Met de zon komt de vorm
Zondag 4 mei 2014. Weer een week voorbij. Het vierde vluchtweekeinde zit er voor onze afdeling op. Echt op schieten doet het niet met de afstand want na vlucht vier hebben mijn 67 duivinnen in het totaal nog slechts 500 kilometer gevlogen. Na een vluchtje van 87 kilometer, twee vluchtjes van 132 kilometer en volgde zaterdag een vlucht van 149 kilometer. Opschieten doet het niet en of het een goede voorbereiding is op het Dagfondseizoen waag ik te betwijfelen. Volgende week hebben we namelijk nog een vlucht van 190 kilometer om dan via slechts één Midfondvlucht van iets meer dan 300 kilometer de sprong te maken naar de eerste Dagfondvlucht van ruim 520 kilometer.
Beter was het geweest om twee Midfondvluchten te plannen voor de eerste Dagfondvlucht (of een verdere Vitessevlucht). Gelukkig is in het, deze week aangenomen, Nationale vliegprogramma hierin wel voorzien. Met een stemming van 15 voor, 6 tegen en 1 blanco werd een historische stap gezet in Duivenland Nederland. Wellicht een beetje te laat maar met ingang 2015 vliegt iedere afdeling in het weekeinde een vlucht van hetzelfde onderdeel.
Naar het verluidt heeft onze Noord Hollandse kiesman tegen gestemd. Dit schijnt op de laatste afdelingsvergadering bepaald te zijn. Echter opvallend is het wel want op de informatiebijeenkomst van het NPO-bestuur jongstleden Maart stak een overgrote meerderheid zijn hand op toen voorzitter Buwalda vroeg wie het met het Nationale vliegprogramma eens was.
Goed terug naar deze week. Zoals altijd had ieder nadeel ook weer een voordeel. De ultrakorte vlucht (voor de 4e vlucht van het seizoen) kwam namelijk zaterdag behoorlijk goed van pas want de weergoden hadden besloten om de temperaturen laag te houden en de wind uit Noordelijke richtingen te doen blazen. Geen ideale omstandigheden aan het begin van een nog lang seizoen. Een korte afstand is dan zeker geen nadeel en voorkomt mogelijk problemen met de koppen.
Vanwege de temperatuur werd er gelost om 9:30 uur en de duiven denderden richting Noord Holland. Ook deze week was er een duidelijk verschil in wind in de onder- en bovenlucht. De meeste duiven, slim als ze zijn, pakten veelal de gunstigere bovenlucht. Hierin moet de Noordelijke windrichting duidelijk minder vertegenwoordigd geweest zijn want de snelheid van de eerste duiven bedroeg bijna 1.300 meter en dat is zelfs op een afstand van 150 kilometer met Noordnoordoosten wind kracht 3 normaal gesproken schier onmogelijk. Ook was duidelijk zichtbaar dat de duiven die de onderste luchtlaag verkozen het stukken moeilijker hadden. Ze zich worstelden zich letterlijk tussen de boomtoppen door een weg naar het Noorden van onze provincie.
De vroegste duiven vielen voor de tweede achtereenvolgende week in rayon B. Ditmaal in Haarlem Oost bij grootmeester Joop Jansen. Jaarlijks is deze melker goed voor vele vroege duiven. Vaak speelt hij ook bij de afdelingskampioenen. Vooral op de Vitesse. Vorig jaar ging dit mis doordat ook bij Joop zijn D-bestand niet ingelezen was en dit doet nog altijd een beetje zeer bij hem. De overwinning van afgelopen zaterdag zal dan ook bijzonder zoet smaken. Vooral omdat deze tot stand kwam met minimaal verschil. Jansen klokt 2 duiven in twee seconden, echter hiertussen bevindt zich nog een duif van clubgenoot Berendsen. Vitesse in optima forma dus. Dit bleek ook wel uit het concoursverloop. In de meeste rayons waren de prijzen in zo’n 13 tot 15 minuut weg. Veel liefhebbers pakten ze erg goed. Een opvallende uitslag was er voor Jelger Klinkenberg in rayon D met 31 op 31. Bovendien klokt hij zijn eerste 3 getekende bij de eerste 12 duiven tegen 2620 concurrenten. Op naar de Gouden Duif in Ramst Broechem komende winter!
De winnaars per rayon:
Rayon A: J. Kuypers Alkmaar 1288,621 mpm
Rayon B: Joh. Jansen Haarlem 1298,989 mpm
Rayon C: Bert Braspenning Wijdewormer 1270,270 mpm
Rayon D: Jelger Klinkenberg Schermerhorn 1253,205 mpm
Rayon E: Harry Reith Landsmeer 1255,021 mpm
Rayon F: Gerard van Zelderen De Kwakel 1281,622 mpm
OP EIGEN HOK
“Met de zon komt de vorm”, deze uitspraak van wielrenner Laurens ten Dam stond afgelopen week in het Algemeen Dagblad. Toen ik deze zin las moest ik gelijk aan mijn duiven denken. Deze zijn evenals ten Dam nog niet in vorm. Althans deze week niet en ik wijt het, los van de moeilijke winter en de gebrekkige voorbereiding, aan het koude einde van de week. De zon kwam aan het begin van de week pas laat door de grijze damp heen, op donderdag was het helemaal laat om over de vrijdag maar niet te spreken. Toen liet de zon tot na 15:00 uur verstek gaan en dan is het met een Noordelijke wind ronduit koud in de volière waarin de duivinnen overdag huizen. Te koud waarschijnlijk en ik had op voorhand bij het inmanden al spijt van het feit dat ik de duiven deze vrijdag in de volière liet. De matige prestatie van afgelopen weekeinde bevestigden dit vermoeden.
De eerlijkheid gebied mij dan ook te zeggen dat ik mijn betere resultaten altijd behaal als ik in korte broek de duiven kan verzorgen en opwachten. Vorig jaar toen de zomer doorbrak kwam op mijn hok de grote vorm toen de dagen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds bij zonsondergang zon kenden. Dit is natuurlijk zelden of nooit het geval begin mei.
Hierbij komt dan nog dat het voersysteem gebaseerd is op ‘heel houden’ en dan zijn de matige prestaties op de Vitesse (hopelijk) verklaard. Vroeger toen ik pas in Aalsmeer woonde en een werkkring / privéleven had waarbij ik mij kon permitteren om de laatste 2 weken van maart vrij te nemen presteerde ik beter op de Vitesse. Het voersysteem van (met name de doffers) was veel lichter en dit vertaalde zich in betere uitslagen op het korte werk. De rekening kwam dan meestal later in het seizoen. Vooral op zware dagfondvluchten was de pijp dan leeg.
De laatste jaren gaat door de wisseling van werkkring en het spel dat voornamelijk met de duivinnen gespeeld wordt de voorkeur uit naar de Midfond en in mindere, maar toenemende, mate de Dagfond. Deze voorkeur is bij toeval ontstaan en gaat nog steeds niet honderd procent van harte. Als liefhebber van alle vluchten wil ik er eigenlijk vanaf dag één van het seizoen staan. Vooralsnog is dit onmogelijk maar ik broed op mogelijkheden om in de (naaste) toekomst ook weer op deze vluchten te vlammen. Misschien dat ik in de toekomst mijn doffers wel de hele winter loslaat. Ze zijn dan goed ingevlogen en een klein ploegje kan dan enkele weken de kastanjes uit het vuur halen op de sprintvluchtjes. Hiertoe probeer ik mij enkele echte sprinters te verwerven. Vooralsnog is het nog een plan maar inmiddels huizen er wel een aantal duiven met echt sprintersbloed op mijn hok.
Vandaag haalde ik een paar echte sprinters bij Buck en Martijn de Kruif in Woerden. Zij zijn eigenaar van een echt fenomeen, Stephanie genaamd. Deze duivin was vorig jaar de beste Jaarling plus Vitesse en Midfond duif van de competitie TBOTB en vliegt er dit jaar met 3 eerste prijzen alweer lustig op los. Ze werd door Stefan Göbel gekweekt uit zijn Leo Heremans duiven en verkocht aan Buck en Martijn samen met nog een resem duiven van dit edele sprintersbloed. Via de verkoop van Willem de Bruin kwam ik in contact met beide stratenmakers. Op het podium van TBOTB werd dit contact nog wat verder uitgediept. Ook kocht Buck nog een bonnetje van mij op de NPO Quote top 100. Dit bonnetje leidde tot een hernieuwd contact. Helaas kon ik mijn belofte om een duif te leveren uit Femi nog niet gestand doen (gezien de gezondheidsproblemen op mijn hok lever ik dit jaar geen bonnen uit omdat het voor de kopers allesbehalve verstandig is om nu duiven van mijn hok te betrekken. Ik zal volgend jaar de gemaakte afspraken nakomen met alle bonnenkopers). Het bracht Buck ertoe om de situatie om te draaien en een aantal prachtige jongen voor mij te kweken. De eerste twee haalde ik vanmiddag op! Klasse mannen en nogmaals bedankt!
Tot slot voor de volledigheid nog even mijn prestaties van gisteren. In de vereniging tegen 430 duiven: 8e en 29 van de 67 duiven in de punten. In het rayon F tegen 3323 duiven: 37e en 24 van de 67 duiven in de prijzen. Hoopgevend was dat er 51 duiven geklokt werden in 12 minuten en dat het systeem er slechts één miste. Op naar volgende week!
Groet,
Michel Beekman