Koopzondag in duivenland
Maandag 28 december 2015. De tijd vliegt, nog drie dagen en het jaar 2015 is weer geschiedenis. 2015 is voor velen een jaar met meerdere gezichten. Gelukkig overheerst bij mij in de omgeving het goede gevoel. Iedereen in de directe omgeving gaat ogenschijnlijk (weer) lekker en op het sportieve vlak bracht 2015 mij een aantal absolute hoogtepunten. Ik prijs mij er gelukkig mee (op beide fronten) en heb dan ook weinig te klagen. Hopelijk brengt het nieuwe jaar weer deze voorspoed.
De dagen tussen Kerstmis en Oud en nieuw is er traditioneel veel te doen in duivenland. De melkers hebben een tweetal dagen, al dan niet vrijwillig, als het ware opgesloten gezeten en velen smachten naar wat vertier. Vooral doordat ze vaak ook vakantie hebben zijn ze op zoek naar activiteiten, op het gebied van duiven natuurlijk. Deze ongedurige lieden, waar ik er eentje van ben maar die helaas geen vakantie heeft, worden in deze periode op hun wenken bediend. Er is alle dagen wel wat te doen. Er zijn tentoonstellingen, kampioenendagen, bonnen verkopen en vooral enkele grote zaalverkopen.
Vooral afgelopen zondag leek het wel op een Koopzondag in duivenland. Op maar liefst twee plaatsen waren er grote zaalverkopen. In Giesbeek was er een verkoop van jonge dagfond-duiven gestoeld op de formule van de Golden Ten en in Thorn vond de al bijna traditionele verkoop van jonge duiven 2015 van Willem de Bruijn georganiseerd door sportblad De Duif plaats. Het zal geen verrassing zijn dat ik koos voor de verkoop van wat ik inmiddels wel mijn sportvriend Willem kan noemen. Van deze keuze kreeg ik geen spijt.
In tegenstelling tot de voorgaande twee jaren was ik ditmaal ruim op tijd in Thorn aanwezig (al zorgde het vinden of beter gezegd niet vinden van een pinautomaat voor enige vertraging). De zaal begon zich kort na 12:00 uur al te vullen maar bij de duiven was het nog relatief rustig. Willem had een lot van 69 duiven samen gebracht en door het vroege tijdstip bestond deze keer de mogelijkheid om de duiven eens rustig aan een oordeel te onderwerpen. Niet dat ik pretendeer iets van duiven te weten maar het aanschouwen en voelen van duiven gekweekt uit echte topduiven of topkwekers van een tophok is altijd een interessante en wellicht zelfs leerzame ervaring dus kocht ik voor het eerst in mijn leven een koperkaart.
Duif voor duif ging door mijn handen, ondertussen deelde ik mijn mening met die van een Belgische liefhebber die mij de duiven nadat hij ze beoordeeld had steeds keurig aanreikte. Dit scheelde een graai-actie in het kooitje. Wel zo prettig voor mens en vooral dier, duif dus. Veelal werden de duiven ongezien beoordeeld. Dat wil zeggen eerst de duif voelen en dan pas kijken welke ouders er verantwoordelijk waren voor het product in mijn handen.
Opvallend was, naast de uitstekende conditie, de grote kwaliteit en toch ook wel variëteit in duiven. De recent bijgehaalde duiven zorgen voor een duidelijk ander type duif in kruising met de klassieke WdB duif (gestoeld op de fenomenale inbreng van de “oude” Heremans Ceusters duiven). De doffers waren in de regel aan de forse kant terwijl de duiven aanmerkelijk kleiner waren. Een ander punt dat mij opviel was de erg zachte pluim van vele duiven.
Mijn persoonlijke favoriet was koop 22, een zeer goed gespierde donkere kras uit topduivin “Schanulleke” gekoppeld aan “Pinokkio”, vader van vele topduiven. Ook spraken mij naast een hele trits andere duiven de kinderen van “Jacob” erg aan alsmede de twee dochters van de zogenaamde “Olympic Hurricane” in het midden van de verkoop. Illusies op een aankoop maakte ik mij niet want mijn smaak viel zo ongeveer samen met de absolute top van het hok de Bruijn.
Deze kinderen van de crème de la crème van het superhok uit Reeuwijk gingen de vorige twee jaren voor bedragen van 4 cijfers naar een andere eigenaar en dit jaar was het niet anders. Eén van de prachtige duivinnen uit de “Olympic Hurricane” bereikte zelfs de toch wel magische grens van €10.000 euro. Ze verhuisde zoals velen van de topduiven naar het land van de rijzende zon.
Dit maakte de verkoop er niet minder leuk op. Toevalligerwijs zat ik aan tafel met Yong Ling uit Rijnsaterswoude. Lin, die samen met Bas Verkerk naar de verkoop gekomen was, had samen met Verkerk voor zijn opdrachtgevers uit het Verre Oosten een lijstje met te kopen duiven opgesteld en het was interessant om te volgen hoe hij te werk ging. Ook de rust en zakelijkheid waarmee werd geboden sprong in het oog. Op één duif na was Lin “cool and collective” en deed hij zijn werk bijna emotieloos. Met veel succes bovendien want vrijwel alle aangekruiste duiven werden aangekocht.
Behalve voor de professionele kopers waren er ook nog voldoende duiven beschikbaar “gewone” melkers die bereid waren bedragen tussen de €200 en €500 euro per duif neer te leggen met uitschieters naar nog veel meer. Er werd dan ook gretig geboden, na een enigszins aarzelende start. In mijn beleving had de verkoper van dienst, Dirk Leekens uit As, dan ook geen al te moeilijke middag. Leekens kweet, zich samen met de uitstekende organisatie van Jan Hermans en zijn team, uitstekend van zijn taak en omstreeks 16:45 uur waren alle duiven aan de man gebracht.
Hierna begon deel twee van deze top zondag: de inmiddels ook wel traditionele nazit! Willem en de organisatie nodigen altijd een aantal sportvrienden uit om aan te sluiten bij een diner, min of meer aansluitend aan de verkoop. Voor het tweede jaar op rij mocht ik aanschuiven en dit blijft een bijzonder leuke ervaring. Er is dan net even meer tijd om met een aantal toppers te spreken of nieuwtjes uit te wisselen.
Voor de maaltijd had ik een leuk gesprek met enkele Friese sportvrienden, de gebroeders Atema, de heer van der Horn en collega-schrijver Foppe van der Meer. Eenmaal aan tafel waren het de Zuid Hollandse toppers, Yong Lin, Bas Verkerk, Cees en Maurice Everling, Cor Zweere en de grootmeester himself met wie tijdens het bijzonder smakelijke eten gesproken werd. Opvallend is en blijft de openheid en het grote onderlinge respect. Er valt nooit een negatief woord! Opmerkelijk en uniek om mee te maken!
Met zo’n tafelbezetting vliegt de tijd en om 20:15 uur was het dan ook de hoogste tijd om mijn Dinky-toy richting Aalsmeer te sturen. Een ritje van een uur en driekwartier. Al bij al een top duivendag van 12 uur.
Eén en ander betekende dat dit weekstuk ruim 24 uur later dan gebruikelijk op het Worldwide Web geslingerd werd / wordt. Hierdoor bestond ook nog even de mogelijkheid om een kort bezoek te brengen aan de zogenaamde Marathonjournaaldag en hiervan kort verslag te doen.
De Marathonjournaaldag is een nieuw evenement georganiseerd door Jaco van Nieuwamerongen, de grote man achter de inmiddels zeer succesrijke site www.marathonjournaal.nl. Plaats van handeling was het ruime lokaal van PV Soest uit de gelijknamige plaats. Voor mij was het gewoon even (kort) sfeer proeven bij de mannen van de lange adem. Doordat er gewoon nog gewerkt moest worden was ik namelijk pas om 15:30 uur te plaatse. De stemming zat er goed in onder de fondmannen en het gerstenat vond gretig aftrek. Ook de bonnenverkoop ten bate van de site leverde een mooi bedrag op! Het evenement en de site hebben duidelijk een toekomst! Na een uurtje keuvelen met vrienden en bekenden uit het “andere wereldje” riep de plicht weer. De verzorging van de duiven moest namelijk ook gewoon nog doorgang vinden.
OP EIGEN HOK
Zijn op tweede kerstdag nog even snel de duiven gekoppeld. Althans zijn de vermeerderaars bij elkaar gelaten. Op een enkel koppel na mogen ze ook dit jaar vrij koppelen. Drie dagen later vliegen de eieren al in de rondte. De duivinnen waren de laatste week onderling al erg paarlustig hetgeen de vroege eieren wel verklaart. De conditie is ogenschijnlijk prima! De eieren zijn echter naar de kliko verhuisd want deze kunnen amper bevrucht zijn.
Door het koppelen van de vermeerderaars kwam er in het jonge duivenhok een afdeling leeg. Niet voor lang want hierdoor bestond de mogelijkheid de onbevlogen jongen van 2015 te scheiden. Ook dit werd hoog tijd want ook hier werden al regelmatig eieren gevonden. Over drie of vier weken zal ik de jonge dames en heren weer bij elkaar laten zodat ze als voedsters voor de eieren van de betere vliegduivinnen kunnen dienen. Hierna zullen ze weer gescheiden worden en zullen de duivinnetjes hun hok moeten delen met de jongen van 2016. Dit is allemaal nog toekomstmuziek maar de toekomst is snel daar.
Voor het overige bracht ik de uurtjes zonder familie- of duiven “verplichtingen” door met het lezen van het prachtige nieuwe boek van Peter Boskamp. Peter heeft zich met dit boek, met als titel “Duiven gezond houden”, duidelijk een plaatsje verworven tussen de schrijvers van de betere boeken over duiven en hun gezondheid. Qua inhoud en onderwerp keuze (ziektezorg, gezondheidzorg en prestatiezorg), maar ook en vooral qua leesbaarheid is het een uitstekend boek. De soms toch moeilijke onderwerpen worden in begrijpelijke taal duidelijk uitgelegd. Dit alles in een vlotte schrijfstijl waardoor het boek erg informatief is. Dit wordt versterkt door de prachtige vormgeving. Het boek is 100% full colour en op iedere pagina staat minimaal een illustratie. Kortom een top-boek, van een dito dierenarts, waarvan ik nog veel plezier ga beleven.
Tot volgende week,
Michel Beekman!