Een weekeinde van uitersten.
Zondag 30 juni 2013. Achter de PC zit een vermoeide schrijver. Niet van het schrijven maar van het duivengebeuren van de afgelopen 7 dagen. Dagelijks was ik van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de weer. Vanaf vorige week zondag iedere dag op stap met de jonge duiven en ’s avonds chipringen koppelen voor clubgenoten of gewoon inkorven. Dit alles in combinatie met een normale werkweek vergt een beetje zijn tol. Vooral omdat de inspanningen met de jonge garde grotendeels verspilde moeite blijken. De spoedcursus van 5 lossingen in evenveel dagen werd vandaag zo goed als te niet gedaan door een matige Zuidwesten wind die al mijn junioren de provincie Noord Holland in joeg.
Op het moment van schrijven zijn er namelijk nog veel te veel jonge duiven niet teruggekeerd. In een poging het goed te doen hadden onze lossingsverantwoordelijken in combinatie met het bestuur besloten om de jonge duivenvlucht te verplaatsen. Inkorven op zaterdagavond en los op zondag. Motivatie hiervoor was het betere weer op zondag. Op het moment van de beslissing kon ik deze best begrijpen want op dat moment was de weersvoorspelling voor zaterdag (nog) bar slecht. Achteraf pakt het dramatisch uit voor de duiven in de voorhand die nog niet al teveel mand gezien hebben (zoals de mijne). Op zaterdag stond er namelijk een redelijke pittige Noordwesten wind (soms zelfs een beetje Noordnoordwestelijk) terwijl er op zondag een matige Zuidwesten wind stond. Ondanks de groepslossingen betekende dit dat alle duiven diep uit het Noorden terugkwamen. Op mijn hok zag ik van de 98 gezette duiven (21 oude duivinnen en 77 jongen) geen duif van de goede kant komen! Hoe ergerlijk dit is valt bijna niet uit te leggen. Gejaagd door de wind stormden ze via een oostelijke koers de hokken voorbij. Oud en jong. De geroutineerde oude duiven wisten de schade te beperken tot puur tijd verlies. De onervaren junioren daarentegen wisten niet wat ze mee maken en knalden door. Waar ze stoppen zullen we wel nooit weten. Ik vrees dat ik komende week wel weer de kop van Noord Holland en Friesland in kan om duiven terug te halen. Lang leve de losplaatsen onder de 100 kilometer …..
Ook de eerste vlucht met de junioren kent natuurlijk winnaars. De duiven met de hoogste snelheid zitten in rayon E . Per rayon de snelste liefhebber. Opvallend hierbij is dat meerdere liefhebbers meerdere vroege duiven klokken. Iets dat je wel vaker ziet op de eerste jonge duivenvlucht van het seizoen. Natuurlijk is het fijn voor de betrokkenen (proficiat hiermee) maar het zegt in de regel nog niet zoveel voor de rest van het seizoen met de jonge garde. Enkele hokken hebben de boel al op de rit, bij de meeste hokken moet dit nog gebeuren.
Rayon A: Chiel de Wit, Zuid Scharwoude
Rayon B: Comb. Paap & Paap
Rayon C: W. Hoogma, Zaandam
Rayon D: Familie Vijselaar, Lutjebroek
Rayon E: Wim Kes, Volendam
Rayon F: Hette Koehler, Aalsmeer
Het inmanden van de jonge duiven op zaterdagavond had nog heel wat voeten in de aarde. Door de relatief late lossing en dito aankomsten van de oude duiven die gelost om 12:00 uur gelost waren in Morlincourt/Noyon was het inmanden een haastklus en daarom een enerverende zaak. Duiven pakken op een holletje. Snel de thuisblijvers verzorgen en dan naar de vereniging. Snel afslaan en vervolgens inmanden. In België doen ze dit iedere week maar wij zijn het niet echt gewend. Veel aardigheid had ik er niet in en met mij vele andere melkers uit Noord Holland (en vooral hun gezinsleden).
Wellicht was het beter geweest de duiven voor Morlincourt op vrijdag in te korven en ze ook op zondag te lossen. Als ik het goed begrepen heb was dit ook het idee van de lossingscommissie maar sprak het bestuur hierover haar veto uit. Naar mijn mening een gemiste kans. Nu waren er op donderdag relatief weinig duiven voor de 4e Midfondvlucht van het seizoen. De slechte weersvoorspelling en vooral de late aankomst van de Orleans duiven afgelopen maandag zorgde voor een lage deelname. Op de meeste hokken waren de duiven die Orleans afwerkten waarschijnlijk nog niet voldoende hersteld of durfden hun eigenaren het niet aan ze te spelen.
Degenen die dit wel deden kwamen echter tot de conclusie dat duiven tot zeer veel in staat zijn. De snelste drie van het concours waren namelijk allen Orleans duiven. Ze vielen op mijn hok (zie hierover meer bij ‘Op eigen hok’). De duiven lagen behoorlijk uit elkaar door de restanten van een front en waarschijnlijk toch wel forse buien op de vlieglijn. De duiven kozen duidelijk een koers door het midden van de afdeling want in rayon F vallen verreweg de meeste vroege duiven. De winnaars per rayon:
Rayon A: Lex Udo, Heiloo
Rayon B: Max van Delden, Uitgeest
Rayon C: Gerrit Tichelaar Jr, Zaandam
Rayon D: Ton van de Gulik, Onderdijk
Rayon E: Combinatie Kelder & Nauta, Landsmeer
Rayon F: Combinatie Beekman & Tilmans, Aalsmeer
Bij het vallen van de avond ontbraken op de meeste hokken nog wel enkele duiven. Gezien het verloop viel dit niet tegen en de meesten zijn inmiddels teruggekeerd.
Op eigen hok
Het dieptepunt van zondag volgde op het absolute hoogtepunt uit mijn duivensportcarrière de dag er voor. Het was echt een weekeinde van absolute uiterste want waar ik zondag het blad amper kan raken speelde ik op Morlincourt 1,2 en 3 tegen 6.699 duiven. Iets dat ik nog niet eerder meemaakte en iets dat toch tot de zeldzaamheden in onze sport behoort. Ik kan me dergelijke prestaties in onze afdeling uit de recente geschiedenis herinneren van Dave van Zon op Bourges en van de gebroeders Fanger op Chateauroux. Een ongekende sensatie om zoiets mee te maken. Bijzonder bovendien dat alle drie de duiven die het denkbeeldige podium bezetten afgelopen maandag nog vlogen vanuit Orleans. Vooral het feit dat ze 5 dagen na hun prestatie op Orleans (ze klasseerden zich alle drie binnen de toegestane tijd) alweer tot een dergelijke prestatie in staat waren doet mij beseffen dat de forme bij mijn oude duivinnen wel goed moet zijn. Overigens was ik er ten tijden van de aankomsten niet van overtuigd dat het vroege duiven waren. Ruim voor de aankomst van de eerste duiven vlogen er namelijk al plenty duiven. Achteraf waren dit waarschijnlijk doorgeschoten jongen van Zuid Holland maar deze duiven zorgden er wel voor dat ik tijdens het wachten de marathon zo ongeveer geijsbeerd heb …
Hopelijk houdt deze goede conditie nog even aan want er staan nog 5 zware vluchten op het programma (3x Dagfond en 2x Midfond) in het kader van het oude duiven kampioenschap. Maar goed binnen is binnen.
Een veel gestelde vraag gisterenavond en vandaag was, ‘wat heb je gedaan om de duiven zo te laten vliegen?’. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik weinig aan het systeem veranderd heb. Wellicht werden iets meer pinda’s verstrekt. Ook kregen ze al twee weken niets voor de koppen (omdat ze prima trainden). Deze grotere trainingslust werd misschien veroorzaakt door het verwijderen van 50% van het windbreekgaas van de volières. Ik vond het de week voor Salbris (werd Orleans) te heet in de volières. Daarom haalde ik een aantal horen met windbreekgaas weg. Sindsdien trainden ze dat het een aard had ondanks de warmte. Deze week was ik bang dat het wellicht te koud was in de volières want van de zomerse temperaturen van de week ervoor was niet veel over. Kennelijk maakte dit weinig uit gezien de uitslag van afgelopen zaterdag ….
Nu maar zien hoe het komende week gaat. De scherven bij elkaar vegen voor wat betreft de jonge garde. De dames zo vol mogelijk stoppen met voer met het oog op Chateauroux. Als de meteorologen ons niet op het verkeerde spoor zetten, krijgen we Noordoosten wind. Normaal gesproken zijn mijn duiven hiervoor niet helemaal geschikt maar wie weet zorgt de forme-fee voor nog een mooie uitslag. Afwachten maar weer …. maar inmiddels vliegen ze tijdens het uitvlieguurtje na de vlucht alweer bijna 30 minuten ….
Tot volgende week!
Michel Beekman