Koppelen …. zucht!
Maandag 20 januari 2014. Er zijn van die zaken die je in een duivenseizoen graag overslaat. Ik denk hierbij aan de eerste dag dat de jonge duiven naar buiten moeten of de eerste wedvlucht van de junioren. Ook de eerste wedvlucht van de oude duiven geeft mij zelden voldoening evenals de selectie aan het einde van het seizoen. Wat ik echter het meest vervelende klusje vind in het gehele duivenseizoen is koppelen.
Echt een jaarlijks terugkerende ergernis. Vaak gaat het koppelen an sich wel goed. Vooral bij meerjarigen duiven die het klappen van de zweep kennen vormt het opsluiten in het broedhok geen probleem. Echter bij een aanzienlijk aantal jaarlingen is het ieder jaar andere koek. Het lijkt er dan op dat de meest vurige jonge doffer juist aan de grootste vrieskast van een jonge duivin gekoppeld wordt. Het wil dan voor geen kant. De driftige doffer jaagt de duivin op totdat ze ergens klem zit. Vervolgens begint het minder aardig aspect. Hakken. Tot bloedens toe. Wat nu symbolen van de vrede.
Om dit te voorkomen had ik vroeger ook in mijn vlieghok broedhokken met een tweede etage. De duivin kon wegspringen en de doffer kreeg in de regel geen kans om tot een slachtpartij over te gaan. Echter deze broedhokken waren erg bewerkelijk in het seizoen en een tweetal jaren terug verkocht ik ze via Duivenmarktplaats om ze te vervangen door broedhokken met een rooster en een lade. Groot voordeel in het seizoen maar in deze tijd van het jaar dus wat minder …..
Gek genoeg koppelen de soms geheel kaal gepikte duivinnen uiteindelijk toch in vrijwel alle gevallen aan de doffer die hun dit heeft aangedaan. Onbegrijpelijk maar het schijnt dat sommige mensen (dames) er ook last van hebben. Helaas heb ik ieder jaar wel een paar van deze koppels (dit jaar overigens nog niet …).
Een ander aspect bij het koppelen is soms dat twee duiven als zoutzakken in het broedhok gaan zitten. Ze lijken elkaar echt niet te zien zitten maar gaan niet over tot actie. De één zit in het ene hoekje van het broedvak, de andere in het andere. Er lijkt sprake te zijn van een soort wapenstilstand. Doe jij mij niets, dan doe ik jou niets. Vaak als je een dergelijk koppel loslaat zoeken ze een andere partner. Soms blijkt de beoogde duivin een doffer die zijn smoel nog niet open deed, soms was er gewoon geen match. Ieder jaar heb ik wel zo’n koppel.
Dan begint de volgende fase. Het voeren en water geven aan de opgesloten duiven. Bij de kwekers met klassieke broedhokken, model klak (dus met tweede etage), valt dit mee. Voer krijgen ze in een potje en voor de ingang hang ik een plastic waterbakje. De eerste dag ziet het er mooi uit met al die gekleurde bakjes maar vanaf het moment dat de eerste koppels worden losgelaten begint het gedonder. Alle waterbakjes worden omgekieperd. Ook poepen ze altijd precies in het water. Een kledderpartij in het broedhok met vuile duiven. Gruwelijk.
Ook beginnen in deze periode in het kweekhok de duiven over te koppelen. Ondanks dat het er in het broedhok aanvankelijk prima uitzag en er grote genegenheid was vindt men plotseling een andere doffer of duivin toch aantrekkelijker. Ook de partner van eerdere jaren blijkt dan vaak aantrekkelijker dan de nieuwe. In de regel laat ik ze dan ook maar begaan want ik hecht niet zo aan de samenstelling van koppels want de meeste topkoppels worden toch bij toeval samengesteld.
In het vlieghok is het voeren en watergeven een ander paar mouwen. Hier geen plastic waterbakjes aan het rekje maar stenen potjes achter het deurtje. Bij de koppels die elkaar lief en aardig vinden werkt dit prima. Bij degenen die nog niet echt goed ‘in de echt verbonden zijn’ gaan de potjes het hele broedhok door. Alles valt keurig door de roostertjes dus de duiven blijven redelijk schoon. Gek genoeg wordt het water ook goed geabsorbeerd door het vloertje van het laadje.
Hierna begint in het vlieghok ‘de martelgang van kromme Leendert’. Het wennen aan de broedvakken. In mijn vlieghok heb ik twee afdelingen van 36 broedhokken. Deze zitten overigens voor het eerst sinds mensenheugenis niet vol. Aan een kant zitten 35 koppels, aan de andere 33 koppels en 2 losse doffers.
Ik weet dat ik het mezelf aan doe maar het uitwennen van een dusdanig aantal koppels kost veel tijd, moeite en veel ergernis. Foutvliegen, doffers die zich een extra broedhok willen toe eigenen, potjes die in de rondte vliegen, etc. Allemaal leuke dingen voor de mensen ….
Om dit alles iets te versnellen had ik vandaag een dagje vrij genomen. Echter doordat de duiven zaterdagavond pas samen gezet werden, doordat er nog een aantal foto’s ten behoeve van de kampioenenhuldiging van het rayon gemaakt moesten worden, kwam er van het plan niet veel terecht. Ze waren gewoon nog niet goed genoeg gekoppeld om ze al los te laten. Het hok werd om deze reden ook wat donkerder gemaakt. Rolluiken deels naar beneden en de lichten uit. In het schemer knokken ze namelijk minder en kunnen ze beter aan elkaars aanwezigheid wennen.
Vanaf morgen ga ik er met het loslaten beginnen. Eerst met 6 koppels tegelijk en later met 9. Eenmaal daags wisselen. Als het goed is kan ik dan vrijdag steeds de helft in vrijheid stellen en nakomend weekeinde driekwart.
Overigens heb ik mijn tijd wel nuttig kunnen besteden. Gisteren haalde ik bij Marco Zandvoort uit Rijssen twee jonge duivenkasten voor in de volière van de zomerjongen. Vandaag monteerde ik ze in de volière. Het doel is om de zomerjongen hierin te laten koppelen. Vrijwillig wel te verstaan. Mocht dit een beetje lukken dan wil ik de eieren van mijn betere vliegduivinnen proberen onder te leggen. Zomerjongen als voedsterkoppel, dan hebben ze in ieder geval nog wat nut. Ze vonden ze in het ieder geval bijzonder interessant want kort na plaatsing namen de eersten al bezit van het nieuwe interieur.
Ik was overigens onder de indruk van het materiaal en het afwerkingsniveau van de geleverde vakken. Het is dan ook niet onlogisch dat Marco inmiddels een wachttijd/levertijd van 6 weken kent. Wie geïnteresseerd is in nieuw houtwerk voor op het duivenhok moet maar eens een kijkje nemen op zijn site: http://mazati.nl/
Ook schreef ik vandaag nog even aan de reportage over Ron van Rijn. Ron leverde mij een uitgebreide beschrijving van zijn systeem en dit probeer ik nu op een ‘aardige’ manier te verwoorden. Binnenkort meer hierover in ‘Het Spoor’.
OP EIGEN HOK
Hierover heb ik al genoeg geschreven. Tot volgende week! Michel Beekman