‘Moederdag- en andere blues’
Zaterdag 10 mei 2014. De avond valt maar buiten schijnt de zon. Helaas net een uurtje te laat want de duiven zitten nog op de losplaats in Quievrain. Jammer want morgen is het Moederdag en dat is toch in vele gezinnen een andere zondag dan gebruikelijk. Het lijkt erop dat de weergoden het niet zo hebben voorzien op Moederdag want vrijwel jaarlijks heerst er in vele duivenmelkers gezinnen de Moederdag blues. De laatste jaren kun je er namelijk de klok op gelijk zetten dat het op de 2e zaterdag van mei, de zaterdag voor Moederdag mis gaat met het weer.
Na een prachtige start is het de laatste 6 jaar vrijwel altijd helemaal mis op de tweede zaterdag van Mei. Het begon op 9 mei 2009. De Giro d ’Italia startte evenals dit jaar buiten de landsgrenzen van Bella Italia. In Amsterdam maakte men zich klaar voor een waar wielerfeest maar de weergoden bedierven de pret. Het regende uren aan een stuk maar ondanks deze regen werd er die dag wel gelost. Het werd één van de grootste rampweekeinden uit de recente duivenhistorie. ’s Avonds waren er vele zitplaatsen leeg. Van een goed Moederdaghumeur was bij de meeste melkers geen sprake meer.
In 2010 was het hetzelfde liedje. Op de tweede zaterdag ging de eerste Midfondvlucht van het seizoen weer de waterdamp in en weer was in vele duivenmelkers gezinnen de stemming bedrukt op dat dag dat ‘moeders’ in het zonnetje dient te worden gezet.
In 2011 viel er niet veel te klagen en kon er zonder gezeur Moederdag gevierd worden. In 2012 was het geen Moederdag maar ging het wel weer mis op de 5e vlucht, die vervolgens op zondag terug kwam naar Meer waar uiteindelijk pas om 15:10 uur gelost kon worden.
Een uitgesteld en aangepast vliegprogramma zorgden er in 2013 voor dat Moederdag in Noord Holland met een soort Houdini-act ontkwam aan een zondagsvlucht. Als enige afdeling in Nederland overigens want de rest van het land diende te klokken op deze dag die door de commercie succesvol in stand wordt gehouden.
Ook in 2014 leek dezelfde truc te werken. De losplaats met beroemde klank en veel geschiedenis, Quievrain, was na Nijvel en in tweede instantie Feluy het derde alternatief voor de 5e Vitesse vlucht van de afdeling Noord Holland. Het slechte weer kwam zaterdagmorgen volgens de verwachting al vroeg maar de opklaringen in de middag liepen met een uurtje vertraging op de kust. Hierdoor werd het losvenster net te krap. Jammer ook met het oog op de donderdaginkorving die komende week op het programma gepland staat.
Er was overigens weer veel gedoe bij het vaststellen van de losplaats. Niet dat de lossingsverantwoordelijken enige blaam troffen want ditmaal werd de losplaatsblues veroorzaakt door de Belgische Bondsvoorzitter.
Midden in de week besloot hij op persoonlijke titel dat met onmiddellijke ingang de losplaats Nijvel niet meer beschikbaar was. Als reden werd de nabijheid van 2 vliegvelden en een helikopterfabriek aangegeven. Merkwaardig want het betreft een mini fabriekje en de twee vliegvelden waarop gedoeld wordt kan ik niet ontdekken. Maar goed, we zullen het er mee moeten doen.
OP EIGEN HOK
Heerst ook nog altijd een vorm van postduiven-blues. Deze week was het de beurt aan de eerste ronde jonge duiven en de zomerjongen van vorig jaar om soms letterlijk maar soms ook figuurlijk om te vallen.
Bij de oudste jongen was het duidelijk een uitbraak van de Adeno / Coli omdat de symptomen sterk overeenkomen met onderstaande tekst die ik vond op het worldwide web.
De eerste symptomen zijn vaak heftig braken en slechte spijsvertering. Daarna worden de duiven ernstig ziek en produceren ze een waterige, geelgroene, stinkende mest. De duiven zijn suf, vliegen praktisch niet meer en zitten met opgezette veren. Ze vertonen zeer vlug uitdrogingsverschijnselen en in erge gevallen kan sterfte optreden.
Deze ziektesymptomen zijn het vervolg van de uitgebreide darmbeschadiging die het adenovirus veroorzaakt. Deze darmbeschadiging maakt de darm vatbaar voor complicaties met bacteriën. Vooral de colibacteriën vermeerderen zich gemakkelijk op de beschadigde darmwand en geven vaak aanleiding tot ernstige complicaties. Een bij besmetting met colibacteriën verergert de ziekte, waardoor de duiven langer ziek zijn en de kans op sterfte verhoogt. Het is daarom van groot belang dat de ziekte zo snel mogelijk wordt vastgesteld, dit teneinde de behandeling in een zo vroeg mogelijk stadium te kunnen inzetten.
Gelukkig had ik via sportvriend Henri juist op tijd een probaat middel tegen de coli ontvangen. Tegen Adeno valt namelijk niet te kuren maar de coli bacterie die de grootste schade aan de darmen veroorzaakt is wel aan te pakken. Een viertal sterfgevallen (waaronder helaas drie Belgen) kon ik niet voorkomen maar inmiddels eten de junioren beter dan ooit. Toen ik op vrijdagmiddag van het werk kwam vloog er zelfs een koppeltje in de rondte. Een genoegen dat ik nog niet eerder smaakte dit jaar.
Ook de zomerjongen van 2013 die tot op heden met ‘flying colours’ alle problemen hadden doorstaan kenden deze week een enorme dip in hun gezondheid. Ze wilden niet eten en de mest was dramatisch. Ook de paar jongen die er nog in de nesten lagen (de rest zit al op kunsteieren) produceerden eerder drab dan stront. Aanvankelijk dacht ik aan een vergiftiging, later aan Adeno/Coli echter toen de medicijnen hiertegen geen wezenlijke verbetering gaven keek ik eens goed in de bekken. Draadjes en vurig rode kelen, symptomen van Het Geel. Na het opsteken van een geelpil lijken de ergste problemen voorbij. Ze eten weer en zijn ook een stuk levendiger.
Duivensport is afzien en dat zal het ook altijd blijven want bijvoorbeeld de twee prachtige jongen die ik kreeg van Buck en Martijn de Kruif zijn inmiddels ten prooi gevallen aan de rover. Ze gingen twee dagen nadat ik ze kreeg al op de vleugels. Gek genoeg wisten ze wel waar ze hoorden want daags er na zaten ze op het hok. De ingang wisten ze echter niet te vinden. Wat ik ook probeerde ze bleven op het dak zitten of vlogen weer op. Zelfs andere duiven wisten hen niet op sleeptouw te nemen. Donderdag en vrijdag zat er nog eentje maar ook hij was te koppig om achter zijn soortgenoten aan te lopen. Vanmorgen zag ik hem niet meer. Jammer want het waren prachtige jongen.
We gaan echter maar weer over tot de orde van de dag. Morgen zal de vlucht vanuit Quievrain wel losgaan en dan is het weer een mooie uitdaging om de duiven op donderdagavond weer goed in te korven!
Tot volgende week!
Michel Beekman