Nazit

Nazit

Zondag 28 december. Vandaag voelt een beetje als 4^e kerstdag door de aaneengesloten periode van vrije dagen. Waarschijnlijk volgt daarom vandaag de derde achtereenvolgende ‘nazit’. Mijn familie komt bij ons op bezoek en dan zullen we na de gemeenschappelijke maaltijd ongetwijfeld even nazitten. Nazit, (meervoud nazitten) betekent volgens van Dale ‘een bespreking achteraf’. Deze bespreking gaat dan over hetgeen er in de uren daarvoor heeft plaatsgevonden. Vaak is de ‘nazit’ gezelliger dan de bijeenkomst zelf. De groep is vaak kleiner waardoor er meer aandacht voor elkaar is. Ook is de ‘spanning’ vaak verdwenen en in een ontspannen sfeer is het na nog even nakaarten over hetgeen er gebeurt is.

In de sport kennen we ook het begrip ‘nazit’. Na het  actieve sporten (meestal na een wedstrijd) volgt dan ‘de derde helft’. Aan de bar de wedstrijd nog even doornemen. Onder het genot van een ‘druppeltje’ gerstenat wordt het dan vaak nog erg gezellig waarbij soms de tegenstander ook gewoon aanschuift. Vooral in het voetbal en zeker ook in het hockey is de ‘nazit’ een fenomeen. Zelf heb ik beperkte ervaring met ‘nazitten’ na actieve sportbeleving. Ooit speelde ik volleybal en dan was het goed toeven in de kantine waar alle teams na hun wedstrijd verzamelden om het wedstrijdverloop nog eens door te nemen. Het feit dat er door minstens zoveel vrouwen ‘gevolleyd’ werd maakte het zeker wel zo aangenaam. Veelal werd de sporthal na het middernachtelijk uur verlaten.

Ook in onze duivensport kennen we het fenomeen ‘nazit’, al zal menigeen dit niet direct zo verwoorden. Er is echter toch wel degelijk vaak spraken van nazitten en achteraf bespreken wat er kort of iets langer daarvoor heeft plaatsgevonden.

Zo zit er na het inkorven en het laden van de manden (al dan niet direct in de duivencontainer) altijd wel een groepje aan de bar. Vaak is dit een klein groepje dat elkaar zeer goed kent en dat weinig geheimen voor elkaar heeft. Vaak gaan de gesprekken over duiven maar ook vaak over andere zaken uit het leven die de week voor het inkorven hebben plaatsgevonden. Vrijwel iedereen is ontspannen. De (werk)week zit er op en het werk om de duiven in de juiste conditie is gedaan. Ideale omstandigheden voor een nazit.

Ook na de vlucht is er vaak sprake van een bespreking achteraf. Meestal hetzelfde groepje als de dag daarvoor vaak aangevuld met iemand die de betreffende zaterdag succesvol heeft ingekleurd. Na het landen van de duiven en het doen van het administratieve werk in de club is dit het ideale moment om de vlucht, de winnaars en eventuele bijzonderheden nog even de revue te laten passeren.

Ook op het eigen erf  is vaak nog na sprake van een nazit. Het liefst bij mooi weer met vrouw/vriendin, vader, compagnon of andere belangstellende(n) de vlucht nog even doorlopen. Of deze nazit relaxt is of niet hangt af van het resultaat. Als het goed is gegaan is er niets leuker dan zonder enige spanning na te keuvelen. Het is het moment om nog even na te genieten want dat doe je als duivenmelker niet zo vaak. Wat ging er goed? Hoe houd ik dit vast en aanverwante zaken / gedachten komen aan bod.

Bij een slecht resultaat is de ‘nazit’, als deze er al van komt, een stuk minder positief. Vaak moet de partner het dan ontgelden / lijdzaam aanhoren in de analyse wat er fout ging ….

Ook in het stille seizoen is er spraken van ‘nazitten’. Na het inkorven voor een tentoonstelling of na een vergadering, vrijwel altijd wordt er nog even besproken wat er zich afspeelde en wordt vaak ook vooruitgeblikt.

Gisteren ontdekte ik een tot dan toe voor mij onbekende vorm van ‘nazitten’, namelijk de ‘nazit’ na een grote zaalverkoop! Na afloop van de verkoop van Willem de Bruijn in Thorn bleef een aantal vrienden, veelal duivengrootheden, en intimi in de zaal achter om nog een paar uurtjes te babbelen over de verkoop en de gang van zaken in duivenland. Zoals gezegd een voor mij onbekend fenomeen maar daarom des te leuker om eens getuige te zijn van de gesprekken tussen de toonaangevende mannen in ‘Duivenland’.

Eerst onder het genot van een drankje en later tijdens een smakelijke maaltijd zat ik aan bij de gesprekken tussen Willem de Bruijn, Ad Schaerlaeckens, Cees en Maurice Everling, Maurits Hasendonckx, Leo Heremans, Jan Hermans, Roger Brunings, Huub Hermanns, en nog een aantal toppers.  Opvallend was de onderlinge vriendschap, openheid en eerlijkheid. Ook het gegeven om eens te delen in  de kennis van de sport en te horen  waar de goede duiven zitten, althans waar men denkt dat ze zitten, is een unieke belevenis.

Natuurlijk werd ook de verkoop geanalyseerd. De opkomst was ondanks een flink pak sneeuw ver boven verwachting. Dit vertaalde zich in goede prijzen voor de 83 onbevlogen jongen ‘uit de schatkamer van Willem’. Verkoper, in het Vlaams oproeper genaamd, Gust Raeymakers hoefde niet tot het uiterste te gaan om de duiven aan de man te brengen. Veel duiven werden verkocht op kooporder en  ‘bleven achter de tafel’. Soms werd er zelfs al telefonerend geboden door de mannen van de organisatie.

Echter ook voor de mannen in de zaal bleef er nog genoeg ‘spek voor de bek’ over. Opvallend was hierbij dat vrijwel alle grote mannen die in de zaal aanwezig waren (o.a. Jan van de Pasch, Danny van Dijck, Bas Verkerk, Marcel Wouters, Jos Deno, Leo Heremans, Ad Schaerlaeckens plus nog een aantal anderen die ik wel van gezicht ken maar waaraan ik niet direct een naam aan kan koppelen of wiens naam ik simpelweg vergeten ben) vertrokken met één of meerdere duiven van het mirakelhok uit Reeuwijk. Ook voor de mensen met een iets smallere beurs was er echter voldoende kwaliteit te koop. Vooral de nieuwe lijnen of duiven uit directe prestatieduiven kregen (nog) niet helemaal de waardering maar waren hierdoor wel voor vrijwel een ieder betaalbaar!

Al met al een topmiddag met een onverwacht en mede daardoor bijzonder lekker toetje! Op naar het volgende duiven-evenement.

 

OP EIGEN HOK

Is er nu toch een beetje sprake van ‘winterrust’. De vlieg- en kweekduiven zitten nu drie weken gescheiden (de meeste kwekers waren al gescheiden) en dat doet ze goed. Ze lijken bovendien de enting tegen de paratyfus goed verkeerd te hebben.

De paar oude klakkoppels die in een apart hok zitten lijken gevrijwaard te blijven van de problemen. Ze kweken tot op heden prima. Er zijn inmiddels 5 jongen geboren (waarvan 3 gespeend) en er ligt nog een aantal bevruchte eieren. Hopelijk blijft het zo …..

Voor overige valt er weinig te melden. Ik wil dan ook besluiten om u en de uwen het beste te wensen voor het nieuwe jaar 2015. Vooral veel gezondheid want dat is de basis voor alles.

Tot in het nieuwe jaar!

Michel Beekman