Rustig aan
Zondag 27 november 2016. Buiten is het ondanks het tijdstip (8:45 uur) nog niet helemaal dag. Gisteren was het beter maar toen scheen de zon en dat maakt in deze tijd van het jaar veel verschil. Vandaag overheerst de bewolking en is het de vraag wanneer de eerste regen valt. Regen die volgens buienradar maar beperkt zal vallen. Al bij al een grijze dag in een periode van wat kouder weer.
Naast kouder is het de komende dagen gelukkig droger en dat past beter bij mijn verzorging en mijn methode van duivenhouden. De duiven zitten namelijk nog iedere dag in de volières, niet verplicht zoals in het vliegseizoen, maar vrijwillig en dit levert door de combinatie vaste vloer en regen altijd wat extra verzorgingstijd op. Dit komt doordat de mest in veel gevallen verandert in drab. Het schrapt qua weerstand wel makkelijk maar wanneer het mengsel van mest en water een paar weken aan een stuk veelal bij kunstlicht uit de aanbouwen verwijderd moet worden dan wordt je er een beetje flauw van zoals de Noordelingen plachten te zeggen.
Veel uitmaken voor de duiven doet zo’n natte omgeving naar mijn mening niet want er hebben zich bij mijn duiven sinds het plaatsen van de eerste volières in de winter van 2010 nog nooit vloer gerelateerde gezondheidsproblemen voorgedaan. Coccidiose is op mijn hok nog nooit geconstateerd en ook haar- en/of spoelwormen zijn bij mijn eigen duiven nog nooit gevonden. Zelfs het probleem met het P-spook ontstond in een hok waar de duiven op dat moment al langere tijd geen toegang hadden tot de volière. Het probleem van een vochtige vloer is dus niet zo groot als je deze maar dagelijks of zoals in mijn geval tweemaal per dag reinigt.
Dat vocht een minder funeste invloed heeft op de gezondheid van duiven dan wordt verondersteld is voor mij overigens niet nieuw. In de jaren dat er nog in Diemen gevlogen werd, werd hier al veel ervaring mee op gedaan. Ooit werd daar door mij een kleine aanbouw voor het grote vlieghok gebouwd. Het was in tegenstelling tot nu geen volière maar gewoon een heel laag gesloten hok met weinig afschot van het (pannen)dak, sneldekkers. Een hok waarin een volwassen man niet kon staan en met weinig andere verluchting dan wat gaatjesboard direct onder de pannen. De ingang was tevens het raam en de uitgang voor de duiven. Het andere broodnodige licht kwam via een polycarbonaat kanaalplaat die ongeveer vijfentwintig procent van het dak besloeg. Bij regen bleek het afschot te gering en dit zorgde er voor het water als het ware om het dak werd gezogen waardoor het voortdurend lekte. Niet een kleine beetje maar dus danig veel dat de masoniten vloer na een aantal maanden uit de schroeven krulde. Opnieuw vastschroeven bood geen soelaas dus werden er twee stoepbanden op de vloer gelegd. Als er een melker op bezoek kwam werd menig wenkbrauw gefronst, vooral toen bleek dat in deze gribus van een duivenhok mijn beste duiven woonden die zorgden voor mijn beste prestaties gedurende mijn “Diemense jaren”.
Maar goed, het verzorgen van duiven bij mooi en droog weer is gewoon fijner en de zaterdag bood hiertoe gisteren alle mogelijkheden. Niet alleen werkten de weergoden mee, ook stond er niets in mijn agenda. De overige leden uit de afdeling Noord Holland konden, indien lid, naar de huldiging van de Fondclub Noord Holland. Lid worden van de fondclub is iets dan in mijn gedachten nooit is opgekomen. Ondanks de mooie site en de goede huldiging is het naar mijn mening voor mij als programmaspeler een zinloze dubbeling. Op de dagfond en de “juniorenfond” zijn de tegenstanders gelijk aan die in het afdelingsspel. Slechts de puntentelling en de wijze waarop de kampioenen bepaald worden is anders dan in de afdeling. Maar goed ieder zijn meug en het voldoet zeker in een behoefte.
Het ontbreken van verplichtingen zorgde er dus voor dat het een bijzonder rustige zaterdag werd. Op mijn gemak konden alle weekend werkzaamheden worden uitgevoerd. Naast het grondig schoonmaken van de hokken bestaat dit altijd uit het geven van een bad. In mijn geval betekende dit gisteren vijf “zwempartijen” en vier waterballetten in de hokken die voorzien zijn van een volière.
Het bad wordt namelijk sinds jaar en dag binnen gegeven. Vroeger in de hokken, maar sinds begin dit jaar alle hokken zo’n mooie aanbouw hebben vindt het badderen op alle echte hokken in de aanbouw plaats. Naast het feiten dat het altijd prachtig is om een groep spetterende duiven in bad te zien zitten omdat ze er zo gretig gebruik van maken, biedt ook de aanblik van een mooie blanke vloer na het geven van een bad en het schoon wissen van die vloer altijd de nodige voldoening.
Het vijfde hok waarin gisteren “gezwommen” werd is mijn zogenaamde “hangende hok”, dat inmiddels feitelijk staat, waarin de zomerjongen wonen. In deze kleine, dus staande, Habru-volière krijgen de duiven bijna nooit een bad. Simpelweg omdat dit niet nodig is. Ze zitten in de regel vaak genoeg in de regen die bij een krachtige Westen of Noordwesten wind het hok in slaat. Ook vlogen ze tot voor kort vaak genoeg in de regen of kwamen ze hierin terecht als ze draalden bij het binnenlopen. Door de nog steeds geldende ophokplicht komen ze inmiddels al twee weken niet buiten dus werd het plan opgevat in het hokje een bad te plaatsen.
Het was voor zover mijn geheugen mij niet in de steek laat de tweede keer in hun leven dat ze een dergelijke hoeveelheid water in hun verblijf aantroffen op de plaats waar normaal gesproken de voerbakken staan. De eerste keer was kort na het spenen dus keken ze zeer nieuwsgierig naar die grote grijze bak met die glinsterende vloeistof. Na enige aarzelen plonsde de eerste duif er na enkele minuten in, direct gevolgd door de rest van het dertigtal! Er was nauwelijks plaats genoeg …..
Ook bood de rustige middag mij de gelegenheid om even bij mijn duivenbuurman aan te wippen. Er zat bij mij een kweekdoffer van hem die na een jaartje weer 400 meter Zuidelijker ging wonen. Er bleek namelijk een goede nazaat van deze doffer in het Noorden van het land te wonen en aangezien de duivin nog bij mijn duivenvriend in het hok zat kan dit koppel volgend jaar weer herenigd worden. Hier worden wij allebei dan hopelijk weer beter van.
Ook beter worden we hopelijk van de duiven die het afgelopen jaar gehaald, lees gekregen, werden van Kees de L’Or. Deze duiven werden “wegens plaatsgebrek” ondergebracht bij mijn beste vriend en grootste concurrent. Gisteren was het dus een mooie gelegenheid om deze duiven na een maand of drie weer eens te bekijken. De aanwinsten waren mooi uitgegroeid, het bleken “plaatjes”.
Tenslotte werd van een dag zonder duivenverplichtingen gebruik gemaakt om een waterpolowedstrijd van mijn dochter te bezoeken. Altijd leuk om je eigen “grut” te zien sporten. Bij de kansloze nederlaag viel mij wel een tweetal zaken op.
Ondanks dat het een wedstrijd van “onder 13” betrof had de scheidsrechter, afkomstig van de thuisspelende vereniging, het moeilijk. Niet omdat de tieners in het bad het hem aanvankelijk zo moeilijk maakten maar omdat hij bij aanvang gewoon de regels niet toepaste. Hij bestrafte de spelers van zijn club niet tijdig waardoor het van kwaad naar erger ging. Eens te meer werd mij het belang van spelregels en de handhaving hiervan duidelijk.
Ook viel mij een grote vorm van oneerlijkheid op. Bij de tegenpartij waren slechts vijf spelers (het minimum aantal) aanwezig, bij de club van mijn dochter waren dit er negen! Echter de vijf spelers van de tegenpartij waren alle jongens daar waar in het team van mijn dochter vijf meisjes zitten omdat bij gebrek aan jeugd er sprake is van gemengde teams. Man tegen vrouw is in de sport geen partij en dit bleek ook gisterenavond. Het gekke was dat toen we er in de auto op de terugweg over spraken mijn dochter dit geen probleem vond ….. “Ze konden er toch niets aan doen dat er geen meisjes waren” …..
Iets waar we in de duivensport misschien ook eens vaker bij stil moeten staan. Iemand kan er natuurlijk bij ons in de sport ook niet veel aan doen dat hij gunstig woont, meer tijd heeft of een dikkere portemonnee bezit ….
De vaste lezers van dit wekelijkse schrijfsel vragen zich intussen waarschijnlijk af of er deze week dan helemaal niets gebeurde buiten het erf of de familie. Natuurlijk wel! Op vrijdagavond werd een bezoek gebracht aan het forum van P.V. de Maasbode uit Velddriel. Een weekeinde zonder duivenactiviteit is immers een weekeinde niet geleefd (ha,ha).
De activiteitencommissie van deze grote en actieve vereniging organiseert bijna iedere winter een leuke activiteit. In het verleden haalden ze onder andere Bas Verkerk en Willem de Bruijn naar dierensportcentrum “Het Laar”. Ditmaal was het de beurt aan Henri van Doorn en Co Verbree. Topspelers met een verhaal waarna het goed luisteren is/was. Het thema van het forum was “het spelen met jonge duiven”. Interessant omdat dit mijn zwakste spel is! Het werd uiteindelijk een veel breder verhaal met hier en daar een interessant weetje.
Op ieder forum komt mij overigens wel iets nieuws ter oren, ondanks meer dan dertig jaar duivensport. Hetgeen mij blijft motiveren om fora te bezoeken, mede doordat er tijdens zo’n forumavond ook interessante gesprekken ontstaan tussen de aanwezigen. Zo werd er deze vrijdag leuk gesproken met de forumleden, maar ook met een representant van elektronische klokken en een grote fondspeler uit Hellouw. Ook hoor je soms nog wel eens een niet publicabel nieuwtje (binnenkort misschien wel). Al bij al vloog de tijd en was het al spoedig weer laat.
OP EIGEN HOK
Is en blijft het rustig. De verzorging wordt zo goed als mogelijk uitgevoerd. De komende weken staan er geen reizen voor het werk gepland. Afgelopen week was vooralsnog de laatste dus dit maakt de zaak er wat gemakkelijker op.
De vliegers ruien nog steeds prima. De jonge duiven beginnen al aardig op te schieten maar de oude duivinnen zijn nog bezig met de nek en koprui. Ook staan de meesten nog op twee pennen. Ze hebben nog even de tijd want ze zullen niet gekoppeld worden voor half januari.
Dit is anders voor de duiven die doorgaan voor kweekduiven. Deze duiven worden al weer aardig mooi. Vooral de duiven die terugkwamen uit Amsterdam Zuidoost blinken je tegemoet. Deze week zal de witte jas de kweekduiven enten zodat de koppeling rond de kerst kan plaatsvinden. Er zit dan ongeveer vier weken tussen. Iets te krap naar mijn smaak maar volgende de dierenarts moet dit kunnen. Zoals altijd afwachten maar weer …
Tot volgende week,
Michel Beekman