Veel ergernis
Zondag 6 Juli 2014. Dit wordt een kort weekstuk. Niet alleen is er deze week geen vlucht dus valt er hier inhoudelijk niets over te melden, maar ik houd het vooral kort omdat ik me in moet houden om niet een te geïrriteerd weekstuk te schrijven. Ik irriteer me namelijk mateloos aan een grote groep collega duivenmelkers die voortdurend het nut van de code rood in twijfel trekken.
Naar mijn mening begrijpt deze groep niets van de situatie en willen ze kost van kost hun gelijk halen zonder dat hun mening ergens op gebaseerd is. Ze kijken uit het raam en kijken naar het verloop van de klassieker uit Barcelona om hun gelijk te halen. Erg kortzichtig en dat levert bij mij veel ergernis op. Men lijkt namelijk niet te beseffen onder welk gesternte we als duivensport leven. We worden namelijk slechts gedoogd door de politiek en andere dierenwelzijnsinstanties. Die vinden wedstrijden met dieren (duiven) maar niets en ziet in debacles als die van vorige week een bevestiging hiervan. Duivenmelkers zijn in de ogen van deze groeperingen geen dierenvrienden maar mensen die eer en succes (lees geld) willen verdienen ten koste van hun dieren. Kost wat kost!
Dat dit volstrekte onzin is kun je vervolgens als duivenorganisatie(s) moeilijk uitleggen als je niet ingrijpt wanneer er voor het eerstvolgende weekeinde na het dramatische vluchtweekeinde weer super slechte weersvoorspellingen worden afgegeven.
Als je op een negatieve wijze in ‘the spotlight’ staat moet je er zo snel mogelijk weer uit zien te komen. Vandaar dat ik het een uitstekende zaak vind dat de vluchten zijn afgelast. Zelfs ga ik zover dat we bij mooi weer ook niet hadden moeten vliegen. “Een moment van bezinning om aan te geven hoe de duivenwereld om gaat met en geeft om het verlies van zoveel vogels” en tevens een kans voor de getroffen hokken om te herstellen waardoor de kans dat ze voor de sport behouden blijven stijgt.
Hier komt nog bij dat ik gisteren een flink stuk van de vlieglijn gereden heb en dat hier lossen echt niet kon. In Noord Frankrijk was het koud en nat. Deze zone schoof over / tegen het warmtefront in België waar het warm en nat was. Ik heb het met eigen ogen gezien (en vastgelegd op foto voor zover dit ging) en dat is wat anders dan de meeste leifhebbers op de sociale media die een blik uit het raam werpen en zich baseren op de snelheden van de duiven van de wedvluchten van enkele Belgische inrichters die wel losten. Deze duiven kwamen totaal verregend thuis, en lang niet allemaal vlot achter elkaar. Bepaald geen promotie voor de sport waar vele zuiderburen niet bepaald blij van zijn geworden.
Ook de argumentatie dat St. Vincent en Barcelona goed verlopen zijn vind ik volstrekte flauwekul. Dit is appels met peren vergelijken want het betreft overnachtfondduiven!!! Ook vorige week kwamen deze duiven na een moeilijk begin op zondag prima naar huis. Dit soort duiven is taaier en gewend om te overleven in moeilijke omstandigheden. Dit is echter heel wat anders dan programmaduiven die ‘vol gas’ de fronten in knallen en hierdoor de kluts (lees koers) kwijtraken, om over onervaren jonge duiven maar niet te spreken.
Een clubgenoot was vandaag zo onverstandig om zijn jonge duiven naar Alphen aan de Rijn (< 20 km) te brengen en het duurde uren voordat hij zijn duiven terug zag. Veel geleerd maar vooral veel geluk gehad.
Kortom te veel ergernis over zoveel gezeik over ‘Code Rood’ en daarom laat ik het hierbij. Ik hoop dat we volgende week weer eens normaal weer hebben zodat we zonder discussie en ellende van een wedvlucht kunnen genieten.
Tot volgende week!
Michel Beekman