Het wonder van Geffen
Zondag 8 december. 20:34 uur alweer. Ik ben zojuist binnen gevallen, direct aan de soep nadat ik in het duivenhok even snel de hokken geschrapt heb. Zoals ik al eerder schreef, lang leve het kunstlicht. Waarom allemaal zo laat en gehaast vraagt u zich wellicht af? Het is toch zondag? Ja, inderdaad maar ik was natuurlijk weer op pad . Oost Brabant was mijn bestemming en het werd laat. De reden? Ik was getuige van een wonder in Duivenland. Het wonder van Geffen.
Aldaar was ik in de lokaliteit van P.V. Maasdonk voor het tweede jaar in successie getuige van een knalfeest in de duivensport. Ja, u leest het goed er zijn nog verenigingen die het voor elkaar krijgen een knalfeest te maken van in dit geval een feestmiddag. Brabantse gezelligheid op grote schaal (om en nabij de 200 mensen). En een feestje kunnen ze in Brabant van oudsher natuurlijk wel bouwen.
Het dak ging er onder aanvoering van twee volkszangers (René Schuurman en Django Wagner) aan het eind van de middag / begin van de avond figuurlijk bijna af. Als nuchtere westerling is het bijzonder vermakelijk om getuige te zijn van dit tafereel.
Het programma dat de mannen uit Geffen en omgeving jaarlijks op de poten zetten staat dan ook als een huis. Er is muziek (live en via de DJ’s), er zijn verlotingen met kolossale hoofdprijzen, er is meer dan voldoende te eten (veelal ter beschikking gesteld door de vele sponsoren van dit evenement) afgesloten met een warm buffet. Daarnaast is er een duizelingwekkende bonnenverkoop. Qua kwaliteit, maar vooral door de duizelingwekkende bedragen die aanwezigen neertellen. Toute Brabant schenkt en koopt bonnen. Ongekend. Dit alles natuurlijk onder het genot van het nodige gerstenat. Beelden zeggen meer dan woorden dus staan de foto’s boven deze tekst.
OP EIGEN HOK
Was het gisteren weer hard werken. De vliegers zaten tot aan gisteren namelijk nog steeds samen. Bewust omdat ze tot en met de laatste vlucht op weduwschap staan. Erg tegen natuurlijk dit lange weduwschap vanaf medio februari en daarom laat ik ze in het naseizoen altijd tot december bij elkaar. Ik doe dit al jaren en het bevalt prima. Een jaar deed ik het niet doordat ik de hokken verbouwde en het seizoen erop was dramatisch slecht. Waarschijnlijk niet door het vroege scheiden, maar toch. Sindsdien laat ik ze weer lang bij elkaar en dan relatief kort uit elkaar. Ik koppel de vliegers normaliter in januari. Vorig jaar zelfs met Kerst en toen zaten ze pas iets meer dan drie weken gescheiden.
Omdat de doffers toch gepakt dienden te worden, ik zocht ze uit het gehele bestand dat ik in de duivenverblijven had gedreven, werden gelijk de nummers genoteerd. Altijd een tijdrovend werkje. Eén voor één iedere duif pakken en noteren. Omdat het oude duivenhok toch (een paar uurtjes) leeg stond werden tevens alle veren die achter de verenvangers verzameld waren opgeruimd. Een klein dekbed kon hiermee wel gevuld worden. Eveneens een tijdrovende klus. Na deze ‘grote kuis’ volgde dus het sorteren van de mannen.
De jaarlingen keerden terug in het oude duivenhok waar ze mogen proberen een broedhok te veroveren. Om dit te vereenvoudigen plaats ik de oude doffers tot aan de koppeling in één van de volières. De oude doffers komen pas terug op de hokken op het moment dat ze gekoppeld worden. Ik koppel ze dan in hun oude broedhok en meestal talen ze dan niet naar aanpalende broedhokken. Echter voordat de jonge doffers daadwerkelijk een vaste plek vinden gaat er wel het nodige water door de Ringvaart.
Het duivenhouden is door het scheiden wel prettig. Alle hokken zitten minder vol en de duiven worden rustiger. Ze liggen wat op hun schapje in de volière of in hun nieuwe broedhok en dat scheelt weer enorm in het schoonmaak werk.
Gisterenavond gelijk maar achter de computer gekropen om de administratie bij te werken. Alle blijvers hebben een naam. Ik gebruik hier altijd een letter van het alfabet voor en inmiddels zijn we aanbeland bij de “G”. Gelukkig heb je veel sites met namen dus is het niet moeilijk om 40 namen te bedenken / te kiezen.
Vanmorgen voor mijn vertrek naar het Zuiden nog even snel onder de roosters schoongemaakt. In het seizoen doe ik dit iedere week, buiten het seizoen eens per twee weken. Wellicht dat ik het toch weer wekelijks ga doen wat ik schrok wederom van de vochtige vloer.
Voor het overige lijken de duiven nog steeds goed te reageren om de Paratyfus kuur en enting. De mest is erg mooi en de duiven voelen goed aan. Twee doffers (een jaarling en een jonge doffer) die te min aanvoelden wonen inmiddels in het slachthokje. Nu is het maar afwachten of deze ogenschijnlijk goede gezondheid zich doorzet. Ze moeten immers nu zelf aan hun weerstand werken. Hooguit zal ik af en toe de vloeren/roosters nog even branden maar voor de rest moet ze het echt zelf doen. De toekomst zal het leren wat dit brengt. Afwachten maar weer. Tot volgende week!
Michel Beekman