Het weekeinde was weer eens tekort
Zondag 31 mei 2015. Er zijn van die weekeinde die gewoon tekort zijn voor de hoeveelheid activiteiten die erin gepland worden. Het afgelopen weekeinde was zo’n weekeinde. Een weekeinde waarin feitelijk een dag te weinig zit.
Na alle lange weekenden van de afgelopen weken is het misschien ook een kwestie van wennen aan het feit dat er maar 2 dagen tussen de vrijdag en de maandag zitten. Als dan op de ene dag, de zaterdag, een grote schoonmaak van een aantal hokken en een vlucht gepland staan en op de andere dag, de zondag, een hokbezoek aan geagendeerd staat schiet de tijd voor het schrijven er bij in. Gelukkig betrof dit deze week slechts het schrijven van een weekstuk dat dan op een laat avonduur moet plaatsvinden. De storm rond het schrijven van reportages steekt pas volgende week op.
Goed het weekeinde in chronologische volgorde.
Bij het afgaan van de wekker waren de duiven zaterdagmorgen nog niet gelost. Ze stonden in Morlincourt / Noyon (voor mij zo’n 326 kilometer) en dan betekent het feit dat de duiven nog niet onderweg zijn altijd het startsein voor groot onderhoud. Iedere zaterdag reinig ik de vloer onder de roosters in de hokken van de duivinnen maar ongeveer een keer in de maand moet ik er ook aan geloven voor wat betreft het kweekhok en het hok van de jonge duiven. Ook in deze hokken is de vloer voor ongeveer 50% bedekt met roosters.
Deze week was het kweekhok aan de beurt dus voor het thuiskomen was ik hier even mee zoet. Daarnaast stond ook gepland dat de oude doffers ingeënt werden tegen de Paramyxo. Tegenwoordig doe ik wat ik mij voorneem (naar goed voorbeeld van mijn vriend uit Reeuwijk) dus ook dit klusje werd nog snel even geklaard voordat de weduwen arriveerden.
Deze waren namelijk inmiddels om 9:00 uur gelost en gezien de wind die onderweg stond viel het moeilijk in te schatten hoe laat de dames zouden arriveren. Ook de Zuid Hollandse App groep bood ditmaal geen uitkomst want deze afdeling had haar duiven later op een langere afstand gelost.
Door de activiteiten in het hok en de onrust over het aankomsttijdstip werd ook het de digitale snelweg niet gebruikt om toch ergens een metersnelheid te achterhalen. Gewoon dus ouderwets duiven wachten zonder aankomstindicatie. Een beetje kletsen met senior en ondertussen de lucht afspeuren naar een duif.
Uiteindelijk arriveerde de eerste duif vlotter dan verwacht. Uit het niets denderde er eentje op de plank. Al snel volgden er meer, wederom een beetje vanuit het binnenland. Dit laatste was niet zo vreemd gezien de krachtige Westelijke wind die de duiven op het laatste deel van hun traject richting hokken troffen.
Al spoedig belde sportvriend Cor Buis Jr. Hij (en zijn vader Cor Sr) hadden geklokt op 12:32:06. Ruim een minuut eerder maar gezien het feit dat de mannen al 4 vluchten achter elkaar de 2e duif (of soms 2e liefhebber) in ons sterke rayon spelen schrok ik hier niet zo van. De duiven aan de Aalsmeerderweg 108 zijn gewoon in topvorm en dat bleek ook deze week. Deze week bonden ze namelijk niet alleen mij en de concurrenten in ons sterke rayon de broek aan, maar ook de rest van de liefhebbers in de afdeling Noord Holland. De meter snelheid van bijna 1535 mpm was alle andere duiven te machtig.
Niet verwacht eigenlijk gezien de wind. Echter na afloop leerde een blik op de buienradar dat een buienlijn boven West-Brabant de duiven waarschijnlijk een Westelijkere koers dan gebruikelijk heeft doen kiezen. Behalve de ogenschijnlijk iets andere koers hadden de Noord Hollandse duiven weinig last van de buien. De meeste liefhebbers bij ons in de club hadden de duiven thuis toen de klokken om 14:00 uur gelicht of beter gezegd uitgelezen werden. De concoursduur was ook best kort (in sommige verenigingen slechts 9 minuten!). Opvallend was wel het aantal onbekende duiven dat zich goed klasseerde.
De winnaars per rayon:
Rayon A: Combinatie Bleeker, St. Pancras – 1521 mpm
Rayon B: Sjaak weel, Heemskerk – 1527 mpm
Rayon C: Combinatie Hol & Hol, Zaandam – 1533 mpm
Rayon D: Jaap Eeltink, Hoogkarspel – 1510 mpm
Rayon E: Harry Reith, Landsmeer – 1533 mpm
Rayon F: Cor Buis Jr, Aalsmeer – 1534 mpm
Een dagje Friesland
Voor mij persoonlijk was de zondag echter de topdag van het weekeinde. Afgelopen woensdag kreeg ik een berichtje van Auke Bosma dat de jongen klaar waren. Auke vormt samen met zijn vader Tjipke de combinatie Tj.&A. Bosma uit Buitenpost (Friesland). Deze mannen spelen al sinds mensenheugenis top met duiven. Daarnaast zijn het uiterst sympathieke kerels. Echte Friesen met het hart op de tong maar uit het goede hout gesneden.
In februari 2014 ontmoette ik de mannen voor het eerst op de Gouden Duif viering. Er volgde een boeiend gesprek en ik beloofde in de zomer van 2014 eens aan te komen als ik ‘in de buurt’ was. Meestal brengt een gestrande duif mij in het seizoen wel een keertje in Friesland maar of het zo moest zijn in 2014 was dit niet het geval.
Omdat ik toch wel nieuwsgierig was naar het wel en wee van het tophok Bosma kocht ik in de herfst van 2014 een tweetal bonnen. Deze vormden een soort stok achter de deur om in 2015 toch maar eens echt naar het Hoge Noorden te rijden. Op de viering van de Gouden duif werd de afspraak gemaakt met Auke (Tjipke was in 2015 niet van de partij) om de jongen van een latere ronde te betrekken, eind mei / begin juni.
Zo gezegd zo gedaan dus werd op zondagmorgen om 10:00 uur de motor gestart om af te reizen naar Buitenpost. Na een pitstop voor een bosje rozen, die je bij ons op zondag ook gewoon kunt kopen middels een bloemenautomaat, arriveerde ik om 12:15 uur in het rustieke Buitenpost.
De routeplanner bracht mij niet helemaal op de juiste bestemming maar uiteindelijk was het o zo karakteristieke hok van Tjipke en Auke een goed baken om toch op het juiste adres te belanden.
Binnen brandde de kachel en dat was maar goed ook want na 2 slechte zaterdagen en 2 mooie zondagen was het deze zondag andersom dus nat en koud. Een mooie gelegenheid om de stand van zaken in het Friese duivenland eens te bespreken, en dan natuurlijk het wel en wee op het hok Bosma in het bijzonder.
Tjipke zat duidelijk op zijn praatstoel en de tijd vloog. Auke was verhinderd omdat zijn zoon moest koersen. Tijdens het gesprek, en de uitstekende verzorging van de innerlijke mens door mevrouw Bosma, werd mij eens te meer duidelijk wat ik eigenlijk al vele jaren weet. De echte toppers in de duivenwereld zijn altijd in het bezit van goede duiven en ze zijn altijd op zoek of beter gezegd ze rusten bijna niet voordat ze nog betere duiven bezitten.
Ook bij de Bosma’s is dit het geval. Het draait om de duif. Het eigen soort dat in de loop der jaren gevormd is wordt met enige regelmaat gekruist met nieuw bloed. Bloedverversing met duiven van de vaderlandse of Vlaamse top. Gekoppeld aan de no-nonsense verzorging van Tjipke (waar de vliegploeg huist) levert dit een zeer sterk prestatiehok op. Met bijvoorbeeld in 2014 als resultaat een Olympiade duif en het Generaal kampioenschap ‘lang’ in de afdeling Friesland plus nog een onnoemelijk aantal andere kampioenschappen. Oud en Jong (maar vooral jong) vlogen fantastisch.
Het voert te ver om alles te beschrijven wat besproken werd. Een paar zaken wil ik mijn vaste lezers echter niet onthouden.
In de hokken zaten weinig duiven. In 3 ruime afdelingen zaten 33 broedhokken voor de doffers. De duivinnen huizen de hele dag in een kleine volière die alleen qua dak beschutting biedt aan de elementen. Op het ruime hok liggen aan de voorzijde pannen maar aan de achterzijde golfplaten. In het hok brandt overdag altijd een daglicht lamp in iedere afdeling waar duiven zitten. In de voerbakken ligt altijd wel een beetje voer. Op een grammetje wordt niet gekeken.
Medisch worden de duiven van de Bosma’s begeleid door Fernand Marien. Marien is geen medicijnen arts en deze aanpak past Tjipke en Auke goed. De duiven zagen er geweldig uit vooral de kwaliteit en vitaliteit was bijna jaloersmakend!
Gelukkig zaten er in het mandje 3 super gezonde jonge duiven van ongekende komaf op mij te wachten. Superieure kwaliteit die hopelijk in Aalsmeer ook tot goede prestaties leidt. Na een laatste glaasje fris toog ik even voor 16:00 uur weer richting Aalsmeer. Het weer werd onderweg steeds slechter maar dat deerde mij weinig. Het was weer een top duivendag zoals ik deze de laatste jaren al vaker mocht mee maken.
OP EIGEN HOK
Hierover valt niet zoveel te melden. De duiven kwamen goed af maar de eerste was net als de afgelopen weken net ietsje te laat. Niet echt laat maar net te laat voor de absolute kop. Het resultaat: 3e duif in de club en 14e in het rayon. In de hele afdeling was het de 27e. Het prijspercentage viel een klein beetje tegen: in de club 20 van de 64, in het rayon 21 van de 64 en in de afdeling 31 van de 64. Hierbij dient te worden opgemerkt dat mijn systeem weer te traag was om alle aankomsten te verwerken want 2 duivinnen bleken niet geklokt. De dames hadden bovendien geen dorst want ze werden ook niet geklokt bij de drinkbak in de volière. Na een advies van Mees Doornekamp zitten onder het krukje waarop de drinkbak staat sinds het begin van dit seizoen ‘2 plankjes’ om eventueel gemiste duiven alsnog te klokken.
Voorwaarde is wel dat ze drinken. Dat deden ze deze week (en ook vorige week) niet. Jammer maar het is niet anders. In ieder geval waren de duiven tijdens het verblijf in de mand goed verzorgd en dat mag ook wel eens gezegd worden. Ze hadden honger nog dorst!
Volgende week wordt het zomer als we de meteorologen mogen geloven. Eerst zien al ben ik persoonlijk wel een beetje bang voor een lossing in Quievrain met de voorspelde Zuidoosten wind. De eerste rampvlucht van vorig jaar was letterlijk in hetzelfde weekeinde van hetzelfde station met dezelfde omstandigheden. Warm met Zuidoosten wind.
Als het aan mij ligt lossen we de Vitesse-vlucht van een meer Oostelijk gelegen losplaats …. Afwachten wat het weer en de beslissers doen …. Ik vrees echter een beetje voor besluiteloosheid van de beslissers (niet de lossers overigens) …..
Tot volgende week.
Michel Beekman