Praatbeurs
Zondag 22 november 2015. Deze zondag stond in het teken van de Nationale Manifestatie, ook wel najaarsbeurs genoemd. Een bezoekje aan een beurs of een dagje weg begint voor mij altijd een dagje je er voor. Ik zorg op de avond voor vertrek altijd dat de duivenhokken extra schoon zijn en de waterbakken tot de nok gevuld zijn. Hierdoor is de verzorging op de dag van vertrek altijd wat sneller te doen. Ik houd namelijk van schone hokken, ook als ik een dagje vroeg van huis ben wil ik dat alles schoon is voordat ik het erf verlaat. Het zal wel een tik zijn maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar.
In Houten was het makkelijk parkeren. Direct naast de ingang was op de grote parkeerplaats even voor tien uur voldoende plaats. Bij binnenkomst stond er echter een rij voor de kaartverkoop en dit verraadde al een beetje dat ik niet de enige was die het beursbezoek van de zaterdag naar de zondag verplaatst had. In de hal met de meeste stands was het gezellig druk. Je kon normaal lopen en praten. Dit in tegenstelling tot de bijvoorbeeld de voorjaarsbeurs waar je op zaterdag als het ware door de hallen gedragen wordt.
Op de najaarsbeurs is dit niet het geval maar dit heeft toch ook wel weer zijn charme. Er is namelijk tijd genoeg om even met iemand te praten. Een collega liefhebber of een standhouder heeft gewoon iets meer tijd dan wanneer er een massa voor zijn stand staat te dringen. Zelf heb ik altijd zo mijn vaste adresjes. Ik vermoed dat vrijwel iedere beursbezoeker dit heeft. Zo drink ik meestal iets bij de jongens van Beijers en praat ik altijd even bij met Frans Maas, Peet Solleveld en Dick de Leeuw. Ook hop ik altijd even langs de stand van GPS / Het Spoor. Ditmaal stonden er wederom twee Gerrit’s in de stand. Met de voormalige hoofdredacteur sprak ik over de standen van WT en met de huidige eindverantwoordelijke voor de inhoud van het blad sprak ik over toekomstige reportages. Er zal binnenkort een groot stuk opgetekend worden over de fenomenen uit Amsterdam Noord (Jan en Piet Schutte) en ook in het kader van de rubriek “beroepen / ondernemers in de duivensport” zijn de eerste aantekeningen al gemaakt (over dierenarts Peter Boskamp). Begin volgend jaar zal ik weer wat vaker in de pen kruipen voor deze rubriek (voor suggesties qua onderwerp / beroep houd ik mij altijd aanbevolen).
Bij de stand van GPS / Het Spoor kocht ik ook de nieuwste DVD van Pigeon Pixels. Met Falco Ebben sprak ik al dit voorjaar over deze DVD en dit maakte mij nieuwsgierig naar de inhoud. De vorige DVD van Pigeon Pixels vond ik persoonlijk al prima maar de altijd zelfkritische Falco heeft bij deze DVD de lat vast nog hoger gelegd.
Een ander vast adres is “de duivenartikelen winkel van Jan van de Kamp uit Lieren”, hier werden vorig jaar superkrabbers gekocht en dit jaar kocht ik er handige drinkbakjes. Kleine drinkbakjes met een reservoir van 1,5 liter. Ideaal voor het gebruik in kweekboxen. Het idee hiervoor werd opgedaan bij Jo en Florian Hendriks uit Nijswiller. Vooral voor kwekers met jongen is het handig want dan hebben de duiven nooit te weinig water. Dit jaar gebruikte ik drinkbakjes van een kleine liter en dan stonden ze als je even niet oplette binnen 24 uur droog. Dit leverde nooit echte problemen op maar als je zoals ik er wel eens een dagje niet bent is het handig als de drinkbakjes niet gelijk droog staan.
Ook bezocht ik nog even de stand van de mannen uit Doetinchem om te peilen hoe het ging met de voortgang van mijn nieuwe volière. De mannen van Habru, Hans en Jac konden mij geruststellen. Het project zal op tijd klaar zijn ….
Vaste uitvalsbasis bij ieder beursbezoek is de laatste jaren de stand van dierenarts en inmiddels wel sportvriend Peter Boskamp. In zijn opvallende oranje stand is het altijd gezellig en druk. Het zal te maken hebben met de Maastrichtse roots van deze duivengoeroe. Opvallend vond ik ook het geduld waarmee “niet-klanten” te woord werden gestaan. Op een bevlogen manier werd zonder voor eigen parochie te pleiten gesproken over het genezen en begeleiden van postduiven. Keer op keer opnieuw. Verder spraken we over het boek dat binnenkort zal verschijnen en waarin Peter zijn methode verder zal uitleggen en vastleggen (ik ben erg nieuwsgierig).
Voor het overige sprak ik met vele sportvrienden. Tussen de bedrijven door in de gangpaden tussen de stands. Korte gesprekjes met regiogenoten of met liefhebbers uit andere, vrijwel alle, windstreken. Goede gesprekken met bekende of minder bekende melkers over alle aspecten van onze mooie sport. Met echte toppers en met wellicht toekomstige toppers. Kortom het was een echte praatbeurs. Een leuke onderbreking van het stille seizoen, voor de standhouders meer dan waarschijnlijk minder goed qua omzet dan de voorjaarsbeurs maar voor de aanwezigen toch zeker wel geslaagd. Op naar het volgende evenement.
OP EIGEN HOK
Deze week was ik voor het eerst sinds drie weken weer eens een week non-stop thuis. Een verademing qua verzorging. Gewoon tweemaal daags de duiven verzorgen. D.w.z. de hokken schrappen en voeren voor en na het werk. Ideaal om de dag even te overdenken. ’s Morgens betekent dit een vooruitblik naar wat er die dag gaat komen en ’s avonds betekent dit een recapitulatie van hetgeen zich die dag heeft afgespeeld.
Bijkomend voordeel is dat de hokken door de tweemaal daagse schrapbeurt droger blijven. Voor de duiven maakt dit natuurlijk ook wel wat verschil want een goed hok is droog. Dit is bij mij in de herfst- en wintertijd wel lastig omdat het hok feitelijk iets te vochtig blijft. Het zit voor deze tijd van het jaar te vol. Dit wordt nog een beetje versterkt doordat de geslachten nog niet gescheiden zijn.
Door het zachte weer leggen de duivinnen nog regelmatig een eitje ondanks dat ze niet meer de beschikking hebben over een broedschotel. In hun nesteldrang leggen ze dan eieren op het rooster van het broedhok. Ze broeden er een beetje op en leggen van die grote hopen op de vloer als ze het broeden even staken of wisselen. Nadat de duiven er een dagje doorheen gebanjerd hebben is de vloer dan aardig vervuild en vochtig. Overigens duurt dit broeden nooit lang. Meestal vervang ik zo’n eitje door een kunst-ei maar het lijkt er op dat de natuur toch het verschil merkt want lang hierop broeden doen ze vrijwel nooit.
Over een week of twee is het overigens gedaan met het gezellig samen zijn want dan worden geslachten voor een week of zes gescheiden. De koppeling voor de vliegers staat gepland voor half januari. De kwekers of wat hiervoor doorgaat zijn wat eerder, rond kerst, aan de beurt. Men oog op die koppeling zal ik komend weekeinde mijn kweekduivinnen terughalen. Deze zitten al sinds eind juni bij mijn buurman in een leegstaande volière. Ideaal omdat ik zelf in het vliegseizoen de ruimte niet heb om ze op tijd te scheiden. Echter voor de kweek wil ik ze nog een beetje voorbereiden.
Een en ander betekent wel dat de jongen van de eerste ronde naar het vlieghok moeten om ruimte te maken voor de oudere dames. Een goede zaak want ik ben en blijf altijd een beetje laks met dit soort zaken. Een stok achter de deur helpt dan een beetje.
Meer hierover in het volgende weekstuk, tot dan!
Michel Beekman.