Kerst op komst
Dinsdag 24 december. Het is Kerstavond, morgen is het kerst. Een tijd van bezinning, een tijd om daar waar het kan in gezellige omstandigheden door te brengen. Ook een tijd om terug te kijken, te reflecteren en te realiseren dat er meer is dan alleen het jachtige dagelijkse bestaan met of zonder duiven.
Vele gezinnen zitten in een dagelijkse jachtige dwangbuis. Vroeg opstaan, ontbijten, kinderen naar school brengen, snel naar het eigen werk, hard werken onder grote (tijds)druk. Bij thuiskomst kinderen uit de opvang halen, eventuele kleine ontbrekende boodschappen doen, de maaltijd bereiden, kinderen naar bed brengen. Het is zo weer laat op de avond. De klokt wijst bij ons bijvoorbeeld altijd 20:30 uur voordat de rust wederkeert. Een paar uurtjes bankhangen voor de buis, al dan niet onderbroken door een hazenslaapje. Vervolgens naar bed voor een (te) korte nachtrust en dan begint de hele cyclus weer opnieuw. Iedere dag weer tot het weekend daar is.
In dit weekeinde weliswaar iets langer te bed doordat de wekker een uurtje later gaat, maar dan wachten de sportverplichtingen voor de kinderen en het bijvullen van de voorraden middels de wekelijkse boodschappen. Winkel in, winkel uit. Thuis dient vervolgens het groot onderhoud aan het in en rond het huis verricht te worden. Wassen, opruimen, stofzuigen, de tuin onderhouden, etc. Het zijn allemaal van die klusjes die doordeweeks blijven liggen. Het weekeinde is dan feitelijk ook zo weer voorbij. Vooral omdat er ook nog allerlei leuke activiteiten ingepropt moeten worden om het leven toch nog even iets aangenamer te maken. Op verjaardagbezoek (hetgeen lang niet altijd zo aangenaam is), met vrienden uit eten, een bezoek aan een concert of bioscoop, etc. Het moet allemaal nog even in het toch al drukke bestaan gepropt worden. Wellicht een herkenbaar patroon voor velen.
Een duivenmelkersgezin heeft het nog iets moeilijker. In bovenstaand schema moet ook nog eens de verzorging van de gevleugelde vrienden geïntegreerd worden. In de wintertijd duurt de verzorging weliswaar stukken korter maar 1,5 uur per dag zijn zo om. Zomers loopt dit dan nog een beetje verder op (uit de hand zelfs). Bij sommigen tot wel 4 uur per dag. Gek is het dan ook niet dat het gezinsleven wel eens een beetje onder druk komt te staan. To put it mildly. In een gezin waar duiven worden gehouden met de intentie om met de besten mee te doen komt veel neer op de schouders van de overige gezinsleden, veelal de vrouw des huizes. De tijd die de duivenmelker aan zijn favorieten besteedt kan immers niet aan andere zaken besteed worden.
Iets dat ik mijzelf (maar met mij vele anderen) eens wat vaker zouden moeten realiseren. Als ik in het hok zit kookt mijn vriendin. Meestal nog smakelijk ook, maar dit ter zake. Als ik in het seizoen de duiven opwacht doet zij de boodschappen en gaat met dochterlief de sportclubs af. Ook doet ze zeker 75% van het huishoudelijk werk bijvoorbeeld als ik gezellig zit te kletsen op de vereniging. Kortom een duivenmelker als ik, en zo zijn er toch nog velen, is nergens zonder een sterke support van het thuisfront. Iets om je bewust van te zijn! Zeker wanneer de stemming door toedoen van de duiven daalt onder het nulpunt. Slechte resultaten, ziektes, roofvogels, gedoe met buren, enzovoort. Redenen zijn er genoeg om het humeur van een duivenmelker te bederven. Veelal wordt dit dan afgereageerd op de directe omgeving. Niet eerlijk gezien bovenstaand relaas en het feit dat duivensport toch eigenlijk maar een belangrijke bijzaak in het leven is. Iets dat een duivenmelker, zoals ik, zich niet alleen aan de vooravond van Kerst zou moeten realiseren!!!!
Ik wens alle lezer van mijn wekelijkse epistel bijzondere prettige maar bovenal gezellige kerstdagen! En laat de duiven deze dagen maar een beetje verslonzen. Het kan geen kwaad, een prettig samenzijn met uw naasten is belangrijker!
OP EIGEN HOK
Is de winterse rust nog altijd daar. De rui loopt op zijn einde. De meeste duiven hebben de laatste pen gegooid. Een enkeling moet dit nog doen. Natuurlijk waren dit juist de duiven die ik op onze tentoonstelling wilde zetten. Geen echt probleem natuurlijk want een tentoonstelling is binnen onze sport verworden tot een onbelangrijke bijzaak. Vroeger wist ik al weken van te voren welke duiven ik zou zetten en zou ik ook niet verrast zijn door de stand van de rui. Tegenwoordig grijp ik een halfuurtje voor het inkorven enkele duiven. Als ze goed aanvoelen en qua bouw mijn standaard kunnen doorstaan werp ik een blik op de pennenstand, de kop, etc. Klopt dit ook een beetje dan gaan ze de mand in om vervolgens in de kooitjes op de club plaats te nemen.
Dit neemt in de regel nooit langer dan een minuut of 20 in beslag. Afgelopen vrijdag had ik iets meer tijd nodig omdat ik geen geschikte jonge doffer, een blauwband, kon vinden. De doffers van 2013 zitten sinds 2 weken in het oude duivenhok om zich een broedhok toe te eigenen. Niet bevorderlijk voor hun conditie want ze zitten de hele dag achter elkaar aan of ze werpen elkaar met regelmaat van de broedhokken. Het resultaat was dat geen van de doffers mijn toets der kritiek kon doorstaan. Uiteindelijk herinnerde ik mij dat ik een jonge ‘duivin’ had zien koeren. Even zoeken tussen de 80 duivinnen leverde een prachtige jonge doffer op. In blakende vorm bovendien. Dit laatste bleek overigens pas na de keuring want het bleek de mooiste jonge doffer van onze kleine club. De keurmeester (een ‘wilde’) zonder lelijke oranje keurlabels in de kleuren van de sponsor, was kennelijk gecharmeerd van de conditie en staat van mijn duiven want hij beloonde drie van de vier met een eerste plaats. Altijd hadden ze dezelfde punten als de nummer twee maar dan geeft de conditie (in mijn ogen de verzorging) de doorslag.
Tentoonstelling is naast de bouw van de duiven naar mijn mening namelijk ook een soort ‘verzorgingswedstrijd’. De eerste vier van de in het totaal tien kwartetten zijn jaarlijks voor dezelfde liefhebbers. Niet helemaal toevallig zijn dit ook de mensen die de meeste tijd aan hun duiven willen besteden en ze zomer en winter zo goed mogelijk verzorgen. Ieder zijn keuze natuurlijk …..
Nogmaals een prettige Kerst!
Tot volgende week!
Michel Beekman