Hokken
Zaterdag 19 oktober 2013. Zoals veel duivenmelkers van mijn leeftijd (maar ook veel oudere en vooral heel veel jongere liefhebbers) ben ik sinds enige tijd actief op Facebook. Vaak passief, soms actief. Dit laatste betekent vooral het aankondigen van nieuwe weekstukken of het verhalen over al dan niet duiven gerelateerde uitstapjes. Mijn passieve bezigheid bestaat vooral uit het kijken naar (en lezen over) de veelal duivenactiviteiten van anderen. Mijn voorkeur gaat hierbij uit naar het kijken naar hokken van anderen. Het is altijd interessant om te zien hoe anderen hun liefhebberij bedrijven. Misschien is het gewoon nieuwsgierigheid maar toch …. De laatste dagen wordt ik helemaal op mijn wekken bediend. In de Facebook groep ‘Duivenmelkers’ plaatsen de leden in grote getalen foto’s van hun hokken. Fascinerend!
Waarom vind ik dit zo fascinerend? Simpel weg omdat vrijwel geen enkel hok hetzelfde is. Het type verschilt van land tot land en is vooral klimaat gestuurd. Bij ons in het Westen zijn er veelal gesloten hokken. Hoe Zuidelijker je komt hoe meer open de hokken zijn. Daarnaast zijn er de klassieke eigenbouw hokken versus fabriekshokken. Zo zijn er bijna megalomane hokken versus mini hokjes.
De materialen waaruit de hokken zijn omgetrokken zijn ook zeer verscheiden. Van hout, tot steen tot een oud keetwagentje of een caravan aan toe! Deze verscheidenheid geldt ook de dakbedekking, naast dakpannen in alle soorten en maten zie je ook veel golfplaten. Niet alleen van Eterniet, maar ook van staal of plastic of Onduline.
Ook de toegang van tot de hokken kent grote verschillen. De spoetnik is in alle soorten en maten vertegenwoordigd. Gesloten of open. Zelf gefabriceerd of van de oprukkende hoge kwaliteit. Ook de klassieke valplank is echter nog alom aanwezig. Evenals de superval al dan niet aangepast op het elektronisch constateren. De volière is hierbij ook een bijna niet meer weg te denken onderdeel. Natuurlijk ook weer in diverse variëteiten. Opvallend zijn de verschillen in ingang tussen de hokken uit de verschillende delen van Europa (en de wereld). Verschillend is ook de omgeving waarin de hokken staan. De variatie is aanzienlijk. Van kleine tuintjes tot halve stadsparken. Opeengepakt of wijdverspreid. Op zolder of op het dak.
Je kunt het zo gek niet bedenken of het bestaat. Met één gemeenschappelijk kenmerk: er worden duiven in gehouden. Veel of weinig. Louter voor het plezier of competitief. Al dan niet met het nagestreefde succes maar veel toch tot groot plezier van de eigenaar. Hieronder een aanzienlijk aantal mooie of minder mooie hokken:1
OP EIGEN HOK
Is het jonge duivenhok leeggemaakt. Vooralsnog zijn alle jongen die er dit jaar nog waren verhuisd naar het vlieghok. De finale selectie in de duiven van jaargang 2013 zal de komende weken plaatsvinden. Niet dat er zoveel te selecteren valt want heel veel keuze heb ik niet. Zoals een ieder heeft kunnen lezen bracht het jonge duivenseizoen bepaald niet wat ik er van verwachte. Pas het tweede deel van het seizoen kwamen de jongen wat naar voren in de uitslag. Achteraf denk ik dat de gezondheid niet ‘je dat’ is geweest maar dit maakt het selecteren er niet gemakkelijker op.
Dit zelfde geldt voor de selectie van de navlucht-jongen. Zijn vlogen dit jaar vier vluchtjes hetgeen voor mijn doen best veel was. Ze kwamen aanvankelijk slecht naar huis maar de laatste twee weken beterde ook dit. Echter geconstateerd werden ze niet. Er veel van weten doe ik ook niet. Qua aantal zijn het er een stuk minder dan vorig jaar. Dit neemt niet weg dat duiven die mij helemaal niet aanstaan qua bouw toch verdwijnen. Mijn duivenbestand zal wel iets kleiner worden, minder kans op een toevalstreffer maar ook minder werk (en lagere kosten).
Voor het overige valt er wederom niet veel bijzonders te melden.
Tot volgende week.
Michel Beekman