Er is soms meer dan duiven
Zondag 11 januari 2015. Buiten schemert het nog. Ik was wederom te vroeg wakker om direct aan de verzorging van de duiven te beginnen. In het hok ligt wel ‘een bult werk’ op mij te wachten want gisteren stond de avondverzorging op een laag pitje. Op verzorgtijd stonden er andere zaken op het programma. Dochterlief moest worden afgeleverd bij het jaarlijkse eetfeestje van de scouting, de ringen voor de gouden ringenrace moesten worden opgehaald bij P.V. Bovenkerk en last but not least ging ik ‘op stap’ met mijn jeugdvrienden.
Na een wat rustigere periode doordat de meesten van ons ‘in de kleine kinderen zaten’ hebben we een paar jaar geleden de vriendschap weer geïntensiveerd. Niet dat we bij elkaar de deur plat lopen maar zo’n 2 keer per jaar gaan ‘de mannen’ uit eten en/of een biertje drinken. Even bijpraten en de stand van het leven doornemen. Een vriendschap die al meer dan 30 jaar duurt blijft hierdoor nog steeds erg waardevol … Best wel bijzonder ook want 30 jaar is best lang ….
Na veel moeite om de agenda te synchroniseren hadden we gepland om dit op 10 januari te doen. Nu ben ik niet zo’n goede planner want achteraf bleek het een druk weekeinde in Duivenland. Een forum in Millen / Riemst (België) met de iconen Schaerlaeckens en de Bruijn, Het ZLU-weekeinde en de beurs in Dortmund. Allemaal ‘duivenevenementen’ waar ik als ‘wereldreiziger in Duivenland’ normaal gesproken zeer geïnteresseerd in ben. Er is echter soms meer dan duiven en in deze categorie valt zeker het eten met mijn jeugdvrienden. Even spreken over andere zaken in het leven!
Het werd dan ook weer een topavond, mede door de toplocatie een ‘all you can eat’ tapas restaurant in de Binnen Bantammerstraat. De ligging van het restaurant (op of eigenlijk direct achter ‘De Wallen’) zorgde ervoor dat ik voor het eerst sinds bijna 5 jaar weer eens gebruik maakte van het Openbaar Vervoer. Als een soort OV-digibeet miste ik dan ook de eerste sneltram omdat mij niet een twee drie duidelijk was waar deze heen ging …. Al met al werd het een prima avond die voorbij vloog.
Een en ander betekende overigens niet dat er helemaal niet gereisd werd in het kader van de duiven. In de ochtenduren werd namelijk Flevoland aangedaan. Bestemming was Hokkenbouw Eikelenboom in Dronten. In het kader van de (mijn) nieuwe rubriek sprak ik met Harger Eikelenboom, een jonge ambitieuze hokkenbouwer. Het werd een leuk gesprek. Meer details volgen in het Spoor nummer 7!
Op de terugweg nam ik de verkeerde afslag waardoor ik naar het Noordoosten reed in plaats van naar het Zuidwesten. Ieder nadeel heb z’n voordeel dus werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om in, of beter gezegd op, het duivenmekka Urk een visje te eten. Altijd lekker. Op Urk blies de Westerstorm voluit, gelukkig was thuis het klepje van het hok met najaarsjongen gesloten.
Na een enkel uurtje thuis stond de tweede duivenactiviteit van de dag op het programma. De ringen voor de Gouden Ringenrace(s) konden worden opgehaald. Voor het twee jaar op rij zullen er op 3 vluchten met de jonge duiven prachtige geldbedragen te winnen zijn en dit maakt ‘het Gouden ringenverhaal’ nog steeds erg interessant. Bij de eerste editie werden alle prijzen vervlogen op 1 vlucht waardoor de spreiding van de prijswinnende duiven gering was. Door de aanpassing van de formule is de spreiding en hierdoor de winstkans vergroot waardoor de deelname groot blijft. Er valt immers niet meer zoveel te winnen in onze mooie sport en duivenmelkers houden traditioneel gezien toch wel van een gokje.
Ditmaal hadden ruim 80 hokken/liefhebbers zich ingeschreven om tenminste 1 ring en maximaal 10 ringen aan te schaffen. De exacte deelname is mij op dit moment niet bekend maar door de inleg van €50 per duif vormt er zich als vanzelf een goedgevulde prijzenpot.
Overigens bak ik er zelf weinig van. In mijn oude duiven hok zit nog een enkele duif met een ‘Gouden ring’ om zijn of haar poot. Iedere jaar worden ogenschijnlijk de verkeerde jongen geringd. Een echt vast kweekkoppel heb ik op dit moment (en ook voorgaande jaren) niet dus dan valt het niet mee ‘goed te gokken’. Dit is echter misschien wel de charme van een evenement als dit en de sport in het algemeen.
OP EIGEN HOK
Vandaag zal het eerste pootje voorzien worden van een dure ring. Ben benieuwd of ik het dit keer wel bij het rechte eind heb. Twee halfzusjes behoren tot mijn beste oude duivinnen. Jonge duiven moeten echter diverse plagen en rampen doorstaan voordat überhaupt kan blijken wat voor vlees er in de kuip zit.
Dit jaar probeer ik de gouden ringen duiven vroeg te ringen zodat ze zo snel mogelijk naar buiten kunnen. Ze kunnen dan optrekken met de ‘najaarsjongen’ en ten tijden van het jonge duivenseizoen gemotiveerd gespeeld worden.
Sinds deze week komen de najaarsjongen buiten. Van de oorspronkelijk groep najaarsjongen zijn er na een week nog 20 stuks over (het waren er 23 op het moment dat het klepje los ging omdat tussentijds de zwakke broeders werden geëlimineerd). In het totaal zijn er echter nog steeds 23 omdat de oude klakduiven inmiddels 3 speenklare jongen hebben afgeleverd. Ook voorzien van een oude (soms oeroude) ring omdat ze tussen eind november en medio december geboren werden.
Het loslaten van de najaarsjongen an sich viel eigenlijk niets tegen. Ondanks het feit dat ze al eind oktober/begin november gespeend werden en tussentijds verplaatst werden van een volière naar een echt hok wist het merendeel na een nachtje buiten het nieuwe verblijf terug te vinden. Hopelijk blijft dit het geval …. Van mijn buurman hoorde ik dat er al een aantal op de krachtige wind in de rondte zeilden …. Ook viel mij op hoe vroeg de jongen naar buiten gaan. Afgelopen week stond het klepje dag en nacht open en ’s morgens rond 8 uur zitten de eersten al op de nok van het dak. Opmerkelijk …..
Voor het overige verkeerd het ‘Hok Beekman-Tilmans’ nog in winterrust. Ik pieker nog een beetje over de koppeldatum. Waarschijnlijk wordt dit 4 februari bij de eerstvolgende volle maan. Een en ander betekent wel dat er een paar dagen vrij moeten worden opgenomen want dit is een woensdag. Komende week zal ik op het werk maar eens kijken wat er mogelijk is.
Tot volgende week,
Michel Beekman