Grote namen voorop!
Zondag 1 mei 2016. 1 Mei is de dag van de arbeid, in veel landen een groot socialistisch feest maar in Nederland voor de meesten een dag als alle anderen. Voor de meeste duivenmelkers is het ook een dag alle andere (zon)dagen. Daags na het hoogtepunt van de week, direct weer aan de slag omdat de volgende wedvlucht alweer in aantocht is. Er is letterlijk altijd voldoende arbeid te doen. Vandaag was dit zeker het geval op veel hokken omdat de duiven laat gelost werden en dus ook laat arriveerden.
Voor mij persoonlijk was het een zware zondag. Na een teleurstellende zaterdag moest ik mijzelf toch weer even mentaal uit een wak trekken. Het loopt niet zoals ik het wens en dan is duiven houden een zwaar mentaal spelletje! Meer hierover onder het kopje “OP EIGEN HOK”.
Voor de meeste grote namen was het gisteren helemaal geen zwaar mentaal spelletje. Bij ons in Noord Holland stonden in alle rayons echt de grootste kopstukken op de hoogste trede van het podium. In andere afdelingen zag ik hetzelfde beeld. Althans in de afdelingen waarvan ik sportvrienden volg. Zij spelen in de regel zeer goed en dit bevestigden ze gisteren met de pittige en koude Noordwesten wind nog maar eens. Bas Verkerk gaf in Gouwe en IJssel maar weer eens klokles, ongekend wat een uitslag! Echter bijvoorbeeld ook Calon, Minderhoud, Schaerlaeckens, van Wanrooij, de Kruiff, Scheffel, Groenen en Munnik en speelden in hun rayon of kring een eerste prijs.
Kennelijk lagen de omstandigheden de duiven van de gevestigde orde goed. Deze omstandigheden varieerden overigens aanzienlijk afhankelijk van het lostijdstip. ’s Morgens was de wind nog overwegend Zuidwestelijk, ’s middags blies er een koude Noordwester. Ook was de vlieglijn in de ochtenduren stukken “schoner” dan ’s middags toen de zware bewolking overheerste.
Deze laatste omstandigheden troffen ook de duiven uit Noord Holland, die om 12:30 uur uiteindelijk toch nog gelost werden in Quievrain. Even zag het er naar uit dat onze duiven ook zouden moeten overstaan, zoals uiteindelijk met de duiven van Midden Nederland en de GOU gebeurde (heel erg veel spijt zullen de liefhebbers en beslissers uit deze contreien hiervan niet hebben want het was deze zondag prachtig weer op de vlieglijn).
De Noord Hollandse duiven en vooral die van de goede spelers trokken zich weinig aan van de moeilijke omstandigheden; donker weer en een koude wind schuin tegen op de vleugel. Bij dergelijk omstandigheden worden de “jongens van de mannen gescheiden” en dit bleek dan ook doordat vrijwel alle grote kampioenen zich tot rayon winnaar kroonden. Primus inter pares was Cor Buis uit Aalsmeer. Zijn tweejarige doffer was alle andere duiven uit Noord Holland duidelijk te snel af. De krachtpatser vloog maar liefst 10 meter per minuut los op nummer 2. Dit betekent bij een vliegduur van een krappe 173 minuten een absolute voorsprong van 1730 meter, dus een in tijd 1 minuut en 20 seconden. Ook het uitstekende vallen zal hebben bijgedragen aan deze voorsprong. De doffer koerste vol gas af op de plank en viel zonder een tel te dralen.
De winnaars per rayon:
Rayon A: Combinatie Bleeker, St. Pancras, 1241 mpm (een dubbelslag want ook de tweede duif viel op dit hok)
Rayon B: Joop Janssen, Haarlem, 1237 mpm (ook een dubbelslag)
Rayon C: Jan Kuijzer, Krommenie , 1248 mpm (maar liefst een tot en met vier)
Rayon D: Ton van der Gulik, Onderdijk, 1220 mpm
Rayon E: Jan en Piet Schutte, Amsterdam Noord, 1260 mpm (met eveneens een dubbelslag)
Rayon F: Cor Buis Jr, Aalsmeer, 1274 mpm
OP EIGEN HOK
Was het dus allesbehalve hosanna. Alles zat de afgelopen dagen een beetje tegen. Het weer zorgde voor een slechte trainingsindeling en maakte het verzorgen van de duiven deze week een beetje tot een strafkamp. Koude in combinatie met regen is nu niet echt mijn ding en vooral niet als je drie van de vijf dagen nat geregend wordt tijdens de verzorging. Ook zorgden de buien ervoor dat de training van de duivinnen op dinsdag in zijn geheel en woensdag voor een deel letterlijk in het water viel. Het verzorgen van de duiven begon een beetje op werken te lijken terwijl het hobby en ontspanning zou moeten zijn.
Het vereist dan ook wat mentale kracht om de duiven toch zo goed mogelijk te verzorgen. Dit laatste werd overigens afgelopen donderdag zeker gedaan door mijn steeds minder roestige vervanger. Het werk bracht mij donderdagmorgen ditmaal al zeer vroeg naar Geneve en ook het terugvliegtijdstip zorgde er voor dat mijn vader voor de tweede keer in evenveel weken een aanzienlijk handje moest bijsteken. Gelukkig raakt hij hierin weer steeds geroutineerder en verloopt de verzorging feitelijk op identieke wijze.
Helaas werden zijn en mijn inspanningen op zaterdag niet echt beloond om het mild te verwoorden. Op voorhand was ik er al een beetje bang voor omdat mijn volièrespelletje en de temperaturen van afgelopen week niet echt met elkaar matchen. Helemaal toevallig lijkt het namelijk niet dat de resultaten altijd verbeteren zodra ik in mijn korte broek de duiven kan verzorgen.
Aan deze hoop die misschien nog wel verandert in desillusie moet ik mij voorlopig maar vasthouden want de uitslag van de eerste vlucht vanuit Quievrain was niet om over naar huis te schrijven. Een 45e plaats tegen 3153 duiven is eerlijk gezegd niet waar ik het voor doe. Bovendien was het een duif die niet bij de eerste 25 duiven van de lijst stond. Dit was uiteindelijk past de vierde aankomende duif, die pas als 116e in de rayonuitslag staat.
Ook de serie was niet best. De jaarlingen lieten het zoals verwacht afweten, 18 van hen zaten voor de tweede keer dit jaar in de wedstrijdmand en zij hadden het alles behalve makkelijk. Gek genoeg was het nog wel een duif die ik jaarling noem maar dit feitelijk gekweekt werd in oktober 2014 die zich als eerste op het hok meldde. Het was voor de tweede keer in vier weken een dochter van Femi. Nog een lichtpuntje op een vlucht die voor het overige alleen maar dieptepunten kende.
Zaterdagavond ontbraken namelijk vijf jaarlingen en twee super ervaren, voormalige, topduiven op het appel. Op avonden waarop veel duiven ontbreken ben ik altijd wat uit mijn doen om het voorzichtig uit te drukken. Het houden van duiven is nu eenmaal een mentaal zwaar belastend spelletje. Zeker voor mij. Ik had met mijn jeugdvrienden afgesproken voor een etentje en dat zorgde gelukkig voor de broodnodige afleiding.
Gelukkig meldde één van de oudere duivinnen, de zesjarige Delicia, zich op zondagmorgen. Deze duivin die geen eieren kan leggen en daarom nog gespeeld wordt was licht gekwetst onder haar vleugel! Ook meldden zich nog drie jaarlingen waardoor het nu alleen nog echt uitkijken is naar mijn goede Belgische duivinnetje (12-202). De twee jaarlingen die het hok nog niet hebben weten te vinden tellen minder zwaar. Die komen misschien nog wel. Te meer doordat er zich weer twee jaarlingen gemeld hebben die op de vlucht van twee weken geleden achter bleven. Beide duivinnen waren overigens wel licht gekwetst. Het netto verlies qua jaarlingen van de eerste vlucht is nu gedaald tot drie waar het er eens zeven waren …
Kortom de hoop is nog niet verloren en duivensport blijft ten slotte de sport van de hoop. De betere weersverwachting voor komende week doet mij uiteindelijk toch ook weer het beste hopen voor de vlucht van de week. Ik blijf gewoon maximaal mijn best doen. Afwachten maar weer!
Tot volgende week!
Michel Beekman