Gejaagd door de wind
Zondag 14 juni 2015. Weer een duivenweekend gedaan. Voor de programmaspelers eigenlijk een vluchtweekend zonder groot verhaal. Gewoon een weekend met een vlucht met afstanden tussen 360 en 430 kilometer.
Wind op de staart levert zelden een heroïsch verhaal op. Ik kan mij slechts een enkele heroïsche staartwindvlucht herinneren. In de jaren tachtig van de vorige eeuw vond een navlucht plaats met vliegende storm. Tegenwoordig zou er bij dergelijke omstandigheden niet gelost worden maar toen keek men niet zo nauw. Als jong broekie moest ik klokken bij een van onze senioren omdat hij niet aanwezig kon zijn bij de thuiskomst van de duiven. Tegenwoordig is dat geen punt maar toen moest je iemand vinden om de gummiring van de pootjes te trekken en in de klok te stoppen. Het was dacht ik in 1983 en als zestienjarige één van mijn eerste vluchten waarop ik moest klokken. Het werd uiteindelijk een historische vlucht omdat de duiven die zaterdag werkelijk naar huis knalden. De eerste duiven in Diemen vlogen die week bijna 132 kilometer per uur (2200 meter per minuut). Landelijk werd het snelheidsrecord gevestigd met 144 kilometer per uur. D.w.z. 2400 meter per minuut. Soms wordt in gesprekken aan de bar of bij de voerwinkel nog wel eens aan deze bijzondere vlucht gerefereerd.
Een andere vlucht met staartwind waarbij nog wel eens wordt stilgestaan is de “overnachtfondvlucht” vanuit Cahors. Deze werd naar ik meen in 2012 met knalharde staartwind gelost op vrijdagmorgen. Toen ik ’s avonds naar huis reed omstreeks 17:00 uur waren de eerste al gevallen op de voorhand en juist bij thuiskomst klokte Richard van de Berg uit De Kwakel zijn Tim. Deze doffer vloog toen de eerste in sector II met een snelheid van 1537 mpm. Dit is best hard, 931 kilometer in iets meer dan 10 uur.
Over vluchten met wind op de staart wordt dus zelden lang nagekaart. Bij ons in de regio althans. Wellicht komt het omdat de melkers op de voorhand in de regel niet zo gecharmeerd zijn van vluchten met harde wind van achter. Op de voorhand betekent dit namelijk altijd een enkele vroege duif maar ook vele late duiven. Vaak worden op deze vluchten ook andere duiven gedraaid. Natuurlijk niet bij iedereen maar op veel hokken missen bij harde meewind de vaste waarden. Afgelopen zaterdag was het niet veel anders.
Losplaats was Pont St. Maxence, een klein stadje / dorpje zo’n 30 kilometer ten Noordnoordoosten van Parijs. Vernoemd naar de brug over de rivier aldaar, de L’Oise. Voor mij betekent dit een afstand van 365 kilometer maar voor de achterhand betekent dit een vlucht van ruim 435 kilometer (voor Den Helder). Bij zwaar weer al best een hele kluif maar bij de omstandigheden van afgelopen zaterdag een peulenschil.
De vroegste duif van Willem Klaverstijn Jr uit Amsterdam vloog de afstand tussen losplaats en hok in 3 uur 21 minuten en 58 seconden, oftewel 1866,504 mpm. Ongeveer 1,5 mpm sneller dan de eerste duif van Jan en Kees Bleeker uit St. Pancras. De duivin van de Bleekers was op haar beurt 0,26 mpm sneller dan die van nummer 3, van de combinatie Peter en Ronald Molenaar uit Koog aan de Zaan. Hierna zakt de snelheid vlot weg. De eerste 3 duiven zaten duidelijk ‘los’. Op papier dan wel te verstaan want in de praktijk zal dit niet zo geweest zijn. De winnaars per rayon.
Rayon A: Comb. Bleeker, St. Pancras – 1865 mpm
Rayon B: G. Koper, Zandvoort – 1852 mpm
Rayon C: Combinatie Molenaar, Koog aan de Zaan – 1864 mpm
Rayon D: Martin Klaassen, Andijk – 1854 mpm
Rayon E: J. Backhuis, Volendam – 1847 mpm
Rayon F: Willem Klaverstijn jr, Amsterdam – 1866 mpm
Voordat de Midfond-duiven thuis kwamen hadden de mannen van de lange adem één van de twee hoogmissen in het seizoen. Ondanks de vele vluchten kent de overnachtfond in mijn ogen nog slechts twee klassiekers, Saint Vincent en Barcelona!
Dit weekeinde stond St. Vincent op het programma. In de meeste afdelingen was het ook de opener van het grote fondseizoen. Een vlucht waar naar door velen werd uitgezien maar die toch ook niet de geschiedenis in zal gaan als een grootse vlucht. Het werd door de invloed van Pluvius en de staartwind naar mijn mening geen echte klassieker.
Natuurlijk het blijft een ongekende prestaties van de thuiskomende duiven en ja natuurlijk zie je een groot aantal grote namen in het snuitje van de uitslag maar echt heroïsch was de vlucht niet. Hiervoor waren m.i. de snelheidsverschillen te groot en kwam het peloton uiteindelijk te massaal aan de finish . Debet hierin aan was m.i. de regen onderweg. Vooral in de overvlucht hebben de meeste duiven de regen niet voor weten te blijven.
De snelste van de gehele lossing vloog bijna 100 kilometer per uur (1657 mpm) en landde op het gekende fondhok van Cor de Heide in Made.
In Noord Holland was de snelste voor Dirk Pals uit Bovenkerk. Dirk vliegt onder de naam van zijn vrouw Orly omdat hij ook aan het programma deelneemt vanaf een andere locatie. Dirk is ook een grote naam in de marathonwereld want bijna jaarlijks kaapt hij een hoofdprijs weg. Ditmaal dus de vroegste in Noord Holland en 6e melding in de sector.
De 4e getekende van Dirk had een voorsprong van bijna een uur op nummer 2. De runner up positie was wederom voor Michel Verweij en Peter de Haan. Deze toppers pakten ze weer best met 4 duiven bij de eerste 36. De derde plaats op het podium was voor de combinatie Rijnsburger de Wolff uit Amsterdam (hun hokken staan overigens in Diemen op een landje). Deze combinatie had maar één duif mee en klokte deze dus als 3e tegen 785 concurrenten! Knap. De winnaars per rayon (hopelijk heb ik ze ditmaal wel in een keer goed, het is namelijk lastig te bepalen doordat sommige liefhebbers niet binnen de grenzen van hun rayon inmanden. Hierdoor worden ze in de voorlopige uitslag geplaatst in het rayon waar ze hebben ingekorfd en niet in het rayon waar hun hok staat).
Rayon A: Leo Pronk, Breezand – 1144 mpm
Rayon B: Frans Bosma, IJmuiden – 1123 mpm
Rayon C: Jaap Schlikker Spijkerboor – 1127 mpm of H. Loor, Wijde Wormer – 1106 mpm
Rayon D: Rory Letter, Den Oever – 1149 mpm
Rayon E: Rijnsburger & de Wolff, Amsterdam – 1165 mpm
Rayon F: Dirk Pals, Bovenkerk – 1337 mpm
OP EIGEN HOK
Viel niet zo gek veel te beleven. De oude duivinnen kwam een stukje minder dan vorige week. Dat kon natuurlijk bijna niet anders maar toch. Het was zoals wel vaker vlees noch vis. De eerste duif zorgt voor genoeg punten met een 2e in de club en een 18e in het rayon tegen resp. 196 en 1584 duiven maar de rest kwam gewoon niet vlot genoeg. Slechts 20 prijzen van de 66 gezette duivinnen is te weinig.
Opvallend was ook hoeveel dorst de duiven hadden. Bij mij in de club was het iedereen opgevallen hoe gretig de duiven dronken na thuiskomst. Ondanks dat het niet echt warm was hadden de duiven erge dorst. Ook waren ze erg vuil.
Eerlijk gezegd lijkt het er op dat ze deze week in de mand iets minder goed verzorgd zijn. De vraag die bij mij rijst is dan ook de volgende. Waren er andere convoyeurs mee dan de weken hiervoor? Toen zagen de duiven er prachtig uit, zelfs na 3 nachten mand en kwamen ze bij veel moeilijkere omstandigheden prima en blakende conditie thuis.
Voor het overige weinig nieuws. Alles was thuis dus nu gaan we ons maar voorbereiden op de vlucht vanuit Vierzon. Een vlucht waaraan ik goede herinneringen bewaar maar prestaties uit het verleden bieden geen garanties voor de toekomst. Afwachten maar weer.
Tot volgende week,
Michel Beekman