Een vliegende start
Zondag 12 april 2015. Het gebeurt mij niet vaak maar gisteren was ik bijna te laat voor de aankomsten van de duiven. Om preciezer te zijn, toen mijn slapende toestand verruild werd voor een wakkere waren de duiven al 20 minuten onderweg. Onderweg van een vluchtje van slechts 87 kilometer met een pittig windje op de staart. Iets waarmee vrijdagavond bij het bestuderen van het weer geen rekening gehouden werd.
Kortom het was direct tijd voor een vliegende start. Dit ging vlot want het was niet veel werk. Het duivinnenhok stond min of meer leeg. Slechts de vloerdoffers zaten op de eieren te broeden dus was het schoon, hetzelfde gold voor de volière. De voorbereiding betrof dus slechts het plaatsen van een waterbak met een beetje bietensap hierin plus het breken van enkele apennootjes. Deze liggen altijd op de vloer van de volière wanneer er duiven naar binnen komen. Kortom om 8:45 uur was het hok klaar om haar bewoonsters te ontvangen.
Veel illusies had ik overigens niet. Een harde Zuidwestenwind in combinatie met een eerste wedvlucht vanaf een zeer kortbij gelegen station zijn in de regel niet de ingrediënten die bij mij tot een succesvolle vlucht leiden. De eerste vlucht is sowieso niet zo mijn ding. Op de een of andere wijze hebben mijn duiven nooit een vliegende start. In de afgelopen dertig jaar werd, voor zover het geheugen mij niet in de steek laat, slechts eenmaal de eerste plaats bezet in verenigingsverband. Ook in groot verband werd niet vaak bij de eerste duiven gedraaid. Het lijkt een kwestie van inkomen voor duiven en baas wellicht.
De duiven van Karel Bleijenberg uit Weesp (rayon E) hadden wel een vliegende start. Karel is altijd wel een man om rekening mee te houden in rayon- en afdelingsverband, zeker als de wind in de Westhoek zit, maar gisteren boekte hij wellicht de indrukwekkendste zege uit zijn lange carrière. In rayon E bezette hij de eerste 5 plaatsen. Zijn eerste 5 duiven werden geklokt in 6 seconden. De eerste duif (zijn eerstgetekende bovendien) behaalde een snelheid van 1843 meter per minuut en de vijfde een snelheid van 1840 meter per minuut. Snelheden die alle deelnemende duiven in geheel Noord Holland te machtig waren. Nu was het wel geen officiële afdelingsvlucht maar het blijft een ongekende prestatie: de 5 snelsten van een concours van ongeveer 17.000 duiven. Iets dat bij mijn weten alleen Dirk Sepers uit Amsterdam West in de recente geschiedenis ooit eens wist te realiseren.
De snelste duiven van de 6 rayons (gelost in Meer om 8:10 uur)
Rayon A: Combinatie Bleeker, Sint Pancras 1766 mpm
Rayon B: Sam de Jong, Heemskerk, 1708 mpm
Rayon C: Nico de Jong, Zaandijk, 1766 mpm
Rayon D: M. Haas, Hoorn, 1781 mpm
Rayon E: Karel Bleijenberg, Weesp, 1843 mpm
Rayon F: Dave van Zon, Amsterdam, 1790 mpm
Een vliegende start had ook de lossingscommissie. Het moet sinds mensenheugenis geleden zijn dat een wedvlucht gelost werd om 8:10 uur. Laat staan de eerste wedvlucht van het seizoen. Een gedurfd besluit van de lossingscommissie. Een besluit dat overigens behoorlijk goed uitpakte. Weliswaar verliep de eerste vlucht niet super regelmatig maar dat kan ook niet met zo’n grote lossing met harde wind mee in combinatie met een korte afstand. Ook hadden de onervaren jaarlingen het lastig en hiervan zullen er wel enkelen op het appel ontbreken Ze schoten vaak flink door en dienden op hun terugweg een stevige wind en dito buien te trotseren. Dit neemt echter niet weg dat het besluit om te lossen bij het merendeel van de liefhebbers in goede aarde viel. Zij hadden hun duiven redelijk vlot thuis. Onverwacht bovendien.
OP EIGEN HOK
Was op vrijdagavond ook sprake van een vliegende start. Letterlijk wel te verstaan. Weinig melkers in Nederland zullen vrijdagavond om 19:40 uur uit het vliegtuig zijn gestapt om vervolgens om 20:30 uur de duiven in te korven in het verenigslokaal. Een aparte ervaring.
Ditmaal was ik voor het werk op stap. Vertrokken op woensdagavond om 19:45 uur vanaf Schiphol naar Dresden.Gelukkig was het vluchtschema te ‘matchen’ met de verzorging van de duiven. Donderdagavond werd doorgevlogen naar München om vervolgens op vrijdagavond om 17:45 uur te boarden voor de terugvlucht naar Amsterdam. Een druk schema, want overdags ook gewoon werken en dus ’s avonds reizen ….
Een en ander betekende een minutieuze voorbereiding om toch te kunnen inkorven op de eerste wedvlucht. Zo diende bijvoorbeeld de inkorfvolgorde al op dinsdagavond in de klok geprogrammeerd te worden. Ook moest het voer en de ondersteunende producten klaargezet worden zodat de vervangende verzorgers op een simpele manier de weduwen konden verzorgen. De overige duiven (doffers, kweekduiven en jongen) moesten het maar zelf opknappen. Woensdag in de vooravond werden deze afdelingen voorzien van voldoende water en voer om het 5 maaltijden zonder menselijke hand uit te houden (hetgeen overigens geen enkel probleem is).
De weduwen moesten echter in het ‘wedstrijdschema’ blijven. Dit betekent ’s morgens voer en water in de volière (taken te verrichten door mijn vriendinnetje) en donderdagavond gewoon trainen. Het loslaten en binnen halen werd een taak voor een enigszins roestige routinier. Mijn vader verzorgde voor het eerst sinds 5 jaar weer eens wedstrijdduiven.
Het late aankomsttijdstip van het vliegtuig vanuit München betekende bovendien dat senior ook de duivinnen uit het hok diende te pakken. Hij kweet zich voortreffelijk van zijn taak. Het is net als fietsen, ook het verzorgen van duiven verleer je nooit.
De 70 resterende duivinnen zaten keurig in een vakje te wachten om te worden ingemand toen ik het verenigingslokaal betrad. Ze waren hier, zoals wel vaker het geval is, neergezet door sportvriend Cor! Van je naasten en je vrienden moet je het in deze drukke tijden hebben.
Op zaterdagmorgen leken alle inspanningen zich terug te betalen. Kort nadat het carillon had aangegeven dat het 9:00 uur was verscheen de eerste duivin boven het hok. Haar landingspoging mislukte en dit herhaalde zich nog een tweetal keer. Uiteindelijk werd ze geklokt om 9:01:35. Net een minuutje te laat voor mooi, maar gelukkig was het een duif van de bovenste 25 (bij ons in de afdeling kunnen slechts de bovenste 25 duiven onaangewezen punten behalen). Hierna dienden de volgende duiven zich vlot aan. Ze waren echter bang voor iets (waarschijnlijk was er een kwaadaardig vogeltje in de buurt) want het landen was bijna een mission impossible. Uiteindelijk draaiden er 10 die zo’n 2 minuten later vielen. Dit schouwspel herhaalde zich ook bij de volgende aankomende duiven.
Uiteindelijk betekende dit dat er in de vereniging slechts 27 prijzen behaald werden tegen 263 duiven (te beginnen met een 6e plaats) en in het rayon slechts 22 tegen 3086 duiven (te beginnen met een 82e plaats). Het moet en kan veel beter maar gezien de omstandigheden (qua weer tijdens de vlucht en qua verzorging daarvoor) biedt het toch wel aanknopingspunten. Hopelijk komen er vandaag nog een paar jaarlingen na (er missen er nog 4).
Volgende week lijkt weer een vlucht met tegenwind te worden. Nieuwe ronde dus nieuwe kansen. Afwachten maar weer!
Tot volgende week.
Michel Beekman