Kinderen
Zondag 28 augustus 2016. De meeste weekstukken begin ik met een paar woordjes over Het Weer van de zondagmorgen. Vaak vormt dit een mooi bruggetje naar de verdere inhoud van het stuk. Wat opvalt aan mijn openingen is dat de weersomstandigheden in Aalsmeer op zondagmorgen bijna altijd verschillen. Ik kan bijna geen twee weken achter elkaar schrijven dat “de zon hoog aan de hemel staat” of dat “het pijpenstelen regent”. Het verschilt van week tot week. Vaak zelfs van uur tot uur. Soms zelfs van minuut tot minuut. Toen ik 5 minuten geleden achter mijn computer kroop scheen de zon nog uitbundig. Inmiddels is de zon verscholen achter de wolken. De voorbode van nadere onweersbuien.
Als de voorspellingen kloppen duren deze buien maar een uurtje. Voor nu een mooi gaatje om een stuk te tikken want als ik ergens een pesthekel aan heb is het om duiven te verzorgen in de gietende regen. Doordeweeks heb je daarin als werkende melker geen keuze maar op zondag kan alles gerust een uurtje later. Met de voorspellingen of beter gezegd verwachtingen hebben we naast het Weer zelf echter weer een factor die van invloed is op onze sport. Ze kloppen namelijk wel eens niet ..
Melkers en bestuurders/lossers moeten hun inkorf en lossingsbeleid afstemmen op deze weersverwachtingen. Veel melkers bepalen aan de hand van het weerbericht of en welke duiven er gespeeld worden. De melkers kiezen en beslissen wel overwogen welke duiven ze spelen en welke niet. Er is echter ook een categorie duivenhouders die de duiven ten allen tijden inkorft. Ongeacht de verwachte weersomstandigheden ze korven gewoon alles in. In deze laatste groep zit het probleem, waarschijnlijk zonder dat deze sportvrienden het zelf beseffen.
Door de keuze die deze groep maakt wordt het bestuur/de lossers namelijk gedwongen keuzes te maken. Welke losplaats kiezen we zodat alle ingemande duiven een goede kans hebben om veilig thuis te komen. De “survival of the fittest strategie” die door deze groep altijd (bijna) alles inkorvende duivensporters gekozen wordt is namelijk niet meer van deze tijd. Onze sport kan zich namelijk geen slecht PR permitteren die het verlies aan (jonge) duiven oplevert. Het verschil met vroeger is dat toen niemand wist hoe het qua verliezen in duivenland toeging maar dat er nu vrijwel continu op onze vingers gekeken wordt. Waar er vroeger hoogstens na een paar slechte vluchten een stuk in de regionale krant of bij uitzondering in De Telegraaf stond, liggen nu wekelijks de feiten op straat. Soms zelfs al enkele uren na de vlucht.
Daarenboven is de mentaliteit van de gemiddelde Nederlander steeds softer geworden. Ieder leven telt ook dat van een dier (dus ook een duif). Het dier moet gekoesterd en beschermd worden. Gisteren zat ik bij een sportvriend (ervaren jonge) duiven te letten toen hij na de aankomst van de meeste duiven werd gebeld door ‘een particulier’ uit een op de vluchtlijn gelegen dorp. De man had gezien dat een duif tegen zijn balkon was gebotst. De beller in kwestie deed alles goed. Hij had het ringnummer van het beestje opgeschreven en nam contact op met de liefhebber door deze via de NPO-site te achterhalen. Echter typerend voor de softheid van onze maatschappij in het algemeen is dat deze dierenliefhebber afsloot met de zin “hij ligt momenteel in de tuin te slapen”. De duif had de klap gewoon niet overleeft. De gemiddelde burger van 20 jaar geleden had zijn schouders opgehaald, de duif opgepakt en deze in de kliko gedeponeerd. De particulier die belde dacht echter in zijn onschuld dat de duif nog te redden was.
Mijn sportvriend deed overigens vervolgens ook alles goed door mee te gaan in het verhaal en een collega melker in de woonplaats van de melder te vragen om de duif even op te halen.
Met de veranderende benadering van het leven van een dier/duif moeten dus de bestuurders en lossers ook dealen waardoor het aantal factoren dat de te nemen beslissing beïnvloedt al doet stijgen tot drie. Als dan ook het tijdstip waarop de beslissing moet worden genomen wordt meegepakt en de kwaliteit van het vervoer als laatste factor wordt toegevoegd staat het aantal variabelen op vijf. Besluiten nemen met vijf variabelen is geen gemakkelijke zaak. Ik zou niet graag in de schoenen van de beslissers staan (al hoewel misschien soms zelfs wel).
De uiteindelijke uitkomst is dat men bij moeilijke omstandigheden zoals deze week kiest voor een veilige beslissing. Het een week uitstellen van de Nationale Jonge duivenvlucht (of beter vluchten) is dan ook een logische resultante. Waar men vroeger naar de losplaats was gereden en de duiven de halve vrijdag in de brandende zon hadden gestaan op de losplaats (waar vrijwel nooit schaduw te vinden is), om vervolgens de half uitgedroogde junioren op zaterdag 500 kilometer of meer te laten vliegen, kiest men nu voor de zekerheid. De wereld is namelijk verandert. Wij weten meer en de extra kennis maakt niet alleen maar zekerder, bovenal weten anderen ook meer van ons!
Dit laatste lijkt een groep duivensporters niet te beseffen. Op de sociale media gedragen ze zich dan ook als kinderen die hun snoepje niet hebben gekregen. Als je de reacties leest op de stellingen die geponeerd worden (vaak door medestanders) krijg je de indruk dat ze bijna stampvoetend op de PC of op hun smartphone hun reactie tikken. Het lijkt er op dat ze niets anders hebben om zich druk over te maken. Er gaat een vlucht niet door , “so what”. Er zijn belangrijkere zaken in het bestaan.
Bovendien was er gewoon een kort vluchtje waarop de jonge duiven prima in het ritme gehouden konden worden en volgend weekend volgt nog een herkansing. Als deze herkansing niet past in het schema of als de standen van de junioren verlopen, haal gewoon de schouders op. Het is maar een duivenvlucht. Het is maar Duivensport en slechts enkele van ons moeten hun brood er mee verdienen (en die heb ik niet of nauwelijks gehoord). Daarbij twee huizen bij u verderop weet niemand wat Duivensport inhoudt, dus het is echt geen ramp als er een keer een vlucht niet doorgaat. De Engelstaligen zouden kort maar krachtig afsluiten en besluiten met “get a live”.
Duffel -> Minderhout
In Noord-Holland besloot het bestuur ook de korte vlucht aan te passen. De argumentatie hiervoor was dat men de duiven coûte que coûte weg wilde houden van de Zeeuwse wateren. Voor dit argument viel iets te zeggen alleen verbaasde het mij dat de beslissing hierover pas op vrijdagavond om 21:30 uur gecommuniceerd werd. Ondanks dat van te voren was aangekondigd dat deze beslissing op dit tijdstip zou worden gecommuniceerd heeft naar mijn mening iedere liefhebber het recht om te weten voor welke vlucht hij de duiven inkorft voordat hij ze inkorft.
Een besluit communiceren nadat de duiven in de mand zitten geeft een katterig gevoel. Het geeft de indruk dat er angst is de beslissing vroegtijdig te communiceren ondanks dat er geschreven wordt dat deze beslissing zo laat genomen zou worden om de laatste weerberichten mee te nemen. Als dit oprecht is, en hier ga ik vanuit, schrijf dan van te voren dat het de intentie is om naar Minderhout te gaan. Waarschijnlijk had dit nog een paar duiven meer opgeleverd.
Waarschijnlijk had het ook de melkers op de korte afstand op een eerder tijdstip wat bozig gemaakt want door dit besluit werd het voor de zesde keer Minderhout dit seizoen en zoals bekend zitten op de voorhand niet veel liefhebbers te wachten op vluchtjes van minder dan 100 kilometer. Persoonlijk had ik gekozen voor Tessenderlo in plaats van Duffel of was ik gewoon op Duffel gebleven vooral omdat er nog sprake was van een lossing in twee groepen. Maar goed zoals hierboven geschreven er zijn belangrijkere zaken om je druk over te maken.
De duiven konden zaterdagmorgen uiteindelijk om 9:15 en 9:30 uur gelost worden. Niet helemaal toevallig vlogen de duiven van de eerste lossing een beetje sneller dan die van de tweede lossing. De duiven die naar het Westelijk deel van de provincie moesten vliegen profiteerden meer van de factor Oost in de wind. Het is gewoon een kwestie van Vectormeetkunde en je kunt bijna van te voren vast stellen waar bij omstandigheden al gisteren de snelste duiven vallen. De snelsten duiven van de twee lossingen vielen in Zandvoort en directe omgeving. Dit mag ook wel een keertje want de melkers aldaar kwamen er met de voortdurende Westen wind de laatste maanden bekaaid vanaf. De uitslag van rayon B lijkt hierdoor deze week een beetje op een verenigingsuitslag.
Ook in het oog sprongen de hoge snelheden van de duiven in de Zaan. Ondanks de langere afstand en de wind schuin tegen noteren ze de hoogste snelheden van de tweede groepslossing waar je deze verwacht zou hebben in Aalsmeer en omgeving. Een echt sluitende verklaring kan ik hiervoor niet vinden.
In veel rayons zie je dat een aantal jonge duivenspecialisten ze goed pakt. Jonge duiven hebben nu eenmaal in deze tijd een vollere vleugel en kunnen dus meer kracht zetten dan oude duiven die al de nodige gaten in de vleugels hebben. Het is een beetje als zeilen met een kleiner zeil.
De winnaars per rayon
Rayon A: Gerard Tromp, Castricum – 1313 mpm
Rayon B: Combinatie Paap & Paap, Zandvoort – 1331 mpm
Rayon C: Jan & Joke Kaman, Wormerveer – 1298 mpm
Rayon D: Jelger Klinkenberg, Schermerhorn – 1241 mpm
Rayon E: Jaap Wormsbecher, Landsmeer – 1264 mpm
Rayon F: Cees van Vliet, Kudelstaart – 1283 mpm (Cees bezet maar liefst de eerste vier plaatsen)
OP EIGEN HOK
Werd leuk meegegeten qua punten doordat de eerste duif deze week wel goed viel. Het was wederom de jaarling 412, Iris genaamd, die het figuurlijke mooie weer op mijn hok maakte door de eerste in de club te winnen en de 8e tegen 2.299 duiven in het rayon te vliegen (4e liefhebber). De overige duiven haperden wel een beetje met vallen maar toch werd het een aardige uitslag met 29 prijzen op 51 gezette duiven. Bij ons in het rayon deed qua prijspercentage alleen Cees van Vliet het beter met 37 van de 60.
Overigens had ik gekozen om slechts oude duivinnen in te korven. Gewoon een kwestie van kiezen want ik had geen zin om de hele dag in het hok te lopen kijken hoeveel er nog moesten komen. Nu waren bij het afslaan, zo’n drie kwartier na de eerste duif, alle duiven thuis.
Hierdoor kon ik heerlijk ontspannen naar Reeuwijk rijden om daar bij sportvriend Willem de aankomsten van zijn jonge duiven te bewonderen. Willem is gelukkig goed herstellende en het werden twee aangename uurtjes. De duiven die om 10:25 uur gelost werden in Chimay kwamen prachtig uit de lijn en volgden elkaar mooi gelijkmatig op. Een mooi succes voor de mannen die Willem in de moeilijke weken zo voortreffelijk gesteund hebben (en nog steeds doen). Ook op dit tophok klopten de junioren de ouden. Bij vertrek, een uurtje na de eerste duiven omstreeks 14:30 uur, was nog 10% achter.
Al met al een prachtig vluchtweekeinde!
Inmiddels schijnt de zon weer (dus de verwachtingen klopten) dus ga ik proberen de duiven weer klaar te maken voor volgende week. Voor mij een navlucht uit Asse Zellik als het niet veranderd wordt. Voor de jonge duivenspelers de herkansing op de Nationale vlucht(en). Ik ben benieuwd wat het gaat brengen …. afwachten maar weer.
Tot volgende week!
Michel Beekman