On the road again
Zondag 29 december. Nog eventjes en het is 2014. Buiten schijnt de zon en uit niets blijkt dat het nu eigenlijk volop winter is. De thermometer wijst 7,5 graden Celsius aan. Zo juist het hokje van de zomerjongen open gezet. Hopelijk beheersen de buurjongetjes zich een beetje met het vuurwerk. Normaal laat ik ze in deze tijd nooit los maar nu vond ik het weer gewoonweg te mooi om de duiven binnen te houden. Weer om ook wat klusjes om het hok te doen. Zoals het poetsen van de broedpannen. Deze stonden al weken te weken. Hopelijk drogen ze een beetje in het zonnetje. Ook maar gelijk de laatste lading schotels uit het hok gehaald en in de kuip gezet om te weken. Op 16 januari ga ik koppelen dus wordt het hoog tijd dat ook deze laatste schotels schoon zijn. Een vervelend klusje dit reinigen van de broedpannen maar het gaat me te ver om jaarlijks nieuwe te kopen zoals sommige liefhebbers doen ….
Ook ver waren de bestemming die ik de twee dagen na Kerst aandeed. Vrijdag was ik zoals wel vaker deze winter ‘on the road again’. Bestemming was Thorn in Limburg. Het beroemde ‘witte dorp’ is de laatste jaren een soort bedevaartsoord voor duivenliefhebbers geworden. Niet vanwege een hard spelende melker (misschien woont die er wel maar ken ik hem niet), maar vanwege de zaalverkopingen die er door Sportblad De Duif worden georganiseerd in zaal ‘Oad Thoear’. Vrijdag stond de verkoop van onbevlogen jongen van niemand minder dan Willem de Bruin op het programma. Zo’n 82 duiven uit het beste dat op de hokken in Reeuwijk woont werd geveild. De verkoper sprak van het ‘openen van de schatkamer’ en hier was ik het eigenlijk wel mee eens. Uit alle topkwekers van Willem zaten er nakomelingen.
Helaas was ik er pas omstreeks 13:40 uur doordat de werkzaamheden het niet eerder toelieten om naar het Zuiden af te reizen. De zaal zat al ram vol, en hieronder veel bekenden. Vrijwel alle grootheden uit de door Willem zo geliefde Belgische duivensport gaven acte de préséance (en ze kochten ook nog regelmatig een duifje), terwijl ook het merendeel van Neerlands topmelkers die goede betrekkingen met de vliegende tandarts onderhouden de zaal bevolkten. Ik kon gelukkig nog een plaatsje vinden naast mijn Noord Hollandse sportvrienden Cees en Jan Bleeker en Marco en Bert Braspenning. Een snelle blik op de te verkopen duiven leerde mij dat de duiven het zwaar hadden. Velen waren al honderden keren gepakt en dat was te merken. Misschien moet de prijs van een koperskaart wel omhoog naar 25 Euro om zo de duiven een beetje te beschermen. Na een kort woordje met de verkopende liefhebber en diens entourage nam ik plaats bij mijn provinciegenoten.
Iets later dan gepland ging de verkoop van start doordat ook de laatkomers nog even de duiven wilden keuren. De verkoop an sich liep vlot. De verkoper van dienst draalde niet en bracht de duiven vlot aan de man. De duurste werd het laatste kind van ‘De Kleine Blauwe”. Echter ook de kinderen van Zidane, Schanulleke, Floris, Olympic Hurricane en nog enkele gekende ‘de Bruin duiven’ vonden gretig hun weg naar nieuwe eigenaren. Dit ‘oude soort’ met veel invloeden van de Heremans Custers duiven was duidelijk populairder dan de nakomelingen van de nieuwe Belgische aanwinsten die de laatste jaren naar Reeuwijk zijn gekomen. Ook hier geldt waarschijnlijk ‘onbekend maakt onbemind’ want bij Willem vliegen ook deze duiven spijkerhard. Dit zorgde er wel voor dat er veel van deze duiven gewoon ‘in de zaal bleven’, voor alleszins redelijk bedragen bovendien! Al met al een geslaagde zaalverkoop naar mijn mening.
Voor mijn thuisreis sprak ik nog even met Buck de Kruif uit Woerden. Buck is de bezitter van de beste Vitesse/Midfond duif in de TBOTB competitie (en naar ik meen ook beste jaarling). Stephanie zoals de topduivin genoemd werd vloog vrijwel wekelijks de eerste. Ze werd gekweekt door Stephan Göbel uit diens Heremans duiven. Recent werd er door Stephan op GPS een broertje van de ‘19’ aangeboden en ik probeerde deze te bemachtigen hetgeen helaas niet lukte. Ik kende mijn limiet en werd uiteindelijk bij het scheiden van de markt (fors) overboden. Dit was Buck opgevallen en hierdoor kwamen we dus vrijdag in gesprek. Een alleraardigste ontmoeting met een vader en zoon die ondanks het feit dat ze een beetje in een uithoek van hun afdeling wonen niet bij de pakken gaan neerzitten maar gewoon stinkend hun best doen. En met resultaat!
Ook goed zijn de resultaten van de melkers die in de dag er na bezocht. Wederom ‘on the road again’. Vroeg op, snel de duiven doen als ware het een doordeweekse dag en om 9:15 uur in de auto. Een stukje rijden maar dan krijg je ook wel wat te zien (en te horen).
Naar West-Brabant. Hier bezocht ik samen met sportvriend Henri twee totaal verschillende melkers. De één is een gearriveerde topspeler op de programmavluchten, de ander een ontluikend talent met veel zelfvertrouwen op de overnachtfond.
Bij Peter Theunis (Embregt-Theunis) bleek dat zijn prestaties en de aandacht die hij hiervoor krijgt van de groten uit de sport geen toeval en volledig terecht is. Een man met een visie, een missie en een mening. Met geweldige duiven en ingenieuze hokken. Vooral het jonge duivenhok was indrukwekkend en zijn ketting uitslagen in de achterliggende jaren op dit onderdeel (behalve in 2013 want toen liep het niet helemaal naar wens om het mild te verwoorden) zijn dan ook alles behalve een toevalligheid. Motiveren van jonge duiven wordt hier met een hoofdletter ‘M’ geschreven. Later hierover veel meer op ‘Duivenvaria’.
In de middag togen we naar een rijzende ster op de overnachtfond. Frank Zwiers uit Breda, een jonge melker met veel zelfvertrouwen. Pas sinds 2011 bezig op de marathonvluchten en dan in 2013 al de eerste NPO op Tarbes. Met goede uitslagen bovendien. Ook geen toeval. Frank weet wat hij wil en laat zich niet snel van de wijs brengen. Bovendien huizen er op zijn (beperkte) hokken duiven uit het beste van het beste van Mark van den Berg, Arjan Beens en Jelle Jellema.
Het succes liet dan ook niet lang op zich wachten. Ook hierover binnenkort veel meer op ‘Duivenvaria’. Al met al was het alweer laat toen ik de dam bij mijn huis opreed. Een leuke en leerzame dag!
OP EIGEN HOK
Hierover valt werkelijk niets bijzonders te melden.
Tot volgende week!
Michel Beekman