Langs vele hokken
Zondag 3 mei 2015. Buiten regent het. Niet overdadig maar toch. Gelukkig kwam de regen hier later dan verwacht en konden vanmorgen nog 2 duivinnen huiswaarts keren. Er mist er nog eentje, een herintreder. Ik mag dus niet klagen want ik had er 66 mee.
Wel klagen mogen de liefhebbers uit Oost-Brabant. Hun duiven werden zaterdagmiddag om 13:20 uur gelost in Laon en de meeste liefhebbers misten zaterdag bij het vallen van de avond nog 1/3 van hun duiven. Vandaag zijn er nog een hoop nagekomen door het onverwachts redelijke weer en doordat de afstand tot de losplaats gering was. Echter zo’n slechte vlucht vroeg in het jaar doet de sport geen goed om het mild te verwoorden. Het is dan ook de vraag waarom Oost-Brabant besloot te lossen om 13:20 uur waar anderen op dat moment druk bezig waren hun nog niet geloste duiven te verplaatsen naar kortere afstanden?
Op de sociale media circuleren berichten over het feit dat de chauffeurs niet mochten rijden als gevolg van de regelgeving inzake de rijtijden. Het zou het bestuur van deze afdeling sieren wanneer men hierover openheid van zaken geeft? Een blik op de site leert dat hiervan bijna 24 uur na dato (nog) geen sprake van is. Hopelijk volgt dit nog want de gedupeerde melkers verdienen een verklaring waarom er niet gereden is. In Zuid Holland bleek dit namelijk goed uit te pakken. Waar de vroege lossing een concoursduur van 30 tot 40 minuten opleverde bleek na verplaatsing (en veel kortere afstand) een concoursduur van ongeveer 10 minuten te volstaan.
Inmiddels blijkt het wel op de site te staan onder het kopje lossingen, zie onderstaande tekst die er zaterdag al stond maar die ik gemist heb bij het voorbereiden op het schrijven van het weekstuk:
Zaterdag 2-5-2015 10.00 uur Even een bericht tussendoor om alle onduidelijkheden en discussies voor te zijn, zeker gezien het stralende weer hier in ons Brabantse.Onze Chauffeurs waren vanmorgen tegen 7.30 uur ter plekke in Laon waar toen nog niet gelost kon worden. Ook wij hebben gezien dat het eerder voorspelde weer niet geheel uitgekomen is, waardoor de los kans op betreffende locatie drastisch afgenomen was gezien het huidige weer daar. Wel kunnen lossen zou op kortere afstanden eerder tot de mogelijkheden behoren, ook wij hebben dat besproken, probleem is alleen dat we gebonden zijn aan het rijtijdenbesluit, waardoor onze chauffeurs niet kunnen verplaatsen. Daardoor rest ons niets dan af te wachten en te hopen dat het weer in Noord-Frankrijk zich zodanig verbeterd, zodat het lossen van de duiven in Laon mogelijk is. Volgende bericht zo spoedig mogelijk!
De vraag die resteert is waarom men dan toch gelost heeft. Een tweede vraag mijnerzijds is waar de verklaring/uitleg van het slechte verloop blijft/ staat ….
Wel uitleg kreeg ik persoonlijk van een afdelingsbestuurder van de afdeling Noord Holland over de gang van zaken rond het verplaatsen van de inkorfdatum van de eerste Midfondvlucht vanaf Peronne. Uiteindelijk is dit deze vrijdag definitief geworden. Zoals bekend was (en blijf) ik niet blij over de wijze van besluitvorming maar de toelichting van de bestuurder deed mij beseffen dat men het algemeen belang heeft willen dienen en dat men zeer grondig te werk is gegaan. Hopelijk werken de weergoden komend weekeinde een beetje mee want anders doen de nest spelende overnachtfondspelers uiteindelijk toch niet mee.
Deze groepering deed op de vlucht van dit weekeinde wel massaal mee. De weersvoorspelling voor onze losplaats, Quievrain, was dan ook meer dan prima. Met veel zon en een kalme variabele wind (uit richtingen varierend tussen Noordoost en Zuidoost). Voor de ochtenduren welteverstaan want ’s middags zou het wel snel slechter worden. Helaas kwam dit mindere weer vroeger dan verwacht en hadden de lossers nog enige moeite om de duiven voor het slechte weer te lossen. De Zuidwesthoek van België was al geheel bedekt met wolken maar de duiven van Noord Holland konden nog net met mooi weer gelost worden. De duiven kwamen vlot maar de concoursduur viel toch een beetje tegen. In de meeste rayons stond het een minuut of 16 tot 23 open. Wellicht iets te lang voor een vluchtje met open weer en een kalme wind.
De snelste van de lossing was voor de 2e keer dit jaar voor Joop Jansen uit Haarlem. Een bijzonder knappe prestatie want voor de 2e keer in 4 vluchtweekeinden is de hoofdvogel voor deze fanatieke Vitesse (en Midfond) man. Als de wind goed staat voor Haarlem en omgeving weet Joop ze altijd uitstekend te pakken. Zelf zal Joop niet helemaal tevreden geweest zijn want zijn 2e duif zit voor zijn begrippen wat later (23e tegen 3182 duiven). Uitblinker in rayon B en de hele afdeling is feitelijk Piet Schot, die achter Jansen de 4e snelste duiven van de afdeling pakt!
Ook de prestaties van de duiven van good-old Arend Bolding uit Amsterdam West blijven bijzonder in het oog springen. Ditmaal is hij de 1e in rayon F, na een 5e op Asse Zellik, een 2e op Duffel en een 13e op Meer. Toeval is dit niet want de dikke zeventiger was de laatste drie jaar tweemaal Vitesse-kampioen van de afdeling Noord Holland en dat wordt je niet zomaar! Klasse!
De winnaars per rayon:
Rayon A: Nico Bleeker, Tuitjenhorn – 1349 mpm
Rayon B: Joop Jansen, Haarlem – 1357 mpm
Rayon C: Gebr. Kat & Zoon, Westzaan – 1352 mpm
Rayon D: Gerard Veken Jr, Hoorn – 1339 mpm
Rayon E: Jan Schutte & Zoon, Amsterdam – 1341 mpm
Rayon F: Arend Bolding, Amsterdam – 1347 mpm
OP EIGEN HOK
Leek deze week qua duivensport-beleving weer aardig op die van de afgelopen winter. Ik was namelijk weer regelmatig on the road. Mijn kleine dinky toy bracht mij langs vele hokken.
Op maandag bezocht ik Den Helder, althans 3 hokken / liefhebbers. Duivensport op het verste puntje van mijn afdeling fascineert mij al jaren. Vooral omdat men ook in afdelingsverband een aardig partijtje meeblaast en omdat men onderling zeer fanatiek de sport beoefent. Ter illustratie het concours in vereniging 1313 staat deze week nog geen 10 minuten open!
Nog net in de ochtenduren bezocht ik de beste onder zijns gelijken (naar mijn smaak) Laurens Hoffman. Laurens houdt zijn duiven niet bij huis en dit maakt zijn prestaties wellicht nog iets beter. Je moet het er namelijk maar voor over hebben om altijd maar van huis te gaan om je duiven te verzorgen. Nu zijn duivenlocatie op tuincomplex De razende bol van alle gemakken voorzien, inclusief camerabewaking maar toch eenvoudig is het niet. Op de tuin trof ik de duiven in adembenemende conditie aan. Ze blonken in de zon in hokken die brandschoon waren en allen voorzien waren van volières. Ook de kweekduiven (Ras Schaerlaeckens / Rens van der Zijden) zagen er indrukwekkend mooi uit. Ook de bouw en de wijze waarop ze de wereld inkeken stond mij bijzonder aan. De goede prestaties zijn bepaald geen toeval. Op een later tijdstip zal ik hier nog wel eens verder terugkomen maar dit geldt ook voor de andere hokken die ik hieronder nog zal beschrijven. Na een smakelijke bakkie op de tuin van compagnon Peter Regtop en een gezellig praatje met Henk Moot ging ik met een mandje gevuld met 3 mooie jongen op zoek naar een lunchlocatie.
Na een lekker broodje bij Paal 6 op het strand van Callantsoog bracht ik in de middag een kort bezoekje aan de Dagfond-man uit het Helderse. Brandweerman in ruste Peter Crans. Peter pakt de laatste jaren bijzonder goede series op de lange toeren met zijn Arie Dijkstra duiven. Vooral als de wind op kop staat pakt Peter ze als ware het een Vitesse vlucht. Bijzonder knap op de langste afstand.
Bij aankomst was ik verrast door de zeer kleine accommodatie waarop deze uitstekende resultaten tot stand komen. Het bijzonder ingenieuze vlieghokje is nog geen 4 meter lang en 2 meter breed. Een vernieuwde volière biedt de duivinnen en jonge duiven wat meer ruimte doordat er een soort etagewoning van gemaakt werd in samenwerking met sportvriend Cees Nagel.
Aanpalend aan dit hok je is een klein hokje /schuurtje gebouwd waarin de kweekkoppels huizen (8 als ik goed geteld heb) en de doffers van de vliegduivinnen woonachtig zijn. Peter speelt hoofdzakelijk met duivinnen de paar doffers die op de vluchten bewonen een minihokje dat voor de schuur geplaatst is. In het vlieghok voor de duivinnen is geen plaats voor gewone broedhokken. Er zitten 16 vakjes van ongeveer 30 cm breed in. Hierin worden de iets te paarlustige dames opgesloten. De rest zit op schabbetjes.
Het is er zo klein dat de vliegduiven voor het seizoen niet gekoppeld kunnen worden! Ongelofelijk het is werkelijk duivensport op de vierkante centimeter. Dat de prestaties zo goed zijn komt m.i. door de uitstekende kwaliteit van de duiven. Ik kende de Arie Dijkstra duiven niet maar was ook hier bijzonder onder de indruk van de kwaliteit. Niet te groot met prachtige moderne vleugels. Goed in het vlees met hieronder de door Martin van Zon zo geroemde ‘oneindige spieren’. Kortom wederom een indrukwekkend bezoek.
Op donderdagavond bracht ik een bezoek aan de kampioen van Amsterdam en omstreken, Henny La Grouw uit Amsterdam West. Henny was vorig jaar voor de 9e keer in zijn carrière de beste allround-liefhebber van Amsterdam en omstreken. Duiven kreeg ik niet in handen omdat ik pas om 20:30 uur arriveerde maar het werd een bijzonder interessant gesprek over motivatie van de melker, vernieuwingen in de sport en andere niet alledaagse zaken in onze sport. Meer hierover binnenkort in Het Spoor.
Mijn bezoeken langs en aan andere hokken gingen ook dit weekeinde nog even door. Op zaterdag haalde ik bij Johan van Ackooij uit Hoofddorp een mooi vaal duivinnetje (en binnenkort volgen er nog een paar). In het najaar van 2014 kocht ik een tweetal bonnen van de dagfondkampioen van rayon F. Een kampioenschap dat je niet zo maar behaalt in dit rayon. Er zit dus veel kwaliteit onder de pannen in Hoofddorp en daar wilde ik graag weer eens uit putten. Temeer daar Johan evenals mijn persoontje een druk leven kent. Een drukke baan en een jong gezin combineren met uitstekende prestaties is zeker geen sinecure. Ook hier verkeerden de duivinnen ondanks een iets minder resultaat op de vlucht vanuit Quievrain in een uitstekende conditie. De opbouw naar de dagfond was duidelijk voelbaar al in gang gezet. De dames waarmee ook hier alleen gevlogen wordt waren aardig op gewicht.
Op zondag kwam er voor deze week een einde aan het rondjes langs de hokken. Ditmaal was de bestemming Hoevelaken. Een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg en weet dus dat ik op bezoek was bij de eerste uit de nationale Dagfondspiegel, Mees Doornekamp die tegenwoordig samenspeelt met Ronald van Veenendaal. Met Mees en Ronald (en hun duiven) maakte ik kennis via Facebook en in levende lijve tijdens hun verkoop in Januari. Later sprak ik ze weer bij de Gouden Duif viering dus nu was het tijd om eens een bezoek te brengen aan het hok (en tevens een bonnetje te verzilveren).
Bij aankomst stond de koffie al klaar en zat Mees direct op zijn praatstoel. Na het vertrek van een sportvriend uit Afdeling 5 namen we een kijkje in het zo kenmerkende hok. Een tophok met een uitgekiende verluchting via dak en vloer. Best wel diep maar bijzonder aangenaam om in te vertoeven.
Ook hier straalden de duiven je tegemoet. Ze glommen als ware het net gepoetst koper. Een topduivin kreeg ik in handen. Het was niet te voelen dat ze daags ervoor 300 kilometer gevlogen had. De prestaties op de dagfond waren / zijn dan ook geen toeval. Deze duiven hebben duidelijk macht als het er op aankomt. Overigens richt Mees zijn aandacht dit jaar meer op het jonge duivenspel en de Vitesse en Midfondvluchten omdat er hierop meer spelmogelijkheden zijn. De concurrentie is alvast gewaarschuwd want Mees is niet iemand die iets halfslachtig aanpakt.
Ook hier gingen er 3 jongen mee in hetzelfde mandje dat mee ging naar Den Helder. Ook van Mees kreeg ik duiven uit het beste van het beste. Onder andere een dochter van Salbris Tim (1e NPO Salbris). Klasse duivinnetjes die hopelijk de eerste moeilijke maanden als jonge duif goed doorkomen.
O, ja er werd tussendoor ook nog aan de vlucht vanuit Quievrain meegedaan. Dit ging niet goed en niet slecht. 3e in de club tegen 489 duiven en 17e in het rayon tegen 3151 duiven. Respectievelijk met 39 en 38 prijzen van de 66 gezette duivinnen. Ik had eigenlijk op iets meer gerekend maar het kan niet iedere week feest zijn.
Het werd echter een teleurstellende zaterdag door externe factoren. Juist op het moment suprême ging namelijk de telefoon en moest ik een ander telefoonnummer zoeken. Binnen. Op dat moment draaiden duif 2, 3 en 4 al te lang in de rondte doordat een roofvogeltje hinderlijk hoog boven het hok vloog. De eerste duif had ik hiervoor al door eigen schuld gemist. Ik draaide mij om om de lokker uit het mandje te pakken en toen ik mij weer omdraaide met de lokker in mijn hand zat de 12-886, Falisha, al in het hok. Ze was als een komeet gevallen! Al met al zag ik door mijn schuld en het zoeken van het telefoonnummer de eerste 13 duiven niet vallen (allen bij de eerste 150 van het rayon) en zo is duivensport niet bedoeld ….. Op dus maar naar volgende week. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Tot volgende week,
Michel Beekman