Feest van herkenning en erkenning
Zondag 28 februari 2016. De koude avond is gevallen. Buiten is het kraakhelder dus dat beloofd een nachtje met vorst te worden. Aan het eind van de meteorologische winter roert koning winter zich een beetje. ’s Nachts dan want overdag lijkt het de laatste 3 dagen wel voorjaar. Vooral uit de wind want deze was de afgelopen dagen koud en dun.
Dit laatste merkten ook de renners die Kuurne Brussel Kuurne afwerkten. De koers kwam maar niet goed los omdat niemand met de koude tegenwind zijn kaarten op tafel wilde gooien. Toen de koers in de beslissende plooi viel waren mijn luiken dan ook even dicht gevallen. Meestal val ik bij het wielrennen op zondagmiddag eventjes in slaap maar gelukkig zorgt iets in het onderbewuste ervoor dat er weer juist op tijd ontwaakt wordt. Zo kon ik nog een groot deel van de knappe solo van de toch wel onverwachte winnaar (Jasper Stuijven) zien.
Hiermee kon het missen van de seizoensopener van het Vlaamse wielerseizoen (Omloop Het Nieuwsblad) toch nog een beetje gecompenseerd worden. De laatste meters van deze koers zag ik vanmorgen in de herhaling op een hotelkamertje in Lier. Live kijken, een van mijn favoriete tijdsbestedingen was er niet bij omdat er de voorkeur aan werd gegeven aan een andere favoriete beziheid. Het brengen van een bezoek aan een van de leukste evenementen in Duivenland, namelijk De Gouden Duif Viering in zaal Den Boomgaard in Broechem.
Het beste “feestje in onze sport” werd voor het vierde achtereenvolgende jaar bezocht. Na één jaartje bij nacht en ontij te hebben terug gereden wordt de laatste drie jaar gereisd met een groepje Amsterdamse sportvrienden. Allemaal topspelers die op zaterdagmorgen bijtijds in de auto stappen om vanaf het absolute begin present te zijn, om uiteindelijk ruim naar middernacht te overnachten in een prachtig hotel in het best wel schilderachtige centrum van het nabije Lier.
Ondanks dat de ijzersterke formule van de viering niets verandert is het een dag waar ik eigenlijk altijd naar uitkijk. Sterker, ik houd er een plaatsje voor vrij in mijn best wel drukke agenda. Deze week betekende dit een vrije dag voor en na het weekeinde om mijn duivengebeuren thuis gewoon door te kunnen laten draaien ondanks de afwezigheid op zaterdag en zondagmorgen.
Wat maakt deze happening nu zo bijzonder. Je moet er feitelijk bij geweest zijn om het zelf mee te maken en te ondervinden want uitleggen is lastig. Het heeft echter te maken met herkenning en erkenning.
Er is voor zover bij mij bekend geen gelegenheid in de duivenwereld waar zoveel topspelers bij elkaar komen. De finefleur uit België, Nederland, Duitsland en tegenwoordig ook het Verenigd Koninkrijk geeft acte de presence. Zelfs als ze zelf niet een bokaal in ontvangst hoeven te nemen.
Het gaat om de onderlinge verstandhouding. Elkaar zien en spreken. Of leren kennen. Even terugblikken op het achterliggende seizoen en erkenning / bewondering uitspreken voor elkaars prestaties. Respect onder het genot van veel gerstenat of zoals in mijn geval frisdank. Met op de achtergrond het doorlopende programma van de huldigingen afgewisseld met muziek van diverse artiesten. De top-act van de avond was ditmaal Frans Duits die op een relatief vroeg uur zijn krakers ten beste gaf.
Ook de bonnenverkoop is een fenomeen en vermaak op zich. De veelal late jonge duiven van de beste liefhebbers van West Europa gaan grif van de hand. Niet voor enkele honderden euro’s maar meestal voor enkele duizenden euro’s. Vooral de gasten uit het verre Oosten bieden grif en met voor onze begrippen gulle hand.
De duurste duif was deze keer koop 10, van Ad Schaerlaeckens, die maar liefst €16.000 opbracht. Een goede tweede was de schenking van de Jan en Rik Hermans. Als ik het goed onthouden heb verhuist deze zuster van de winnaar van de 1e Nat. Chateauroux en snelste van 44.314 duiven van Waalre naar Geffen!
Het absolute hoogtepunt van de avond vormt echter ieder jaar de huldiging van de Gouden Duif winnaars per land. De winnaars van deze prestigieuze prijs krijgen een eerbetoon om kippenvel van te krijgen. Na een korte introductiefilm met bombastische muziek krijgen de laureaten alle eer toegestoken door spreekstalmeester Jan Hermans. Ook de overhandiging van de originele Japanse poppen (dit jaar voor de 27e keer geschonken door Kenichi Yoshihara) is een hoogtepunt an sich. Tenslotte klinkt voor de winnaars het volkslied. Ook uniek!
Bijzonder uniek was dat dit jaar voor het tweede achtereenvolgende jaar een hok uit Amsterdam deze hoogste eer krijgt. Was het vorig jaar Rob Timmermans uit Amsterdam Noord die de hoogste eer kreeg in de categorie internationale fond, dit jaar was dit ultieme moment in onze sport weggelegd voor Jan en Piet Schutte uit dezelfde regio. Jan en Piet wonnen de Gouden Duif Nederland door Peter van der Merwe en Bert Braspenning uit Wijdewormer voor te blijven.
De huldiging vormde een absoluut hoogtepunt in een winter vol huldigingen na een ultiem seizoen voor de 79 jarige Jan en 56 jarige Piet. Een huldiging die beide mannen nog lang zal heugen. Het was erg bijzonder om hiervan direct getuige te zijn want Jan en Piet maakten dit jaar voor het eerst deel uit van onze groep. Eens te meer werd duidelijk dat deze groep Amsterdammers het hart op de goede plaats heeft zitten. Het was niet alleen supergezellig en perfect geregeld, het respect voor de nestor onder topspelers was en is bijzonder groot.
Na het laatste eerbetoon barst het echte feest los en wordt er onder aanvoering van een Vlaamse beroemdheid gefeest dat het een aard heeft. Opmerkelijk genoeg vult de dansvloer zich dan altijd zeer vlot. Degenen die hieraan niet deelnemen keuvelen in de uitgestrekte wandelgangen of achter in de grote zaal.
Op deze laatste wijze bracht ik overigens zo ongeveer de hele avond door. Zo had ik een lang gesprek met de aankomende voorzitter van de NPO en vele sportvrienden uit alle windstreken van Nederland en België. Ook bijzonder vond ik het om aan het einde van de avond even aan te sluiten bij het gesprek van Willem de Bruijn en de levende legendes Jos en Jules Engels uit Putte, die de dynastie van hun beroemde vader Flor nog immer voortzetten.
De tijd vloog en schor van stem en moe van het staan en lopen werd kort na 01:00 uur de terugrit naar het centrum van Lier aangevangen. In tegenstelling tot andere jaren liep het ditmaal soepel met het taxitransport. Hierdoor zaten we reeds om 1:45 uur aan het inmiddels traditionele afsluitmaal, voor een aantal een bak met friet of voor anderen een forse shoarmaschotel. Veel voor weinig en van een prima kwaliteit. Dit alles in een goede sfeer en vol gezelligheid. Kameraadschap met veel Amsterdamse humor. Van kampioenen die elkaar in het seizoen om ieder punt bevechten maar dat buiten elkaar het beste gunnen! Klasse.
Op zondagmorgen zaten, inmiddels ook wel een beetje zoals gebruikelijk, niet alle mannen even okselfris aan de ontbijttafel. Een frisse wandeling over de duivenmarkt op het naburige plein doet echter wonderen.
Dit jaar was het wat fris en het viel op dat ondanks de koude een aantal verkopers al vlot uitverkocht was. Opvallend is ook dat we ieder jaar altijd bekenden tegen komen op de markt. Dit stukje folklore behoudt toch zijn charme en trekt altijd melkers. Zo troffen we diverse Noord Hollanders en ook een groepje Noord Hollanders die “de wijk hebben genomen” naar Zeeland! Altijd leuk om even bij te kletsen!
Hierna werd de thuisreis aangevangen en werd ik even na 13:00 uur weer keurig afgeleverd op de Aalsmeerderweg. Moe maar voldaan, ha, ha. Twee geweldige dagen vol kameraadschap en gezelligheid waren omgevlogen!
OP EIGEN HOK
Schiet het seizoen na de viering ook echt op gang. Ditmaal gebeurde het feitelijk op vrijdag omdat toen de duiven geënt werden. Ook werden de toekomstig weduwe duivinnen in hun vlieghok geplaatst! Eindelijk weer duivensport waar ik van houd! Alles lekker gescheiden en ze langzaam in het systeem brengen.
Ergens deze week gaan ze los. Ik kijk er met enige angst naar uit maar er is geen keuze. Hierover volgende week meer. Dan staat overigens het volgende topevenement op de agenda! De zaterdag van de voorjaarsbeurs! Ook hier kijk ik al een beetje naar uit!
Tot volgende week!
Michel Beekman
P.S.
Binnenkort staat er ook nog een reportage over de bijzondere prestatie van Gini op PIPA.