Slordigheidje zonder grote gevolgen
Zondag 6 april 2013. Er zijn van die zondagen dat het schrijven van een weekstuk niet de hoogste prioriteit heeft. Er zijn soms andere zaken die voorrang hebben / krijgen. Vandaag was zo’n dag, Normaal tik ik het weekstuk zondagmiddag en werp ik een schuin oog op de TV die op de achtergrond de sportbeelden weergeeft. Echter op sommige dagen wil ik 100% aandacht aan de sport op deze levende lamp geven. Vooral de eerste twee weekenden van april. Op deze dagen vertoont de Vlaamse zender Sporza vrijwel de hele dag wielerbeelden van de twee monumenten uit deze fascinerende sport. Vanmiddag was het de beurt aan ‘Vlaanderens mooiste’ oftewel de Ronde van Vlaanderen. Tijd dus om op het puntje van mijn stoel te gaan zitten en het weekstuk even te laten voor wat het is.
In de Ronde bleek dit keer niet de sterkste ploeg te winnen maar de sterkste individualist. Het Vlaamse Quickstep had 4 favorieten maar die hadden geen van alle klasse (en vorm) genoeg om de individuele talenten van Fabian Cancellara het hoofd te bieden. Ook maakte de ploegleiding van de duurste ploeg ter wereld naar mijn bescheiden mening een slordig foutje door de verkeerde man (zonder sprint in de benen) vooruit te sturen. Een aardig overeenkomst met onze sport waar grote liefhebbers vaak de uitslag domineren maar niet perse altijd winnen omdat er vaak kleine hokken met goede duiven regelmatig net een duifje voor de grote inkorver(s) weten te draaien ..
Slordig was ook de lossing van de enige oefenvlucht van de afdeling Noord Holland. Niet alleen was de losplaats veel te kort (voor de voorhand nog geen 40 kilometer), ook de communicatie over de lostijden ging mis. De lossers haalden namelijk de opgegeven lostijden van de lossingsgroepen D/E en C/F door elkaar. De lossingsverantwoordelijk wilde namelijk dat de duiven van D/E om 14:00 uur gelost werden en die van C/F om 14:15 uur. Uitgangspunt was ‘de langste afstand eerst’. De lossers ter plekke begrepen die niet helemaal en losten dus eerst de duiven uit C/ F.
Doordat het een oefenvlucht was bleek het een slordigheidje zonder gevolgen. Veel liefhebbers in de rayons F en c werden verrast door hun duiven. Niet zo gek als je zoals bij ons in het dorp al 7 minuten na het lossingstijdstip duiven rond je hok hebt vliegen. De mannen in de rayons E en D moesten daarentegen veel langer dan verwacht wachten op hun duiven. Hier had de tamtam echter veelal zijn werk gedaan en was het verrassingseffect minder groot. Een narrow escape voor het bestuur, lossingsverantwoordelijken en de lossers want ik had niet in hun schoenen willen staan als het om een wedvlucht was gegaan.
De slordige lossing was in ieder geval het gesprek van de dag. Niet alleen bij de voerboer waar ik aan het eind van de middag nog even snel een paar kilo pinda’s ging halen (de voerboer was zeer ontstemd) maar ook tijdens de forumavond van de Zaanse Concours Combinatie in Wormerveer. Vooral de snelheden die aanvankelijk op de voorlopige uitslagen stonden zorgden voor grote hilariteit.
Overigens viel er over het vlucht verloop door de korte afstand, de geringe deelname en de grote spreiding in lostijden (de rayons A en B werden al om 12:30 uur gelost en vervolgens werd er gewacht op het passeren/thuiskomen van de duiven van afdeling 5) niet veel te zeggen. Wel bleek dat zelfs op een hele korte vlucht de wind grote invloed heeft. De metersnelheden aan de IJsselmeerkust lagen door de Westen wind beduidend hoger. Op naar de eerste wedvlucht waar gelukkig alles in één keer wordt gelost!
De vroeger dan geplande aankomsttijden drukten in rayon C de animo niet om de forumavond te bezoeken. Het ruime lokaal van PV de Postduif uit Wormerveer was goed gevuld. Opvallend genoeg met veel topspelers uit de Zaan. Dit samenspel kent een sterk saamhorigheidsgevoel dat zich bijvoorbeeld uit door het feit dat al deze topspelers een jonge duif uit een van hun betere koppels schonken voor de verkoop. Deze topjongen brachten dan ook zeer veel geld op, waarbij in het oog sprong dat de topliefhebbers gemakkelijk elkaars duiven kochten.
De aanwezigheid van zoveel topspelers maakt mij als spreker in een forum altijd een beetje bescheiden. Ik speel al jaren op een redelijk niveau en in 2013 zelfs een aantal weken bijzonder goed, echter deze prestaties komen nog niet in de buurt van sommige mannen in de zaal (bijvoorbeeld Jan Kuijzer, Gebr. Kat & Zoon, Bert Braspenning of in het verleden Jan Kaman) daarom vind en vond ik het niet gepast om keihard van de daken te roepen ‘hoe je wel even top speelt met duiven’. Goed, ik weet er inmiddels wel wat van (na dertig seizoenen met duiven) en ben op veel tophokken geweest maar dit neemt niet weg dat ik het adagium aanhang dat ‘hoe langer ik duiven houd, hoe minder ik er soms van snap’.
De zaal had echter veel aandacht voor de forumleden, de forumleider Bert Braspenning stelde leuke vragen en de medeforumleden Ton Snoek (Volendam) en Fred Kramer (Wormer) inspireerden mij en de zaal. Kortom het was weer een bijzonder leuke avond en de tijd vloog. Uiteindelijk was ik om 01:15 uur thuis. Een tikkie aan de late kant maar het was de moeite waard en het blijft naar meer smaken.
OP EIGEN HOK
Was het deze zaterdag weer een drukke bedoening. Aan de oefenvlucht werd niet deelgenomen maar dit maakte de dag niet minder druk. Eerst werden alle hokken grondig gereinigd inclusief de jonge duivenhokken waar even de rommel onder de roosters werd opgeruimd. Hierna vulde ik de opleermanden met tabakstelen zodat ik na het komen van de opklaringen op pad kon met de duivinnen. Deze duivinnen trainden ’s morgens voor de 18e keer dit jaar en kregen daarna een bad.
Ze trainden niet echt gretig en ook het badderen ging niet van harte. Bij het pakken werd mij duidelijk waarom. Het kuren en de geringe eetlust van de week daarvoor had ze behoorlijk licht doen worden. Sommige waren zelfs ronduit mager. Hoogste tijd dus om de kuur eens te beëindigen en te gaan werken aan het herstel. Daarom reed ik ’s middags nog even naar de voerboer om pinda’s in te slaan. Deze worden normaal pas na de Vitesse verstrekt maar zijn nu nodig om de duivinnen weer tijdig op het juiste gewicht te brengen.
Het lappen van de duiven verliep prima. Het weer was dan ook voortreffelijk. Blauw met wolken en een kalme wind uit richtingen tussen Zuid en Zuidwest. De duiven waren dan ook in een poep en een zucht thuis. Ze konden direct naar hun doffer. Hopelijk leren ze zo het weduwschap. De bedoeling was om ze zondagmorgen weer weg te brengen. Echter de weergoden gooiden roet in het regen. Een grijze hemel met af en toe regen noopte mij om de duiven thuis te houden. Woensdagmiddag is de volgende kans. Ook dan zal ik ze op de doffer laten thuiskomen.
Doordat de duiven niet konden worden gelapt werd het nuttige met het aangename verenigt en de duivinnen gedruppeld tegen de luizen. Hierna werd nog snel een jonge duif opgehaald bij Ton Klarenbeek. De bon hiervoor werd gekocht op de verkoop ten bate van ons rayon toen nog vrijwel niemand wist dat Klarenbeek eerste in de Fondspiegel (in zijn categorie) stond. Het resultaat van mijn actie zit nu in het hok, een mooi gehamerd duifje. Onduidelijk is nog wat het is maar dit mag de pret niet drukken. Een broer vloog 8 keer prijs op 9 dagfondvluchten dus ik hoop dat deze duif mag uitgroeien tot een gezonde oude duif.
Hiervoor moet het beestje nog wel wat stormen en plagen doorstaan. Eén hiervan is het milieu op mijn hok. Het lijkt iets beter te gaan met de duiven. Aan het begin van de week moest ik nog een aantal jongen elimineren maar de laatste dagen werd de kliko niet verder gevuld. Hopelijk blijft deze situatie zo want ik ben geen duivenmelker geworden om ziektes te bestrijden, duiven te elimineren en met het lood in de schoenen naar de hokken te lopen …… Afwachten maar weer. Tot volgende week. De eerste wedvlucht is dan alweer verleden tijd. Of ik deelneem beslis ik donderdagavond!
Tot volgende week!
Michel Beekman