Het wordt tijd voor een modern “Febo-systeem”
Zondag 1 november 2015. Na twee weekstukken met een brede blik op duivenland deze week een stuk met een iets kleinere scope. Overigens mocht ik afgelopen week veel positieve reacties ontvangen op het vliegprogramma. Van binnen maar ook van buiten de afdeling Noord Holland. Het waren vooral jonge melkers met een open mind die zich kennelijk realiseerden dat je een vliegprogramma moet bouwen dat lijkt op een “febo-automatiek”. Een automatiek is een verkoopautomaat waarin reeds bereid voedsel ligt achter glazen deurtjes. De consument kan kiezen wat hij (direct) wil eten door na het inwerpen van wat muntgeld zo’n deurtje te openen.
Zo moet in mijn ogen een vliegprogramma er ook uitzien. Een programma waaruit je kunt kiezen en geen “verplichte kost”. Waarbij niet aan iedere vlucht behoeft te worden deelgenomen zonder de eigen belangen te schaden.
Een melker kan momenteel slechts zelfs bepalen wanneer hij inkorft, wel of niet meedoen aan een vlucht is de enige keuze die de melker iedere week heeft. Niet van deze tijd als je het mij vraagt. Een melker heeft tegenwoordig veel meer redenen dan pakweg 30 jaar geleden waarom hij eigenlijk wel eens een vlucht moet overslaan. De maatschappij is namelijk sterk veranderd alsmede de intensiteit van het duiven houden en de vliegprogramma’s zijn hierop nooit aangepast . Vooral niet de mogelijkheden tot kiezen.
Specialisatie leek volgens veel bestuurders, die deden alsof ze er voor doorgeleerd hadden, de oplossing maar dit loste in de praktijk het probleem niet op. De specialisten waarvan de toppers hun collega melkers vaak degrade(e)r(d)en tot figuranten hebben namelijk hetzelfde probleem. Zij kiezen dan wel een spelsoort om op uit te blinken maar voor het overige is het ook voor deze groep kiezen of delen op dat onderdeel. D.w.z. inkorven of niet. Met een keuze voor dit laatste het kampioenschap waarvoor men het hele jaar in de weer is weggooien. Het gevolg is dat bij slecht weer, privéomstandigheden of duiven die niet in conditie zijn er toch ingekorfd dient te worden. Om in de “Febo metafoor” te blijven je kunt alleen maar kroketten kiezen of anders houdt je maar honger.
Vanwaar dit hele verhaal? De aanleiding hiertoe is het nieuwe vliegprogramma dat vrijdag met ruime meerderheid bij ons in Noord Holland werd aangenomen. Hierin is het aantal keuzemogelijkheden nogmaals beperkt, laat staan verruimd. Onder het motto slechts één oude duiven-programmavlucht per weekeinde werd het spelplezier voor de Vitesse-Midfondspelers behoorlijk “geruïneerd” .
Deze groepering heeft namelijk op twee momenten in het seizoen 2016 helemaal geen keuze meer. Er zijn namelijk geen vluchten meer voor de grootste groep spelers in het 2e weekeinde van juni en na 16 juli (als het Nationale Vliegschema voor 2016 gisteren op de NPO-vergadering is aangenomen). De enige programmavluchten voor oude duiven die men dan kan spelen zijn dagfondvluchten! Oftewel “er staat stamppot op het menu en stamppot zult u eten anders gaat u maar met een lege maag naar bed”.
Democratisch besloten onder het mom van de bescherming van de kleine, nauwelijks nog bestaande, melker die uiteindelijk helemaal niet mee doet aan de dagfond en uiteindelijk op de natoer nog slechts te kale oude duiven kan spelen.
Om dit laatste te vermijden is deze liefhebber aangewezen op lapvluchtjes met de platte kar ….. Lekker modern, om het cynisch te verwoorden ….. Zeer waarschijnlijk zal de man met de kleine korf dit laatste niet doen want het is niet iedereen gegeven om op zondagmorgen vroeg op stap te gaan, de duiven te pakken en een 40-tal kilometer te rijden om de duiven af te geven in een of ander clublokaal in of buiten de provincie. Een inspanning die pas 4 weken later tot een beloning zal leiden ….
Een ander alternatief is de duiven in te manden op de jonge duivenvlucht. Voor des keizers baard welteverstaan …. Wel werk maar geen beloning .. ook niet helemaal van deze tijd.
Ook het aantal vluchten dat werd vastgesteld getuigt niet van enige vorm van modernisme. Waar de NPO de mogelijkheid geeft om 7 vluchten te kiezen voor de Vitesse en Midfond zodat er een vlucht als reserve kan worden aangemerkt koos Noord Holland er voor om slechts 6 vluchten te programmeren. Goed nieuws voor de overige afdelingen. Als wij in Noord Holland 2016 de pech hebben dat er een Vitesse en/of Midfondvlucht vervalt hebben de topliefhebbers uit Noord Holland nog slechts 5 kansen per onderdeel over om zich te meten met de kampioenen uit andere afdelingen. Deze kansen dienen dan wel allemaal gepakt te worden …. Bijna kansloos en zeker niet modern dus. Helaas waren de zaal en het bestuur ondanks een poging mijnerzijds niet de vermurwen.
Helemaal vreemd is het dus niet dat we leden blijven verliezen. In Noord Holland is het ledental gehalveerd sinds 1996. Het vliegprogramma is hier natuurlijk niet geheel voor verantwoordelijk maar wel voor een deel. Vooral jonge liefhebbers met een (drukke) baan en een gezin kunnen het uitoefenen van onze hobby niet combineren met het huidige tredmolen systeem dat door de huidige vliegprogramma’s wordt opgelegd. Het wordt wat mij betreft dus echt hoog tijd voor het invoeren van het “Febo-systeem”.
Wat ook niet al te modern is, is de communicatie over de NPO-vergadering van gisteren, 31 oktober. Waarschijnlijk was degene die normaal gesproken de twitterberichtjes verspreidt niet aanwezig want op dit al niet meer zo moderne medium is geen enkel bericht op het account “Npoveenendaal” terug te vinden. Jammer want ik was/ben erg nieuwsgierig naar de gang van zaken ….
De Noord Hollandse ledenvergadering an sich verliep overigens behoorlijk goed. De strijdbijl waarmee op de vorige vergaderingen vrijwel continu gehakt werd in de kwestie rond de voormalige penningmeester lijkt vooralsnog begraven te zijn. Het huidige bestuur verdient hiervoor naar mijn mening een compliment. Men heeft geprobeerd de zakelijke van de emotionele kant te scheiden en dit werd behoorlijk goed “gegeten”. Wellicht doordat bestuurslid Mollink aangaf dat de gang van zaken in 2014 bepaald niet de schoonheidsprijs verdiende en dat hierbij ook teveel mensen beschadigd zijn. Ook de zakelijke aanpak van de verloning waarmee in 2015 gestart werd viel in goede aarde.
Wel werd tijdens de vergadering eens te meer duidelijk hoe de belangen en/of de problemen van de verschillende rayons en regio’s elkaar in de weg zitten. Vooral bij het amendement op de eerste jonge duivenwedvlucht (Minderhout i.p.v. Breda) bleek dit maar weer eens. Voor het Zuiden van de afdeling is Breda veel tekort (iets meer dan 70 kilometer) en voor het uiterste Noorden is dit qua afstand wellicht zelfs al aan de lange kant voor de eerste wedvlucht van de junioren (iets meer dan 140 kilometer). De oplossing ligt voor de hand (2 verschillende stations) maar komt om de een of andere reden nooit op tafel. Hierin ligt volgens mijn bescheiden mening een mooie taak voor het bestuur. Het gaat niet om een compromis maar om het belang van de duiven en bij dit laatste leiden compromissen, als het tegen zit, tot verliezen en dat moet op voorhand ten aller tijden voorkomen worden …
Tenslotte werd tijdens de vergadering voor de zoveelste keer duidelijk hoe moeilijk het besturen van een afdeling eigenlijk is. Vooral het belang van enige continuïteit binnen het bestuur kwam weer eens aan het licht. Een aantal ingediende voorstellen bleek namelijk in het verleden al te zijn aangenomen. Gelukkig was er nog een bestuurlijke veteraan in de zaal die het bestuur hierin kon ondersteunen …..
OP EIGEN HOK
Dwarrelen de veren gestaag naar beneden. Het lijkt erop dat de duiven sneller en meer ruien dan ooit. De stand van de rui viel mij natuurlijk extra op doordat ik een tiental dagen niet op mijn hok kwam.
Qua verzorging is er weinig anders dan andere jaren. Hopelijk is de conditie beter maar dit durf ik bijna niet aan het papier toe te vertrouwen na de problemen van de afgelopen jaren. Hopelijk blijven de veren de komende weken nog gestaag door vallen.
Na mijn vakantie is het ook zaak om eens aan de selectie te beginnen. Iets waar ik altijd vreselijk tegenop zie. Als ik eenmaal op gang ben gaat het wel maar goed wordt ik er nooit in. Het afscheid nemen van slechte duiven vind ik niet zo moeilijk, maar wanneer is een duif slecht? Als oude duif is het makkelijker maar hoe ga je om met een jaarling die in zijn geboortejaar maar beperkt werd opgeleid en moeizaam op gang kwam? Vooral als de aanvulling bestaat uit jonge duiven die nog slechter zijn opgeleid?
Allemaal mijn eigen schuld natuurlijk maar het maakt het selecteren er niet makkelijker op. Vooral als hierbij in mijn achterhoofd speelt dat veel van mijn goede duiven in hun geboortejaar slecht werden opgeleid. Ter illustratie mijn huidige topduivin vloog in haar geboortejaar twee of drie natoer-vluchtjes. Ze werd niet geklokt en ik heb ook werkelijk geen idee hoe ze thuis kwam want ze droeg geen chipring. Als jaarling begon ze gewoontjes met uiteindelijk een sterke finish die ze in het 2e jaar als oude duif gewoon voortzette. Zo goed als deze duivin dit deed is uitzonderlijk maar ik heb op een iets lager niveau meer van deze voorbeelden.
Hierbij moet ik wel opmerken dat ik bij voorkeur wel goed opgeleide jonge duiven heb. Gewoon een vluchtje of 10 tot 12 als junior met de container mee en je raakt ze gewoon niet zo een twee drie meer kwijt. Als ze dan als jong ook nog een keer of 3 – 4 goed naar huis zijn gekomen van Midfondvluchten met 2 nachten mand kun je ze als jaarling met een gerust hart spelen. Ze kunnen tegen een stootje, zelfs op de Dagfond.
Dit laatste lukte mij voor het laatst op een goede manier met de duiven van 2012. Niet toevallig het jaar waarin mijn jonge duiven nog in het oude jonge duivenhok met grote volière huisden. Sinds mijn duivinnen hier wonen zijn de prestaties met de oude duiven met sprongen verbeterd maar lukt het niet of nauwelijks om de jonge duiven op het goede tijdstip in de goede conditie aan de start te brengen. Naast tijdgebrek is de huisvesting hieraan debet. Om dit laatste te verbeteren zal ik deze winter de beurs weer trekken om ook de huidige jonge duivenhokken te voorzien van volières. De tekeningen hiervoor heb ik al ingediend bij de firma Habru en als alles verloopt volgens plan worden deze nieuwe volières kort voor de kerst geplaatst.
Samen met een kweek die start kort voor Kerst bij de vasthouders en begin januari bij de vliegers moet dit tot voldoende jongen leiden bij de start van het jonge duivenseizoen 2016. Zoals ik er namelijk nu over denk zal de helft van mijn vliegduivinnen een jong groot brengen voordat ze op weduwschap gaan, waar de laatste jaren gestart werd vanaf eieren. Dit laatste systeem is meer dan uitstekend bevallen maar ik wil het komende jaar graag op tijd een grote ploeg jongen en dat is alleen op deze wijze te realiseren. Ook biedt het de mogelijkheid om van al mijn betere vliegduiven jongen te kweken. Tenslotte kan ik de verplichtingen die ik heb lopen ten aanzien van het leveren van duiven o.a. voor bonnen uit 2013 makkelijker nakomen.
Zeker is het nog niet maar de plannen zijn er. Eerst dus nog maar even selecteren …..
Tot volgende week!
Michel Beekman
P.S. Nog een laatste berichtje. Voor de liefhebbers van Leo Heremans duiven tegen een vriendelijke prijs, van een goede kwaliteit en op een betrouwbaar adres, de site van Piet Rol is weer in de lucht. Zie hiervoor: http://www.pietrolkweekstation.nl/
Michel Beekman