Hoeveel pech kun je hebben?
Zondag 27 april 2014. ‘Hoeveel pech kun je hebben’, was één van de reacties die ik kreeg op mijn Facebook-pagina naar aanleiding van mijn bericht over het uitvallen van mijn elektronisch constateersysteem. U begrijpt het al, het abonnement op de pechduvel aan de Aalsmeerderweg 179 is nog niet opgezegd. Ditmaal begaf mij kloksysteem het juist voordat de eerste duiven arriveerden en zonder dat ik het vooraf kon merken. Hierover meer onder het kopje op EIGEN HOK. Eerst het reguliere deel van mijn weekstuk gedurende het vliegseizoen, het verslag van de vlucht(en).
Gisteren stond voor de tweede week in successie Duffel geprogrammeerd als lossingsstation. Het werd voor de derde achtereenvolgende week een aangename vlucht voor duif en melker doordat de weergoden de lossers wederom een zonovergoten vlieglijn bezorgden. Ook het lossingstijdstip was aangenaam vroeg zodat vele melkers zowel van de duiven als van Koningsdag konden genieten.
In de afdeling Noord Holland was het grootste genot voor Piet Schot uit Santpoort Noord. Zijn tweejarige weduwnaar de NL2012 1511332 vloog namelijk de gehele concurrentie op een hoop. De doffer die in zijn geboortejaar al kampioensduif van de afdeling werd, vloog namelijk maar liefst ruim 90 meter per minuut sneller dan nummer 2 (van Martens uit IJmuiden). Met zijn snelheid van 1865,375 mpm verbaasde ‘de 332’ niet alleen iedereen die de uitslag onder ogen kreeg maar ook zijn baas. De inmiddels 70-jarige Piet zat nog even onkruid te wieden tussen de straattegels toen hij verrast werd door twee piepjes van zijn constateersysteem. De ‘332’ zat al op de plank. Het zou nog bijna vijf minuten duren voordat nummer 2 en 3 zich op het hok van Piet Schot meldden. Het bleken desondanks ook vroege duiven want tegen 17.737 duiven klasseerden ze zich als nummer 9 en 10.
Ogenschijnlijk heeft deze ‘332’, die ook al op de eerste vlucht van het seizoen vroeg zat met een 3e tegen 2.858 duiven (en die slechts geklopt werd door 2 hokgenoten), als een van de weinige duiven uit Noord Holland zijn wagonnetje aan weten te pikken bij de vroegste duiven van Zuid Holland die om 8:00 uur gelost werden in Quievrain. De vroegste duiven in de CC Leiden vliegen vergelijkbare snelheden en de afstand Leiden Santpoort Noord bedraagt zo’n 30 kilometer en dat is precies het tijdsverschil tussen de duiven in Leiden en de ‘332’. Of misschien heeft deze klasbak gewoon een andere luchtlaag gekozen want wie zaterdag goed in de lucht keek zag dat de wind in de bovenlucht krachtiger was dan in de onderste luchtlagen.
De vroege duiven vielen ook deze week aan de kust. Alleen in tegenstelling tot de verwachtingen in vielen ze ditmaal in de voorhand. Iedereen rekende weer op de mannen uit Den Helder gezien de hoge snelheden en de wind uit richtingen tussen Zuid en Zuidoost maar ditmaal kwamen ze net te kort. Men doet goed mee maar de omstandigheden waren kennelijk toch minder goed voor de Noorderlingen dan ze vooraf werden ingeschat. Wellicht was het er minder helder of was het toch de invloed van de duiven uit Zuid Holland.
De afstemming tussen de lossers was namelijk niet helemaal optimaal. Zuid Holland loste om 8:00 uur in Quievrain en Noord Holland om 8:45 uur in Duffel. Gezien het afstandsverschil tussen beide losplaatsen bevonden de duiven van beide afdelingen zich ongeveer tegelijkertijd op ongeveer dezelfde plaats is het luchtruim. Niet dat het de duiven van Noord Holland hinderde want ik kan mij niet heugen de duiven ooit zo vlot thuis te hebben gehad, echter op de sociale media las ik wat geluiden dat niet iedereen in Zuid Holland hier blij mee was ….
De vroegste duiven per rayon:
Rayon A: Rijkom-Sentveld Castricum 1747,312
Rayon B: Piet Schot Santpoort Noord 1865.375
Rayon C: Cor Strijbis De Rijp 1746,489
Rayon D: Jelger Klinkenberg Schermerhorn 1709,204
Rayon E: Dave Sterkenborg Den Ilp 1715,583
Rayon F: Evert Wierda Badhoevedorp 1762,963
OP EIGEN HOK
Was het weer een echte Murphy zaterdag. Na een winter vol pech door een hele vervelende ziekte onder mijn duiven (waar ik nog steeds de naweeën) van ondervind, een moeilijke start en vorige week roofvogels die het vallen behoorlijk hinderden, was het nu mijn elektronische constateersysteem dat de geest gaf. Of beter gezegd een antenne onder een spoetnik die ik niet gebruik omdat ik dit jaar geen doffers op de oude duivenvluchten speel. Hoeveel pech kun je hebben?
De antenne ging stuk tussen het tijdstip van aanzetten (rond 9:00 uur) en het moment van constateren rond 10:00 uur. Bij het opstarten meldde het systeem keurig ‘6 antennes OK’. Ook het inlezen van de gegevens bij LIVE DUIVEN ging nog zonder problemen. Dit werd anders toen de eerste duif over de antenne liep. Er gebeurde niets. Aanvankelijk dacht ik aan de ring omdat herhaalde pogingen om de duif te klokken niets opleverden. Toen een paar minuten later een peloton aan duiven landde en er geen enkele reactie van het systeem volgde wist ik genoeg. Mijn Vitesseseizoen was naar de vaantjes … Vooral toen bij het opnieuw aanzetten van het systeem keer op keer de boodschap ‘geen antenne aangesloten’ op de display verscheen. Woede en wanhoop maakten zich (kort) van mij meester. Waarom nu weer dit na al het eerdere gedoe.
Ook met mijn kloksysteem. Ik ben namelijk al enige tijd zeer ontevreden over mijn UNIKON systeem. Eigenlijk sinds het moment dat de ‘CHAMP’ verantwoordelijk is voor het klokken van mijn duiven heb ik problemen. Het regent wekelijks missers, had ik gedoe met een haperende logger, dubbel geklokte duiven, etc. Vorig week miste het systeem nog zes duiven. Wie denk dat er teveel planken op dit systeem zitten heeft het mis. Slechts zes stuks. Vier hiervan worden versterkt door een versterker maar dit lijkt ook weinig uit te maken. Het liefst zou ik overstappen om een ander systeem maar omdat inmiddels al mijn hokken zijn voorzien van Habru-vallen of volières met op UNIKON maat gemaakte antennehouders is dit feitelijk onmogelijk.
Daarom maar als een ware elektronicus op zoek gegaan naar de oorzaak. In eerste instantie dacht ik aan de splitter. Omdat geen enkele antenne werd gezien verwachtte ik dat dit de boosdoener was . Na afkoppeling hiervan bleken de problemen echter in de antenne onder de spoetnik van de doffers te zitten. Deze antenne was droog maar functioneerde niet in tegenstelling tot een andere antenne die nat was maar (nog) wel functioneerde. Gelukkig had ik in de kast nog twee niet gebruikte antennes liggen. Een hiervan direct maar geplaatst ondanks dat de spoetnik de komende weken nog niet gebruikt wordt (mijn doffers zijn überhaupt nog niet naar buiten geweest). Hopelijk blijft alles heel en kan ik mijn abonnement op de pechduivel eens opzeggen. De tijd zal het leren, ik ga vol goede moed door. Dagsuccessen zijn ook best leuk heb ik vorig jaar geleerd!
Tot volgende week!
Michel Beekman