Op man en niet op de bal
Dinsdag 29 juli 2014. Een verlaat weekstuk deze week. Ditmaal stonden er geen duivenavonturen een vroeg weekstuk in de weg maar zorgden familiaire activiteiten voor tijdgebrek op zondag. Mijn dochter werd 10 jaar en dit diende natuurlijk gevierd te worden. Voorbereiding, d.w.z. het opruimen van de tuin, en het feestje inclusief een bezoek aan ‘de Japanner’ lieten geen ruimte om mijn wekelijkse leesvoer op het vertrouwde tijdstip op het worldwide web te zetten. Ook gisteren (maandag) lukte dit niet want toen riep de plicht als reporter van Het Spoor. Met stoom en kokend water heb ik een mini reportage over de winnaar van Cahors, Dirk Pals uit Bovenkerk, in elkaar gedraaid.
Maar goed, deze vooravond had ik dus wel tijd om mijn gedachten over de gang van zaken in Duivenland op papier te zetten. De gang van zaken maakt mij overigens niet vrolijk. Er is nog steeds veel te doen over het afgelasten van de vluchten voor de jonge duiven in het vorige vluchtweekend. Een besluit dat toen al direct veel weerstand opriep bij een kleine maar luide groep. Naast het NPO bestuur is vooral het IWB de kwaaie pier. Nu ben ik geen groot voor- of tegenstander van het IWB, een ‘instituut’ dat feitelijk bestaat uit één man (de heer Arie van Dam) ondersteunt door weerberichten en adviezen van Meteoconsult, maar op dit moment wordt er in sommige afdelingen en door sommige, al dan niet gelieerde, schrijvers wel heel erg op de man gespeeld. De heer van Dam moet het in vele berichten ontgelden. Niet terecht als je het mij vraagt. Ten eerste is het IWB een adviserend orgaan voor het min of meer democratisch gekozen NPO-bestuur. Niet het IWB neemt het besluit over het al dan niet afkondigen van een code rood maar het NPO-bestuur. Ten tweede kan een instituut als het IWB het nooit goed doen. Ditzelfde geldt voor het NPO-bestuur. Als er geen advies/besluit volgt staan de voorstanders van code rood binnen en buiten onze sport op hun diervriendelijke strepen, terwijl als er wel een actie ondernomen wordt de tegenstanders van diervriendelijke duivensport (of misschien beter verwoord de voorstanders van de klassieke duivensport) ontploffen in publicaties en op de sociale media. Tenslotte blijkt uit de vele negatieve reacties dat men de heer van Dam niet echt kent. In het verleden als losser van Amsterdam en later Noord Holland zocht juist hij de grenzen van de lossingsmogelijkheden op. Vaak tot hoofdschuddends toe. Echter in zijn huidige rol heeft hij een andere verantwoordelijkheid en hierbij komt nog eens dat het maatschappelijk krachtenveld behoorlijk anders is komen te liggen.
Zoals inmiddels algemeen bekend mag zijn ben ik voor de diervriendelijke benadering omdat we in mijn ogen niets kopen voor slecht verlopende vluchten met veel verliezen of laatkomers. Dat is slecht voor alle geledingen binnen onze sport. De puriteinen in onze sport die niets willen weten van inversies, troggen, en ander soortige problemen die onze duiven tegenwoordig parten (kunnen) spelen verliezen daarnaast uit het oog dat we niet alleen op de wereld zijn.
Los van het feit dat ze ook gewoon ongelijk hebben. Een onafhankelijk vergelijk gemaakt door Theo Zwanenburg uit Santpoort tussen de cc Leiden uit de afdeling Zuid Holland en rayon B uit de afdeling Noord Holland over het seizoen 2012 heeft onomstotelijk aangetoond dat later geloste vluchten beter verlopen dat vroeg geloste vluchten. De concours duur was korter bij latere lossingen. Helaas kon ik op de mooie site van Theo (www.superduiven.nl) dit onderzoek niet meer terug vinden.
Vaak verwijzen de puriteinen naar het verleden, ‘toen alles beter was’. Het geheugen van deze lieden is bepaald selectief. In de goede oude tijd was de concoursduur gewoon veel langer en was het aantal slecht of traag verlopende vluchten veel groter. Ooit zocht ik het uit voor de periode van 1985 tot 2012. Helaas kan ik door een crash van mijn harde schijf en een slecht back-up beleid dit stuk niet meer oplepelen. Het zou veel IWB bashers het zwijgen opleggen. Jaarlijks waren er namelijk vele beroerde vluchten. We hadden toen veel meer thuiskomers ten opzichte van de hedendaagse racers.
Ook een veel geziene reactie is het zichzelf op de borst slaan bij een goed verlopende vlucht bij moeilijke (of zelfs verboden) omstandigheden. Dit gedrag kwam veel voor bij de leden van de afdeling Friesland na hun verboden lossing van twee weken geleden. Een Pyrrhus overwinning want een goed verlopen vlucht biedt geen garanties voor de toekomst zoals afgelopen week maar weer eens bleek. De vlucht van het Noordelijke deel van die afdeling vanuit Duiven, what’s in a name, verliep bijzonder moeizaam. De duiven die de week daarvoor nog zo nodig door de hitte gejaagd moesten worden kwamen nu bijzonder moeizaam thuis. De geforceerde vlucht van de week daarvoor bracht ze dus vrijwel geen extra ervaring.
Ervaring is wel datgene dat helpt bij het voorkomen van verliezen, echter dit wordt niet opgedaan door een enkele oefen- of lapvlucht. Ervaring opbouwen kost tijd en bij jonge duiven betekent dit veel opleren en veel vluchten. Vooral veel opleren voor de vluchten helpt. Degenen die ze 15 tot 20 keer (of soms zelfs nog wel vaker) lapten hadden afgelopen zaterdag veel minder problemen. Hetgeen logisch is omdat ze bij een dergelijk aantal trainingsvluchten al het nodige voor de kiezen gehad hebben. Toen ik in 2010 een half jaar niet hoefde te werken (in between jobs om het mooi te verwoorden) bracht ik mijn jongen meer dan 15 keer weg. Ook liet ik ze een aantal maal in kleine koppeltjes los. Eenmaal, een week voor de start van het seizoen, loste ik vroeg bij dampige bovenlucht. Dus waarschijnlijk bij een stevige inversie, waarvan ik mij op dat moment overigens niet echt bewust was. Het resultaat was dat de duiven die dag naar huis druppelden en ik er ondanks het grote aantal keer wegbrengen een stuk op 10 verspeelde. Op de eerste vlucht met de container vanuit Hank (70 kilometer) of iets dergelijks korfde ik er nog 92 in en deze behield ik 3 vluchten lang. Ook waren ze telkens in een poep en een scheet thuis. Dit alles was een resultante van het vele opleren echter het kostte veel tijd (en natuurlijk ook geld).
In de factor ervaring schuilt nu juist de crux waarom vluchten met jonge duiven bij extreme omstandigheden wel afgelast moeten worden. Niet iedereen heeft de gelegenheid om de junioren zo vaak weg te brengen. Werk, gezin, oude duiven, ziekte, luiheid, etc. Er zijn veel redenen waren de jonge garde bij veel liefhebbers het ondergeschoven kindje is wanneer het gaat om ervaring opdoen. Deze weinig opgeleerde duiven komen ook vaak pas laat in de containers waardoor het risico op het verspelen ten tijde van de eerste (wed)vluchten nog groter is. Een risico dat bij extreem weer nog eens toeneemt. Daarom is het naar mijn bescheiden mening verstandig dat we voorzichtig omspringen met deze kwetsbare groep die ook zorgen voor de negatieve, ongewenste publiciteit. We heten immers niet allemaal AS, GJB, WdB of welke andere jonge duivenspecialist of tovenaar met duiven dan ook.
Het plat gezegd afzeiken van het IWB en het NPO bestuur (in deze) is op de man spelen en niet op de bal en getuigt dan ook niet van een grote intelligentie.
Dit overigens vooralsnog mijn laatste stuk over dit onderwerp. Mijn mening is duidelijk en ‘geloof kan ik niet schenken’.
O, ja afgelopen week werden er ook nog 3 vluchten gevlogen in Noord Holland. Oud en jong vloog Meer. De mannen van de lange adem Cahors. Meer verliep redelijk vlot qua concoursduur al was het voor de jonge duiven die voor het eerst de container zagen niet eenvoudig. ’s Avonds waren er van deze groep nog een aanzienlijk aantal achter. Het verschil in ervaring en daarmee het vermogen om vlot terug te keren werd nog maar eens feilloos aangetoond. De oude duiven waren namelijk in een mum van tijd thuis. Bijkomend negatief effect was een zware onweersbui die de vlieglijn boven Amsterdam precies blokte.
De fondduiven troffen het qua weer beter maar simpel was het ook bepaald niet. De duiven vielen wel mooi compact want tussen de eerste duiven zaten maar enkele minuten. Een reportage over de winnaar vindt u deze week weer in Het Spoor.
De winnaars per rayon:
Meer Jong:
Rayon A: J. Kaandorp Limmen 1346 mpm
Rayon B: Sjaak Weel Heemskerk 1368 mpm
Rayon C: Dennis Kamps Midden Beemster 1383 mpm
Rayon D: Anne van Meerkerk Beets 1373 mpm
Rayon E: Karel Bleyenberg Weesp 1435 mpm
Rayon F: Dave van Zon Amsterdam 1414 mpm
Meer Oud:
Rayon A: Nico Ory Heiloo 1365 mpm
Rayon B: Peter Beentjes Heemskerk 1362 mpm
Rayon C: Bert Braspenning Wijdewormer 1429 mpm
Rayon D: Jelger Klinkenberg Schermerhorn 1353 mpm
Rayon E: Guus Smits Nederhorst den Berg 1402 mpm
Rayon F: Arend Bolding Amsterdam 1410 mpm
Cahors:
Rayon A: IJsbrand Kaptein Akersloot 978 mpm
Rayon B: Comb. Hoogeboom Heemskerk 970 mpm
Rayon C: Fred Kramer Wormer 986 mpm
Rayon D: Racing pigeons F1 Grootebroek 1018 mpm
Rayon E: Nico Tetteroo Purmerend 1017 mpm
Rayon F: Orly Pals Bovenkerk 1021 mpm
OP EIGEN HOK
Werd alleen gespeeld met de oude duivinnen, op Meer. 48 stuks, d.w.z. alle duiven die nog in staat waren om te vliegen. Ze kwamen vlot maar voor mooi iets te laat. Er was al een koppeltje over voordat de eerste dames uit de tweede koppel terugkwamen. Geklopt op waarde heet dat. Wel kwamen ze vlot want in iets meer dan 3 minuten klokte ik er 23 in de prijzen. Deze week moet de batterij nog eenmaal opgeladen worden voor de vlucht vanuit Argenton. De vraag is echter of we dit ook daadwerkelijk vliegen. De weersvoorspellingen voor Frankrijk zijn namelijk niet bepaald optimaal. Jammer want het lijkt wel of het ieder weekeinde zo moet zijn. Doordeweeks is het prima en op zaterdag en/of zondag gaat het mis. Afwachten maar weer.
Tot volgende week!
Michel Beekman