Zondag 3 augustus 2014. Door het uitstellen van de vlucht vanuit Argenton die uiteindelijk gelost werd in Chateaudun en veel moeilijker verliep dan op verwacht, nog even geen weekstuk. Om toch wat leesvoer te verstrekken. Wederom een column die ik ook schreef voor Topwings maar die door een foutje van de opmaker de mist in ging. Een tweede intermezzo dus. Het klassieke weekstuk volgt weer op dinsdag want morgen (maandag) mag ik weer voor reporter van Het Spoor spelen.
Moed en schoenen
Juni 2014. Als duivenmelker moet je van een bijzonder slag zijn, moet je een olifantshuid hebben en het incasseringsvermogen van een professionele bokser. De teleurstellingen liggen vrijwel wekelijks op de liefhebber te wachten. Op het hok maar de laatste tijd vooral op de vluchten. Na een prachtige start is het eigenlijk al vanaf het vierde vluchtweekeinde mis met het weer. Dit vertaalt zich in zeer slecht verlopende vluchten. Bij ons in de afdeling hebben er inmiddels meer vluchten een slecht verloop dan een goed verloop. Zeker als je de africhtings- en overnachtvluchten hierbij betrekt. Meestal regent het te veel of hangt de bewolking te laag echter ook te mooi weer in combinatie met een Zuidoosten wind zorgt voor hoofdbrekens.
De moed zinkt je als melker bijna in de schoenen. Niet alleen is het op de vluchten hopen dat de favorieten terugkomen , hetgeen dit jaar helaas op vele hokken niet het geval is, echter het is op voorhand al ‘bangen’ bij het inkorven. Welke duiven stel ik bloot aan de voorspelde omstandigheden? Waag ik het erop en vertrouw ik op het lossen of houd ik mijn toppers thuis en vergooi ik mijn kansen op een vet lederen medaille aan het einde van seizoen? Dit soort beslissingen vraagt ook een vorm van kunde van de melker en ook een bepaalde moed om een streep te zetten onder de deelname op een bepaalde vlucht.
Zelf koos ik ervoor mijn jonge duiven thuis te houden voor de eerste en tweede punten vlucht. Te slecht weer op de eerste vlucht en te warm op de tweede, die uiteindelijk werd afgelast. Weg kampioenschap maar ik behoud (hopelijk) een groot aantal jongen . Misschien stap ik bij goede omstandigheden in op de derde wedvlucht die bij ons in de afdeling nog relatief kort is (132 kilometer tot mijn hok en wellicht weer ingekort wordt tot Meer). Echter bij enige vorm van twijfel zie ik hier ook van af en zullen de junioren pas op de navluchten de reismand van binnen zien. Dit betekent overigens niet dat ze in de tussenliggende periode thuis zitten. Door ze vaak weg te brengen probeer ik ze toch de nodige ervaring op te laten doen. Niet ver overigens maar vaak.
Ook nam ik enkele weken geleden de beslissing niet in te korven voor nationaal Chateauroux , reeds voordat de code Rood in mijn ogen terecht werd afgekondigd ondanks dat mijn duiven er op dat moment reeds weer prima voor stonden. Een beslissing die voor mij minder moed vereiste dan degenen die de beslissing namen over het annuleren van het hele weekeinde. Veel respect voor het IWB (van Dam) en het NPO bestuur die tegen de stroming van negatieve publiciteit in de beslissing durfden te nemen om het hele weekeinde er uit te gooien. Op de sociale media en zelfs binnen een aantal afdelingsbesturen zag men het hogere doel van deze beslissing niet. De landelijke bestuurders in duivenland moesten in mijn ogen namelijk een terecht statement maken om aan de buitenstaanders te tonen dat de duivensport duiven niet beschouwd als wegwerpartikelen. Twee weekenden achter elkaar met dramatische verliezen kan onze sport zich in de moderne tijd niet veroorloven. Niet binnen onze sport maar vooral ver daarbuiten niet.
De moedige beslissing was uiteindelijk een goede beslissing. De zaterdag van het weekeinde reed ik een groot deel van de vliegroute om een duif op te halen in Noord Frankrijk en in tegenstelling tot de meeste die hun mening slechts baseerden op een blik uit het eigen raam zag ik met eigen ogen hoe slecht het weer was. Op de terugweg regende het tussen 10:15 en 13:00 uur non-stop tussen Noord Frankrijk en Noord België (Baarle). Hierna hervatte de regen zich omstreeks 14:00 uur. Geen duivenweer dus, ondanks enkele lossingen door commerciële inrichters uit België ten spijt (waarover in de regel ook ach en wee geklaagd werd).
Vooral de overnachtspelers voelden zich bekocht door het besluit. Vooral omdat de Klassieker der klassiekers uit Barcelona relatief makkelijk verliep. Men vergat echter bij hun beschouwingen dat deze duiven een relatief Oostelijke route volgden. De duiven die een meer Westelijke route dienden te volgen zouden namelijk veel slechter weer getroffen hebben. De Belgische lossing met jaarlingen uit St. Vincent werd namelijk wel een drama. Een vlucht die in de loop van de week reglementair gesloten moesten worden!!! De liefhebbers die klagen over het cancelen van Albi en dergelijke zouden hun zegeningen moeten tellen in plaats te blijven klagen. Het toegeven van ongelijk vergt echter ook de nodige moed …..
Ook op dit moment zou ik niet in de schoenen willen staan van lossers en verantwoordelijken. Door de plotselinge zomer is er nu weer sprake van het andere dilemma. Te warm in combinatie met een Zuidoosten wind. Wederom ingrediënten voor moeilijke vluchten om het mild te verwoorden. Wederom Code Rood voor de jonge duiven en kortere afstanden voor de dagfond. Wederom terechte beslissingen als je het mij vraagt. Ik kan mij nog goed het jaar 1990 herinneren we vlogen een jonge duivenvlucht onder dergelijke omstandigheden en ’s avonds was amper 25% terug en in de loop van de week niet meer dan 60%. De rest van de Amsterdamse duiven was verdronken en kwam letterlijk nooit meer boven water.
Na dat beruchte jaar zijn er altijd omstandigheden als deze geweest en veelal werd er met succes en met behoud van duiven ingegrepen in het programma. Vele malen ging het ook mis als er wel gelost werd met dergelijke omstandigheden. Het afgelopen seizoen nog bij ons op een Vitessevlucht toen de duiven vanuit Quievrain bij warm weer en Zuidoosten wind boven zee kwamen en er veel verliezen waren waarvan er geen enkele meer terug gezien werd. Soms ging het goed en hier verwijzen de stemmingmakers op de sociale media graag naar. Dom en kortzichtig als je het mij vraagt. Men verwijst hierbij graag naar het verleden. Toen zou het veel beter zijn. Nu; ik kan ze uit de droom helpen. In het verleden was het niet beter! Duivenmelkers hebben alleen een slecht geheugen! Selectief bovendien. Ooit zocht ik het uit en het resultaat was dat we vanaf 1985 op een enkel seizoen na minimaal één rampzalige vlucht hadden. Vooral de jonge duiven waren vrijwel ieder jaar een of meerdere keren de klos. Pas in het jaren 2000 hield deze tendens op om zich een aantal jaren later helaas weer voor te doen!
Tenslotte nog enkele woorden over de lossers. Deze mannen spannen zich week in week uit in om onze duiven goed te lossen. Het zijn voor zover ik ze ken allen serieuze mannen die niet alleen onze duiven lossen maar ook die van hen zelf. En gelooft u mij ook zij willen graag hun duiven weer thuis hebben. Denkt u eens hieraan als u uw kritiek spuit op een sociaal medium of anderzijds.
Aalsmeer, Michel Beekman.