en Zuid) een aantal bekende liefhebbers bereid gevonden om achter de microfoon plaats te nemen. Ze deden stinkend hun best om de vragen die enkel ‘uit de zaal’ kwamen te beantwoorden maar het waren eigenlijk ‘paarlen voor de zwijnen’. Het was best grappig om te zien dat vele aanwezigen meer oor voor elkaar en vooral voor zichzelf hadden’ dan voor de kampioenen achter de forumtafel. De forumleider vond het na een uurtje dan ook wel welletjes. De vragen uit de zaal waren opgedroogd en de orkaan aan geluid was niet meer tot stilte te manen. Er wachtte bovendien belangrijker vermaak. Het rad van avontuur lonkte en Amsterdamse Han diende ook nog zijn repertoire aan de man te brengen! Al spoedig schalden de Amsterdamse klassiekers door de rookbruine gekleurde ruimte.
Als zo ongeveer de eerste verliet ik het feestgedruis. Als fanatiek speler die nog even op tijd zijn duiven wil voeren. Ook hierin was ik zo ongeveer de enige ondanks dat er veel grote kampioenen uit Stad en Provincie aanwezig waren. Kennelijk won de Amsterdamse gezelligheid het bij hen van het fanatisme voor onze sport!
OP EIGEN HOK
Zijn de najaarsjongen op een enkeling na gespeend. Ze huizen de komende week in de doffer volière. Uiteindelijk zullen ze verhuizen naar de volière voor het kweekhok waar nog een 14-tal jongen zitten (die wat ouder zijn en inmiddels aardig uitvliegen). De najaarsjongen moeten eerst goed leren eten en drinken. Als ze eerst een weekje tussen leeftijdsgenoten zitten hebben ze hier iets meer tijd voor. Ook worden ze niet van de vloer of uit de spoetnik gejaagd door een wat minder jonge jonge doffer. Onder elkaar hebben ze het gewoon wat makkelijker.
In het oude duivenhok zitten de geslachten nog bij elkaar. Een enkel koppel broedt nog op een paar kunsteitjes maar de meesten zitten inmiddels op het rekje voor het broedhok. De meesten zijn nog volop in de rui. De duiven van wie de jongen onlangs gespeend werden kunnen nu rustig ruien. Haast heb ik er niet mee want ik ben van mening dat een duif die vroeg klaar is met de rui ook weer vroeg begint met de rui. Afgelopen seizoen had ik deze ervaring met de jongen die niet verduisterd werden. Waar de oude doffers van de jaargangen 2010 tot 2012 op de navluchten nog op 5 tot 7 pennen stonden, stonden de niet verduisterde jongen van 2013 al op 3 tot 5 pennen. Deze laatste groep duiven kon ik dan ook slechts 3 navluchten spelen.
Dit najaar herhaalt de geschiedenis zich. Slechts de niet verduisterde jongen beginnen al een beetje op duiven te lijken hetgeen betekent dat ze komend seizoen wellicht even verduisterd moeten worden om in 2015 wel het einde van het seizoen te halen.
Voor het overige valt er niet veel te melden anders dan het feit dat er op Duivenmarktplaats een interessante verkoop is van Heremans duiven van Piet Rol uit Amsterdam-Oost! Piet bezit een kolonie rechtstreekse duiven van de grootmeester uit Vorselaar en hieruit zijn wat ‘kweekrijpe’ jongen te koop. Voor de koopjeszoekers zijn er dus zuivere Heremans-duiven voor een zacht prijsje te bemachtigen!!
Tot volgende week!
Michel Beekman