Mentaal aangeslagen
Zondag 29 juni 2014. Het schrijven van dit weekstuk valt mij zwaar. Ik ben mentaal aangeslagen. Debet hieraan is het verloop van de vlucht van gisteren en het enorm grote aantal achterblijvers. Sterker nog op het moment dat ik begon dit weekstuk te schrijven waren de klokken nog niet eens gelicht en druppelen de duiven nog naar huis. Bij de een wat beter dan bij de ander. Gisterenaond had ik er 2 van de 52 thuis. Iets dat ik nog nooit heb meegemaakt en eigenlijk ook nooit meer wil meemaken.
Ondertussen regent het op de sociale media ook. Niet letterlijk natuurlijk maar berichtjes van liefhebbers die hun nood klagen. Het ging namelijk niet alleen mis met de duiven van Noord Holland maar ook met die van Zeeland, Brabant 2000, Midden Nederland en De Kuststrook.
Op het programma stonden in alle afdelingen Midfond vluchten. Heel Nederland wilde in de omgeving van Parijs lossen. Voor ons was Meaux het geprogrammeerde station maar dit werd ingekort tot Roye vanwege de matige weersvoorspelling. De communicatie over het inkorten van de vlucht vond zoals gebruikelijk op ‘zijn Noord Hollands’ plaats. Te laat, d.w.z. na het inkorven via een nette mail van de secretaris terwijl de lossingsverantwoordelijken het al uren voor de inkorving voornemens waren (en besloten hadden(?)). Om het eens minder diplomatiek te verwoorden een ‘achterlijke’ gang van zaken!
Op zich was er met het verkleinen van de afstand niet veel mis. Wellicht had men nog drastischer naar het Westen moeten bewegen want volgens de weersverwachtingen was het vliegweer zaterdag aan de kust het minst slecht (hetgeen ook zou blijken).
Het inkorten mocht dus niet baten want de vlucht vanuit Roye werd de slechtste vlucht uit de moderne duivengeschiedenis. Dit gold ook voor de vluchten van de andere afdelingen die losten rond of onder Parijs. Een aantal andere afdelingen bleef staan op Meaux (De Kuststrook en Midden Nederland) en Zeeland loste in plaats van in Pont Ste Maxence in Auxerre (hetgeen ik persoonlijk helemaal niet kan begrijpen).
Voor alle afdelingen waren de gevolgen dramatisch. Naar verluid kwam in Zeeland op zaterdag geen enkele van de ongeveer 3.600 duiven door. In Midden Nederland was het verloop iets minder slecht dan in Zeeland maar ook hier kwamen slechts enkelen duiven door. In de Kuststrook werden tophokken weggevaagd en kwamen er ondanks het relatief vroege lossingstijdstip ’s avond maar enkele tientallen duiven aan. Dit gold ook voor Noord Holland en in mindere mate voor de afdeling Brabant 2000.
De afdeling Zuid Holland ontsprong de dans. De lossers van Zuid Holland bleven op het oorspronkelijk geprogrammeerde station Mantes La Jolie dat duidelijk ten Westen van Parijs ligt. Hier bevonden zich zaterdag de meeste opklaringen en de lossingscommissie koos het goede gat, of misschien minst slechte gat, waarover later meer.
De feiten. Het weer was zaterdagmorgen niet gemakkelijk voor de lossingsverantwoordelijken. Buien op en rond de losplaatsen en een gebroken warmtefront en een nieuw opkomend front waren een moeilijke melange van omstandigheden om tot een goed lossingsbesluit te komen. Gelukkig waaide er een kalme Westzuidwesten in het voordeel. De Kuststrook waagde als eerste de gok en loste om 9:45 uur in Meaux. De duiven vertrokken niet en de lossers van Midden Nederland trokken hun geplande lossing om 10:00 uur in. Om 10:45 uur stelde Zuid Holland de duiven in vrijheid in Mantes. Afdeling Brabant 2000 wachtte in het iets Noordoostelijker gelegen Creil tot 12:00 uur. Midden Nederland loste om 13:30 uur alsnog in Meaux.
De lossers van Noord Holland besloten na veel twijfel, uiteindelijk, om de duiven om 13:30 uur in vrijheid te stellen. Het wachten was volgens de berichtgeving op goed weer op de losplaats want daar was het steeds niet optimaal. Deze goed bedoelde voorzichtigheid is de duiven van Noord Holland uiteindelijk ‘fataal’ geworden.
Het goede gat tussen grofweg 10:00 en 12:00 uur dat op onderstaande illustratie goed zichtbaar is en waar Zuid Holland zijn duiven liet induiken was inmiddels dichtgetrokken en veranderd in een slecht gat (de 2e illustratie). Het verschil in helderheid is goed zichtbaar, alsmede een verschil bewolkingsintensiteit hetgeen vaak neerkomt op neerslag.
Het goede gat:
Het slechte gat:
Als we naar de neerslagradar beelden kijken dan zien we de ‘dodelijkheid’ van deze twijfel nog erger.
Uit de beelden blijkt dat de mannen van Kuststrook de verkeerde beslissing namen omdat op het lostijdstip het losgebied (pal ten Oosten van Parijs) al volop in de problemen lag. Zuid Holland deed het als enige goed want op het moment dat zij losten zijn er ten Westen van Parijs niet of nauwelijks problemen te bespeuren. Zeeland maakte helaas dezelfde ‘fout’ als Kuststrook, de problemen waren al daar op de losplaats (of zeer nabij) toen de duiven in vrijheid gesteld werden.
Brabant 2000 en Noord Holland riepen de problemen over zichzelf af door te lang te weifelen. Midden Nederland heeft eigenlijk nooit een goede mogelijkheid gehad en zou gewoon de deuren gesloten hebben moeten houden. Brabant 2000 heeft nog op de rand van het goede venster gelost en dat is ook terug te zien in de uitslag. Een kleine 10 % van de duiven bereikte op de losdag de thuisbasis. Noord Holland had kansen als het weer op de losplaats genegeerd zou worden. Het is voor te stellen dat dit een moeilijke beslissing is want bij welk weer los je wel en bij wel weer los je niet? Uiteindelijk had het dus beter geweest om na zoveel twijfel uit te stellen.
Bij twijfel niet oversteken is een bekend gezegde en helaas doet dat hier ook opgeld. Na de lossing om 13:30 uur is het een paar minuten later al helemaal mis met de buien. De overvliegende duiven waarover de lossers spreken kunnen onmogelijk van Brabant 2000 geweest zijn zoals gesuggereerd werd op de website. Waarschijnlijk waren dit duiven van Noord Holland zelf die al direct terugkeerden omdat ze in een enorm buiencomplex terecht kwamen.
Weten doen we het nooit zeker maar het feit dat ik gisterenavond laat al een duif gemeld kreeg in Villereau (Noord Frankrijk) zegt genoeg over het noodweer dat de duiven teisterde. Villereau ligt op de vlieglijn en hier streek een van mijn beste 2 jarige duivinnen al neer (of was ze uit de lucht geregend). Gelukkig leeft ze nog maar het zal een hele toer worden haar terug te repatriëren.
De locatie, de hevigheid en de duur van de buien verklaren ook waarom er gisterenavond zo weinig duiven doorkwamen. Ze waren van dien aard dat ze gewoon geen kans hadden. Te ver van huis en de meesten te nat om alsnog op zaterdag op de vleugels te gaan om weer naar huis te vliegen. Het bezorgde de meeste liefhebbers en zonder twijfel de lossers een groot aantal extra grijze haren. Zelf kon ik de slaap niet meer vatten toen ik om 05:00 uur wakker werd. Ik ben bang dat menig lossingsverantwoordelijke hier ook last van heeft gehad. Ze hebben namelijk de beste intenties om onze duiven veilig naar huis te laten vliegen. Dit staat wat mij betreft als een paal boven water.
LESSONS LEARNED
Vallen er lessen te leren uit het debacle van zaterdag 28 juni. Het antwoord is mijns inziens ‘ja’.
Ten eerste moeten de liefhebbers zelf zich afvragen of het verstandig is om de duiven bij dergelijk kritische weersvoorspellingen mee te geven. Het is wel een risico om je duiven bij de huidige steeds moeilijker wordende klimatologische omstandigheden in handen te geven van de lossingsverantwoordelijken. Dit zijn ook maar mensen die fouten maken en twijfelen
Ten tweede zijn daar de lossingsverantwoordelijken. Zij moeten doortastender te werk gaan. Als er getwijfeld wordt dan moet de simpele conclusie getrokken worden dat uitstel de enige mogelijkheid is. Lossen om 13:30 uur kan qua tijdstip wel als er een staalblauwe hemel is met een keiharde wind op de staart maar niet met de omstandigheden van gisteren ondanks dat we op het hoogtepunt van de zomer zitten. Uitstellen of zelfs terugkomen is niet leuk maar het zorgt er wel voor dat alle liefhebbers en niet te vergeten hun duiven in de strijd blijven en dat is nu wel anders.
Ten derde was er de aanwezigheid van een warmtefront. Vrijwel altijd als er sprake is van een warmtefront zijn er problemen. Vooral als er ook nog sprake is van een opkomend tweede front. Een vergelijking met Salbris (slechts 3 weken terug!!) dringt zich op. Ook toen zorgde een warmtefront en een tweede front voor problemen . Het lijkt voor de hand te liggen om in de toekomst bij een dergelijke situatie de boxen dicht te houden en te wachten op beter weer.
Tenslotte zijn daar de meteorologen. Die bakken er eigenlijk niets van maar dat is eigenlijk altijd het geval als het weerbeeld complex is. De buien waren namelijk veel heftiger dan voorspeld. Helaas vrees ik dat hieraan weinig te doen is. Op zich een trieste constatering want het lijkt er niet op dat het weer veel beter voorspeld wordt ondanks de geavanceerde apparatuur die de meteorologen tot hun beschikking hebben.
Het valt te hopen dat de duiven nog een beetje nakomen. Of ze nog fit te krijgen zijn voor de klassieker uit Chateauroux waag ik echter te betwijfelen. Ik weet niet of de beleidsmakers nog in het programma gaan ingrijpen. Het zou ze dit keer sieren …. Afwachten maar weer.
OP EIGEN HOK
Ging het bepaald niet zoals verwacht en gehoopt. De duiven werden in uitstekende conditie ingemand maar het zijn vaak juist deze duiven die de mist (in dit geval de regen) ingaan. Op dit moment (zondag 29 juni 2014 om 15:48 uur) zijn er 41 boven water. 40 in Aalsmeer en 1 in Noord Frankrijk.
Tot volgende week!
Michel Beekman,